De vloek van Alcedinidae
Om dit verhaal te starten moeten we terug in de tijd, terug naar vorig najaar. Regelmatig vis ik met Sander. Absurde topdagen, maar nog veel meer slechte dagen maakten we samen mee. Tijdens die moeilijke dagen denken we na over wat er fout gaat, waarom vangen we niets..?
En dan, na een aantal slechte visdagen op rij, beginnen we een patroon te ontdekken. De oorzaak komt uit een onverwachte hoek. In het begin denken we nog, dit is toeval, dit kan gewoon niet. Maar meer en meer beginnen we er in te geloven tot het moment komt dat we er een wijsheid aan koppelen. En sinds dat moment blijkt de stelregel elke keer weer juist. Zie je een Alcedinidae in de morgen, maak je dan maar zorgen. Vliegt Alcedinidae op en neer, vang je echt geen snoek meer. We hebben het over de vloek van Alcedinidae, de IJvogel…
Ja het klinkt misschien gek, maar ga er maar eens op letten. Die prachtig gekleurde straaljagertjes, de ultieme vermomming van het kwaad. ‘Hé, een ijsvogel!’ werd al snel NEE!!! Een ijsvogel!
Deze zaterdag zou ik weer met Sander op pad gaan. Goede weersvoorspellingen werden langzaam maar zeker steeds negatiever. Sander drijft er de spot mee en stuurt me via de whatsapp tientallen ijsvogelfoto’s onder het mom van ‘wordt toch niks’. De goeden verzoeken… Niet verstandig, waarschuw ik hem nog…
Zaterdagmorgen kan ik pas rond negen uur het water op. Vanaf elf uur zal het gaan regenen, tot minimaal een uur of drie. Tegen die tijd moeten we ook weer van het water af. Geen fijn vooruitzicht dus. Als Sander even later aankomt en in de boot stapt bemerkt hij dat zijn regenpak nog thuis ligt. Op de kachel gelegd en vergeten, zegt hij. Ik weet wel beter en herinner hem aan zijn fotoreeks. Bereid je maar voor jongen…
En regenen doet het, en hard… Geen miezertje waarvan je zegt ‘komt wel goed’, maar dikke vette druppels. Al snel zit Sander te vernikkelen voor in de boot. Joggingbroekje en een trui, dat gaat natuurlijk niet lang goed. We maken een tweetal lange driften op een mooi talud. Aanbeten blijven uit. Heeft hij het voor mij ook verpest..?
We varen een stuk, op naar een andere stek. Als we aankomen kijken we over boord. Wat is dit? Water zo bruin als koffie, meer dan tien centimeter doorzicht is er niet. En nu..? Wat moeten we hier nu weer mee?
Ik stel voor dat we het toch maar gaan proberen, op de dieptemeter zijn al snel schooltjes witvis te zien. Ik leg de boot dwars op de wind en we maken een drift langs het talud. Het blijft akelig stil. Sander kruipt steeds verder in elkaar, het scherpe is er wel een beetje vanaf. Als ik een tijdje later uiterst traag tegen de wind in begin te varen volgt dan toch de eerste aanbeet. Mooie doffe tik op de fireball. Als ik de haak zet ligt er in no time een snoekbaars in het oppervlak te schudden. Tof, eindelijk vis!
Toch nog vis vandaag!
Ik zet de vis terug, laat een nieuwe voorn aan de fireball zakken en leg de hengel even op schoot om de tang terug in het rek te hangen. Als ik de hengel weer oppak voel ik een vreemde roffel. Ja, die is wel degelijk gepakt! Ik spring overeind en zet de haak, een grote snoekbaarskop verschijnt in het oppervlak. Wat een bak! Die gaat de 90 wel halen!
De dril is kort en eenmaal aan boord gaat de vis direct op de plank. Verbaasd staan we te kijken naar de lengte. Die is maarliefst vijf centimeter korter dan we verwacht hadden. Het is de kleine en ook afgesleten staart die deze vis te kort doet. Toch meet ze nog altijd een respectabele 87cm. Prachtige oude vis met een getekende kop.
Mooie oude bak!
Vanuit een andere hoek
We vissen door. Strak stuur ik de boot langs het talud, waar eens in de zoveel tijd mooie signalen verschijnen op de dieptemeter. Na een tijdje houden die signalen op en laat ik de boot terugdriften. Halverwege giert de ratel van mij dobberhengel het uit. Niet normaal wat gaat dit hard! Ik kijk even toe, maar net als ik de haak wil zetten komt de dobber weer boven. Losgelaten… De hufter… Ik bekijk de aasvis en deze is echt compleet aan gort gebeten, wat een geweld!
We driften door, maar gaan dan weer tegen de wind in aan de gang. Het duurt niet lang of ik voel weer een fijne aanbeet. Sla aan, dril de vis af en roep dan Sander, die met zijn rug naar de wind en ook naar mij toe zit. Euh Sander, komt er weer één…
Nu gaat het hard
Vis overboord en weer door. Een dik kwartier later stuur ik de boot van een stijl taludje af. Beide kijken we op het scherm van de visvinder en denken het zelfde. Daar staat er één op scherp. Prachtige banaan, schuin omhoog halverwege het talud. Ik geef een klein beetje lijn, laat de fireball van het talud afzweven en dan volgt een ongenadig harde aanbeet. Hebben!
De vis geeft in tegenstelling tot de vorige vissen echt vol gas. Een paar keer door de slip terug naar de bodem en we verwachten een beste bak. Dan komt er een prachtig kasteel boven. Misschien niet super lang, maar wel prachtig vol van bouw. Snel scheppen we de vis en dat is maar goed ook, de fireball valt er zo uit.
Prachtige volle snoekbaars
Kasteel in spé
Op de plank komen we tot 83cm en daarmee is het toch weer een prachtige vis. Ik zet de vis terug en tuur over het water. Euh… Waar is mijn dobber eigenlijk? Ik volg de lijn en zie dat deze strak loopt. Hengel uit de steun en hangen maar weer. Sander staat erbij en kijkt het naar. Hoe zat het ook al weer met die ijsvogels..?!
Ook de dobber was weg…
De vis meet 77cm. Wat gebeurt hier allemaal? Binnen een uur vijf fraaie snoekbaarzen. Hoeveel liggen er wel niet? Nou, hoe veel het er ook mogen zijn, opeens gaat de knop om en houden de snoekbaarzen de kaken stijf op elkaar. Nog tweemaal vissen we het talud secuur uit maar er gebeurt werkelijk helemaal niets meer. Wat een maffe beesten blijven het toch!
We naderen dan ook het tijdstip om terug naar de helling te gaan. Daar aangekomen zet ik Sander af en vis zelf nog een uurtje door. 0,0 Reactie van vriend of vriendin snoek. Daar gingen we toch echt voor vandaag, maar het liep even anders. Wel komen er in een half uur nog drie ijsvogels voorbij. Ik weet genoeg… Wegwezen hier…
Groet,
Volkmar Strikkers
Is toch wel een beetje herkenbaar, dat soort bijgeloof…
Heel ver terugdenken voor wat betreft die ijsvogeltheorie kan ik niet, maar ik weet wel dat we er afgelopen vrijdag één zagen en dat was wel een enorm boutdag! Zondag hebben we er geen gezien en dat was een topdag…. Dus voor afgelopen weekend gaat deze theorie ook voor ons op!
Hele mooie serie snoekbaarzen Volkmar, vette kop en kleur (groot contrast) heeft die 87er!
gr Jesse Hebing
mooie kastelen volkmar (en sander)
hoe het afgelopen is met sander….mn ballen net zo blauw als die kut ijsvogels zijn herstellende :)
en vraag nooit aan volkmar of die je even afzet bij de helling daar geeft die ijsvogelloffer geen gehoor aan!!
verder gaat wel goed hoor :p
Hij reageert niet meer hier op de site dus…
Mooi vissen.. maar hoe is het afgelopen met Sander?