De aftrap
Vrijdag 6 januari spreek ik met Volkmar af om zijn laatste vakantiedag te gebruiken om nog even snel een middagje een lokaal water onveilig te maken. Grote plassen zijn onbevisbaar door de harde wind en de rivieren stijgen zo hard dat we daar ook niet veel te zoeken hebben.
Net na de middag rij ik dan ook met mijn nieuwe auto de wielen van de trailer het water in. “Zal mij benieuwen of ik de hele boel er straks weer uit kan trekken zo meld ik aan Volkmar”.
Het zal mij benieuwen
We trappen af met een potje grote shads backtrollen in het door de vele regen gekleurde water. Dat levert voor mij 1 aanbeet op die niet blijft plakken en voor Volkmar ook een kortstondig gehaakte vis die gezien de massa aan de andere kant van de lijn wel eens een karper geweest kan zijn. Omdat we verder weinig actie zien stel ik voor om het wat verderop te proberen in de hoop dat het water daar wat helderder wordt. Als we een kanaaltje invaren dat haaks op het grote kanaal loopt zetten we allebei een aasvis overboord. Omdat het hier zo smal is zijn 2 hengels alleen maar lastig en vragen om problemen.
Als we zo’n 100 meter het kanaaltje ingevaren zijn zien we het water steeds helderder worden en als ik aankondig dat ik op de plek waar we op dat moment varen eigenlijk altijd wel een beet krijg zie ik mijn dobber opeens hard onderschieten. Even de boot positioneren en hard aanslaan levert na een heel aardige dril de eerste vis van het nieuwe jaar op. Een dikke tachtiger doet even goed zijn best en mag na een paar snelle platen weer zwemmen.
Geen verkeerde vis om mee af te trappen
We vervolgen onze weg door het kanaaltje en niet veel later lijkt Volkmar’s dobber ‘vast’ te lopen. Even is er wat twijfel of het ‘vast’ of een beet is maar dan verschuift de dobber een klein stukje en weten we genoeg. Een ferme aanslag volgt en de volgende tachtiger mag even de bovenkant van de waterspiegel bekijken.
De volgende tachtiger
We vervolgen onze weg maar zien weinig actie meer. Alleen op de terugweg zien we in het vrij heldere water op die plek nog een goed ogende vis die zeker boven de 90 centimeter is naast de aasvis van Volkmar die op de grond is gezakt liggen maar wat we ook proberen we weten haar niet tot aanbijten te verleiden.
Ook onze verdere acties op het grotere kanaal leveren weinig op. Rond vijf uur gaan we er dan ook af met toch wel een tevreden gevoel, 2 vissen op een middag dat je ook zomaar de verkeerde keuzes kunt maken en niets vangt. Komt nog bij dat de auto geen krimp geeft bij het uitrijden dus ook dat geeft weer wat mogelijkheden.
Het weekend
In het weekend heb ik nog een dag met John afgesproken. Gezien de weersvoorspelling houden we het simpel, we gaan een haven in en proberen daar met aasvissen een dikke winterbig te vangen.
In de ochtend traileren we om 07:00 de boot waarna we een flink stuk moeten varen om bij de haven van onze keuze uit te komen. Eenmaal daar aangekomen leggen we de boot vast aan twee palen en dobberen er niet veel later 4 aasvissen in het water. Success volgt al snel als ik mijn lijn weg zie lopen, snel draaien we de andere hengels in en terwijl ik de lijn strakdraai zie ik dat deze om een paal is heengelopen.
Aanslaan zou funest zijn dus gooien we snel de boot los waarna ik de hengel om de paal heen haal en de lijn weer volg. Die blijkt strak naast de paal te stoppen en ik besluit de meteen de haak te zetten om ellende tot een minimum te beperken.
Een goed aanvoelende vis geeft even flink partij waarna John het net eronder schuift. Even zijn we bang dat ze diep gehaakt is maar gelukkig zit de haak net voor de slokdarm en met een lange tang wordt ze onthaakt. Ik meet de vis snel even op en mag de eerste ‘precies meter’ van het jaar aantekenen. Wat snelle platen in het donker, die achteraf niet al te best zijn, en ze zwemt alweer.
Omdat we run om run vissen om het voor iedereen een beetje spannend te houden is het nu John’s beurt. We positioneren daarom de boot weer aan de palen en leggen de hengels weer in waarna het wachten is op de volgende aanbeet. Die laat ongeveer 5 minuten op zich wachten wanneer mijn dobber wederom rustig onderzakt. Even blijft de hele zaak net onder water staan waarna de dobber met lome bewegingen wegzwemt. John aarzelt verder niet en zoekt contact om daarna flink uit te halen. Enigszins beteuterd kijkt hij wel als het resultaat een slag in de lucht blijkt te zijn. Hoe goed het er ook allemaal uitzag de vis is ons te slim af.
Zoals zo vaak valt het na dit veelbelovende begin helemaal stil. We blijven enkele uren op de stek liggen maar weten geen beten meer te forceren. Ik stel daarom voor om nog een keer te verkassen al was het alleen maar om tegen een andere achtergrond aan te kunnen kijken.
Op het nieuwe plekje plopt mijn dobber al snel onder om meteen weer boven te komen. Snel draai ik in om te kijken of de vis er nog aanhangt waarna ik met een onderhands worpje de montage weer op dezelfde plek gooi. Het duurt geen 2 minuten of de hele zaak schiet weer onder waarna John zijn volgende kans krijgt. Die wordt wel verzilverd hoewel het resultaat niet helemaal is wat we hoopten, een 70 centimeter snoek is zijn deel.
Dikkertje die nog wat mag groeien
Hierna valt het weer helemaal stil waarbij we de gelegenheid maar aangrijpen om de aasvissenvoorraad aan te vullen. Met een vaste stok tikken we in hoog tempo een aantal voorns uit het water die ons later deze winter zeker nog van pas gaan komen.
Na zeker 2 uur geen actie te hebben gehad springt John opeens als door een wesp gestoken van zijn stoel. ‘Zag je dat ?’ roept hij ‘wat een agressieve aanbeet’. Jammer genoeg zag ik het niet maar ik zie wel de lijn op hoge snelheid wegkronkelen richting een ducdalf. Aangezien het mijn beurt is draai ik daarom dan ook snel strak waarna ik met een ferme zwaai de haak zet.
De vis aan de andere kant geeft in eerste instantie geen krimp en blijft gewoon op de plek liggen. Als ik langzaam iets van lijn win vindt ze het wel mooi geweest en neemt ze de kuierlatten richting de ducdalf. Die wordt zonder problemen gehaald omdat ik onvoldoende grip op de vis kan krijgen.
Gelukkig zijn Joh en ik aardig op elkaar ingespeeld want hij licht zonder te vragen het anker terwijl ik op de elektro de boot de juiste kant uitstuur. Flink druk zettend weet ik de vis terug richting paal te pompen waarbij ik hoop dat de lijn geen mosseltjes tegenkomt.
Als ik de vis naast de paal heb krijgen we heel even een glimp van wat er aan de andere kant van de lijn hangt. Een vis die zeker de 1 meter 10 overschrijdt en behoorlijk dik is.
Eenmaal uit de gevarenzone dril ik de vis rustig af waarna het net eronder gaat.
We besluiten even een fotootje te maken op de kant en leggen de vis na het onthaken daarom op de onthaakmat waarna we haar aan land tillen. Een paar snelle platen verder laat ik haar via de mat weer in het water glijden waarna ze rustig weer het troebele water van de haven opzoekt.
We blijven nog een poosje rondhangen maar weten geen beet meer te krijgen. Jammer voor John maar soms kan het zo lopen.
Dikke 1 meter 16
Super mooie vis voor het begin van 2012 succes nog heren.