Als ’t even tegen blijft zitten…
Genieten van de ochtenduren
We besluiten een nabij gelegen kanaal af te vissen. John en Roel slepen rustig wat aasvissen, terwijl ik groot kunstaas inzet om meters te maken. Verspreid over het kanaal ligt wel witvis en ik besluit het aanwezige talud maar aan te houden. Uren blijft het stil en ook een zijtak, welke ik met jerkbaits bestook, levert geen resultaat.
Roel belt, ze besluiten terug te gaan richting plas en in een wak te gaan doodazen. We zijn het middaguur reeds gepasseerd en hebben beide nog niets gezien of gevoeld. Ik besluit nog even een brug uit te kammen en ze daarna te volgen. Onder deze brug is het net even wat dieper en grilliger, niet verkeerd! Een sardine op de fireball en een Salt Shaker aan de verticaalstok. Na een klein kwartier wordt mijn shad tegen gehouden, ik sla aan, voel zware massa en dan dringt het tot me door dat ik een fraaie tak te pakken heb…
Ik peuter verder, dan komt er plots een signaal van de bodem los richting mijn sardine. Ik kijk van mijn dieptemeterscherm naar mijn hengeltop, hartslag schiet omhoog. Zou er dan toch? SNOK! Met een enorme klap wordt de shad gegrepen, ik sla hard aan. Niet de massa waar je op hoopt als er iets richting je aasvis stijgt, maar vandaag doe ik het ervoor. Een 60er snoek knokt even stevig en mag na een plaatje weer zwemmen…
Plots dan toch die beet
Onderweg naar de plas geniet ik van de vele vogels op en rond het water. Het is lekker buiten zijn in het zonnetje. Ik besluit gewoon uiterst traag het wak op de plas uit te gaan vissen. Wie weet heb ik geluk en ligt er net wat moois.
Er is zoveel te zien…
En weer op jacht, net als ik overigens…
Terug op de plas kam ik een half uur het wak uit. Een half uur lang op een stukje van vijftig bij vijftien vissen is niet bepaald enerverend. Roel en John zijn het wachten ook zat en we besluiten te kijken of we het wak kunnen vergroten. Door met een flinke hekgolf langs het ijs te varen groeit het wak razendsnel. Hadden we dit de hele ochtend gedaan dan hadden we nu op de goede taluds gevist. Dat, nu onbereikbare, stuk plas ligt namelijk wel open. Tsja, hadden we maar…
Er worden nieuwe stekken gecreëerd…
Of zijn de jongens gewoon leuk aan het spelevaren…? :)
De rest van de middag speuren we door. We hopen op een vette wintersnoek, maar ook snoekbaars behoort tot de mogelijkheden. Met een dode voorn op de fireball en een 6″ shad aan de handhengel vis ik uiterst traag mijn hele GPS scherm roze. Eenmaal krijg ik een mooie felle knauw op de shad, maar helaas blijft de vis niet hangen. De rest van de middag? Lekker relaxed, super scherp gevist en genoten. Maar vangen… hmmm dat komt wel weer…
Elk stukje open water wordt uitgevist
Daar verderop, daar liggen ze… vast…
We hebben de zon zien komen en zien hem weer gaan
Op naar weer een heldere koude nacht
Groet,
Volkmar Strikkers
