Andaman dag 3, fishing drugs

Akshay stelt vandaag de grote boot ter beschikking, een prachtig schip uit 2011 gebouwd van het merk Al Hareb Marine en 37 voet lang. Ook deze boot heeft is voorzien van 2x 225pk. Door de grotere lengte en de andere bouw als de catamaran zal deze boot makkelijker door de golven varen en tevens stabieler zijn tijdens het vissen. En dat is gezien de op open zee pittige golven erg plezierig.

Jezelf schrap zetten en sleuren maar!

Akshay zelf gaat vandaag ook mee zodat we in totaal met zijn vijven zijn: Akshay, Bunti, Dilyp, Michel en ik. Het doel vandaag is te gaan richting Twin Islands, een eilandengroep in zee ongeveer 50km ten zuiden van port Blair. Dat wordt dus een flinke tijd varen! En inderdaad, na ongeveer anderhalf uur komen we aan. De wind is op dat moment nog redelijk rustig waardoor de aasvisscholen gemakkelijker te vinden zijn. We beginnen snel met popperen op open water in de buurt van de vissen. Ook om onze zure spieren weer een beetje los te krijgen. Mijn hemel, wat een spierpijn……… Na ongeveer een uurtje popperen krijg ik de aanbeet der aanbeten. Wat een geweld! De GT rost zonder problemen meters lijn door de strakke slip heen. Maar omdat we op open water vissen boven ongeveer 40 meter water is dat nu geen probleem. De dril is epic! Ik moet echt alle zeilen bijzetten om de vis onder controle te houden en ik beland uiteindelijk op het achterdek waar ik met de hengel in mijn “lies” (zal ik maar zeggen voor de netheid) en mijn voeten tegen het boord maximaal druk kan zetten. En dat resulteert in een impasse gedurende een aantal minuten: de vis zwemt niet meer weg maar ik win ook geen meter lijn…… En nog even voor de goede orde het materiaal: een dichtgedraaide Twinpower 10000 opgespoeld met 100lbs Powerpro op een Shimano Caranx Kaibutusu long cast 200gr………. Heavy stuff. Niet normaal, wat zijn de vissen sterk!

Yes!

Op een gegeven moment heb ik de vis recht onder de boot weten te krijgen en begint het oppompen. Iedere keer een halve meter omhoogtrekken en dan snel 1 tot 2 slagen op de molen tijdens het naar beneden draaien. “I see colour!” roept Bunti, en even later: “good fish!”. Nou, daar ben ik al achter…… Ik kan ondertussen geen boe of bah meer zeggen en hoop dat hij nu snel aan boord komt. De zenuwen gieren door mijn keel, zal dit de vis worden waar ik al maanden echt van heb gedroomd? Resulterend in die ene foto met zo’n pannenkoek op schoot? De vis komt boven en wordt vakkundig aan boord gehesen. Een prachtig beest! En inderdaad, een grote! Ongeveer 25kg wordt geroepen. 25kg??? Gelijk schiet door mijn hoofd dat die beesten tot 60kg worden. En ja, deze is groot, maar wat gebeurt er dan na een aanbeet?? Ik word ergens in de boot geparkeerd en krijg de vis op schoot gezet. Ik kan me nauwelijks concentreren. Een beetje een mix van uitputting, ongeloof dat ik hem nu heb en natrillend van de spanning. De camera’s klikken, ik word gevraagd alsjeblieft 1 keer fris en vrolijk te kijken :-). En of ik de vis rechtop wil houden. En of ik…… Het gaat allemaal in een roes. Nadat snel gechecked is of de foto’s goed zijn til ik samen met Bunti de vis op en gooien we deze terug. Yep, gooien. Want dan schijnen ze gelijk in een zwemreflex te gaan en krijgen ze veel zuurstof door de kieuwen. Het zal wel. De vis gaat in ieder geval goed terug. En ik stort neer in de buurt van de koelbox.

Cola! Koud! Waar zijn mijn peuken! Kan iemand hem aansteken, mijn handen trillen teveel! Zielsgelukkig lig ik een tijdje plat en daarna zit ik in de schaduw onder de bimini bij te komen met een intens gelukkig gevoel. Hier kwam ik voor. En dat is nu gelukt. Fantastisch! En ja, het is verslavend. Want terwijl ik dit zit te typen beleef ik het weer. De pijn van het popperen. De verwoestende aanbeet. De kracht. Het gevecht. “Fishing-drugs”. En gelukkig is hiervoor geen medicijn!

Ook deze mag er zijn

Vlak na mijn vis wordt ook de popper van Michel vlak bij de boot met bruut geweld van het oppervlakte gegrist. GT’s zwemmen in scholen en het is dan ook zaak als er op een hengel een aanbeet komt vooral dóór te vissen. En ook hij moet alle zeilen bij zetten om deze te landen.  Hierna vissen we samen weer verder en weten we nog een paar kleinere exemplaren te haken. Tot het moment dat de wind weer is op komen zetten. De aanbeten worden minder. Akshay is ondertussen gaan speedjiggen en haakt de ene vis na de andere. Eenmaal zelfs met “overbite”; hij haakt een kleinere vis die in het opdraaien gegrepen wordt. Een spectaculaire run volgt op zijn 30lbs lijntje:-). Dit is wel gelijk de reden om een wat groter exemplaar als aasvis aan een zwaardere hengel met een freeline uit te zetten. Nog geen 5 minuten later is de aasvis afgebeten……..door de onderlijn heen……. Helaas lukt het daarna niet meer betere vissen te vangen. De drift is te snel door de wind en we verspelen een paar speedjigs aan de bodem. We gebruiken de lunch in de luwte van een idyllisch baaitje met uitzicht op het ongerepte eiland. En genieten van het uitzicht en de vissen van de ochtend.

Na de lunch proberen we nog een tijdje te popperen maar dat is door de wind eigenlijk nagenoeg onmogelijk geworden. En de aasvisscholen zijn nu ook niet meer te traceren. We besluiten dan ook verder te gaan met het speedjiggen dat Akshay deze ochtend oppakte. Gek genoeg levert ook dat niets op.  En de effectiviteit is gering. De harde wind blaast ons snel van het taluud af en dan moeten we weer terug varen. Behalve een bite off op de lijn van Michel die de aanbeet nooit gevoeld heeft blijft het rustig. Dat moeten overigens wel superscherpe tandjes zijn geweest, Wahoo wellicht?

lokale vissers op weg naar de haven

Na een paar uurtjes stoppen we ermee. De dag is super begonnen maar gaat door de wind ’s middags een beetje als een nachtkaars uit. Behalve voor mij dan. Morgen heb ik naast de spierpijn die ik al had vast ook spierpijn in mijn gezicht. Van die grijns, die de hele dag niet van mijn gezicht af is geweest :-).

De terugreis is woest en lang. En als we eindelijk voet aan wal zetten lopen we vermoeid naar huis en ploffen we neer op de bank. We zijn op de helft qua visdagen. Maar eens bedenken hoe we het morgen aan gaan pakken, het is tijd om te gaan schakelen met de kennis die we nu hebben en de wind die ons in de weg zit.

John Smit

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden