Altijd vis – Deel 1
Eind oktober, een periode waar ik elk jaar weer de kriebels van krijg. Ruig weer en dikke snoeken zijn wat mij betreft een prachtige combi. Vorig jaar werden er al een paar dagen gesnipperd, om met HJ achter de rovers aan te gaan. Een geslaagde bezigheid en dus waren de plannen voor dit jaar snel gemaakt. Ikzelf nam gelijk de hele week maar vrij. Ideeën zat!
Als afwisseling op het die hard snoeken wilde ik ook graag 2 of 3 dagen achter de grote baarzen aan. De grote wateren in Zuid Holland lenen zich daar perfect voor en zodoende werd ook daar een huisje geboekt voor een paar dagen. Met HJ, André en John zou ik me daar gaan vermaken. ’s Avonds een biertje, overdag dikke baarzen. Puik plan!
Zaterdag
Maar eerst dus snoeken. Vandaag zit ik samen met HJ op een groot en moeilijk water. Gericht op monstersnoek en we hopen op een eind-oktober-dag zoals we die tot nu toe elk jaar beleefden. Dit jaar is echter alles anders en dat lijkt vandaag ook zo te zijn. Vroeg in de morgen los ik een dikke 70er snoekbaars op de fireball maar daarna blijft het toch gewoon akelig lang stil.
Het devies is dan simpel. Knop om en stug doorzetten om succes af te dwingen. We besluiten een relatief nieuw talud mee te pakken. Normaal komen we hier niet eens aan toe op een dag maar nu besluiten we er eens wat tijd in te steken. En niet onterecht, want vanuit het niets ratelt mijn Abu. Die ratel gaat er snel af en gespannen kijken we naar de dobber. Die is definitief vertrokken en dus wordt de haak gezet. Een enorme massa hangt bewegingloos aan de andere kant van de lijn. Wow, dit is een bak!
Uiterst traag komt de vis naar de boot toe zwemmen. Ondanks dat staat de hengel de gehele tijd in de ‘niets in te brengen’ stand. Bij de boot gaat de vis er even goed in hangen en komt dan kort omhoog. We zien enkel de staart van de vis wegdraaien maar weten genoeg. Dit is een gigant. De vis zet aan, neemt een run en dan pats… HUH?! Even voel ik nog weerstand en ik denk dat de vis een schot naar de boot genomen heeft. Het blijkt echter der aasvis die verfrommelt aan de takel hangt. Machteloos plof ik neer op mijn stoel. Gewoon losgeschoten… Gewoon los…
Ik ben het even kwijt. Deed niets fout en dan dit! Botte pech maar dit soort dingen zijn echt moeilijk te verteren. We vissen stug door als na een uur de dobber van HJ plat valt. Deze blijft plat liggen maar ondanks dat we de vaart erin houden gaat hij niet onder. Huh? Als ik opsta zie ik tot mijn verbazing een snoek een eindje achter zijn dobber, met de kolblei in de bek! “HJ je hebt vis!” roep ik en gelijk gooit HJ de boot stil. De snoek besluit dan weer naar beneden te zwemmen en neemt de dobber mee. Gezien het formaat snoek en vooral het formaat kolblei besluit HJ even te wachten met aanslaan. Dan komt zijn dobber weer boven en is de kolblei losgelaten. Wat een vage actie, kijken we elkaar aan. Ik kijk over het water en bemerk dat mijn dobber weg is… Euh, die lag vlak naast die van HJ! Waarschijnlijk dezelfde snoek heeft een voorkeur voor voorn en wordt nu wel gehaakt. De vis, een mooie 80er, wordt naast de boot snel losgetikt en we vissen weer verder.
Met de uren glijden de meters talud onder ons door. Het is al een uur of twee als de ratel van HJ plots een enorm kabaal maakt. We kijken naar zijn dobber en een enorme kolk verschijnt waar de dobber ooit was. Ook deze vis moet een enorm schot vanuit het diepe gemaakt hebben en die kolk ziet er serieus uit! Ik start de filmcamera en hou de boot op zijn plek als HJ de haak zet. Aanvankelijk lijkt het niet veel bijzonders maar de vis doet gewoon alsof. Als ze er even later vol gas vandoor gaat weten we genoeg. Dit is gewoon weer een dikke bak!
De dril die dan volgt is fenomenaal. Lange, niet te stoppen runs volgen elkaar op en af en toe zien we de enorme spoorbiels onder de boot door glijden. Ik leg het XXXL schepnet klaar en als de vis er eenmaal in ligt zijn we beide onder de indruk. Wat een enorme spoorbiels hebben we weer te pakken!
Vette spoorbiels voor HJ!
In volle lengte
De vis meet 122 en geeft zo toch nog een ‘eind oktober gevoel’. Het is ons weer gelukt om 2 van die bakken te vinden vandaag, al zat het bij mijn vis niet bepaald mee… Aan het eind van de middag vang ik nog een 80er en dan is het mooi geweest. Na een stevig avondmaal kan ik de slaap maar slecht vatten. Verspeel die dikke bak nog een keer of 10 en ben blij als de wekker gaat. Tijd voor dag twee…
Toch nog een beet!
Zondag
Als de volgende morgen wederom om vijf uur de wekker gaat verloopt het ochtend tafereel allemaal net even wat stroever dan de dag ervoor… De drive om een grote snoek te vangen is echter groot, ik wil namelijk revanche, en zodoende vecht ik mij door het ochtendritueel.
Ik pik Sander op en gezamenlijk rijden we door naar de helling. Plan is simpel: Net als gisteren aasvissen slepen. Net zo lang totdat er wat aan gaat hangen, of we echt van het water moeten. Ook vandaag beginnen we vroeg in de schemering. De wind is ten opzichte van gisteren 180 graden gedraaid en dat niet alleen, hij komt ook nog eens uit het noordoosten. Het beloofd een taaie dag te worden en daarmee rekening houdende zal elke vis als een dikke beloning voelen.
Heel lang hoeven we daar niet op te wachten, want als ik de boot na de tweede drift omdraai en de dobber even uit het oog verlies, wordt mijn aasvis gegrepen. Altijd weer mooi zo’n ‘….euh… waar is m’n dobber..?’ momentje. Vaak ligt hij dan net waar je hem niet verwacht en is de teleurstelling groot. Dit keer blijkt hij echter echt weg te zijn. Ik zet de haak en mag na een kort gevecht een stevige 80er aan boord tillen. We schieten snel een paar platen en dan mag de vis weer zwemmen.
De eerste van de dag
Daarna begint het spelletje weer. Net als gister is het gewoon een kwestie van scherp vissen en niets aan het toeval overlaten. Een dag blanken is niet erg, als je er maar alles aan gedaan hebt. Blanken doen we vandaag in ieder geval niet meer, dus in dat opzicht zitten we al goed. Het middaguur passeert en we kijken elkaar eens aan. Ja, we kennen stekken waar we gegarandeerd nog een paar vissen pakken, zouden we er nu heen gaan. Toch besluiten we door te zetten, hopende op die ene bak die de keuze rechtvaardigt.
Om 1 uur vlieg ik overeind uit mijn stoel als de ratel lijn afgeeft. Dat gebeurde al tig keer eerder in de vorm van vastlopers, maar dit gaat veel te hard. Toch komt de dobber plat liggen als ik de ratel snel uitschakel. Vast? Kan toch haast niet? Gespannen kijken we naar de dobber, die dan plots naar links wegloopt. Direct wordt alles gereed gemaakt. Andere hengels uit de weg, boot juist positioneren… Deze kans gaan we niet missen vandaag.
Dan zoek ik contact met de vis en haal vol uit. De massa is er wel, de vechtlust niet. Vrij snel komt de vis bij de boot. We zien een grote kop wild schudden waarna de vis weer de diepte in vertrekt. Jup, dat is een mooie metervis!
Echt veel kracht heeft de vis niet, iets wat mogelijk te maken heeft met een grote wond op de staartwortel. Eenmaal geland vragen we ons af hoe ze er aan gekomen is. Aan de grote kop te zien lijkt het een oude vis, wellicht op haar retour. Op de plank komen we tot 107 en zo hebben we toch die vis waar we voor kwamen te pakken.
Een oude doch fraaie dame
Een andere pose voor de afwisseling…
We zijn inmiddels een ondiepe plaat opgedreven als ik de vis terugzet. Eenmaal weggezwommen sta ik op en zet ik de electro in de achteruit om niet tegen de kant te drijven. Naast de boot zie ik de aasvis van Sander op de bodem liggen. Tot mijn grote verbazing ligt er een behoorlijke snoek naast. Die snoek is net zo verbaasd als ik en schrikt weg van de elektromotor. Ik roep Sander en verbaast kijken we in het water. Wat deed die hier? De aasvis het talud op gevolgd?
“Hij heeft m’n voorn gepakt!” Hoor ik Sander vervolgens roepen. In het heldere water zien we de snoek de voorn oppakken en vervolgens helemaal door het lint gaan. Sander gooit snel de beugel open maar door het gerol van de snoek vliegt direct zijn lijn in de knoop om de dobber en hengeltop. Ik maak de lijn vrij maar dan laat de snoek de aasvis weer los. Wat heeft dit beest? We blijven even kijken maar zien de snoek niet meer. Dan loop ik terug naar de motor en kijk naar mijn fireball die op de bodem ligt… Verrek, dat is niet de bodem… Mijn fireball ligt bij de snoek op de rug?
De snoek schrikt opnieuw, haakt bijna zichzelf en stuift dan het talud af. Wat een mafketel!
Als we doorvissen blijft het wederom stil. Diep, ondiep… Het maakt allemaal niets uit. Even nadenken. De wind komt uit een ongebruikelijke hoek maar staat daar nu al de hele dag op één oever te beuken. Dat roofvissen naar de windkant trekken weten we allebei, dus misschien moeten we het daar nu proberen? Het is een grote ondiepe vlakte en zodoende niet de meest voor de hand liggende stek, maar de laatste anderhalf uur van de dag kunnen we het er best op wagen. Het gas gaat open en even later liggen de aasvissen weer naast de boot.
Ik stuur de boot langs een rij palen en vrijwel direct wordt de dobber onder gesnokt. Heerlijk om de beet op de hengeltop te voelen en ik geef snel wat lijn om geen argwaan te wekken bij de snoek. Het werkt en even later kan ik de haak zetten op een mooie vis. Er volgt een heftige strijd waarbij de vis meermaals vol onder een dikke laag kruit duikt. Gelukkig gaat het allemaal goed en zo kunnen we even later de tweede mooie vis van vandaag aan boord tillen. Prachtige tekening, mooie tinten groen en zeker meterplus.
Perfecte schutkleur, opeens was ze daar!
De vis meet 104 en mag snel weer zwemmen. Voldaan boksen we de vuisten tegen elkaar. Doorzetten en blijven nadenken werpt zijn vruchten af en dat is gewoon tof. Nu Sander nog een vis. De volgende aanbeet is hoe dan ook voor hem, denk ik bij mezelf.
We vervolgen onze weg en het duurt niet lang of ook Sander heeft actie. Een heus kamikazesnoekje van misschien 35cm heeft het voorzien op zijn ruim 20cm lange baars. Sander ziet hem er zo opknallen maar zoals te verwachten laat het snoekje de aasvis al snel weer los. Toch lollig!
We vervolgen onze weg als ik Sander plots hoor roepen: “Wat een bak!” Ik speur het water af naar een enorme zwemmende boomstam, maar dan stamelt Sander iets over monsterbaars. Ik zie hem nog net wegdraaien en allemachtig wat een absurd formaat is dit! Daar werd de 25cm aasvis van Sander zomaar even gevolgd door wat mogelijk een nieuw Nederlands record baars betrof. Die vis was zeker boven de 55cm, als ze de 60 niet haalde…
We blijven even hangen maar de interesse is weg. Wat een spektakel hier op het windkantje! Sander pakt snel een kleinere aasvis en niet veel later wordt deze gegrepen door een 40er baars, maar even zo snel weer losgelaten. Weer tien minuten later is het wel raak. Een snoekje grijpt de aasvis en gaat recht onder de boot liggen. Lachen, ik gris snel de waterdichte camera uit de tas, zet hem aan en steek hem onder water. Op mijn scherm zie ik het snoekje de kolblei keren. Ja nu aanslaan, roep ik waarna ik de vis op scherm gehaakt zie worden. Ik film de korte dril, landing en release. Alles staat erop! Of… Verbouwereerd kijk ik naar mijn camera. 2 Seconden film… Huh?! Kennelijk heb ik de recordknop aangeraakt tijdens het filmen… Balen…
Geen blank dus voor Sander en we zien tevens dat we naar de helling moeten. Een taaie dag, maar wel één die veel voldoening gaf. Morgen gaan we voor makkelijk, lekker aantallen hakken in een haven…
Maandag
Na twee dagen die hard doorbuffelen is vandaag tijd om zonder al te veel inspanning een paar dikke vissen te scoren. Er zijn stekken waar dat kan in Nederland en daar kiezen we er dan ook één van. Nadeel van deze stekken is dat visplezier niet altijd even hoog is vanwege de enorme drukte, maar dat is een keuze die je maakt. ‘Dobbers kiek’n’ blijft nou eenmaal mooi, vooral als ze met enige regelmaat onder getrokken worden.
We beginnen, 3 man sterk, vroeg in de ochtend zodat we een goede plek kunnen innemen. Over een uur wordt het pas licht en zodoende plakken we breekstaafjes op de dobber. De snoeken slapen nog want voordat het begint te schemeren gebeurt er helemaal niets. Blijft toch bijzonder, want op andere dagen gaat het soms al helemaal los juist in het donker.
Met het eerste beetje ligt loopt ook de eerste dobber weg en die is van Brazil. Terwijl hij staat te drillen tuur ik over het water en mis één van mijn dobbers. Een double hook up om de dag mee te beginnen! Een magere metervis voor Brazil en een 80er voor mij. De foto’s zijn niet veel soeps door de mist en duisternis en dus vissen we rap verder. Het gaat daarna even los en al snel wordt duidelijk dat Brazil vandaag op de juiste plek ligt. Daar waar de dobbers van Sander en mij niet in beweging komen worden de zijne regelmatig onder getrokken.
Het duurt dan ook niet lang of de zes dobbers liggen gebroederlijk naast elkaar. Dit is echter vragen om gezeur en dus besluit ik al snel vanaf de andere kant dezelfde plek aan te gooien. De teller loopt dan lekker op al blijft het formaat een beetje achter. Bij deze visserij hanteren we de ongeschreven regel om alleen de metervissen te fotograferen (ja we zijn verwend…) en zodoende blijft de camera voorlopig in de tas. Tot en met 99cm aan toe onthaken we voor een snelle release, terwijl de teller al boven de 10 vissen staat. Het is Brazil die aftrapt met een meter precies maar hier heb ik helaas geen beeldmateriaal van. Dan is het mijn dobber die uiterst relaxed vertrekt en na het zetten van de haak weet ik genoeg. Dit is een beste vis!
Als ik de vis voor het eerst zie kijk ik achterom, om nog net mijn andere dobber uit zicht te zien verdwijnen. Euh…?! Sander en Brazil staan een eind verderop en dus beul ik de vis zo snel mogelijk af. Gelukkig geeft de snoek zich snel gewonnen en eenmaal in het net grijp ik de andere hengel. Dit keer voelt de aanslag heel anders. Sterker nog ik sla de snoek zowat het water uit. De grootste en kleinste vis van de ochtend liggen even later gebroederlijk naast elkaar op de onthaakmat. Leuk detail, de kleine schrokop pakte de grote voorn op de foto, terwijl de dikke dame voor een 15cm exemplaar ging, haha!
Twee generaties
Met 113 een mooie bak!
Sander en Brazil komen aanlopen en nemen naast mij plaats. Ik heb de vis nauwelijks teruggezet of het is raak voor Brazil. Zijn derde meter van de dag is een feit. 105 blijkt deze dame. Snel een plaat dan maar, voordat ze weer verder mag.
Brazil wist ze goed te raken vandaag!
Er volgt een uurtje stilte maar dan is er opeens weer een bijtmoment. Brazil vangt, met een hengel van Sander, zijn tweede 105 van vandaag en een paar 80ers later mag ik nog een mooie 107 bijschrijven. Dit blijkt later ook de laatste vis van de ochtend, want na half elf gaat de knop om en blijven aanbeten uit. We blijven nog een uurtje zitten, het is immers heerlijk toeven in 22 graden zon, maar ruimen dan de spullen op en keren huiswaarts. Zo vis je 2 dagen voor een handvol aanbeten en zo vang je 17 snoeken binnen vier uur effectieve vistijd.
En toch, als ik eerlijk ben, kies ik liever voor één van die eerste twee dagen. Dagen waarbij je moet vechten voor een aanbeet, om misschien wel beloond te worden met dat ene monster…
105 op de hengel van Sander
De laatste van vandaag, een mooie volle 107!
Binnenkort deel 2 van mijn vakantie, waarbij we achter de monsterbaarzen en snoekbaarzen aan gaan!
Groet,
Volkmar Strikkers
Mooi verslag,vooral de visserij van de eerste twee dagen.
En zeker doorgaan met je verslagen, ik lees ze graag.
Groet,
Arend
Jan,
Ben ook zeker niet van plan te stoppen want het geeft nog altijd voldoening om een ander een leuk/leerzaam verslag te bezorgen. Een blijk van waardering via mail, deze site of in woord maakt het het uiteindelijk allemaal wel waard!
Je site/stukjes lees ik wel. Blijft leuk beetje de vangsten door het land volgen!
Groet
Volkmar
Ik weet wat je bedoelt ik schrijf ook wel eens een stukje. (Supersnoeker.com) Je vraagt je wel eens af waarom doe ik het eigenlijk? De oplossing is makkelijk…
Maar ga wat mij betreft lekker door met je stukjes. Zeker je technische stukjes vind ik erg goed!
Jan,
Ben ik met je eens en normaal besteed ik er ook meer aandacht aan. Door tijdgebrek is het even niet anders. Helaas maken mensen als Dayo dit soort maatregelen nodig. Elke keer als je een ‘havenverslag’ plaatst staat er weer een ‘Sherlock’ op die denkt te weten waar je vist en dit vol trots moet melden op het net. Waarom geen idee, zou veel slimmer zijn om niets te zeggen en er lekker zelf te gaan vissen, ipv het wereldkundig en dus ook nog drukker te maken op die stek. Met deze laatste optie verklein je namelijk ook je eigen vangstmogelijkheden.
Dayo, veel succes daar en ik zou zeggen vang er ‘ff’ 20…
Groet,
Volkmar
Leuke stek hé, die haven van **** ;)
Leuk verslag alleen moet je er ff een achtergrondje in shoppen dat wit is ook niet echt mooi.
Leuk verslag en mooie vissen Volkmar!
Groet,
Jacco
mooi vissen weer!!