Bar en Baars
Na in de ochtend een judowedstrijd te hebben bijgewoond en ’s middags de verjaardag van de opa van Anita te hebben gevierd koppel ik bij thuiskomst snel de boot achter de auto. John heeft voor de avond een huisje geboekt en het plan is om de andere ochtend eens fanatiek achter baars en snoekbaars aan te gaan op groot water.
Bij aankomst zijn John en Roel net de boot aan het traileren blijkt uit ons telefonische kontakt en ik haal daarom vast de sleutel op en maak het eten klaar. Een flesje witte wijn wordt ontkurkt en terwijl de kachel de zaak lekker opwarmt plof ik op de bank neer.
Niet veel later komen John en Roel binnen en knagen we het eten weg om daarna nog even naar de bar te lopen. Wat NKS vissers die meedoen aan het NKS pennen zitten aan een biertje en niet veel later vliegen de sterke verhalen en kwinkslagen over en weer. Wat mij betreft kan het resterende weekend niet beter beginnen.
De andere ochtend word ik om 6 uur beroerd wakker met een werkelijk beukende koppijn. Strompelend haal ik de wc waarna ik eerst een liter meegenomen optimel naar binnen werk. Zittend op de bank trekt het allemaal iets bij maar echt geweldig voel ik me niet. Als oorzaak denk ik even aan de drank maar gezien de beperkte hoeveelheden zou dat het toch niet mogen zijn….
Om 7 uur wordt de rest van het gezelschap wakker en ruimen we de boel in het huisje op. Als ik mijn spullen naar de auto breng voel ik al dat het een koude dag gaat worden. De wind is zoals voorspeld naar het oosten gedraaid en de temperatuur komt nauwelijks boven het nulpunt uit zoals ik even later in mijn auto zie.
Ondanks het feit dat ik me wel eens beter heb gevoeld glijdt niet veel later de boot het water in. Stevig ingepakt en met de capuchon van mijn trui strak over mijn hoofd getrokken trek ik het gas open op weg naar de eerste stek. 2 weken terug ving ik hier met Volkmar zeer ondiep een paar mooie snoekbaarzen en wellicht dat dit vandaag weer lukt.
Als we na 10 minuten varen aankomen zie ik al dat de omstandigheden flink anders zijn. Het water dat 2 weken geleden nog behoorlijk troebel was is nu een stuk helderder en dat is voor snoekbaars meestal geen heel goed teken. Toch vertikalen we een heel stuk van de ondiepte uit en het is uiteindelijk John die speedvertikalend een vermoedelijke baars haakt die helaas al snel lost.
We vissen met hernieuwde hoop nog even verder maar besluiten bij het uitblijven van actie dan om het wat dieper te gaan zoeken en de slijtgaten achter wat strekdammetjes uit te vissen. Hier gaat het iets beter als ik 2 snoekbaarsjes weet te vangen die beiden maar net de maat hebben. De visvinder geeft genoeg signalen en er wordt dan ook driftig van aas gewisseld, maar wat we ook proberen de vissen geven verder niet thuis.
Gelukkig zijn er genoeg stekken op dit immense water en ik geef dan ook wederom de boot de sporen richting een haveningang waar we hopen wat baarzen te kunnen vangen. Misschien dat die in tegenstelling tot de onwillige snoekbaarzen wel op scherp liggen vandaag. Voordat we beginnen met vissen eerst nog maar een nurofen innemen met een slok koffie, misschien dat ik me daardoor nog wat beter ga voelen.
Terwijl ik even moet zoeken hoe ik de boot het beste kan sturen in het door de wind flink in beroering gebrachte water, werpt John een klein shadje op zijn beastmaster ‘bami-hengel’ praktisch in de stenen waarna meteen een aanbeet volgt. De vis geeft flink tegengas en gezien de ondiepte waarop we vissen en de manier van vechten houden we het beiden op een baars aan de andere kant van de lijn. Dat blijken we verkeerd te hebben want niet veel later doorbreekt de stekelkam van een stoere zestiger het wateroppervlak.
John met een stoere zestiger
Gesterkt door het snelle succes stuur ik met de buitenboord in de achteruit, waarbij ik de elektromotor gebruik om koers te houden, de boot netjes op 20 meter uit de kant over de ondiepe plaat heen. Worp na worp wordt gemaakt richting de stenen waarbij de shads opgetikt worden en in glijvlucht naar de boot worden terug gevist.
Als we rond het middaguur nog steeds geen actie hebben gezien besluiten we even de beschutting van een haventje op te zoeken om daar wat soep en bockworsten warm te maken. De temperatuur is gedurende de dag nog verder gezakt zo lijkt het wel en een warme hap is dan altijd goed voor het moraal. Komt bij dat bij mij de nurofen begint te werken en ik voel me eigenlijk steeds beter.
Als we het water weer opzoeken bikkelen we nog een goed uur door op het ondiepe maar er is geen vis meer die zich laat zien. We overleggen even wat wijsheid is en we besluiten weer terug te gaan naar de strekdammetjes waar we in de ochtend in ieder geval wat vis vingen. Mocht het daar niets zijn kunnen we daarna nog een haven uitpeuteren.
De strekdammetjes leveren gelukkig wel wat actie op, geen monsters maar er komen een paar snoekbaarsjes uit die in ieder geval de zaak weer wat op scherp zetten. Komt bij dat deze stek heerlijk uit de wind ligt dus dat vist ook nog eens een stuk lekkerder. Als we alle kuiltjes uitgepeuterd hebben besluiten we even een haven in te duiken om het daar werpend nog maar eens te proberen op baars.
Als ik na een heel aantal loze worpen mijn saltshaker richting een paal gooi wordt deze met een fikse dreun meteen onderschept. Een mooie dril volgt op de 2 meter 40 dropshot hengel en niet veel later schuift John het schepnet onder een schitterende baars. Na wat fotowerk wordt de vis teruggezet in het heldere water waar ze met vinnige staartslagen afscheid neemt.
Fraaie vis op de saltshaker
De schitterende vis zet ons weer helemaal op scherp en het zal nog geen 2 minuten later zijn als ik mijn shad langs een jachtje gooi dat deze weer keihard te grazen wordt genomen. Even hoop ik op een nog grotere baars maar dan zie ik een hele aardige snoek die zich in het heldere water van het ijzerwerk probeert te ontdoen. Dat lukt gelukkig pas boven water en na een foto mag ze weer terug richting het jacht.
Werden baarzen maar zo groot :)
Gemotiveerd vissen we weer verder waar het weer niet heel lang duurt voordat mijn shad te grazen wordt genomen. Weer een snoek zo blijkt al snel en daar waar de vorige esox vrij snel boven water was geeft deze kleinere vis een hoop tegenstand. Om een paal heen, langs de buitenboordmotor, alles wordt uit de kast gehaald om weg te komen. Gelukkig gaat alles goed en omdat de vis prima gehaakt is kies ik ervoor om de haak buitenboord uit de vis te tikken.
2 worpen verder als ik een beetje een valse worp maak de haven in krijg ik meteen weer een beuk op de inmiddels aardig aan flarden getrokken shad en als ik direct na de aanslag een mooie rooie staart even door de oppervlakte zie roeien weet ik dat er weer een hele mooie baars aan zit te komen. Eenmaal naast de boot zijn we allebei stil door de omvang van deze vis, wat een bak !
Grotere Baars
Inmiddels is het ook serieus gaan vriezen want regelmatig moeten we onze geleide-ogen ijsvrij maken en soepel bedoelde worpjes eindigen door het ijs in de ogen soms op geheel andere plekken dan voorzien. Komt nog bij dat met de plotselinge daling van de temperatuur ook de knop onder water omgegaan lijkt te zijn, ik weet nog 1 snoekje te vangen en dan valt het stil. Mijn privé gekkenuurtje kent helaas geen voortzetting en we besluiten dan ook om richting helling te gaan en daar nog wat stekken aan te doen die tegen de avond nog wel eens een visje op willen leveren.
Dat blijkt een goede keuze als we nog 3 fraaie snoekbaarzen weten te strikken. John vangt nog 2 mooie zestiger snoekbaarzen en met een dagtotaal van 12 vissen mogen we als we de berichten om ons heen horen helemaal niet klagen. Eenmaal getrailerd en opgeruimd neem ik afscheid van John en rij ik de 2 uur weer terug naar huis. Om half negen ’s avonds doe ik totaal kapot het licht uit om pas 11 uur later uit een ronkend coma te ontwaken.
