Altijd vis – Deel 2

Woensdag

Na een dag rust en het klaarmaken van de spullen is het tijd om naar Zuid Holland af te reizen. Ik heb met HJ afgesproken dat we elkaar om acht uur treffen bij een benzinestation, om na een bakkie koffie achter elkaar aan verder zuidwaarts te rijden. André en John kunnen vandaag niet en zodoende hebben we een boot over, die zullen we alvast bij onze slaapplaats stallen. Een beetje een vreemd idee om je boot ergens achter te laten, maar met de nodige sloten en toezicht moet het goed komen.

Als dit allemaal achter de rug is rijden we door naar de helling, waar we de boot traileren en het water op gaan. Het weer is prima. Staat wel een windje maar moet nog net te  doen zijn voor de werpende visserij. HJ heeft net een nieuwe buitenboordmotor aan zijn boot hangen en dus blazen we eerst een paar keer heen en weer om te kijken hoe dat vaart. Deze motor was broodnodig omdat zijn vorige motor nog wel eens wat traag was met starten. Je moest soms wel vijf keer!!! de knop omdraaien voordat hij begon te snorren… Dat kan natuurlijk niet!

Om er zeker van te zijn dat deze motor beter zou starten heeft hij dan maar gelijk een ander merk en 10pk extra gekocht… Wij vermoeden dat de grondslag van deze aanschaf toch ergens anders ligt… Iets met net niet de snelste zijn of zo..? :p

Eenmaal op de eerste stek gaat de Ipilot te water en beginnen we te werpen. De limetreuse shads van een centimeter of 12 worden richting oever gesmeten en al snel volgt er actie. Vlak voor de boot wordt mijn shad gemist door een flinke baars op het moment dat ik deze het water uit til. Ik gooi snel de baars achterna maar deze komt niet meer terug.

We gooien de stek in waaiervorm uit als ik een spijkerharde beet te verduren krijg. Helaas hangt de vis niet maar de staart van de shad, die op de hoofdhaak geprikt zit, spreekt boekdelen. Hierna volgen nog een paar tikken maar werkelijk niets blijft hangen. Kleine snoekbaars wellicht en we besluiten dan maar te verkassen.

Dit doen we direct maar goed en dus gaat het gas open om pas twintig kilometer verderop weer dicht gedraaid te worden. Hier kunnen we bij een oever uit de wind vissen en dat maakt het werpend vissen wel zo leuk. Bovendien is dit gewoon een topstuk voor grote baars en dat is natuurlijk mooi meegenomen.

We starten werpend, maar dat levert niets op. Het is inmiddels midden op de dag dus wellicht is de vis afgezakt langs het talud. We pakken dan ook de verticaalstokjes erbij en starten rond een meter of negen. Het duurt niet  lang of HJ vangt de eerste snoekbaars van de trip, die dan ook maar even op de foto moet.

De eerste van de trip

We verticalen nog even door maar op een paar frummels na blijft het maar stilletjes. Andere tactiek dus, lekker werpend achter de grote baarzen aan. Dit doen we natuurlijk niet zonder een dobberhengel mee te slepen. Altijd leuk voor een bonusvis en we kennen de potentie van dit water. Al na een half uurtje slepen zie ik vanuit mijn ooghoeken een beste snok op de dobber. Vervolgens blijft het stil… Losgelaten? Dan gaat de dobber er toch schokkend vandoor. Snoekbaars? Snoek? We gaan er snel achterkomen want ik haal vol de hengel achterover. Na een kort gevecht til ik een leuke 80er aan boord.

Grootwater snoek

We vissen door als ik na een uur HJ zie aanslaan. Heftig stompen op de top verraden dat een baars zijn shad te grazen genomen heeft. De vis meet 40cm en mag na een plaatje weer terug. Stug doorgooien levert mij even later ook een aanbeet op precies op het moment dat mijn shad vast dreigt te lopen. Deze vis is significant sterker en ook een stuk groter. Met 46cm een prachtige vette najaarsbaars!

Beste lap!

Het moge duidelijk zijn dat er een groepje vissen om deze strekdam huist en dus gaat de ipilot aan om de stek tot de laatste millimeter uit te kammen. Na een kwartiertje krijg ik weer een mooie knal maar helaas mis ik de vis. Na nog een paar keer optikken draai ik de shad snel binnen om nog eens over de plek te gooien. HJ is me voor en haakt vrijwel direct een baars. Ook mijn shad wordt direct na de landing gegrepen en dus mogen we beide aan de bak. 44 Cm voor HJ en 42 voor mij, dit gaat lekker zo!

Zo zien we het graag

Als de vissen wegzwemmen gooien we beide vol vertrouwen terug naar de strekdam. Het blijft echter stil en ik besluit eens een lange worp het ondiepe op te maken. De shad land en direct volgt een enorme beuk. Hangen! Weer een vette baars en deze knokt als een bezetene. Eenmaal in de boot blijkt het de tweede 46er van vandaag. Een opvallende verschijning met de vergroeide rugvin.

Opvallende verschijning…

Na deze baars valt het helemaal stil en gooien we uren door zonder resultaat. Pas als we nog een uurtje verticalen komen er een paar vissen uit. Hoog geviste fin s shads bezorgen ons een paar snoekbaarzen, waarvan de grootste voor HJ is. We eindigen de dag bij een goede schemerstek  maar ook daar is het tam. Twee snoekbaarzen later gaat de boot terug op de traileren en rijden we naar het huisje. Hier horen we dat John en André pas de volgende morgen zullen komen. We trekken een biertje open, scheppen een bord macaroni naar binnen en ploffen voor de tv op de bank. Heerlijk rozig breien we er rond 11 uur een eind aan. Morgen weer op tijd op.

Hoog geviste Fin S shads leveren nog een paar vissen op

Donderdag

De volgende morgen horen we al snel slecht nieuws. André en John staan muurvast in de file en zullen 1 a 2 uur vertraging oplopen. Daar gaan wij niet op wachten en we spreken af dat wij ze later zullen oppikken bij de trailerhelling. Betekend wel dat we niet te ver weg kunnen voor die tijd maar er kan in ieder geval gevist worden.

Nadat we de boten getrailerd hebben racen we naar een interessant gebied en beginnen daar te verticalen. HJ wat dieper, ik strak langs het oevertalud. Aan de bijhengel hangt een grote Salty Shaker op ongeveer een meter boven de bodem, op de handhengel een flinke Fin S. Er staan wat mooie signalen op het talud en al snel zie ik op mijn scherm een vis naar de Salty Shaker stijgen. Dan belt HJ met de mededeling dat hij een goede vis heeft. Ik start direct de motor en blaas die kant op. Daar aangekomen blijkt het formaat wel mee te vallen, maar we schieten toch even een plaatje. Ik besluit van daar maar verder te verticalen en zie regelmatig vis stijgen naar de shad op mijn bijhengel. HJ heeft ookl aasvissen mee en dus haal ik er een paar bij hem op. Misschien doen ze het wel op natuurlijk aas? Een kolblei van tegen de 20cm verdwijnt even later de diepte in en binnen een vijftal minuten wordt de top van mijn bijhengel met een enorme ros onder water getrokken. Ik ga direct in de hengel hangen en dat blijft toch wel een genot met zo’n bamistok. Na een goede dril kan ik een hoge 60-er aan boord tillen die na een plaatje weer verder mag.

´s Ochtends willen ze wel

HJ hangt nu ook een aasvis aan de bijhengel en het is binnen een paar minuten raak. Wederom een 60er, dat gaat lekker zo! Dan worden we gebeld dat André en John gearriveerd zijn. Terugblazen naar de helling dus maar! Daar aangekomen laad ik snel de spullen van André in en vervolgens blazen we naar een andere stek. Daar is het al snel John die een snoekbaarsje vangt, maar verder is het rustig.

Als we nogmaals het talud uitkammen zie ik plots een mooie droge tik op de bijhengel. De kolblei is gegrepen en ik zet direct de haak. Hangen en goed ook! Even lijkt het een hele beste snoekbaars, maar als de runs volgen weet ik genoeg. Dit is een mooie snoek. De bamihengel gaat inclusief handvat krom en André durft niet eens te kijken vanwege de angst voor rondvliegend carbon haha.

Het blijkt een prachtige volle vis van eind 80 te zijn. Geweldige sport op dit materiaal. Na een snelle plaat zwemt ze weer verder, waarna wij onze zoektocht vervolgen.

Mooie volle snoek!

En die verloopt moeizaam. Zeer moeizaam. Terwijl HJ en John terug gaan naar de stek van vanochtend besluiten André en ik te gaan gooien op snoek. We kammen een mooie haven uit en slepen dan een stuk talud af. Het blijft akelig stil onder water. Een belletje naar HJ leert ons dat zij een paar snoekbaarzen gevangen hebben, maar wild is het niet. We besluiten de sluis door te gaan naar het water van gisteren, omdat we aan het eind van de middag toch een paar snoekbaarzen bij elkaar aantroffen. De sluis zijn we zo door en dan bedenk ik me dat hier ook nog een leuke stek ligt voor grote baars. HJ en John gaan er vol gas vandoor en wij beginnen de oevers uit te gooien.

Het is André die met zijn befaamde gouden aruka shad een aanbeet weet uit te lokken. Geen baars maar een fraaie 60er snoekbaars is zijn deel. Eindelijk vis voor hem! Niet veel later krijg ik recht onder de top ook een vlammende aanbeet op de limetreuse swimshad en na een felle strijd komt er nog een dikke 60+ snoekbaars boven. Dat gaat lekker zo!

André en zijn gouden rammelaar…

Vlammende aanbeet!

Helaas blijft het hierna stil en dus verkassen we naar het taludje van de dag ervoor. Ook HJ en John komen daar even later aan en met twee boten kammen we de boel goed uit. Het blijft een klein uurtje stil maar dan begint het toch even te lopen. Iedereen krijgt beet en er komen een paar snoekbaarzen aan boord. Blijft sprokkelen, maar we vissen in ieder geval niet voor niets.

Tegen vieren besluiten we terug door de sluis te gaan om de dag af te sluiten op een goede schemerstek. Dit sluizen gaat nog bijna fout als we klem worden gevaren door een aantal vrachtschepen. We liggen voor de sportsluis, waar ook een stuk of vijf vrachtschepen liggen te wachten. Als één vrachtschip de sluis in vaart en de rest blijft liggen, denken wij er bij in te mogen. Net als we in de sluis liggen gooien nog drie vrachtschepen de trossen los en komen tegelijk de sluis in. We kunnen echt maar net tussen de vrachtschepen door terug naar buiten en moeten vervolgens een uur wachten op de volgende lichting. Niemand die wat omroept, volstrekt onduidelijk wat nou de bedoeling was… Hachelijke momenten!

Als we na een uur vertraging op de stek komen schemert het al behoorlijk. Helaas worden onze verwachtingen niet waargemaakt. Alleen John weet nog een fraaie 70er te vangen, de rest moet het zonder aanbeten stellen.

John weet ze aardig te raken vandaag

Eenmaal getrailerd parkeren we de boten bij het huisje en  lopen naar het nabij gelegen restaurant. Een flink bord spareribs en een paar biertjes later ploffen we neer in de blokhut. Tegen half elf is het beste er wel vanaf en zoekt iedereen zijn bed op. Voor morgen voorspellen ze ruig weer, niet echt bemoedigend. We gaan het meemaken…

Vrijdag

Als we wakker worden waait het inderdaad stevig. De temperatuur is daarbij ook nog eens vijf graden lager dan de dag ervoor en dat beloofd allemaal niet veel goeds. We besluiten vol in te zetten op de grote baarzen, dat zijn uiteindelijk toch de vissen waarvoor we hier komen. Na een hobbelige en zeiknatte tocht, de wind staat constant dwars op de vaarrichting, komen André en ik aan bij een haventje, terwijl HJ en John de strekdammen van eergisteren opzoeken.

In het haventje verticalen we snel langs een paar boten maar dit levert niets op. Dan maar werpen, terwijl ik nog een flinke voorn aan de fireball overboord hang. Binnen een kwartier volgt een enorme knal op die bijhengel, maar helaas hangt de vis niet. De aasvis is van de fireball gesnoept en dit leek toch wel een baars te zijn.

Bij de ingang van de haven wordt mijn shad kortstondig onderschept, helaas weer geen hanger. Als ik de volgende worp inzet vliegt de bijhengel krom. Ik duik er bovenop en er komt direct een kogelronde baars in het oppervlak. Hebben! Prachtvis van 45, prachtig in het ochtendzonnetje.

Ochtendglorie

We zoeken verder en in de haveningang is het weer mijn bijhengel die krom slaat. Helaas lost ook deze baars direct. Ik bekijk de aasvis, laat hem zakken en als ik de hengel in de steun zet vliegt de top 180 rond onder de boot door. Wat klappen ze er toch op die dappere strijders! Deze baars is significant groter en brengt 48cm op de plank. Vet!

Prachtige rover

Dan belt HJ. Ook zij hebben lekker gescoord tijdens een bijtuurtje. 2 fraaie snoeken en een drietal dikke baarzen, waaronder een moddervet nieuw PR voor John. 50,5 cm maarliefst! Daar komen we voor!

John met zijn baggervette nieuwe PR, gefeliciteerd!

Ook de snoeken lagen op scherp

Wij varen ook die kant op en beginnen te gooien. Het is André die een 80er snoek zijn Aruka ziet volgen tot bij de boot maar dan draait de vis weer weg. John en HJ hebben meer geluk, die pakken nog een snoekbaars en een vette baars bij. 49cm voor HJ!

49cm voor HJ

André en ik besluiten het haventje nog een kans te geven en even later komen ook John en HJ binnenvaren. Het blijft akelig stil en we meren de boten aan om wat worsten en hamburgers op te warmen. John zou John niet zijn als op zo’n moment niet elke vierkante centimeter water van een aasvis voorzien wordt en verrek het levert hem nog een aanbeet op ook! We zien een snoek wegdraaien en vervolgens losschieten. Althans zo lijkt het, de stinger van zijn fireball blijkt door te zijn…

Na de broodjes gaan we terug het wijd op. Dom doorgooien in de hoop de baarzen te vinden. Na een uur gaan HJ en John verder achter de snoekbaarzen aan. Wij besluiten ook wat dieper af te zakken en te verticalen. Als we over één van de strekdammen heen driften til ik snel mijn fireball op om niet vast te lopen. Direct wordt de kolblei gegrepen door wat overduidelijk een flinke snoek betreft. Ik geef even lijn, sla dan hard aan en tot mijn verbazing breekt er iets. Lijnbreuk? Mossel? Nee het kan nog gekker. De stalen onderlijn is afgesneden door een snoektand. Krijg je na vijf uur vissen eindelijk beet en dan dit…

Ik ben er goed ziek van en knoop een nieuwe onderlijn aan. André gooit ondertussen naar het talud en krijgt boven 11 meter water een droge aanbeet op zijn Salty Shaker. Direct wordt duidelijk dat dit een bak van een snoek betreft, want André moet minuten lang machteloos toekijken hoe de vis lijn neemt en blijft nemen.

Hier ging alles nog goed…

Na vier minuten hebben we nog steeds geen glimp van de vis opgevangen en dan is het wel duidelijk. Dit is een dikke bak en het zou mij verbazen als André’s PR van 114 er niet aan zal gaan, totdat alles fout gaat… Met een enorme knal breekt zijn dyneemalijn midden in een run. André zit compleet gedesillusioneerd op zijn stoel en we kunnen het beide niet geloven. De vis ging gewoon door de slip en dat dit? Hoe bestaat het, hoe kan het?  En wat is dit ontzettend RUK!

We vissen stug door maar op één bescheiden baars voor André na, mag het allemaal niet baten. Varen zelfs nog naar stekken 15km verderop. Bekende baarsstekken maar vandaag is het allemaal niets. Even een bijtuurtje in de morgen en toen het begon af te koelen was het klaar. De terugtocht naar de helling is hels. Bakken met water krijg ik over me heen en zeiknat komen we dan ook aan bij de helling. Snel de boot eruit, alles inpakken en de auto in. Beetje jammer dat de driedaagse een beetje in mineur moet eindigen, maar we moeten het doen met de fraaie vissen van vanochtend.

Dan begint de lange rit naar huis. Twee uur sturen en ik ben blij als ik thuis onder de douche kan. Morgen weer een rustdag, zondag de laatste dag van de vakantie. Hopelijk komt er nog een knaller op het eind!

Zondag

Weer gaat de wekker vroeg. Samen met Sander opnieuw het grote water op, zoekend na die ene kneiter. Na een hele week noordoosten wind is vandaag de wind weer zuidwest. Toch wel de beste windrichting, maar deze plotselinge draaiing van de wind maakt het wederom lastig te voorspellen waar de vis zich zal bevinden.

Het blijkt dan ook een vreselijk taaie dag te worden. Uren lang gebeurt er helemaal niets, totdat we heel ondiep over de planten gaan vissen. Vol in het zicht wordt de aasvis van Sander gegrepen. Het is maar een klein snoekje, maar we zijn er blij mee. Eindelijk actie!

Daarna is het weer stil. En lang ook… Pas halverwege de middag knalt dan toch mijn dobber er een keer goed vandoor. We vliegen overeind en kijken gespannen wat er gebeurd. De dobber komt boven en valt plat. Toch vast dan? Kan toch bijna niet? Dan zien we de dobber toch rustig naar links wegschuiven en besluit ik maar aan te slaan. Ik voel een beste massa en roep naar Sander dat dit nog wel eens een bak kon zijn. Langzaam komt de vis naar de boot maar blijft wel diep. Gek genoeg volgt er totaal geen run of wat dan ook. Dan zien we vanuit de diepte een gouden gloed omhoog komen. Snoekbaars dus!

Eenmaal in het oppervlak snap ik waarom de vis zo zwaar aanvoelde. De ene stinger zit in de bek en de andere onder de buikvin. Ik trok de vis dus dwars door het water…

De laatste vis van de vakantie

Wel een hele mooie!

Deze snoekbaars is tevens de laatste vis van de vakantie. Elke dag kwam er vis uit, voor iedereen. Niet in de aantallen waar je eind oktober op hoopt, maar juist als het moeilijk is en er gevochten moet worden voor elke vis, is de voldoening het grootst als je er dan toch altijd weer één weet te vinden. Blijven zoeken, blijven redeneren. Waar liggen ze? Waar hebben ze zin in? Alleen als je er echt voor gaat vang je ook op moeilijke dagen vis. En dat is toch wel een mooie samenvatting van deze week.

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden