Een gouden verkeerde keuze
De kerstvakantie nadert zijn einde en dan lijken de weersomstandigheden ons eindelijk goed gezind. Eindelijk valt die wind weg en op zaterdag wordt er zelfs een zonnige dag voorspeld. Nog één keer knallen dus en dan het liefst op het grote water. Lekker actief achter de monsterbaarzen aan en tussendoor snoek en snoekbaars lastig vallen, klinkt als een goed plan.
Één mailtje naar HJ is genoeg en we besluiten er direct maar een tweedaagse van te maken. Huisje boeken, spullen inventariseren, in no time is het allemaal geregeld. Op donderdagavond laad ik de auto af en smeer ik alvast de broodjes. Morgen vroeg op.
De rit naar HJ verloopt spoedig en als de spullen eenmaal overgeladen zijn vervolgen we onze weg zuidwaards. Het is rustig op de weg en we schieten zodoende lekker op. De planning is keurig, want het begint net een beetje te schemeren op het moment dat de boot van de trailer rolt. Als een geoliede machine, zeggen ze dan.
Eenmaal op het water hangen we direct een shad overboord. Het beeld wat we zien is niet bepaald bemoedigend. Sterker nog, we zijn er absoluut niet van gecharmeerd. Maximaal twintig centimeter betreft het doorzicht en dat is toch wel funest voor de visserij op een zichtjager als baars. We verticalen snel een goed taludje af maar besluiten dan direct een heel eind te gaan varen, in de hoop op een ander deel van het water meer doorzicht te vinden.
Het gas gaat vol open en terwijl Nederland langzaam uit de crisis klimt vlammen wij over een lege plas water. Een dik kwartier later komen we aan op de bestemming. Direct gaan de shads overboord en we verticalen langs een strekdam. POK! Binnen tien meter is het raak en even later til ik een leuke snoekbaars aan boord. De nul is weggepoetst en we vissen snel door. Verticalen een rondje maar dit levert niets op. Werpen dan maar? Is toch gewoon de leukste visserij.
Omdat het water ook hier knap troebel is laat ik mijn doos met shads mooi even dicht. Een arukushad wordt aan de speld gehangen. Normaal vissen we deze spinnend binnen, maar ik heb het vermoeden nu het aas dichter bij de vis aan te moeten bieden. Die vis ligt op de bodem en dus wordt het jiggen. Niet echt dé manier met een aruku want dan je hebt dan weinig controle over het aas.
De techniek die ik uiteindelijk toepas beschrijf ik dan ook maar als ‘spinjiggen’. Aruku laten afzinken, met 5 a 6 zes slagen omhoog vissen en dan weer laten vallen. Het duurt niet lang of de aruku wordt met een doffe klap te grazen genomen tijdens juist zo’n val. Snoekbaars nummer twee is een feit en heeft de aruku verticaal in de bek staan. Bij het onthaken blijkt de haak amper vast te zitten, de aruku zat gewoon klem!
Ik gooi verder en krijg niet veel later weer een enorme kleun. Dit keer schiet de vis snel los, helaas, want dit voelde best serieus aan. Snoekig ook wel… HJ mist even later in hetzelfde gebied ook een beste knal op zijn shad. Mogelijk van dezelfde vis.
We schuiven een eindje op, gaan weer voor anker, althans de Ipilot tracht iets soortgelijks te imiteren, en beginnen weer te gooien. Reeds de derde worp wordt mijn aruku weer met veel geweld onderschept. Alweer tijdens de val, dat kan geen toeval meer zijn! De vis blijft lang diep en tot onze vreugde komt even later onze targetvis boven. Een prachtig gekleurde baars van 42 mag even voor de lens poseren, alvorens weer verder te zwemmen.
Prachtig gekleurd deze vis!
Ik mis nog een beet en dan schuiven we weer een eindje op. Ook nu is het de derde worp raak. Heerlijk als de aanbeten zo hard doorkomen, daar kun je er gewoon nooit genoeg van krijgen! De vis knokt als een bezetene en heeft ook de massa waar je hoopt. Als dit een baars is dan… Wow! Een enorme lap verschijnt kortstondig in ons zichtveld. Die gaat over de 50, misschien wel een nieuw PR!
De baars zoekt nogmaals de diepte op en blijft lekker mokken onder de boot. Gelukkig zit de aruku goed vast en heb ik zodoende weinig te vrezen. Toch ben ik blij als het schepnet eronder kan. Die is binnen!
Wat een bak!
We bewonderen samen deze puntgave monsterbaars, maar dan neemt de nieuwsgierigheid het over. Nieuw PR of niet? De plank biedt uitkomst. Exact 50cm. Niet zo lang als we geschat hadden, maar ik ben er niet minder blij mee. Wat een bak!
Super vis!
Als de vis verder zwemt oppert HJ dat hij nu ook wel eens iets wil vangen. Shads, aruku’s, hij heeft ze beide geprobeerd maar zonder enig succes. Ik leg hem exact uit hoe ik binnen vis en ook staat hij nog even met mijn hengel te gooien om echt alles uit te sluiten. Er wordt een beet gemist, waarna ik nog een snoekbaars naast de boot los. Dan lijkt de koek echt op en zoeken we verder. Mijn tweedaagse kan echter al niet meer stuk. We kwamen voor monsterbaars en… Die is binnen!
Terug op het wijd belanden we weer in een super dikke koffie. Echt nul doorzicht en na een kwartiertje werpen besluiten we dan ook om toch maar weer door te varen. Het zal een kwestie worden van zoeken naar plekken die net even helderder zijn, in de hoop daar wat actieve vissen tegen te komen. De stek van vanochtend voldeed aan beide criteria en zo zullen er vast meer zijn.
Na weer een stevige tocht komen we aan bij de andere kant van de plas. Hier vinden we een belachelijke school aasvis. Van de bodem tot het oppervlak, het ligt er massief vol mee. Één keer scheppen met het landingsnet levert genoeg fireballvisjes op voor de rest van het jaar… Niet normaal!
Dan moeten er ook rovers in de buurt zijn en dus besluiten we in de buurt te gaan verticalen. Het duurt niet lang alvorens HJ een regelrechte aanslag voelt op zijn shad, maar een eerste vis is hem nog steeds niet gegund. De vis hangt niet…
Na een dik half uur verticalen, zonder enige vorm van actie, besluiten we toch maar weer te verkassen. We zoeken een gekende stek op en terwijl HJ de boot al verticalende over het talud stuurt, gooi ik naar de oevers met mijn aruku. Na een dik half uur staan we beide toevallig naar de bijhengel van HJ te kijken, als deze met een enorme snok rondslaat. HJ is er snel bij en terwijl ik mij bekommer over de overige hengels gaat hij lekker in de hengel hangen. Een fraaie snoekbaars geeft flink partij aan de zwabber stok en ik ben blij dat HJ ook eindelijk zijn eerste vis te pakken heeft.
Mooie vis voor HJ!
Een half uur later besluiten we dan toch maar eens wat te speedverticalen strak langs dezelfde taludrand. Het duurt even, maar dan wordt mijn shad onderschept en kan ook ik een fraaie snoekbaars bijschrijven. Hier lijkt wel wat te halen dus!
Speedverticalend gevangen
Toch valt dat aardig tegen. Pas als we besluiten dat we zullen verkassen krijg ik een mooie beuk op de top. Weer een snoekbaars van rond de 60. Leuke formaten maat ze liggen dusdanig verspreid dat we er nog niet heel enthousiast van worden.
Met nog een uur vistijd te gaan komen we aan bij een ander baaitje. Hier ligt een mooi steil talud waar ik in het verleden de nodige baarzen gevangen heb. Het was is weer iets helderder dan buiten en het duurt dan ook niet lang alvorens ik een kegelharde aanbeet krijg. Gewoon werpend en ik ben weer helemaal wakker. Nadat ik nog een beet mis zijn we het taludje voorbij en varen we speedverticalend terug. Ook dit levert een harde aanbeet op met een klein snoekje als resultaat. Als we weer gaan werpen haak ik al snel de volgende snoekbaars en terwijl ik sta te drillen slaat ook HJ zijn hengel krom. Double hook up, hebben we ze dan eindelijk gevonden?
Een taaie dag afsluiten met een aantal kegelharde aanbeten, heerlijk!
HJ vangt er in ieder geval nog twee bij alvorens de beten opdrogen. Gelukkig voor hem in ieder geval nog wat actie zo aan het einde van de dag, dan kom je toch met een heel ander gevoel van het water. Bij de helling verticalen we nog de schemering in maar dit levert niets meer op. Boot eruit dus en op naar de overnachtingplaats, waar we na een bord macaroni en een paar biertjes languit op de bank ploffen. We kijken nog even tv maar om 10 uur is het sap echt wel op en besluiten we maar te gaan slapen. Morgen weer een dag…
De volgende morgen ruimen we snel alles op en stappen we weer in de auto. Ander water dit keer, wat gelukkig lang niet zo troebel is. Toch blijkt ook hier de vis absoluut niet mee te willen werken en na twee uur vissen zijn we niet verder gekomen dan één vals gehaakte snoekbaars voor HJ. Dat belooft niet veel goeds voor de rest van de dag en dus besluiten we door te pakken. Boot eruit en terug naar het water van gisteren. Daar gaat de boot er weer in en direct varen we naar de stek waar we gisteren eindigden. Het is HJ die daar al snel een leuke snoekbaars werpend weet te verschalken maar verder blijft het stil.
Volgende stek dus. De stekken van gister brachten niet waar we op hoopten en zodoende blazen we nu de andere kant uit. Na een minuut of tien varen leggen we de boot op de Ipilot en besluiten we eerst maar eens een kop soep warm te maken. Is er gisteren helemaal niet van gekomen maar toch altijd erg aangenaam op een gure winterdag.
Na de soep laten we de boot driften terwijl we de kanten uitgooien. Uiteraard beide ook een bijhengel met aasvis overboord. HJ gaat, gezien de behoorlijke golfslag, voor een dobbermontage, daar waar ik gewoon mijn zwabberstok van een fireball voorzie. Een 20cm winde eraan en laat maar lekker zwiepen in de steun. Ziet er totaal niet uit maar met een dergelijke kansloze aasaanbieding heb ik er in ieder geval ook geen omkijken naar :-)
Een half uur verder, mijn fireball heeft inmiddels zeker 5 keer verkeerd gezeten, wordt de Bill lewis van HJ vlak onder de top gemist door een licht gekleurde vis. Baars en een beste ook, roepen we beide. Maar was het wel baars? Wat moet het anders zijn? Een antwoord krijgen we een klein half uur later als de bill lewis weer onder de top gegrepen wordt. Dit keer hangt de vis wel en het blijkt een roofblei te zijn! 5 Januari, watertemperatuur 7 graden. Niet te geloven! Dan was die visser ook vast en zeker een zilveren winterpijl!
Winterpijl
We vervolgens onze drift als ik vanuit het niets een zware vis haak op mijn aruku. De vis giert direct door de slip. Grote roofblei? Snoek? Al vrij snel krijg ik mijn twijfels. Vis zwabbert te veel en ja hoor, het blijkt een vals gehaakte brasem van tegen de 60. Enorme sport, maar toch altijd die deceptie bij het eerste aanzicht…
Een kwartier later is dat eerste aanzicht beduidend beter. Terwijl ik sta te gooien zie ik mijn bijhengel plots dubbelslaan. Ik bedenk me geen moment en zet de haak. Vrijwel direct verschijnt er, wild kopschuddend, een monsterbaars in het oppervlak. Niet normaal zo hoog, die is nog groter dan die vis van gister!
Terwijl HJ alle andere hengels binnen draait blijf ik uiterst geconcentreerd. Gelukkig vangt de slappe bamistok de wilde klappen nu op, al driften we nog steeds vrij hard wat het drillen ietwat geforceerd maakt. Als even later dan toch het net eronder schuift slaken we beide een kreet. Die vis is enorm!
Waanzinnige bak!
Één vis kan het verschil maken!
Eenmaal op de plank komen we tot 51,3 cm. 3mm bovenop mijn oude PR. Niet veel, maar ze is toch echt groter. We zijn ook wel benieuwd naar het gewicht. Dat blijkt 3 kg te zijn. 6lb 6oz Perch, Martin Bowler zou er wakker van liggen! Na een serie foto’s laat ik haar weer uit mijn handen zwemmen. Heel lang leek mij vandaag geen vis gegund, om dan opeens zo’n supervis te vangen. Wauw!
De winde hangt nog aan de fireball en gaat dus weer overboord. Een half uur later weer een knal, helaas mis ik de vis. We leggen de boot even later stil achter een strekdam en dan hoor ik HJ roepen. Bijhengel! Bijhengel! Ik grijp de hengel maar ben te laat… Gelukkig komt de winde bovendrijven. Zij het compleet aan gort gebeten… De bovenkaak is weg en ik prik de fireball dan maar door de onderkaak. Vijf minuten later staat de bijhengel alweer te bonken. Mooie 60er snoekbaars.
Weer prik ik de winde op de fireball. Terwijl HJ langs de strekdam verticaalt zie ik opnieuw mijn bijhengel rondvliegen. Even later pak ik de volgende snoekbaars aan boord. Winde gefileerd, zelfs de zwemblaas hangt eruit. HJ staat mij vol verbazing aan te kijken. Zijn perfect uitgebalanceerde dobbermontage wordt volstrekt genegeerd en mijn bijhengel, zwiepend op de golven, krijgt aanbeten… Belachelijk!
De winde heeft geen kop meer en dus gaat de fireballhaak maar door het eerstvolgende stuk vlees. Ziet er niet uit maar who cares… HJ pakt ook maar een fireball en zo vissen we verder. Lang blijft het stil, maar dan is het toch weer die winde (of wat er nog van over is), die gegrepen wordt. Een klein snoekje blijkt de dader. Drie vissoorten op één en dezelfde aasvis. Dat moet een record zijn!
Het blijkt tevens het laatste wapenfeit, want hoewel we tot het donker doorzetten, het levert niets meer op.
Eenmaal getrailerd blikken we terug. Het leek er op dat we compleet misgegokt hadden voor wat betreft het gekozen viswater en afgezien van die twee monsterbaarzen bleek dit ook wel uit de vangsten. Met 21 vissen in twee dagen alles behalve een vetpot. Zo zie je maar, één of twee zwaarbevochten specimens kunnen het verschil maken. En laat dat nou juist het mooie zijn van grootwatervissen!
Groet,
Volkmar Strikkers
‘6lb 6oz Perch, Martin Bowler zou er wakker van liggen!’ Hij niet alleen ik ook! Wat een geweldige vis en jammer dat ze geen meter worden.
leuk verslag weer en mooie vissen en foto’s!
groeten
peter
Prachtige vis man! Gewoon top!