Een valse start én bloemen bij de finish…

Eind augustus. Ik heb zowaar één zomerse visdag en één zomerse visavond achter de rug. Of ik er echt mee zit? Nee toch liever dit dan weken lang dertig graden. Bovendien klaagden we in april nog over extreme warmte en droogte. We wilden water en hebben het, wat doen we? Juist… zeuren…  :)

Vandaag ga ik met André op pad. Een grote plas is het doel voor vandaag. Moet in principe wel een vis te vangen zijn, zeker de weersvoorspellingen. Stijgende luchtdruk, vaak goed voor grote snoek, al betekend het wel een taaiere visserij. Weinig aanbeten, maar wel groot, klinkt mij altijd prima in de oren. We gaan er voor!

André komt met de trein en fiets. Om het makkelijker te maken spreken we af dat ik hem oppik aan de waterkant. De reis verloopt voorspoediger dan gedacht en zodoende sta ik een kwartier te vroeg bij de helling. Kan de boot wel gaan traileren nu maar zou het lullig vinden om nu al te gaan vissen, terwijl André er nog niet is. Met die gedachte schiet ik wat konijntjes en doe rustig aan…

Konijntjes schieten… Met mijn canon…

Eenmaal de boot erin, zet ik de boel op slot en duw vervolgens af. Ik wil net de motor aantrekken als ik gebeld wordt. André: “Ben je er al bijna? Heb een vis van rond de 95, derde worp…” Gloeiende! En ik braaf wachten! Motor aan, warmdraaien mag ie op vol gas en ik blaas richting André, die aan de overkant met een kromme hengel staat. Als ik de vis zie meldt ik André gelijk dat dit geen 95er is, die is gewoon dik over de meter! De onderlijn zit om de kop gedraaid en één van de dreggen onder de kop, kieuwgreep wordt een lastig verhaal zo en dus besluiten we de vis te scheppen. Dat gaat echter zo makkelijk nog niet aangezien André op de kant staat en ik in de boot zit. Uiteindelijk lukt het toch, waarna André snel aan boord springt. Hebbes!

Afijn, mijn hengel ligt nog tweedelig in de boot en ik mag al plaatjes schieten. We zijn ook direct klaar voor vandaag want dit is een beste vis. 109,5 Om precies te zijn. Na een paar platen mag ze weer terug. Valse start André! We pikken zijn spullen op bij de kant en dan pak ook ik er een hengel bij. De tweede start gaat veel beter en zodoende wordt André niet gediskwalificeerd, al schakelde hij zichzelf al bijna

Fraaie vis!

We vissen geconcentreerd verder, maar het beste is er, op zijn zachts gezegd, wel vanaf. We kammen de stek uiterst secuur uit maar zullen ze toch elders moeten gaan zoeken. Na een dik uur start ik de motor en blazen we verder. Op naar wat plantenbedden en aangrenzende taluds.  Na een dik uur gooien is het André die vlak voor de boot een snoek op zijn toad ziet knallen. Blijft een schitterend gezicht en ondanks het bescheiden formaat zorgt de vis voor voldoende verse adrenaline.

Nadat we de vis terugzetten pakt André zijn toad op, om er vervolgens achter te komen dat deze een voet mist. Arm kikkertje… Van een groene kikker naar een felgroene gifkikker dan maar en verder gooien. Het duurt niet lang of er knalt een mooie 80er op. Ik ben vooral druk met de boot en de wind, die lastig schuin op het talud blaast. Dan hoor ik André roepen. Er zit een dikke 90er achter je spinnerbait…! Die spinnerbait hangt echter al in de lucht en zo is de kans gevlogen… Balen!

We gooien stug door, maar op een misser voor André na weten we geen vis meer te raken. Om de armen even wat rust te gunnen en tevens een broodje te kunnen eten besluiten we een tijdje te gaan trollen. Dit levert mij na een half uur een snoekje op die mijn 30cm fox shad goed te grazen had genomen. De soft bait glue komt goed van pas en even later kunnen we verder.

Achter ons wordt het grijzer en grijzer. Als ik nog een keer achterom kijk is het wateroppervlak helemaal wit en het komt onze kant uit… Euh, capuchon op! Dan barst de pleuris los en net als we denken dat we het hardste gehad hebben gaat de kraan helemaal open en regenen we zowat de boot uit. Niet normaal!

Eenmaal voorbij drijft alles door de boot. Hoosblik erdoor en we kunnen weer. Na een tijd lang de taludrand afgegooid te hebben driften we wat verder het talud op. Net een meter water onder de boot en overal planten. Ik verwissel mijn 2oz. grinder voor een 1oz. en denk de eerste worp al een tik te voelen. Voor de boot lijkt er een sliert fonteinkruid (de zoveelste) aan de spinnerbait te hangen maar plots gaat deze sliert sneller dan de spinnerbait! Ik weet genoeg, geef een lange haal aan de hengel en vlak naast de boot stort de snoek zich op de grinder. Een kort maar chaotisch gevecht volgt waarna ik de vis kan landen. Met 88 centimeter een leuke vis.

Spectaculaire aanbeet!

Het zijn van die momenten waarop je denkt, “nu hebben we ze door”, en we blijven dan ook stug door tuinieren op ondiep water. Of we nog een snoek zien? Nee in geen plantenvelden of wegen is er maar zo’n groenjas te bekennen. Toch een Lucky shot dan?

De volgende stekken liggen een eind verderop en dus gaat het gas open, maar niet voordat we nog een dikke hoosbui terug mogen koppen. Boot hozen en weer door, het wordt een beetje standaard… Op de nieuwe stekken aangekomen hang ik een grote racoonstreamer aan de speld. Zegmaar formaatje “roadkill”. We zoeken wederom ondiep en dit keer vinden we wel vis. Ik krijg een heerlijke beuk op de grote streamer maar sla tot mijn verbazing aan op een 60er die het complete kadaver naar binnen heeft gewerkt. Wat een schrokop!

Kort erna hangt er wat aan de zonker staarten te knabbelen en weer even later nog zo’n knabbelaar. Er ligt best wat vis hier en het valt op dat ze enkel voor bond gaan. De spinnerbait van André wordt compleet genegeerd. Deze wordt dan ook vervangen door een Twistfly in kuiken kleurstelling. Direct de eerste worp levert een aanbeet op van een dikke vis, die helaas niet blijft hangen. Niet veel later de volgende staarthapper en ook bij mij nog zo’n laffe knabbel.

Het is inmiddels etenstijd en omdat we knabbel en babbel nu wel zat zijn besluiten we terug te blazen richting de stekken van vanochtend. Nog even gooien voordat we een frietje scoren, maar verder dan weer een staarthapper komen we niet. Ook nu scoren we weer een machtige hoosbui en druipend komen we dan ook aan bij de friettent. Niets zo lekker als een vette hap tijdens of na een lange visdag en we bunkeren er lustig op los alvorens we weer het water op gaan.

De avond valt inmiddels en de wind is na die laatste bui helemaal afgezwakt. We besluiten de eerste stek van de ochtend nog eenmaal goed uit te kammen. Dit omdat hier vaak toch wel een vis te vangen is, in de goede uren. Bovendien moet ik nog wraak nemen op de valse start van André. Ik besluit dan ook geen halve maatregelen te nemen, teug mijn pak Taksi helemaal leeg en hang de chartreuse Twinler aan de speld. Eigenlijk niet eerlijk want tegen deze combinatie valt gewoon niet te vissen… Het is dat ik een hekel heb aan die twinler en hem daarom alleen inzet als het écht nodig is, anders zou niemand meer mee willen in de boot. Vismaat Timon heeft er overigens ook een handje van met die twinlers. Akelige stukken rubber zijn het!

We beginnen te gooien en hebben het over het feit dat ik de laatste jaren gemiddeld meer meters boven de 110 vang dan eronder. Volgens André ligt dat aan de wateren waar ik vis, ik wend deze stelling af met de mededeling dat het me hier ook lukt. Gevaarlijke uitspraken…

We gooien verder en vissen onze softbaits strak over de bodem. Op één plekje ligt nogal wat puin en precies daar blijft mijn twinler hangen. In eerste instantie sla ik niet, maar iets zegt me dat er toch iets ‘wel aan de haak is’  daar beneden. Ik hengst toch maar aan… Geen beweging… Huh? Nee, wel beweging! De 1 -1/2 oz St Croix buigt diep door en ik weet direct genoeg. Dit is een hele dikke bak!
De vis blijft gewoon op de bodem liggen, heeft totaal geen haast en wil nergens naartoe. Ik hang vol in de hengel maar ze komt echt niet mee omhoog. Dit is echt groot André, zonder twijfel! Even een korte, trage run, hooguit een meter of 5, dan heeft ze er genoeg van. Is dit dan ‘een légger’, volgens de oude boeken? :)

Na een tijdje krijg ik haar in het oppervlak. Die nek! Niet normaal, kon nog wel eens een 120er zijn! Gelijk gaat ze weer onder de boot hangen. Nog steeds geen runs, alleen maar hangen. Als ze vervolgens weer in het oppervlak komt stel ik mijn schattingen iets bij. Net geen 120, maar het zal niet veel schelen. Het is vooral de eerste helft van de vis die indruk maakt. Wat ook indruk maakt, is het feit dat de staartdreg van de twinler slechts aan één piepklein velletje vast zit. Één keer schudden en weg is ze, dat weet ik wel zeker! En gezien het feit dat ze maar geen runs wil nemen, verwacht ik ieder moment het ergste…

Ik besluit de vis geen tijd te geven en vraag André om het schepnet klaar te houden. De eerste kans moet raak zijn. Ze komt uitdagend voor de boot liggen en André steekt resoluut het net eronder. De vis glijd er in en de twinler valt uit haar bek. Wat een geluk! Dat had niet veel langer moeten duren ook!

We tillen de vis aan boord, wat een bak, echt een oude tante! Snel gaat ze op de plank. 118, topper en zoals ‘voorspeld’ een 110+er… Zal de rest van het jaar wel geen biet meer vangen na deze uitspraken, maar dat is dan niet anders. Deze is in ieder geval binnen!

Wat een bak!

Massief en met een enorme nek

Aan boord gedraagt de dame zich keurig en eenmaal in het water zwemt ze resoluut terug naar haar stekkie. Ik ga er even bij zitten en geniet lekker na, terwijl André de stek nog één keer helemaal uitkamt. Ik vind het wel best. Eruit met die boot en naar huis… Lekker foto’s loeren!

Groet,
Volkmar  & André

Gerelateerde artikelen:

• Niets wordt alles
• Millimeteren
• Gericht op monsterbaars
• Altijd vis – Deel 1
• Surreavistisch – De film!