De keuze gemaakt

Eens in de zoveel tijd is het zaak om even stil te staan bij je visserij. En dan doel ik niet op in gedachten bezig zijn met vissen, want dat ratelt maar door, nee ik doel op nieuwe missies, doelstellingen en visserijen.

Zodra de winter zijn intrede doet verschuift de visserij de laatste jaren regelmatig naar het dobbervissen met doodaas. Een visserij waarmee je niet alleen belachelijke aantallen snoek kunt scoren, maar die ook nog eens erg grote vissen oplevert. En toch, dit jaar was de drive volledig weg. Eigenlijk niet eens zo zeer vanwege de visserij, die is gewoon hartstikke relaxed. Nee het zijn meer de stekken waar ik gewoon geen zin meer in had.

Nederland kent een X aantal zeer bekende doodaasstekken en dat is niet zonder reden. Het zijn die stekken die elk jaar de meeste en de grootste vissen opleveren. Keerzijde is, dat het er ook vaak druk is. Soms zelfs erg druk. En die drukte, daar was ik dus even helemaal klaar mee. ’s Ochtends in alle vroegte arriveren om maar, als eerste aanwezige, de beste plek te kunnen kiezen. Nee, dat is het gewoon niet. De knop ging dus om, de keuze werd gemaakt.

Lekker doorvissen op het wijd dus, op snoek. Maar ook eens wat meer tijd steken in de wintersnoekbaarzen. Dit jaar is sowieso al een belachelijk goed snoekbaarsjaar, dus waarom die lijn niet een keer doortrekken. Horizon verbreden, nieuwe tactieken aanboren. Nieuwe uitdagingen, daar wordt ik enthousiast van!

Snoekbaarsvissen

Het snoekbaarsvissen begin ik leuker en leuker te vissen. Waarom? Nou, omdat je wel degelijk gericht op groot kunt vissen. De bekende wateren laat ik links liggen als het om snoekbaarzen gaat, evenals urenlang pielen met friemelshadjes op flinterdun materiaal. Nee, laat mij maar beuken op de rivieren die ons land rijk zijn. Grote shad er op en zoeken maar.  Één aanbeet per sessie, soms twee tot vier als je geluk hebt. Maar slechts zeer zelden een vis onder de 70 centimeter, laat staan onder de 65. De ene aanbeet is nog harder dan de andere. Elke keer schrik je je weer kapot, of zit je op het puntje op je stoel als je op de dieptemeter een prachtige boog ziet staan. Dat een goede dieptemeter hier bij helpt is wel een feit.

Zo viste ik een dag met René van den Brug op een groot en uitgestrekt water. Monotone bodem, iedere snoekbaarsvisser zou er voorbij varen. Met behulp van Lowrance sideimaging werd echter duidelijk dat deze stekken wel degelijk interessant zijn. Lege stukken werden afgewisseld met stukken waar scholen brasem rondhingen. En daar moesten we zijn. Prachtige snoekbaarzen die dag op een grote fox shad.

Woeste snok, 18cm shad weg!

Plots werd de shad opgetild, maar deze keer niet door mij…

Maar ook mijn eigen Dragonfly van Raymarine scoort erg goed als het gaat om het lokaliseren van vis, en vooral het herkennen van verschillende vissoorten. Brasems of kleine vis, actieve of passieve snoekbaars, vooral de DownVision geeft het allemaal prachtig weer. En als je dan zo’n signaal ziet waarvan je zegt, dat kon er nog wel eens één….. PLOF! Nou, dan weet je genoeg!

Hier moet ik echt iets op verzinnen…

Sunset Zander

Kijk Marcel, daar staat er één…

Kasteel in spé!

Wat zijn ze mooi

Prachtig hoe ze er op vlammen

Deze staat nu al op knappen

Baarzen

Ook werd er nog een dagje gericht op grote baars gevist, samen met Michel. Helaas gooide dichte mist enigszins roet in het eten, met name omdat we niet direct naar de betere stekken konden varen. We begonnen dan ook in een voor ons nieuw gebied en dat pakte eigenlijk helemaal niet verkeerd uit. In de ochtend wisten we werpend de nodige fraaie snoekbaarzen te vangen, ook pakte Michel nog een 41er baars. Ook pakte ik nog een fraaie 70+ snoekbaars op de bijhengel, die elke keer weer succesvol is tijdens het gooien. Zo zie ik hem ook inbuigen tijdens het drinken van een bakje koffie. Ik grijp hem uit de steun, sla de fireballstok hoepeltje rond en voel een hele grote snoek aan de andere kant van de lijn. De pret is echter van korte duur want de vis weet vrij snel de haak te lossen, dat blijft de rest van de dag toch wel knagen…

Naarmate de dag vordert vangen we bij vlagen aardig door en met 49,5 centimeter is mijn eerste baars van de dag direct een kneiter. Echt wild wordt het niet en juist onze targetvis lijkt er het minste zin in te hebben. Gelukkig vinden we tegen de avondschemer nog een groepje en daar pak ik nog een prachtige dikke 48er. Wat blijven het toch fantastische rovers!

Werpend worden we getrakteerd op mooie beuken

Op de bijhengel

49,5. Wat een bak!

Genieten!

Aan het einde van de middag ging het even los

Kneiterbaars

Snoekvissen

Begin november reisde ik af naar het zuiden voor een tweedaagse riviersessie met Peter Westerveld. De eerste dag zou een kunstaasdag worden, terwijl we de tweede dag de focus op doodaas zouden leggen. Met een watertemperatuur van negen graden voelde het absoluut niet als een wintersessie en naarmate de dag vorderde bleek dat de snoek hetzelfde dacht. Alle aanbeten kwamen namelijk van zeer ondiep water en niet langs de taluds, in de buurt van de witvis of wat dan ook.

Het was tevens de eerste dag dat ik met mijn nieuwe custom made VS Riverpike baitcaster heb gevist. Deze hengel heb ik op maat laten maken voor het vissen met groot rubber en zware jerkbaits. De hengel werd die dag maarliefst twee keer op de proef gesteld en doorstond de test perfect. Twee aanbeten vol in het zicht, vlak voor de boot. Een mooie 90er en een volle metersnoek, geweldig! Voor Peter bleef het die dag helaas bij twee lossers.

Vlak voor de boot vol op de BBZ, heerlijk moment!

Mijn nieuwe speeltje

De dag erna gaan we zoals gezegd met doodaas aan de gang. We zoeken een mooie uitloper op waar we een beetje uit de wind kunnen vissen. Anker over boord, dobbers laten dobberen en daarnaast hang ik nog een fireball onder de boot. Peter had aasvissen online besteld, maar het gros hiervan blijkt van erbarmelijke kwaliteit. Na een half uur onder de dobber beginnen ze gewoon uit elkaar te vallen en dat is toch vrijwel onmogelijk bij een blankvoorn. Kapot gedrukt in het net en slecht ingevroren wellicht, feit is dat we regelmatig van aasvis moeten wisselen om ze er niet vanaf te gooien.

De aasvissen die we overhouden snijden we aan stukjes en voeren we rondom de boot.  Dat dit zeer goed werkt voor de visserij op snoekbaars was me al bekend, maar als ik een half uur na het voeren een prachtige 108 mag landen, met de mond vol voornreepjes, blijkt dat snoek er ook niet vies van is. Toch leuk, bedoeld voor de geur maar ook die kleine stukjes worden dus wel degelijk gepakt door snoek!

Prachtsnoek!

Later die dag gaat Peters dobber er nog eens van tussen en mag ook hij een prachtige volle metersnoek vasthouden. Ik vang tevens nog een 70er werpend op een twinler en los nog iets zwaars werpend met een shad. Al bij al een heerlijk weekend gevist en prachtige vissen gevangen, wat wil je nog meer!

Meter voor Peter

Maar ook op andere rivieren lukte het. Daar waar ik de afgelopen jaren uur naar uur verbrande op mijn favoriete watertype, zonder ook maar één enkele aanbeet, lukte het dit jaar opeens wel. Misschien omdat het water langer warm bleef? Echt iets nieuws doe ik namelijk niet. Hoe de puzzelstukjes samen vallen interesseert me eigenlijk ook niet zo, ik geniet ten volle van het feit dat ze samengevallen zijn en het plaatje dat is ontstaan is werkelijk magnefiek!

Zo kwam de eerste snoekkneiter onverwachts, tijdens een winters dagje snoekbaarzen met HJ. Snoekbaarzen vingen we die dag niet, maar hebben we beide geen minuut van gebaald. Een sluiperige aanbeet, lompe massa. “Als dit een snoekbaars is dan…” Roep ik nog. Inderdaad, geen snoekbaars maar een moddervette snoek is er met de shad vandoor. Met 13 kilo bij een lengte van ‘slechts 107’ een waanzinnige bak.

Beauty!

Bwoahhh!

Na deze vis besluiten we de plannen tijdelijk om te gooien en dan maar eens gericht op snoek in te zetten voor een aantal uren. Want waar er één ligt… Het duurt niet lang of ik zie HJ opveren uit zijn stoel. Heerlijk als een plan zo uitpakt! Een beul van een snoek doorbreekt het oppervlak en wat een prachtige tekening zit er op! Ook deze vis wordt geland, gemeten en gewogen. 117, 16kilo zwaar. Slechts twee rovers deze dag, maar wat voor!

Het kan dus nog gekker…

Belachelijk mooie snoek

Dat dit naar meer smaakt moge echter duidelijk zijn, dus ook tijdens de volgende sessies gaat er niet alleen snoekbaars, maar ook snoekmateriaal mee. Tijdens het snoekbaarzen laten de snoeken, op een strakke zeventiger na, ons met rust, maar als ik gericht op snoek ga vissen val ik werkelijk met mijn neus in de boter. In drie halve visdagen tijd vang ik 7 snoeken meer dan in de afgelopen zoveel winters. Ook mis ik een tweetal aanbeten en los ik twee zware snoeken. Maar dan de snoeken die ik vang. 4 80ers, de een nog dikker dan de ander, een negentiger en dan die laatste twee. Tsja, totaal belachelijk. De krenten uit de pap, de kersen op de taart, de slagroom op het ijs.

En dan kun je hele verhalen gaan typen, over de prachtige aanbeet, de logge zware drils, maar liever laat ik de foto’s voor zich spreken. Helemaal alleen op het water met een dergelijke beul in de boot, intens genieten!

119 – 18kg

Brute oude buffel

Vet van kop tot staart

120 – 19kg

De bewondering is groot

De kroon op het jaar, wat een kalf!

Al bij al had de winter tot nu nauwelijks beter kunnen verlopen. Twee keiharde blanks werden er genoteerd, maar die vallen volledig in het niet bij de successen die geboekt werden. ’s Winters pionieren op het open water is een kwestie van doorzetten, heel stug doorzetten. Aantallen kun je wel vergeten, maar de kans op die ene… Die maakt het zo fantastisch!

Rest mij iedereen voorspoed, een goede gezondheid en vele dikke vissen voor 2014 te wensen!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• Synergie
• Dom doordoen
• Snoeiharde snokken!
• Tegen beter weten in…