Aspius Asocialis

In het verslag van mijn vakantieperiode gaf ik al aan dat er nog een weekje vissen op de diverse thuiswateren aan zat te komen. Er is dan ook flink gevist de laatste dagen en dat resulteerde in een paar fraaie en soms onverwachte vissen.

Korte avondsessies tot in het donker

In het weekend ga ik na een dag vol regen nog even met Michel en Bas de rivier op. We kiezen voor de hardcore aanpak en gaan kribben uitwerpen met groot rubber en spinnerbaits. Bij het driftend vissen op een snelstromende rivier zijn het meestal de eerste worpen die vis opleveren en ook nu blijkt dat weer het geval te zijn. Al snel haak ik een haring op een pearson’s grinder die de forse trailerhaak behoorlijk diep heeft zitten. We knippen daarom de hele handel af en het visje kan weer onbeschadigd terug om groter te groeien.

Zeker 20 kribben verder en praktisch aan het einde van de eerste kribbenrij gooi ik in een onooglijk kribje mijn spinnerbait in de uitstroom waarna ik deze ‘start’. Een klein tikje zet me op scherp en als ik hierna een forse ram krijg zet ik de haak waarna zowel Michel als ik met open mond staan te kijken naar de enorme buffel die in het ondiepe water omhoog komt en daarna onder de boot wegduikt.

‘Wat een apparaat, die gaat zeker richting de 1 meter 20’ is wat ik roep terwijl mijn soepele baitcaster maximaal krom staat. Ik probeer de vis hard af te drillen en na een halve minuut ligt ze al naast de boot. Niet echt normaal voor vissen van dit kaliber en de watertemperatuur van 18,5 graad is eigenlijk ook optimaal. Goed kijkend blijkt echter al snel wat er aan de hand is als ik zie dat de stalen onderlijn om de kop van de vis is gedraaid waardoor de bek niet meer open kan. Zo verzuurt de vis natuurlijk heel snel waardoor ze ook niet veel kan uitrichten.

Dikke rivierbak

We landen daarom de vis en onthaken haar snel waarna we een paar platen schieten en haar weer in het water laten terugglijden. De vis blijkt 1 meter 17 lang te zijn en is waanzinning dik en gespierd. Zeker 1 van mijn mooiste riviersnoeken ooit. Tegen het donker gaan we nog voor anker op een gekende stek waar we al werpend met kleine shadjes ook nog een 15 snoekbaarsjes weten te vangen. Alles bij elkaar een heerlijke avond.

Dinsdag vis ik een sessie op een grote plas samen met Jeroen waar we er vroeg op liggen en vissend met grote shads en gesleepte aasvissen proberen een grote snoek of snoekbaars te verleiden.De vissen zijn die dag erg voorzichtig, of wij niet scherp, want van de 9 aanbeten die we krijgen blijven er uiteindelijk maar 2 hangen, voor Jeroen een mooie grove snoekbaars en voor mij een snoekje.

Mooie grove vis voor Jeroen

De donderdag ga ik met Michel naar het Gooimeer, penvissen op snoekbaars. We vissen de hele dag maar spelen niet veel klaar. Werpend, vertikalend en voor de pen weten we uiteindelijk 1 mooie snoekbaars van 81 centimeter te vangen. Deze wil ook nog eens niet meer naar beneden terwijl ze maar van 8 a 9 meter water afkomt en wat we ook proberen de vis gaat niet meer terug.

Mooie vis, tijdelijk elders gehuisvest

De vis gaat in de bun mee naar huis en thuis kijk ik nog eens naar de vis die er toch prima uitziet, behoudens dan wat gasvorming in de buik. In de categorie ‘baat het niet dan schaadt het niet’ laat ik het gas ontsnappen door een klein gaatje te prikken waarna ik de vis in mijn aasvissenbak laat glijden. Op 3000 liter water met kamerfilter en beluchting kan ik de zaak goed in de gaten houden.

De dagen hieropvolgend hou ik de vis goed in de gaten en ze doet het prima. Sterker nog op het moment van schrijven is ze volop bezig de overige bewoners van de bak de stuipen op het lijf te jagen. Die mag dus dit weekend weer terug.

Zaterdag’s spreek ik af met Volkmar om eens een dagje te gaan riviervissen. Lekker windes vangen, misschien een roofblei of een mooie snoek en baars en snoekbaars zijn eigenlijk altijd wel van de partij.

We liggen er vroeg op en proberen op een aantal gekende roofbleistekken een vis te vangen maar dat levert niet veel op. Volkmar krijgt 2 aanbeten op een topwater en daarna is het over. We varen een stuk stroomopwaarts waar we op een plas proberen om slepend met dobbers en daarna met kunstaas een snoek te verleiden maar ook dat levert niet veel op. We trollen wat kribjes uit en vangen wat baarsjes maar veel bijzonders is het niet.

We gooien het daarom over een andere boeg en varen naar een stuk rivier dat zeker 10 kilometer verderop ligt en waar we het op snoekbaars willen proberen. Dat blijkt ook uiterst taai te zijn want na 2 uur vissen is het Volkmar die er 1 weet te vangen op een aasvis en wat we ook proberen daar blijft het bij.

Mooie snoekbaars op een aasvis

Dan maar weer terug naar waar we de ochtend zijn begonnen. Het is inmiddels flink druk met scheepvaartverkeer en de omstandigheden zijn verre van optimaal dus we besluiten om het eerst even op windes te proberen. Tijdens de eerste drift haakt Volkmar een hardvechtende vis die alles weg heeft van een grote roofblei. Jammer genoeg vindt deze een plantenbedje waar de haak wordt gelost.

Na enkele windes stel ik voor om het al speedtrollend maar eens op roofblei te gaan proberen. Ik hang een aruku shad aan de speld en ook Volkmar hangt er een roofblei aasje aan en met zo’n 10 kilometer per uur jaag ik de boot door de stroomnaad heen. Een beetje melig kijken we elkaar aan, ik zie Volkmar haast denken ‘Hoe kansrijk is dit, midden op de dag in de brandende zon speedtrollen op roofblei ?’

Dat blijkt na 20 meter toch al aardig kansrijk als ik op de zwabberstok een enorme beuk krijg en een zware vis flink mokkend aan de andere zijde van het kunstaas hangt. Een fraaie dril volgt en als we de vis voor de eerste maal zien lijkt mijn kersverse PR dat slechts enkele weken oud is er nu al aan te gaan. Op de plank blijkt dat ook zo te zijn want de vis, die overigens belachelijk hoog en dik is, weet 77 centimeter aan te tekenen.

Nieuw PR, 77 centimeter

Omdat we zo snel success hebben besluiten we het toch maar weer werpend te gaan proberen, vooral omdat het een stuk leuker is om op die manier een vis te vangen. Al bij de eerste worp in de nieuwe drift tikt er bij Volkmar een vis tegen het kunstaas aan die niet blijft hangen en ook ik laat me niet onbetuigd met een misser en een fikse vis die net voor de boot wegdraait.

We maken enkele driften achter elkaar maar zo veel actie als in de eerste drift krijgen we niet meer. Ik verleng daarom de drift nog wat en gooi de aruku weer richting de kant om deze vervolgens op zo hoog mogelijk snelheid binnen te draaien. Mijn polsen protesteren al flink en daarom vertraag ik iets. Als de aruku vlak bij de boot is zie ik een grote schaduw volgen, Roofblei !. Met een enorme zwieper aan de hengel en een paar krachtige slagen aan de 4000 molen weet ik het kunstaas nog te versnellen en dat blijkt net genoeg om de schaduw te triggeren. De vis klapt vol op het kunstaas en beiden kijken we ongelovig naar een belachelijk vadsige roofblei die heel even niet weet wat hem overkomt en dan door de slip heen scheurt.

De parabolische 2,40 stok vangt de klappen prima op en enkele minuten later glijdt een, zoveel is inmiddels wel duidelijk, nieuw PR over de rand van het net heen. De vis meet 80,5 centimeter en om onze nieuwsgierigheid te bedwingen wegen we haar ook nog even waarbij ze 7 kilo op de unster trekt. Grijnzend van oor tot oor ga ik met de vis op de foto waarna ze weer het water in mag.

Nieuw PR, 80,5 centimeter

Omdat ze zo mooi is

Niet veel later besluiten we van het water af te gaan, we hebben 12 uur gevist, de boot ligt vol met allerhande hengels en kunstaas en we hebben zeker 30 à 40 kilometer gevaren. De roofbleien geven de dag een mooie magische rand en benadrukken maar weer eens hoe snel een matige dag een topdag kan worden.

Hendrik-Jan Verheij

Away she goes

Gerelateerde artikelen:

• TF Weekend: Nieuw terrein, ouderwets gezellig!
• ASPMANIA
• Roofbleivissen op film
• Wat een afsluiting; roofblei-spektakel!
• Aspius Giganticus