Doorbuffelen
De geest is gewillig en het vlees is zwak. Iets dat me door het hoofd schiet als Michel belt om te vragen of ik zaterdagochtend meega om te proberen een dikke vis te vangen. Met een peesontsteking in mijn linkerschouder en een eerste week hard werken onder de riem zou het beter zijn om eens goed uit te rusten maar toch hoor ik mezelf zeggen dat het beter is om dan om 04:00 weg te rijden. Nuja, in bed vang je geen vis en uitslapen kan altijd nog.
Om 04:00 rij ik bij Michel de oprit op waar ik luid begroet word door Viktor de hond. Na deze op zijn gemak gesteld te hebben laden we de spullen over en rijden we weg naar onze bestemming. Vandaag gaan we het op een grote rivier proberen. Een moeilijk water waar al heel wat visloze dagen zijn vervist maar waar de beloning soms ook onverwacht groot kan zijn. Onderweg haal ik nog even 2 cappucino’s terwijl Michel de boot aftankt. Na een goed uur rijden glijdt al snel de boot het water in. Helaas blijk ik bij het inladen mijn tas met eten in de auto te hebben laten liggen dus dat wordt op een houtje bijten vandaag.
Aangezien ik mijzelf vandaag niet met jerkbaits of shads zie gooien besluiten we om maximaal een aantal gekende stekken af te slepen met grove getakelde aasvissen. Een visserij voor doorzetters die vaak niets oplevert en soms iets heel moois. Mocht dat niets worden dan kunnen we altijd nog wat gaan speedjiggen op grove snoekbaars.
Op de eerste stek, een strekdam met een mooi talud dat afloopt naar een meter of 5 en waar niet al teveel stroming staat, glijden dan ook al snel 2 dobbers rustig door het water. Op de handhengel vissen we een fireball montage met een grote aasvis. Overal zien we vis draaien en op de visvinder zien we met regelmaat grote wolken speldaas onder de boot. Nu maar hopen dat we een snoek kunnen interesseren in een grote aasvis en dat ze niet helemaal gefixeerd zijn op al het kleine spul.
De eerste drift verloopt zonder resultaat, op zich geen verrassing. Geloof in je stekken is alles bij deze visserij en het zal niet de eerste keer zijn dat je pas bij de 5e of 6e drift resultaat gaat boeken. Het talud wordt daarom ook steeds anders aangesneden, steeds dieper of ondieper dan de voorgaande keer. Daarnaast is niets vangen ook geen hele grote straf aangezien we worden getrakteerd op een prachtige zonsopkomst.
De beste regenvoorspelling die je kunt krijgen
Als er, na een keer of 6 heen en weer gevaren te zijn, nog steeds geen actie is geweest besluiten we om het nog 1 keer helemaal bovenop te proberen om dan te gaan verkassen. Dit stuk rivier kent een aantal goeie hotspots en we kunnen nog een groot zandgat uitvissen. Opties genoeg dus en als het ergens niet lukt dan is verkassen toch het enige antwoord.
Terwijl Michel de boot bovenop het talud parkeert schuif ik het stuitje naar zo’n 1,5 meter diepte en werp ik het zaakje opnieuw in. Als ik mijn handhengel beetpak denk ik een tikje te zien op de dobberhengel met daaraan de naar beneden fladderende kolblei. Gespannen kijk ik naar de dobber die inderdaad wat dieper lijkt te staan en dan rustig wegzakt. Snel meld ik Michel dat ik beet heb die mijn handhengel overpakt en de boot in positie manouvreert.
Snel draai ik de lijn strak op de vis en zodra ik goed weerstand voel hak ik de 2,70 baitcaster achterover. Gelijk is een goeie massieve weerstand mijn deel en omdat het ondiep is zie ik nog net een ferme snoekenstaart door het wateroppervlak heen roeren voordat de vis het talud afschiet. De dril geeft eigenlijk al aan dat het een dikke moet zijn en als de vis voor het eerst bovenkomt zie ik al dat het sowieso een 1 meter 10 plus gaat zijn. Echt goed gehaakt zit de vis niet, slechts 1 haak van de takel zit net achter de rand van de bek dus ik besluit er korte metten mee te maken. Flink druk zettend krijg ik de vis na enkele pogingen langszij waarna Michel de vis al snel weet te landen.
Snel de haak eruit die op de harde rand van de snoekenbek al wat uit begon te buigen. Michel schiet wat fraaie platen en op de plank blijkt de vis nog groter te zijn dan ik dacht, 1 meter en 22 centimeter. De release van de vis gaat ook prima en als we elkaar een high five geven op deze mooie vangst bedenk ik me nog even dat ik nu ook in bed had kunnen liggen. Dan maar moe en brak, maar dit soort vangsten gaat nooit vervelen :)
Schitterende snoek
Als we besluiten om deze drift af te maken krijgt Michel nog een mooie beet op zijn handhengel die op dat moment in de steun staat. De vis besluit zelfs lijn te nemen door de baitrunner heen maar als Michel de zaak dichtklikt en hard aanslaat schiet de vis na 2 harde kopstoten los.
Verder drifts op het ondiepe leveren niets meer op en we besluiten het nog 1 keer wat dieper te proberen. Michel vangt hier nog een snoekje van een 50 centimeter met grootheidswaanzin dat best veel lef heeft om daar te zwemmen. Vooral omdat grote snoek er geen bezwaar tegen heeft om kleinere soortgenoten op te eten hoop ik voor dit visje dat het verstandig wordt en ergens een plekje tussen de waterplanten gaat opzoeken. Als we onze weg vervolgen weer een aanbeet voor Michel, die aanslaat op iets wat er goed uitziet. Toch weet ook deze vis na enkele momenten flink tegensputteren de haak te lossen.
Je ziet het wel vaker op de fireball… de ene dag hangt elke vis en op andere dagen sla je soms wel 5 of 6 keer mis, vandaag lijkt het zo’n dag te zijn dat het laatste het geval is en hoezeer ik Michel ook een dikke vis gun er is niet veel wat we er aan kunnen veranderen. Als je niets fout doet kun je jezelf ook niets verwijten en we scharen het maar onder de noemer ‘pech’.
Omdat de stek wat ons betreft wel ‘opgevist’ is besluiten we om een verderop gelegen zandgat te bezoeken. Het water is zeker rond de opening niet al te diep, kent veel structuur en we hebben er in het verleden al wel vaker fraaie snoekbaarzen gevangen. Met de I-Pilot van Michel zetten we een taludje uit wat we even later met 7 inch saltshakers en profiblinker shads op snelheid afvissen. De dieptemeter geeft best wat vissige signalen weer maar echt veel reactie weten we niet uit te lokken.
Als we het einde van het talud bereikt hebben neem ik plaats op de bestuurderspositie en stuur ik de boot al ‘backtrollend’ nog een keer over wat interessante stukken heen. Ook nu gebeurt er niet veel en na een uurtje heb ik toch wel het gevoel dat we het hele bevisbare stuk gehad hebben. Ook bij Michel is het enthousiasme er wel af en terwijl ik de laatste meters die ons nog resten wat inspiratieloos mijn shad op en neer wip overleggen we wat we verder gaan doen.
‘Knal !!’ een enorme beuk op mijn handhengel brengt me weer bij de les. Met een stoot adrenaline in mijn lijf zet ik de haak en een prettige weerstand aan de andere zijde is het daar niet mee eens. Een goeie vis blijft heerlijk diep en vecht voor wat hij waard is. Mijn voorspelling dat het hier een snoekbaars betreft komt uit als we even later een witte schim zien die weer naar beneden spurt. Na nog een paar uitvalspogingen is het wel op voor de vis en kan ik een grove snoekbaars in de nek grijpen.
Mooie grove snoekbaars
Ook deze vis gaat weer netjes terug en we besluiten, gemotiveerd door de vangst van zojuist, nog even door te vissen om te kijken of we er nog 1 kunnen foppen. Dit blijkt zoals zo vaak niet het geval te zijn en na nog wat dobber en sleeppogingen en nog een gemiste aanbeet besluiten we er de brui aan te geven. Als we net 2 kilometer van de helling weg zijn vallen de eerste dikke regendruppels op het autoraam.
Vroeg op en vroeg eraf, het lijkt toch het recept te zijn voor mooie dingen dit jaar.
Hendrik-Jan Verheij
