Double Strike
In de zomervakantie was de snoek-vang-drang tot grote hoogte gestegen. Het weer in Kroatie was heerlijk, de zee azuurblauw en helder, mooi om te snorkelen, maar na een paar sessies geloof je de kleine visjes wel. Het duurde nog 10 dagen na onze terugkomst voordat we de boot achter de auto konden haken, op naar groot water.
Bram stelt voor om op onze favoriete manier te beginnen, een aasvis onder de dobber, aasvis bij de bodem op de fireball. Waar we vissen is het in de laatste jaren erg helder geworden, er liggen hele stukken mosselbank, die daar waarschijnlijk mede verantwoordelijk voor zijn. Het gevolg is dat er enorme plantenbedden bijgekomen zijn, de planten staat tot wel een dikke drie meter diep. We vissen op een meter of vier, daar waar de planten net ophouden.
Het eerste uurtje vissen gaat in serene rust voorbij, omdat het ook op de dieptemeter heel rustig is, gaan we over op plan B. We gaan kijken of de snoeken in de grote plantenvelden zitten – maar waar? We gaan er langzaam een BBZ swimbait en een bulldawg overheen slepen, we volgen een diepte van 2,5 meter diepte, waar de planten tot een meter onder het oppervlak reiken. We zijn nog niet 5 minuten onderweg wanneer we een beste snoek dwars op de vaarrichting aankomt en met een giga-beuk de swimbait te grazen neemt. Er rossen meters lijn van de reel en de nieuwe jerkstok gaat hoepeltje rond. Bij de boot lijkt het alsof de BBZ geïnhaleerd is – niks meer van te zien, en het is toch geen klein stukje kunstaas.
Uit de planten gelokt
Op de plank tikt de snoekdame 114 aan, da’s de vijfde 114, met een grote smile wordt dit lustrum gefotografeerd. Met een grote zwiep van de staart gaat ze weer tussen de planten. We gaan snel weer verder en nog geen 200 meter verderop, weer een beuk, maar de vis is niet gehaakt. Het is mij altijd een raadsel hoe vissen een dubbele dreg kunnen missen. Helaas hoeven we niet lang te treuren want nog geen 100 meter verderop denk ik dat mijn bulldawg vastgelopen is in de planten. Ik haal de motor uit de versnelling en probeer het kunstaas los te trekken – geen beweging. Pas wanneer ik achteruit vaar en lijn opspoel merk ik het: vis. Het is een beste ook, een paar keer tijdens de dril, ligt de vis strak tegen de bodem en is er geen beweging in te krijgen. He pa, sta je lekker te drillen ? roept Bram, ik kijk – flits, dat staat ook op de gevoelige plaat.
..
Er zijn toch weinig dingen zo lekker als een snoek drillen. In de boot blijkt het om een fors gebouwde snoek te gaan die 117 op de plank brengt. Ik heb nog steeds het geluksengeltje op m’n schouder van de laatste weken. Tot midden juni had 35 jaar vissen m’n PR snoek niet verder dan 115 gebracht, deze zomer komen er drie vissen in de boot die groter zijn dan het oude PR. En dit is een double strike meters in een half uur!
1 meter 17
Wanneer ik de vis voor de eerste keer optil voor de foto shoot, voel ik de vis zich spannen. Net voordat de vis weer neergelegd wordt, krijgt ze de flapperitus en merk ik, maar voel nauwelijks, dat een grote tand van de onderkaak door het vel van mijn linkerduim flitst. We nemen snel een paar foto’s en zetten de snoek weer terug in haar element. Mijn duim ziet er niet goed uit, een tand is aan de binnenkant van de duim diep in het vlees gegaan en er aan de zijkant uitgekomen, waardoor een best stuk vel loshangt – bloeden als een rund. Ik ga er maar eens rustig voor zitten om niet van m’n stokje te gaan, terwijl ik mijn hand buiten boord houd. De goedgevulde verbanddoos blijkt geen luxe, 5 minuten later heb ik mijn kloppende duim in een keurig verbandje zitten. Het is verrewege de grootste love-bite die ik ooit van een snoek kreeg.
Na het snelle succes komen de aanbeten langzamer, Bram vangt een 70-tiger en een 80-tiger. We hebben inmiddels de slow-sink BBZ swimbait aan een speld gehangen. De kunststof forel waggelt verleidelijk in het oppervlak. Net wanneer we speculeren over hoe een aanbeet eruit zou zien komt er een snoek recht omhoog geschoten, net als de filmposter van Jaws of de series “airjaws”op Discovery channel (check Youtube: “airjaws”) De snoek komt volledig uit het water met de swimbait ik z’n bek, maar,…. Weet toch de haken te missen.
Wanneer daarna de aanbeten helemaal wegvallen besluiten we op een diep gedeelte van het meer nog een paar tracks te varen voor onze Dr.Depth kaart. Dit stuk is tussen 7 en 9 meter diep. We knopen beide een 22 cm grote “Noorwegen shad” aan de spelt. De shad zit op een 84 grams kop en kan zo bij de bodem getrold worden. Na een minuut of of 5 wordt mijn shad gearresteerd door een tegenstander die al bokkend omhoog komt – een geblokte oude donkere snoekbaars met rafelige vinnen tikt op de meetplank 74 cm aan. Erg bevorderlijk voor Bram’s humeur is dit allemaal niet, dit zou een nieuw PR voor hem geweest zijn. Wanneer de snoekbaars weer zwemt, worden de shads gewisseld. Bram krijgt de 22cm red-head eraan geknoopt. Zijn schietgebedje heeft kennelijk geholpen – even later slaat zijn hengel dubbel. De zware kopstoten in de dril doen het beste vermoeden.
Bram met zijn nieuwe PR
Het vermoeden wordt de waarheid, wanneer een stevig kasteel in het oppervlak verschijnt. Direct daarna slaat een nerveusheid toe: snel scheppen, dit moet een PR zijn, en dat is het: 76 cm, de tweede keer in drie weken dat Bram z’n snoekbaars PR scherper stelt.
Groeten, Roel Orsel
“Helaas hoeven we niet lang te treuren want nog geen 100 meter verderop denk ik dat mijn bulldawg vastgelopen is in de planten.”
Ja balen man… Gaat er weer zo’n dikke metervis aan je kunstaas hangen… Zo kom je natuurlijk nooit tot rust… :)
Prachtvissen weer! Je gaat erg lekker dit seizoen!
Groet,
Volkmar