Een keer wat anders
Gedurende de week hebben Hendrik
Jan en ik regelmatig contact. We willen een nieuw water gaan verkennen
en de zondag komt qua planning het beste uit. Qua weer echter totaal
niet blijkt al snel, want wat een regen en wind worden er voorspeld.
Ook voor de zaterdag voorspellen ze flinke wind en dus gaat ons plan
over. Gelukkig leven we in een land waar de vismogelijkheden bijna eindeloos
zijn en zo komen we al snel op een mooi alternatief. Een dag verticalen
op wateren met zowel kans op aantallen als formaten. Vooral dat laatste
staat mij wel aan.
Opzich heb ik het niet zo op verticalen.
Eentonig en over het algemeen erg kleine vis. Dat waren meestal de kenmerken
van dergelijke dagen. Vandaag ga ik het hopelijk anders meemaken. Half
vijf gaat de wekker, mooi stom die wintertijd. Werden de ‘wekker-tijden’
eindelijk wat menselijker, moet je weer een uur eerder op. Maargoed
half wakker smeer ik een stapel boterhammen, zet een kan koffie en maak
een pan erwtensoep. Nadat ik vakkundig het hele aanrecht omtover in
een erwtensoep landschap, omdat ik de dop iets te hard op een, veel
te volle, koffiekan druk, ben ik gelijk wakker. Wie wil er nou niet
om zes uur de keuken schoon maken?
Na een klein uurtje rijden sta ik bij Hendrik
Jan voor de oprit. Vanaf daar rijden we samen verder. Onderweg stoppen
we bij een tankstation waar Michel en Arno ons vergezellen. Twee visboten,
vier vissers. Zo moeten we redelijk snel de vis kunnen localiseren.
Nadat de boten getrailerd zijn gaan de 50 pk’s vol open en blazen we
naar de eerste stek van vandaag.
Vol gas naar de eerste stek
Eenmaal op de eerste stek aangekomen zoeken
onze shads al snel de diepte op. Ik ga voor een poskleurige Fin S, levert
eigenlijk altijd wel vis op. HJ kiest een schoepstaart. We verkennen
het talud, wat echt absurd stijl blijkt te zijn, door het tempo redelijk
hoog te houden. Binnen enkele meters gaat het talud van 5 naar 10 meter.
Hier en daar ligt wel wat vis, maar veel verder dan een paar frommelige
aanbeten komen we niet. Op een kreeftimitatie krijg ik wel twee maal
een leuke tik, maar ook nu is er geen vis die blijft hangen. Het lijkt
voor mij weer zo’n typische verticaal dag te worden als er plots een
smsje volgt vanuit de andere boot. ‘Bever’… ‘Hoe diep?’, is de daarop
volgende vraag van Hendrik Jan. We besluiten een kijkje te nemen en
varen die kant op. Er scharrelt inderdaad een bever rond. De ingang
naar het hol is door het lage water droog komen te staan en dus kunnen
we even genieten van een mooi stukje natuur in Nederland. De camera’s
draaien op volle toeren, waarna we het dier weer met rust laten.
Beavershot…
We besluiten deze stek ook maar gelijk
met rust te laten, want ook al hebben Michel en Arno beide een visje
gevangen, echt veelbelovend is het allemaal nog niet. Een klein half
uur later komen we aan op het tweede water van vandaag, waar de shads
gelijk weer over boord mogen. Ook nu weer speuren we verschillende dieptes
af. Variërend van 6 tot 11 meter. Er ligt duidelijk vis, maar echt
happig zijn ze nog niet. Een sleepje met een aasvisje, verticalen, diagonalen,
dropshotten, alles komt uit de kast om een aanbeet te forceren. Uiteindelijk
krijgt Hendrik Jan een prachtige knal op de dropshot, maar helaas blijft
ook deze vis niet hangen.
We gaan het helemaal anders doen, besluit
Hendrik Jan kort daarop. Heb je iets met een zware loodkop bij je? Gingen
we van secuur naar secuurder, nu proberen we totaal het tegenovergestelde.
Lomp en onbenullig klinkt mij als muziek in de oren. 1-2 km per uur
backtrollend vissen we onze shads rap over het talud. Kort optikken
en zo lang mogelijk laten zweven. Vrijwel direct krijgt HJ drie knalharde
aanbeten en er komt zowaar een vis in de boot. Een gehavende baars mag
na een plaatje weer zwemmen.
Verticaalrammen, het lijkt te werken!
We vissen hetzelfde taludje meermaals af
en vrijwel elke drift is het raak. Vooral mijn Fin S weer de nodige
aanbeten uit te lokken. Lastig is het wel, aangezien de aanbeet zich
vaak kenmerkt door het plots wegvallen van het gewicht van je shad,
daar waar je een knal verwacht. Snel reageren is de enige mannier om
de vis te kunnen haken. De formaten zijn leuk, de aanbeten wisselend
van spijkerhard tot bijna onvoelbaar. Dan moet het toch ook werpend
kunnen? Na een half uur gooien kunnen we alleen maar concluderen dat
we er niets van begrijpen. Zeker als we, bij de eerstvolgende drift
gelijk weer volop aanbeten krijgen. Het draait om details, zoveel is
duidelijk!
Stevig tempo, zware koppen
Veelal klappen ze er helemaal overheen
Mooie stevige vissen
Rond half een staan we op 8 vissen. We
proberen voor de lunch de tien te halen maar dit blijkt iets te veel
gevraagt. Dan maar direct naar de kant, waar de gasbranders tevoorschijn
komen. Zonnetje op je bol, uitgebreide warme maaltijd, vis vangen en
dom ouwehoeren. Man wat is het weer taai vandaag…!
Macaroni, snert, bokworsten en gehaktballen. We hebben het zo slecht
nog niet…
Tijdens de lunch horen we van Michel en
Arno dat zij ook de nodige vissen gevangen hebben. Gewoon rustig en
ook op de fireball. Dat gaan wij ook maar weer proberen dan, vist toch
wel zo leuk. Ik vis nu met een aasvis op t sleepje en op de handhengel
een poskleurige Fin S. HJ gaat voor een fireball montage in de steun
en een schoepstaart op de handhengel. De eerste aanbeten volgen al snel
en we beleven een schitterend uurtje. Zeer subtiel gevist krijg ik twee
ramharde aanbeten, gevolgt door stevige drils. De eerste blijkt begin
60, de laatste is met 69cm een prachtig verticaal formaat.
De grootste van het stel
De blijven met enige regelmaat vissen pakken
en telkens blijkt weer een bepaalde techniek of type shad met kop en
schouders boven de rest uit te steken. Dat houd het vissen leuk want
zo blijf je proberen en vooral leren. De aanbeten zijn spijkerhard en
tot onze vreugde blijven we maar maatse vissen vangen.
Eindelijk eens vis op de culprit!
Vooral de laatste 1,5 uur van de dag zijn
ze erg kieskeurig en terwijl Michel en Arno de een na de andere vis
boven toveren valt het bij ons een beetje stil. Na een paar wissels
kom ik op de oranje groene cullprit en waarempel ik vang nog een paar
vissen bij. Eindelijk eens aanbeten op de culprit, dat was me tot nu
toe nooit gelukt. Ook Hendrik Jan kijkt even goed bij Michel onder de
hengeltop en ziet daar een roodkleurige shad hangen. De sleutel tot
succes blijkt want hij pakt er nog een paar mooie vissen op.
Michel weet ze prima te vinden
De schoepstaarten bleken nu hét aas
Rode shads moesten het nu zijn!
Zo vissen we tot een uur of vier en de
teller loopt op naar ongeveer 30 vissen bij ons in de boot. Op 1 na
allemaal snoekbaarzen. Arno en Michel hebben er nog een aantal meer
en daarbij ook 2 mooie baarzen en een verticaal roofblei van 74cm voor
Arno. Zijn eerste van die soort en dus zowaar ook nog een mooi PR op
deze dag. Na nog een klein half uur terug stuiteren naar de helling
worden de boten getrailerd waarna we weer op huis aan kunnen. Snel nog
even de foto’s bekeken bij HJ thuis en dan verder voor de laatste 45
minuten naar huis. Het was een heerlijke dag vissen. Prachtige weersomstandigheden,
prachtige aantallen vis en vooral weer een hoop bijgeleerd. Eentonig
was het alles behalve vandaag en dat bied toch weer perspectieven voor
de toekomst.
Explosieve release
Groeten
Volkmar Strikkers
