Buffelen op buffels
Met de watertemperatuur op een 20 graden moest het maar weer eens gebeuren, de derde ochtend op rij vroeg het bed uit om te gaan buffelen op groot en lastig water voor een paar mooie vissen. Kwaliteit voor kwantiteit dit keer. Jeroen had er zin aan en we besloten dan ook om vandaag om 04:00 weg te rijden richting het beoogde viswater zodat we tegen de tijd dat nederland wakker zou worden hopelijk al een paar mooie vissen hadden gevangen.
Het plan voor vandaag was simpel, grote aasvissen slepen langs vissige taludranden en werpen en speedjiggen met grote shads mocht dat eerste niet blijken te werken. Jeroen had op de vrijdagavond een paar fraaie IJsselvoorns in mijn aasvisbak gedeponeerd dus aan vers aas geen gebrek en de vele springende en draaiende vissen op de stek maakten dat we vol vertrouwen de eerste drift inzetten. Ook de visvinder gaf volop activiteit aan onder het wateroppervlak, grote scholen vis leken op de eerste stek samengeschoold te zijn. Hier moest toch een fraaie snoek of snoekbaars liggen zou je zeggen.
Toch bleef het de eerste drift vrij rustig, afgezien van wat springende karpers en wat jagende baarsjes zagen we geen activiteit. Daarom de boot nog maar eens om gedraaid en de weg terug ingezet maar dan iets hoger op het talud. Dat bleek eenschot in de roos toen Jeroen’s dobber op bijna cartooneske wijze onder plopte. Zo zag je de dobber en zo hoorde je hem onder water schieten, je zag alleen nog de uitdijende kringen van waar zojuist zijn dobber nog stond.
Zonder aarzelen, terwijl de boosdoener onder water al door de ratel van de reel heen lijn aan het nemen was, werd de vrijloop dichtgeklikt en met een ferme zwiep aangeslagen. De 2,70 lange baitcaster vloog meteen in een fraaie buiging en al snel was duidelijk dat er een fraaie snoek aan de andere kant hing. De vis bood stevig partij en trok de hengeltop meermaals onderwater en al snel werd duidelijk dat we hier met een ‘goeie’ van doen hadden. Toen de vis zich de eerste keer liet zien werd helemaal duidelijk dat we met een vis van zeker 1,10 te maken hadden.
Na de nodige spurts vond vriend esox het nog even nodig om een wierbed in te duiken om zichzelf tot ‘snoek in het groen’ te promoveren maar toen was de koek ook wel op. Na het wegplukken van het nodige wier zag ik dat de vis keurig in het scharnier gehaakt was en kon ik deze mooi in het scharnier grijpen. Snel op de plank waar we tot 1 meter 12 kwamen en wat vlotte foto’s in het licht van de opkomende zon en weer terug het water in. Reanimeren bleek nouwelijks nodig aangezien de vis al snel een ferme klap met zijn staart gaf en de diepte weer inschoot.
jeroen met 112cm snoek
Onze verdere pogingen op deze stek werden helaas niet beloond met meer aanbeten dus we besloten van taktiek te veranderen en het met grote shads te gaan proberen. Veel meters maken met groot rubber waarbij we op de elektromotor zo’n 2 kilometer per uur varen had al vaker mooie vissen opgeleverd.
We zochten dan ook de taludrand van de vaargeul op en met de 80 ponds vector op standje 5 stuurde ik de boot secuur langs het talud. Beetje oppassen voor de boeien (wordt je boot niet knapper van als je daar tegenaan vaart) en het talud op en af varend zaten we te wachten op de eerste aanbeet. We waren nog geen 80 meter op deze manier aan het vissen toen mijn fox shad hard te grazen werd genomen. Na een ferme aanslag bokte een leuke vis even aan de andere kant van de lijn om toen los te schieten, snel een waypoint in de gps om het daar later nog eens te proberen.
De shad van Jeroen was de volgende die nog dichtbij de plek waar ik de vis loste te grazen werd genomen, een snoek van rond de 80 centimeter met snoekbaarsaspiraties bleek de dader te zijn. Omdat de vis nog niet lekker was uitgedrild werd deze naast de boot losgetikt. Even later was het weer de shad van Jeroen die het moest ontgelden, helaas loste deze zwaar aanvoelende vis tijdens de dril.
Hierna werd het even rustig, vele meters talud gleden onder de boot door zonder resultaat. Na een paar kilometer besloot ik daarom ook de andere kant van de vaargeul te pakken en weer terug te vissen. Na een paar honderd meter kreeg ik hier een beste ram op de fox shad die helaas ook niet bleef hangen.
Terug op het waypoint snel even naar de andere kant om te kijken of de gemiste vis van daarvoor nog een keer wilde. Of het dezelfde was zal ik nooit weten maar een snoeiharde beuk kondigde een geïnteresseerde vis aan die dit keer wel bleef hangen. Een fraaie snoekbaars mocht even op de foto en kon daarna weer zijn weg vervolgen.
Knappe snoekbaars op groot rubber
Hierna besloten we gezien de toch behoorlijk wat aanbeten op dit stukje het toch even voor anker te proberen werpend met shads en daarna een voorn op een fireball over de stek heen te trekken maar los van wat frommels bracht dat niet veel op. De toenemende pleziervaart deed ons dan ook besluiten om van het water af te gaan. Heerlijk 5 uurtjes buffelen op grote vis en met succes, heerlijk weer, prachtige natuur wat wil een mens nog meer om even heerlijk te ontspannen.
Hopen dat er de volgende keer een paar meer blijven hangen :)
