Avondje weg aan de Waterweg
Ik kom er helaas veel te weinig aan toe, die ‘verloren uurtjes’ aan de waterkant. Want alhoewel ik het liefst gewoon een hele dag buffel voor een of meer mooie vissen, blijven die verloren uurtjes toch altijd heerlijk. Geen hoge verwachtingen, één doel en dus gericht met een geringe hoeveelheid materiaal op pad.
En dat kan prima, een rugzak met een camera, onthaaktang, meetlint en een bakkie kunstaas zijn in principe meer dan voldoende voor een avond visplezier. Op dit soort avondjes kies ik het liefst voor een soort visserij en als het even kan ook een niet al te grote stek. Verkassen kost tijd en ik vind het zonde om daar een deel van de avond aan te moeten spenderen. Gewoon op je vertrouwen afgaan en doorzetten op een gekende stek, dan komt die vis er vanzelf wel en heb jij weer een heerlijke avond. Klinkt goed nietwaar?
Dinsdagavond had ik eigenlijk al op pad gewild. Een hele dag op school gespendeerd aan colleges en projecten en dan is het wel lekker om ’s avonds even uit te waaien. Helaas wordt er veel regen en onweer voorspeld en dat vind ik, met oog op de wandeling naar de stek, net even te veel van het goede. Ik stel mijn plannen bij en besluit dan woensdagavond te gaan.
Licht gefrustreerd zie ik dinsdagavond toe hoe het weer helemaal op klaart. Windstil, half zonnetje en dus perfecte omstandigheden voor mijn visserij. Van ‘ellende’ bind ik maar een flinke snoekstreamer en zet ik de spullen alvast klaar.
Woensdag staat het eten vroeg op tafel, ik kijk nog even snel op getij.nl en zie dat het om acht uur laag water is. Niet echt het beste tij maar ik doe het ervoor. Tas op de rug en gaan! Na een korte rit per OV loop ik het laatste stuk naar de stek. Al ruim een jaar ben ik er niet meer geweest en ietwat onwennig begin ik te gooien. Mijn 3.00 meter Secial Shad van Fox leent zich uitstekend voor deze visserij, maar toch moet ik in het begin grijpen naar wat zwaardere koppen (17 gram) om het gevoel weer een beetje te krijgen.
Na een dik uur gooien nog geen enkele tik, terwijl de stroming al langzaam in kakt. Dat belooft niet veel goeds. Wel is het gevoel weer helemaal terug en ben ik van 17 gram alweer terug gestapt naar 10 gram. Hiermee kun je de shad veel langere glijvluchten laten maken, wat in de regel meer vis oplevert.
Tegen achten besluit ik het toch even verderop te proberen. In de schemer kom ik hier wel terug. Ik loop naar een in de buurt gelegen sluis en krijg daar al snel een mooie dreun. Ongetwijfeld baars en dan liggen er vast meer. De tweede worp wordt ingezet en nog voor de shad de bodem raakt wordt deze met een mooie droge tik gegrepen. Na kort protest komt er een mooie baars in het oppervlak. Met 31cm een leuk begin van de avond.
Bij sluizen zijn altijd wel baarzen te vinden
Ik vis nog een half uurtje door, vang een miniatuurbaarsje en mis nog een paar goede beten. Echt wild is het niet maar aangezien de schemer langzaam in valt besluit ik het toch weer even op de eerste stek te proberen. Hier zit inmiddels ook een andere visser maar aangezien hij met ankerlood ver uit de kant vist hebben we totaal geen last van elkaar. Ik begin weer wat te gooien en wordt na een worp of vijf blij verrast met een enorme knal op de lange twister. De vis hangt niet maar de zwaar verfrommelde twister spreekt boekdelen. Zonde!
Ik gooi opnieuw langs hetzelfde stroomnaadje en weer volgt er een aanbeet. Subtieler dan de vorige en al snel blijkt waarom. Een wolhandkrab heeft de shad tussen de scharen en moet met enig geweld onthaakt worden.
Een worp of vijf later volgt een flinke dreun. Ik sla de Special Shad goed rond en een zware vis bonkt twee keer alvorens hij los schiet. Dat was echt een goede vis! Komen ze dan toch nog los? Het lijkt er wel op, want regelmatig krijg ik hierna aanbeten. Sommige zeer subtiel, andere spijkerhard. Toch blijft er geen enkele vis hangen en ik besluit een grotere staartdreg te monteren. Maatje vier is geen gezicht op de twister, maar wellicht helpt het een vis op de kant.
Ik maak een lange worp langs het talud en vis de shad beheerst terug. Het gevoel is helemaal terug en ik sta heerlijk geconcentreerd te vissen. Vlak voor de kant een klein kuiltje waar bijna altijd wel vis uit kwam. Ik weet precies wanneer hij komt en zit gewoon te wachten op… BATS! Een gortdroge klap en mijn special shad sla ik helemaal krom op een zwaar massieve vis, die in eerste instantie niet van de bodem te krijgen is. Dit is een beste!
De vis komt op gang en neemt een run van het talud af. Geweldig zo sterk ze zijn op dit snelstromende water. De andere visser komt kijken en pakt mijn schepnet er bij, die gaan we nodig hebben zo te zien! Na een paar korte runs komt de vis in het oppervlak en tjonge wat is ze hoog en dik! Ik ga op mijn buik liggen om de vis te scheppen maar haal tot mijn schrik het water niet met mijn net. Hoe kan dit? Andere jaren lukte dit wel?
Ik sleep de vis mee naar een wat lagere kade, alwaar ik met het net precies het oppervlak kan halen. Maar wat een gemartel om de vis, die natuurlijk nooit echt horizontaal ligt, te scheppen. Dan haakt de staartdreg (ja, die grote!) het net en zijn de rapen helemaal gaar. Ik kan nog maar een ding en dat is hijsen. Beugel open, ogen dicht en hijsen. Halverwege de kade een knal en daar plonst de snoekbaars weer te water. Die ben ik kwijt denk ik, maar dan trekt mijn hengel weer krom…
Iets verderop zit een trapje, maar als alles tegen zit dan ook dit natuurlijk. Een grote binnenvaarttanker ligt er precies tegenaan met zijn boeg. Wat nu? Een optie nog, geen fijne voor mij maar het is niet anders. Ik neem de vis weer op sleeptouw tot ik bij een hek aan kom. Daar pakt de andere visser mijn hengel over waarna ik snel naar een plek ren waar je onder het hek door kunt kruipen. Maja, daar ligt natuurlijk een fijne zompige plas… Geen gelul en hop op mijn rug onder dat hek door. Bruin van de bagger klauter ik aan de andere kant langs de oever naar beneden, alwaar ik de snoekbaars eindelijk onder de kieuw kan pakken. Wat een gedoe!
De vis is binnen, maar wat een gemartel en wat duurde het vreselijk lang. Ik klauter weer onder het hek door en loop naar de andere vissers toe, die snel een paar foto’s schieten. Een prachtige zware riviervis van 73cm en mijn grootste tot nu toe van de stek.
Super riviersnoekbaars!
Tegen de schemer vaak ondiep te vangen
Toch kent het verhaal ook een mindere kant, want ik heb al wel in de gaten dat deze vis het niet gaat redden na dat eindeloze gekloot om hem te kunnen landen. De vis toch terugzetten, met de grote kans dat deze ergens verderop boven komt drijven lijkt me geen goed plan en ik besluit de vis dan maar mee te nemen. Iets wat ik eigenlijk nooit doe en als ik het doe is het vaak met tegenzin. Net als nu, want graag had ik deze prachtige vis verder laten zwemmen. Maargoed het is niet anders en ik geef de vis even later een verlossende klap op de kop. De andere visser heeft wel een plastic tas voor me en ik besluit direct te stoppen met vissen. Snap nog steeds niet waarom het water zo laag staat en kijk vanaf een bankje nog even naar wat passerende schepen. Het heeft toch wel iets, dat sfeertje hier!
Mooi sfeertje om mee af te sluiten
Rond 23:30 sta ik in de keuken om de vis schoon te maken, waar mij nog een onaangename verassing te wachten staat. Een licht verteerde paling van 50cm komt in zijn geheel uit de snoekbaars zetten en de lucht is werkelijk niet te harden. Mijn straf voor het gekloot met deze vis, denk ik dan maar. Nadat de vis in de vriezer verdwijnt kijk ik nog een keer op de getijde site. Dan zie ik dat het vanavond geen laag, maar laag-laag water geweest is. Totaal niet bij stilgestaan en een goede les voor volgende keer. Of niet vissen, of een langer net mee!
Groet,
Volkmar Strikkers
