Dikke Pret!
Het snoekseizoen heeft een beetje moeite op gang te komen voor ons. De opening van het seizoen visten we op bekend water en beginnen op taluds waar we eerdere jaren de vis vonden op een meter of 4 diep, maar niks deze keer. We besluiten het ondiep te zoeken in de buurt van de paaiplekken van deze plas – juist daar zitten ze nog. We vangen die dag een dozijn snoeken, geen vis boven de 90 en veel mannetjes, die gezien de bloederigheid van hun paaiwonden, nog bezig zijn met de paai, of er net mee klaar zijn.
Afgeragd mannetje na de paai.
.
Een week later vis ik met Bram op het zelfde water en met hetzelfde resultaat. Een stuk of 8 kleinere snoeken completeren de score van de dag, weer vangen we ze ondiep, weer vangen we een aantal mannetjes onder de paaiplekken. De natuur is dit jaar langzaam op gang gekomen. Net als veel wateren lijkt deze plas ieder jaar helderder te worden – een meter of 3-4 doorzicht hebben we toch al snel hier. Op de ondiepe stukken van een 2 meter diep is al bijna niet meer te vissen van wege de opkomende waterplanten. Een week later kan er al niet meer ondiep gevist worden. Dit levert de eerste blank op van dit jaar. Het meest memorabele van die sessie is een geweldige kleun op de fireball hengel van Bram, die aanslaat, vis erop, vis lost. De diepe ponstanden wijzen naar een snoekbaars als dader van de aanslag, de afstand van de tanden doet Bram die avond slecht slapen: dit was vast een PR geweest.
De afdrukken verraden de grootte van de vis……
.
We besluiten dit water maar met rust te laten totdat de planten dit najaar gaan afsterven. John heeft met de Aje-To! een andere plek waar we graag vissen uitgeplozen met blanco resultaat. Met deze ervaringen van de afgelopen maand in ons achterhoofd, hebben we overleg in het midden van de week om een vers plan voor het weekend te smeden. We gaan een rivierplas opzoeken, waar we vroeger ook nog wel gekarperd hebben. We hebben er beiden een stevige week op zitten en besluiten zaterdag lekker uit te slapen en rond 12-en te beginnen en dan de avond in te vissen. Omdat op deze plas van alles kan gebeuren nemen we gooi-rubber, shads, jerk& swimmbaits, pluggen, aasvis, fireball en dobberhengels mee – we zullen zien wat ze blieven.
De eerste is een feit!
.
We zoeken een luw hoekje van de plas op, John tuigt een dobberhengel op, ik een fireball hengel, bij John gaat er een grote shad aan, bij mij een kleine swimbait. De elektromotor gaat in zijn achteruit terwijl we het scherpe talud volgen, over een afstand van 10 meter gaat van 2 naar 6 meter naar beneden. Volgens onze theorie maken we kans volgers te vangen op de aasvissen, tot zover theorie. Het duurt ruim een uur voordat we weer terug zijn op onze startplek en de dobber van John ervandoor scheurt – aanslaan en hangen, een frisse 70-er poseert even voor de camera. Ondanks als ons gegooi naar de kanten, is het de fireball aasvis van Roel die daarna gegrepen wordt, ook een 70-er die weer snel de voorntjes het leven zuur kan gaan maken. Het is niet allemaal super wild, we besluiten een stuk te varen en een verbindingskanaal te verkennen, dit lijkt een goede keuze, wanneer John binnen 2 minuten een 96-er te pakken heeft.
Een mooie 90-er
.
Gesterkt door dit snelle resultaat denken we een goede plek te pakken te hebben, maar na een uur of 2 vergeefs verder vissen besluiten we gas te geven; terug naar de plas. Daar gaan we verder waar we gebleven waren, zelfde aanpak, terwijl we een avondmaaltijd van soep, brood en koude pizza ons goed laten smaken. We zitten heerlijk uit te buiken en te doezelen in de avondzon, als de baitrunner van Roel’s fireball hengel het uitgiert en tijdens de dril de dobber van John verdwijnt en we een double hook-up 70 tigers in de boot hebben – Zo! We zijn weer wakker!
Ook Roel pakt de eerste, een 70-er
.
Na de hectiek brengen we alles weer in stelling, draaien een rondje over de plek die de twee aanbeten gaf en gaan verder naar een dieper deel van de plas. Dit is de windkant en het is hier een goede 6 tot 7 meter diep, tot vlak bij de kant. We houden het “gewerp” inmiddels voor gezien en slepen 4 aasvissen lang het talud. Kijk,.. zegt John, m’n dobber is weg – abusievelijk kijk ik naar zijn tweede dobber en vraag me af wat hij gezien heeft dat dit enthousiasme verklaart. Dan zie ik John snel zijn lijn opdraaien – de vis komt recht op de boot af – als de vis recht onder de boot is slaat John aan op iets behoorlijk massiefs dat snel de benen neemt. OK – dit is een goede vis..,, Ik trek de boot achteruit naar het wijd van de plas om maximaal manoeuvreer ruimte te hebben. John’s tegenstander heeft er duidelijk zin in en trekt de Technium in een grote bocht. Na een paar minuten zien we een stevige 110+ snoek voor het eerst in het oppervlak.
Hard vechtende 112cm, haar vriendinnetje bleek er achteraan te komen……
.
En terwijl de metersnoek van John weer de diepte in gaat, giert de baitrunner van een tweede hengel het uit. Roel pakt de hengel en slaat snel aan. Roel eerste reactie is – OK dit lijkt een 80-er, laat me die even snel afdrillen en naast de boot lostikken. Maar het gewicht wordt lomper en lomper en wanneer we de dame de eerste keer in het oppervlak zien, realiseren we ons dat dit de eerste keer een double hook-up 110+ voor ons is – wat een luxe ! We parkeren Roel’s snoek in het XXL net en maken fotoos van John’s snoek, die 112 op de plank brengt. Wanneer we daarna de snoek “die aanvoelde als een 80-tiger” in de boot tillen zien we pas wat voor een apparaat dit is. De snoek rijkt precies tot aan het einde van de “sportvisserij Nederland” sticker – 120 cm(!) en ongelofelijk dik. Tijdens de fotoshoot lekt de vis een paar eitjes – zou deze vis, einde juni, nog steeds niet afgepaaid zijn ?? Het winterformaat van deze belachelijk dikke en zware vis doet dit vermoeden – de natuur is echt van slag.
Het vriendinnetje: een loeizware kerngezonde snoekdame!
.
Nadat beide vissen de diepte in geschoten zijn, de rotzooi in de boot opgeruimd is, gaat er een victorie biertje open. Wat een spektakel !
En dan zo de dag afronden, dikke pret!
.
Het laatste uurtje glijden we verder over de plas, terwijl de wind eraf gaat. We traileren in het laatste licht, en gaan naar huis, tsja,… wat kun je nog meer van een visdag wensen: mooi weer, zonnetje, lekker vissen en een double hook-up 110+ snoeken – dikke pret !
Gr Roel Orsel & John Smit
Jezus wat een ziek mooie en ontzettend dikke pike zeg!! Proficiat Roel.
Die 112 cm mag er trouwens ook echt zijn hoor, brute kop!
Hele mooie dag voor jullie, geniet ervan.
groet Jesse