Baarsketbal
Het is alweer een tijdje geleden dat ik met André gevist heb en dus bel ik hem op met de vraag wanneer hij tijd heeft. De afspraak is snel gemaakt en we zitten een beetje te dubben wat we zullen gaan doen. Aangezien het snoeken nogal tegenvalt de laatste tijd lijkt het mij wel wat om een dag gericht te gaan baarsketballen, oftewel gericht vissen op monsterbaars!
We gaan naar een rivierplas waar we vorig jaar in December ook geweest zijn. Toen vingen we een drietal schitterende grote baarzen, maar lag de vis overdag erg diep. Nu, ruim twee maand eerder, zal de vis hopelijk ondieper liggen en zo de hele dag bereikbaar blijven. Het is een flink eind rijden, maar voor een keer moet dat kunnen. Zodoende zit ik om half zes achter het stuur.
Ruim anderhalf uur later maken we de boot klaar waarna hij soepel van de trailer rolt. André krijgt gelijk spijt van zijn kledingkeuze, het is op zijn zachts gezegd erg fris aan de waterkant, en met 35 km/h richting de eerste stek wordt het er niet bepaald beter op.
Eenmaal bij de plas aangekomen besluiten we eerst even een stukje te trollen om te kijken waar de vis zich bevindt, en vooral op welke diepte. Groot aas overboord en zoeken maar. We zien dat ook nu de vis veelal erg diep ligt, wat niet echt positief te noemen is. Op een meter of 10-12 ligt ook nog wel vis maar boven de tien meter is het snel afgelopen. Totdat in de uiterste hoek van de plas opeens mijn dieptemeter begint te joelen. Shallow alarm! Huh? We zitten op 8 tot 10 meter water! Het blijkt een belachelijke bal aasvis te zijn, we zien ze zelfs in het oppervlak. De school is zeker tien bij tien meter, en dus ook een kleine tien meter hoog! Als ons grote aas door de school gevist is draaien we het binnen en gaan de shads overboord. Als hier geen rovers bij liggen…
Ik stuur de boot langs de rand van de school en binnen vijf minuten slaat André aan. We hebben ze gevonden! Een flinke baars knokt voor wat hij waard is en gaat zelfs een aantal keren leuk door de slip. Eenmaal uitgeraasd mogen we de eerste veertiger van de dag verwelkomen, geen dikke vis, maar wel puntgaaf.
Vliegende start voor André!
We leggen de vis op de plank en komen tot 41cm, dat belooft wat voor de rest van de dag, zo denken we. Niets is echter minder waar, want na deze bliksemstart weten we geen enkele aanbeet meer uit te lokken. De wind zet ook veel sneller aan dan voorspeld en het vissen wordt er absoluut niet gemakkelijker op. We besluiten de stek te laten voor wat hij is en richten ons op een echte baarsberg verderop op de plas. Het is even zoeken, maar dan kan ik een waypoint zetten op de top van de berg. 7,7 meter, waarna het rondom afloopt naar een meter of 10-12. Even een vlak stuk en dan door de niet bevisbare dieptes in.
Ik stuur de boot keer na keer over en langs de berg, maar aanbeten blijven uit. Als mijn elektromotor het daarna ook nog eens steeds moeilijker begint te krijgen, wordt mijn humeur er niet bepaald beter op. Eerder al constateerde ik dat ik mijn driftzak vergeten was en zonder elektromotor én driftzak wordt het helemaal een lastig verhaal!
We besluiten nog een stuk te trollen, het grote aas gaat weer overboord en we slepen langs een steil talud. De wind beukt hier vol op de kant en is mijn een dikke 5 beaufort snijdend koud. Het is hopen op die ene beuker die helaas nooit komt. Wel komen we in een rustig hoekje van de plas nog wat vis tegen rond de zeven meter en we besluiten hier dan ook nog even te verticalen. Ik kan de boot rustig laten driften op de wind en zo eindelijk even echt geconcentreerd vissen. Het levert allemaal niets op, tijd voor wat anders.
Het is klaar met het subtiele, 28 grams kop er op en met 2km/h backtrollen langs het talud. Als we bij de enorme school aasvis komen wordt mijn kleine twinler opgetild, ik sla jammerlijk mis. De tandafdruk laat zien dat het een snoek of snoekbaars geweest zal zijn, balen! We krijgen even hoop maar als het weer akelig stil blijft besluiten we de rivier op te gaan. Hier komen we vanavond nog wel terug.
De rivier is kraakhelder, stroming is er ook nauwelijks tot niet. Wind wel! Een dikke vijf, bij vlagen ruim zes beaufort maakt het vissen vrijwel onmogelijk. Tevens is het uitvissen van kribben niet heel interessant zonder stroming. We kijken het een half uurtje aan en blazen dan door naar de volgende stek.
Een lang recht stuk oever met vele dukdalven en andere obstakels krijgt onze aandacht. We besluiten eerst wat te trollen. Kijken of meters maken dan de tactiek is voor vandaag. Het blijft lang stil, totdat mijn walleye diver naast een grote dukdalf onderschept wordt. De steunhengel vliegt in één klap hoepeltje rond, ik gris hem uit de steun en voel gelijk een grote baars bonken. Dat moet een hele beste zijn!
De vis blijft lang diep en bonkt er stevig op los, dan komt ze in het oppervlak. Een echte baarsgigant, mooi gekleurd en hoog gebouwd, zo zien we ze graag! Ik land de vis met de hand en leg haar gelijk op de meetplank. Met 46cm een prima vis om van de nul te geraken!
Hoog gebouwd en fraai van kleur
Zo, dat voelt ff goed na al die uren ploeteren om de boot visbaar te manoeuvreren. We zetten de vis terug en slepen verder. Meermaals klappen de hengels krom, maar het zijn telkens obstakels waar we aan vast lopen. Op den duur trekken we met de kunstaasredder mijn zojuist succesvolle waleye diver aan gort, de bomber die er ter vervanging aan gehangen wordt loopt minstens net zo vaak vast. André weet nog wel een leuke baars te vangen op een JSR-5, later lost hij nog een grotere vis.
Het is duidelijk dat hier, rondom de obstakels, wel wat vis te vinden is en dus besluiten we te gaan werpen. Salty Shaker van 12cm, loodkop van 14 gram en het talud uitkammen. Het is lastig vissen met de vele obstakels, maar door je shad zo min mogelijk bodem contact te laten maken lukt het toch om niet te vaak vast te zitten. Als ik mijn shad vlak langs een dukdalf stuk blijf ik hangen. Ik denk even aan de dukdalf, maar dan begint het toch te bonken. Verbaasd roep ik vis! Weer een grote baars zo lijkt het.
De vis komt langzaam dichterbij. Dan komt er tot mijn verbazing een snoek boven. Waar zijn de runs? ZZZzzzz ja daar dus! De vis geeft nog even leuk partij voordat ik haar onder de kieuw kan pakken. Snel op de foto en terug er mee.
Leuke snoek op de shad
We gooien nog ruim een half uur verder maar besluiten dan ons oorspronkelijke plan voort te zetten. We willen nog werpend vissen op de rivier zelf, in de hoop een flinke snoek te verschalken. Gezien het ontbreken van stroming zal dit waarschijnlijk een lastig verhaal worden, maar we wagen het er op. Het gas gaat open en we varen door naar de beoogde buitenbocht.
Ik hang een eigenbouw grinder aan de speld. Gisteravond gemaakt en vandaag een bak vangen, dat zou wel even mooi zijn! André gaat voor een flinke Fox shad. In het heldere water is het kunstaas prachtig te volgen en we bestoken een aantal kribvakken. De wind is inmiddels wat gaan liggen en voor het eerst vandaag sta ik echt lekker te vissen. Ik laat alle frustratie van me af glijden, raak extra geconcentreerd en kan niet wachten op die dreun!
En die komt er! Als ik mijn spinnerbait onder een struik vandaan vis wordt deze met een enorme klap onderschept. Schijn bedriegt, want gelijk zie ik een kleine vis door het dolle heen gaan. Wat een kamikaze piloot, niet normaal! Ik dril de vis vlot af en grijp haar onder de kieuw. Kleine snoek, grote beloning!
Vandaag voelt ook deze als een kneiter!
Ik ben er weer helemaal bij en sta super lekker te vissen. Er gebeurd echter helemaal niets meer en met nog een uur te gaan voor het donker wordt besluiten we terug te varen naar de plas waar we vanochtend gestart zijn, in de hoop daar nog een dikke baars te kunnen scoren. Een kleine twintig minuten later komen we aan en gaan de shads weer overboord. Ik besluit de 12cm salty shaker nog eens in te zetten. 21 Grams kop er op en met een flink tempo over de baarsberg jassen. Als we vanaf de top afzakken naar dieper water, gaat er bij het neerzetten wat aan mijn shad hangen, ik sla hard aan en ja hoor, hangen!
Zwaar mokken onder de boot verraad een flinke baars. De vis komt langzaam omhoog om telkens weer kort lijn te nemen. Als ik haar even zie in het heldere water schrik ik me rot, wat een kanon! De vis scheurt vervolgens door de slip. Wat een power! Ik pomp haar weer omhoog waarna nog een snelle run volgt. Dan is het gedaan en komt de vis in het oppervlak, ik zie dat de vis niet eens zo gek lang is, maar wel belachelijk breed. Een echte baarsketbal! Ik grijp haar snel bij de onderkaak en til de vis aan boord, wat een prachtbeest!
Een baarsketbal!
De vis blijkt net als de vorige 46cm te zijn, maar is wel bijna 1,5 keer zo breed. Haar strepen is deze dame verloren, maar ze is er niet minder mooi om. We schieten snel wat platen in het fraaie avondlicht waarna ik de vis weer laat zwemmen.
De dag is compleet, wat begon als één bult frustratie eindigt met een fraai slotakkoord. En we hebben nog even! Ik stuur de boot opnieuw over de baarsberg en krijg kort achter elkaar vier aanbeten op de grote Salty Shaker, gek genoeg blijft er geen enkele vis hangen. Als de actie over is besluiten we nog even te kijken of die school witvis er nog ligt.
Als mijn dieptemeter shallow alarm geeft blijkt dat zo te zijn en langs de randen zien we erg interessante signalen rondom de bodem. Toch blijven tot onze verbazing de aanbeten uit. De accu van de elektromotor perst zijn laatste stroom er uit en kan zelfs niet langer opboksten tegen windkracht 2. Ik zet mijn verticaal stok in de steun, start de motor en vaar achteruit richting het talud. Plots staat mijn verticaalstok te zwiepen. Vis! André staat er verbaasd naar te kijken. Jij hoeft ook niet eens te vissen om vis te vangen he! Is zijn commentaar. Een leuke snoekbaars mag na kort verzet poseren voor de camera en gaat dan weer terug. Ik kan er ook niks aan doen…
Een leuke snoekbaars tot slot
We vissen nog een half uurtje door maar breien er dan toch een eind aan. Het is inmiddels weer donker en we moeten ook nog een eindje terug varen naar de helling.
De meeuwen komen samen voor de nacht
Nog even genieten
Bij de helling aangekomen staat ons nog een onaangename verassing te wachten. Nederlandser dan dit kan het niet worden! De trailerhelling, waar officieel voor betaald dient te worden, is afgezet met paaltjes en die staan bovendien op slot. Die paaltjes stonden er ’s ochtends vanzelfsprekend niet en als de havenmeester nog ligt te tukken ga ik natuurlijk niet wachten met traileren. Hij zal mijn auto wel hebben zien staan en ja, dan moet je natuurlijk iemand zo veel mogelijk gezeik bezorgen, als je zelf niet aanwezig kunt zijn om geld te incasseren!
We wijzigen het plan en André stapt weer aan boord. Verderop zit een veerpont en dan moeten we daar maar traileren. Ik rij er heen en zie net de pont vertrekken. Als André ook komt aanvaren stuur ik snel de trailer van de helling. Een centreerset is echt onmisbaar onder deze omstandigheden want anders zou de boot constant van de trailer waaien. André stuurt de boot in één keer tegen de centreerset en ik klik de band er aan. Ondertussen zie ik tot mijn verbazing de pont al weer terug komen. Ik slinger als een gek de boot op de trailer en rij de hele zaak omhoog. We zijn amper van de helling af of de pont schuift er op. Dat paste maar net!
Ik parkeer de auto langs de kant van de we en we pakken als weer in. Met nog een lange reis voor de boeg zet in André af bij het station. Helaas bleef het voor hem bij twee aanbeten. Toch denk ik dat we, gezien de omstandigheden, helemaal niet mogen klagen met zeven vissen. En die vis waar we voor kwamen, die kwam er tenminste uit. Een heuse baarsketbal!
Groet,
Volkmar Strikkers
