De laatste loodjes
Met de sluiting van het seizoen in het vooruitzicht stuur ik Arno een msn bericht met de vraag of hij zin heeft om een dagje te spijbelen om te proberen een paar grote stekelaars danwel een mooie snoek te vangen. Het antwoord is gelukkig positief en zo zien we elkaar de andere dag dan ook aan de helling.
Het plan voor vandaag is simpel, stekken bevissen die in voorgaande jaren rond dit tijdstip ook produktief waren en hopen daar wat mooie snoekbaarzen vanaf te trekken.
Als we eenmaal voor anker liggen vliegen er dan ook al snel 4 pennen door de lucht en kan het wachten beginnen. Arno vist met een langzaam driftende montage die mooi over de mosselbank heendrift terwijl ik de montage wat zwaarder heb uitgevoerd (iets meer lood) waardoor ik zelf heel rustig en gericht de stek afvis door de pen telkens wat naar me toe te trekken.
Toch gebeurt er het eerste uur niet veel, we werpen een aantal malen opnieuw in en het is uiteindelijk Arno die een visje weet te strikken. Wat deze vis is overkomen weten we niet maar we hebben wel eens een knappere snoekbaars gezien. Toch is de kop eraf, dus we zijn er blij mee.
Arno met moeders mooiste
Met hernieuwde moed vissen we door maar het blijft rustig, ook verkassen naar enkele tientallen meters verderop brengt niet veel actie, dus ik stel voor om de stek vanuit een driftende boot eens uit te gooien met shads en jerkbaits. Na de nodige bomen en onderwater liggende obstakels te hebben gehaakt moeten we constateren dan ondanks al onze inspanningen het resultaat niet echt om over naar huis te schrijven is.
Het lastige tijdstip van de dag breekt ook nog eens aan, uur of 10 à 10:30, gaan we verkassen of maken we de dag hier vol ? Als we hier nog een paar uur doorzetten dan loont het bijna niet meer om nog ergens anders naar toe te gaan. Na wat nadenken hak ik de knoop door, we gaan verkassen. Vlot traileren we de boot en een 45 minuten later dobberen we op een fiks grotere plas waar het doel snoek is en als we geluk hebben 1 of 2 ‘goeie’ snoekbaarzen.
De eerste stek die we aandoen wordt ook weer maximaal uitgevist maar helaas met als resultaat nul komma niks. Volgende stek is een ondiepe plaat die we af gaan slepen met fireball en dobber. Ik wijs Arno het plekje aan waar ik al diverse mooie snoekbaarzen pakte en stuur rustig de boot die kant uit. Terwijl ik de fireball rustig boven de bodem laat zweven aan de handhengel blaast de wind ons een beetje lullig over de plaat heen wat er voor zorgt dat ik mijn dobber aan de sleephengel niet meer kan zien. Een kort rateltje uit de Abu reel zorgt er toch voor dat ik mijn fireball hengel afsteun om te kijken wat er loos is en gelukkig kan ik melden dat mijn getakelde kolblei gegrepen is.
Snel zoek ik contact met de vis door strak te draaien waarna ik de haak zet. Ondiep gehaakte snoekbaars eigen komt er vrijwel meteen een dikke 80-er boven die helaas vrij beroerd gehaakt is, de achterste dreg van de takel zit zo te zien niet eens vast maar lijkt wel achter de harde kaakrand van de vis te hangen zonder echt te zijn ingedrongen.
‘Snel, scheppen die vis’ roep ik naar Arno die gelukkig niet aarzelt en meteen het rubber net eronder schuift waarna de haak vrijwel meteen lost. Uiteraard laat ik dit soort vissen liever even lekker kort onder de top knokken maar in dit geval was het ‘op zeker’ verspelen van de vis waarschijnlijk het resultaat geweest.
Mooie strakke vis
Na een korte fotoshoot gaat de vis weer terug en vissen we door, Arno krijgt een volger van een 60-er snoekje waarvan ik al voorspel dat die gaat blijven zoeken waar die shad gebleven is en op zeker een fireball of dobbermontage gaat pakken. Binnen 3 minuten krijg ik mijn gelijk als mijn dobber onderplopt en een snoekje van exact die afmetingen even boven water mag kijken.
Zoals zo vaak de laatste weken is dit helaas de laatste aktie die we de hele dag krijgen, wat we ook proberen we weten geen beet meer te krijgen. Om 16:45 gaan we er dan ook af en mogen we beiden in de file aansluiten. 2 wateren bevist, 3 vissen totaal waarvan 1 het toch wel de moeite waard maakte.
