De helpende hand
We zitten weer in de maand oktober en wat mij betreft kan deze maand niet lang genoeg duren. Een geweldige vismaand waarin de grote snoekdames de trek naar de winterstekken starten en je, mits je ze kunt lokaliseren, vreselijk goed kunt vangen. Met dat lokaliseren werden we ditmaal enigszins geholpen. Een aantal bij HJ bekende witvissers klaagden over veelvuldige snoekaanvallen tijdens het binnendraaien van witvis aan de feederhengel.
Nu zijn HJ en ik de beroerdste niet en in het kader van ‘verbroedering der verschillende visdisciplines’, besluiten wij de betreffende rivierplas af te gaan struinen in de hoop de beste mannen hun lasten te ontnemen, of in ieder geval naar een draagbaar niveau te helpen. Heeft u een soortgelijk probleem dan kunt u met een duidelijke omschrijving ‘het studiewater’ natuurlijk altijd bij ons terecht…
Op zaterdag avond wordt het nogal laat en ik ben dus blij dat ik de wekker ruim op tijd heb gezet, want razend snel gaat het allemaal niet als ik iets voor zessen in de keuken sta. Met een stapel boterhammen en een pak Taksi spring ik even later in de auto om ruim drie kwartier later bij HJ de straat in te rijden. De boot staat al gereed en nadat we mijn spullen in zijn auto gooien rijden we naar de trailerhelling. Van daar is het nog een aardig eind varen naar ‘het studiewater’ maar, genietend van de een prachtig rivierenlandschap, waar de opkomende zon steeds sterker door de mistflarden schijnt, is dit absoluut geen straf.
Genieten…
Na een kwartier stevig door blazen komen we aan bij de plas waar het allemaal moet gaan gebeuren. De buitenboordmotor gaat uit en in alle rust starten we een eerste drift langs een mooi talud. Na een half uur kan HJ zich al niet meer inhouden en grist een verticaalstok uit de hengelkast. Er liggen naar zijn mening te veel mooie signaaltjes onderaan het talud. Zijn inzicht blijkt meer dan juist, want binnen het uur komen er een aantal snoekbaarzen aan boord. Geen monsters, maar voorlopig wel de enige vorm van actie.
Aan de andere kant van de plas zitten een aantal witvissers. Benieuwd als we zijn besluiten we er langzaam heen te slepen om even polshoogte te nemen. Hoe bizar kan het gaan als we één van de mannen een snoek zien drillen én verspelen, terwijl wij er vier hengels sterk nog geen tien meter naast liggen! Het is de 2e snoek al van de ochtend en we vragen of ze het oké vinden als we even een rondje over de voerplek doen. Graag zelfs, maar het levert niets op. Snap je toch niet? Ook als we sneller gaan varen om een binnen gedraaide vis te imiteren blijft elke vorm van actie uit. Stomverbaasd vissen we vervolgens de rest van het talud af. De snoeken liggen er, ze zijn ‘op jacht’ maar snaaien alleen voorns van feedervissers weg… Merkwaardig…
Na nog een paar snoekbaarzen en wat gemiste aanbeten op de shads, besluiten we dat het tijd is voor wat anders. We sturen terug de rivier op en gaan daar werpend aan de gang. HJ met een grinder, ik met een bulldawg. Tientallen kribvakken gooien we uit terwijl we langzaam stroomafwaarts driften. De waterkleur is goed, de presentatie van het kunstaas idem, waar gaat het mis vandaag?
Na een dik uur besluiten we de snoekbaarzen maar weer even te gaan pesten. De zware stokken worden verruild voor verticaalstokjes en de kleine shadjes komen weer tevoorschijn. Bij een mooi keerstroompje verticalen we een paar keer heen en weer en ik weet zowaar de eerste snoek van de dag te landen. Een dikke 30er maar dan heb ik het helaas niet over ponden… Ook een klein snoekbaarsje is mijn deel en ik weet er nog één te missen. De feedervisser die op diezelfde krib zijn spullen aan het klaarmaken was is inmiddels klaar en we besluiten dus weer op te schuiven.
Haveningangen, diepe kribvakken, langzaam bij beetje schuiven we stroomopwaarts en met enige regelmaat vangen we een visje of missen er één. Als we bij een hard stromend strekje aankomen is het eindelijk goed raak bij HJ. Nadat ik eerst een gup vang weet hij een mooie van tegen de 60 te landen. Spijkerharde aanbeet en dito dril, lekker!
De betere exemplaren knokken voor elke centimeter
Fraaie vis
We zien meerdere signalen op de dieptemeter en besluiten daarom even te gaan werpen. Boot op de Ipilot, lange stokken erbij en smijten maar. Het is even zoeken naar het juiste loodkopgewicht, maar dan kan het echte vissen beginnen. Vier worpen achter elkaar weet HJ een harde beet te missen. De vijfde worp is het wel raak en komt er weer een mini snoekje aan boord. Zou dit de pestkop zijn? Het lijkt er wel op want lang blijft het stil, totdat ik vlak bij de boot een verwoestend harde aanbeet krijg. De vis gaat direct een paar keer door de slip en we verwachten dat het een grote snoek betreft. Verbaasd staan we dan ook te kijken als er even later een toch niet reusachtige snoekbaars bovenkomt. Net geen 60, maar wat een krachtpatser!
Mokerslag…
Snoekbaars op steroïden
We schuiven een stukje op en werpen nog een tijdje door. De wind zet dan helaas stevig aan en maakt werpend vissen zo goed als onmogelijk. We ‘stekhoppen’ dan ook verder, overal kort verticalend. Het blijft helaas bij een paar frommeltjes, vermoedelijk van zeer kleine vis.
Tsja en nu? We denken allebei hetzelfde: Prima dag maar deze dag heeft gewoon een dikke vis nodig. Knop weer om en terug naar het snoeken dus. Ik weet nog een strekdam waar wel vaker mooie vissen vanaf komen en dus blazen we daar naartoe. Het is half vier, prima tijd voor een grote snoek.
Omdat ik strak langs de kant zal driften houdt ik het bij enkel de dobberhengel. Zo kan ik snel anticiperen op diepteveranderingen. HJ zet ook nog een shadje overboord maar tot vissen komt het niet, zijn dobber vertrekt met een rotgang de diepte in…
Ik draai snel de dobberhengel binnen en HJ rost zijn shad weer aan boord. We driften nogal rap weg van de vis en besluiten eerst een stukje terug te varen om op een wat kortere lijn aan te kunnen slaan. Dan komt het altijd spannende moment. Contact zoeken en de haak zetten. Tot groot genoegen gaat de baitcaster standje hoepel, om vervolgens tot groot ongenoegen weer vrij snel recht te veren. Een paar krachttermen ebben weg over het water. Dit was een hele beste vis!
Met in ons achterhoofd dat de vis waarschijnlijk nooit gehaakt is geweest starten we nog een drift. Op vrijwel dezelfde plek vertrekt HJ’s dobber opnieuw. Helaas van korte duur, want de aasvis wordt losgelaten… Nog maar een keer over de plek dus. Dan is het mijn dobber die uiterst traag onder water verdwijnt. Even denk ik dat ik in het talud hang, maar gelukkig versnelt de lijn dan van de reel. Omdat het vermoedelijk om dezelfde vis gaat wachten we een fractie langer met aanslaan, even geen argwaan wekken nu. Als de boot goed ligt zet ik me schrap, draai ik de lijn strak en haal vol uit…
Hangen! En hoe! Een lomp gewicht loopt ff lekker te mokken onder de boot en knalt dan vol onder de boot door. Terwijl HJ de boot onder controle houdt ga ik ouderwets in de hengel hangen. Een gevoel dat nooit verveelt! Dan zien we de vis bij de boot komen. Een prachtige bak met een two tone kop en werkelijk schitterende tekening. Rustig wuivend met de borstvinnen blijft ze voor de boot liggen. Pak me dan, lijkt ze wel te zeggen.
Daar trappen we mooi niet in. Ik geef even een ruk aan de lijn en dan gaat ze er vol vandoor. Wat volgt is een zwaar gevecht. Keer op keer blijft ze er maar vandoor gaan, al worden de uithalen langzaam korter. Omdat één van de stingers wat gevaarlijk onder de bek hangt besluiten we haar maar te scheppen. Eenmaal aan boord knip ik de lastige haak snel door waarna we de vis onthaken. Eenmaal op de plank komen we tot 110, echt een superbak!
Puntgaaf, zwaar gebouwd en prachtig getekend: Dit zijn ze!
Indrukwekkende kop
Als de vis wegzwemt maken we de spullen weer in orde. Nog maar een driftje dan? Dit keer gebeurt er niets en we besluiten de drift dan maar te verlengen. Voor een overhangende struik plots een harde tik op de dobber van HJ, waarna deze schuin de diepte in zeilt. Het lijkt echter niet zijn dag vandaag, want ook deze vis laat los…
We proberen nog een andere stek, maar hier blijft het lang stil. Wat doen we, vraagt HJ. Ik stel voor om het strekje van die dikke snoek nog één keer mee te pakken en dan naar de helling te varen. Uiteraard wordt hiermee ingestemd en even later driften we weer strak langs de keien, waar mijn dobber opnieuw de diepte opzoekt. Boot stilleggen, contact maken en… Hangen! En… Los…
Slechts een paar stevige snokken, zat behoorlijk massa achter en als ik de aasvis bekijk zie ik 2 grote snoekbaarsputten op zo’n drie centimeter uit elkaar staan… Dat was geen misselijke vis…
We leggen de boot weer langs het talud en na twintig meter vertrekt mijn dobber opnieuw. Ja nu ist klaar hoor, hoor ik HJ mompelen… Ik excuseer mij en zet dan krachtig de haak. Een mooie snoek van begin 90 geeft een paar keer goed gas maar kan dan geland worden. Als ik de vis net onthaakt hebt zet ze aan voor een robbertje vechten maar ik ben haar voor en dat spartelen mag ze in het water doen…
Ik heb mijn hand bij deze actie wel opengehaald en ben wel klaar voor vandaag. Ik ruim de spullen wel op, vang jij er nog maar één, roep ik naar HJ. Het blijft lang stil, totdat ik de hengel even over pak van HJ omdat hij zijn kunstaas wil opruimen. Met een enorme snok wordt zijn dobber onder gerost. Snel gooi ik de ratel er af en geef de hengel over aan HJ, waarna de rover de aasvis loslaat… Het is niet te geloven!
We vinden het dan wel mooi geweest en varen terug naar de helling. Heerlijk ontspannen dagje gevist, mooi weer en die dikke vis waar we op hoopten. Met een uitermate tevreden gevoel rij ik later terug naar huis.
Groet,
Volkmar Strikkers
Mooie vis mannen en natuurlijk ook weer een mooi verhaal.
Hé Hendrik Jan heb ondertussen ook de meter plus jongens gevonden in Friesland maar liefst 7 stuks waarvan record op 1,16 cm staat alles natuurlijk op de Firebal.
Groet Jakob.
prachtbak weer Volkmar !
grt. Cornelis
dikke vis die 110!!!
gr,
jurian