29-08-09: Winderig dagje
Terug
in Nederland worden er gelijk weer visplannen gemaakt. Want ondanks
dat ik enorm genoten heb in het mooie Ierland heb ik toch wel onwijze
zin om weer eens ‘mijn eigen’ stekken te bevissen. Kijken of we er weer
een ouderwets dagje snoeken sleuren van kunnen maken. De rivier is warm
en staat bovendien erg laag. Tijd voor een alternatief dus en dat is
een van de vele grote plassen die ons land rijk is. André gaat
graag een dagje mee en dus spreken we zaterdag ochtend rond half acht
af op het station.
André komt
uit de nachtdienst, ik uit mijn bed. Toch ben ik volgens mij de slaperige
van de twee. Als we even later bij de helling staan komt er gelijk een
man op ons af lopen. Hij kijkt wat rond en maakt een praatje. Verbaast
vallen onze monden open als hij over afrekenen begint. Vijftien euro,
en dat we dat maar gelijk moeten betalen. Euh wat? Waarom? Trailer jij
de boot dan voor ons? Er staat nergens een bord? We kunnen kiezen, vertrekken
of betalen. De man is natuurlijk wel zo slim geweest om te wachten totdat
de boot grotendeels klaar gemaakt is. Nu gaan verkassen is ook een hoop
gedoe. Hoewel we het volstrekt belachelijk vinden betalen we dan toch
maar. De beste man heeft gewonnen. Het moet niet gekker worden in Nederland.
Vijftien euro om je boot te mogen traileren. Belachelijk!
We besluiten ons
er verder niet te veel van aan te trekken en, nadat we de boot te water
laten varen we naar de eerste stek van de dag. Hybrides doen het vaak
goed hier en dus gaan er twee eigenbouw Fatboys aan de spelden. Het
blijft echter akelig rustig op de gekende stek. Pas als ik wat dieper
ga vissen met een immitatie Whopper komt er vlak voor de boot een 80er
snoek omhoog. De jerkbait wordt op een haar gemist en het adrenalinepeil
schiet kort omhoog. Ze liggen er dus wel!
We vissen nog een
uur door maar het blijft bij deze ene misser. Dan maar een stukje trollen.
Randje talud en dan een beetje zigzaggen. Aan de steunhengel gaat mijn
XXXXXXXXL swimbait van 430 gram. Daar heb ik super veel vertrouwen in
op dit grote water. Aan de handhengel gaat een Bulldawg. André
kiest voor een Shad Clone en een Triple Pikefighter. Er staat een dikke
wind en ik zie al gelijk dat het niet veel gekker moet worden. We varen
dan ook tegen de wind in, om bij aansterkende wind altijd nog terug
te kunnen. Met de wind mee wel te verstaan.
Heftig zeetje…
We
zijn amper 200 meter onderweg als André vuil haakt. Of voel ik
nou toch een tik? Verbaast staan we te kijken als er toch daadwerkelijk
een snoek boven komt. Die deed dus echt helemaal niets aan de andere
kant van de lijn! Maargoed we zijn van de nul en na een snelle plaat
mag de snoek weer zwemmen.
De eerste
We
vervolgen onze weg en het blijkt al snel knap lastig om het talud goed
te kunnen volgen onder deze omstandheden. We lopen dan ook een paar
keer flink in de bodem te wroeten met ons kunstaas, om vervolgens weer
een heel eind van het talud af te zwaaien. Een tweetal uren gaat voorbij
zonder aanbeet. Dit moet anders, we gaan weer lekker werpen!
We
zoeken een ondiepe plaat, grenzend aan de vaargeul, en beginnen te gooien.
Ik met een creeper, André met een magnum toad. Na een half uurtje
gooien komt er politie aanvaren. Ik denk nog snel een worp te doen maar
kom van een koude kermis thuis, want al na twee slagen valt opeens de
spanning van de lijn. Wat krijgen we nou? Bij nadere inspectie blijkt
de speld verdwenen te zijn, inclusief creeper. De nog visloze creeper
is er geweest en dat is toch wel knap balen. Echt tijd om er over na
te denken krijg ik echter niet, want we worden gevraagt de papieren
te overhandigen.
Dit
doen we en alles blijkt prima in orde. Voor het eerst wordt ik bovendien
door uiterst aardige agenten gecontroleerd en we maken al gauw een praatje.
Zo kan het dus ook. Vooral die enorme swimbait van mij lijkt indruk
te maken. ‘Ik heb veel belachelijk spul voorbij zien komen, maar dit
slaat werkelijk alles’. ‘Daar kun je alleen maar aalscholver op vangen’,
grapt de andere agent. En dan zijn jullie zeker de eerste die mij komen
bekeuren, voeg ik er lachend aan toe. We ronden het praatje af en dan
varen de agenten verder. Ik stuur de boot terug naar het talud en we
beginnen weer te gooien.
Na
een aantal worpen krijgt André direct na het landen van zijn
toad een tik. We staan er beide naar te kijken, was dat? BOEM! Met een
overtuigende dreun wordt de Toad opnieuw gepakt. Een mooie vis van achter
in de tachtig komt na een korte dril bij de boot. Plaatje en zwemmen
maar weer.
Die lag op scherp!
We gooien nog een
uur hoopvol verder en krijgen daarbij een paar geweldige hoosbuien over
ons heen. Soms regent het zo hard dat je de oevers gewoonweg niet meer
ziet. Als het eindelijk weer wat op klaart wordt het tijd voor de volgende
stek. Eerst even een stukje trollen en dan weer gooien. Als ik de laatste
bocht draai frommelt er een snoek aan mijn FatBastard, hangen is er
helaas niet bij. We proberen het er nogmaals maar de snoek geeft geen
thuis meer. Tijd om te werpen dus. Ik ga voor een andere aanpak en monteer
een bulldawg aan de speld. Deze vis is strak over de bodem binnen. Na
een uur zeg ik dat ze hier niet liggen vandaag. De woorden zijn amper
mijn mond uit of er volgt een geweldige snok. De vis doet enorm haar
best en in eerste instantie lijkt het om een grote snoek te gaan. Later
blijkt het een erg sterke 80er te zijn. Geen nood, deze vis was meer
dan welkom na al die uren smijten!
Van de bodem gevist
Ook
dit lijkt echter niet de techniek van de dag, want na deze aanbeet vernemen
we geen actie meer. Tijd om weer een stuk te trollen, we zijn al halverwege
de middag en willen de stek van vanochtend nog eens aandoen. De kunstaaskeuze
is onveranderd, als we opnieuw het talud volgen. Na een goede kilometer
reageer ik wat te laag en lopen alle vier de kunstaasjes tegen het talud.
Drie er van vinden de planten, maar de laatste wordt abrupt tegen gehouden.
André is de gelukkige en als de vis gelijk een zware run neemt
weten we genoeg. Dit is een beste!
Na
een tweetal minuten van mooie runs komt de vis voor het eerst in het
oppervlak. Een prachtige volle metersnoek, die vervolgens nog twee maal
een mooi staaltje luchtacrobatiek laat zien. De eerste keer ben ik te
laat, de tweede keer mik ik bijna goed. Jammer, want de pose was in
beide gevallen goed geweest voor een waanzinnige foto!
Nét niet…
Prachtige volle snoek
Eenmaal
geland meten we de vis snel op. Met 106 een schitterende vangst. De
pikefighter wordt losgetikt waarna we de vis weer over boord laten.
Nog snel een release plaat en dan even op adem laten komen.
Prachtige kop!
We
trollen verder en André vraagt min of meer voor de grap of ik
ook zo’n geweldige triple pikefighter wil lenen. Eigenlijk tegen mijn
principe, want dit aasje is mij veel te bekend. Maarja, het lijkt toch
dat ze van diep moeten komen vandaag en ik besluit er dan toch maar
aan te geloven. Notabene de kleur der kleuren, namelijk ‘Koi’ gaat aan
de speld en geloof het of niet maar binnen honderd meter is het raak.
Een felle rakker heeft de plug te grazen genomen en komt na een korte
dril bij de boot. Nog voor ik de vis uberhaupt kan onthaken schiet André
al een foto. Ja, die staat er mooi op!
Gesnapt!
We
slepen verder en steeds maar hoop ik dat die Swimbait nog een keer aan
de beurt komt vandaag. Toch is het André die na een half uur
een mooie beuk krijgt op alweer die triple pikefighter en ook dit keer
gaat het overduidelijk om een dikke vis.
De
vis doet niet zo haar best als de vorige, maar komt qua formaat heel
aardig in de buurt. Als ze voor de boot ligt besluit ik een plaatje
te schieten. Ik leun voorover en zie door mijn zoeker dat de vis aanzet
voor een sprong. Owjeej! Ik spring achterover op mijn stoel, houd de
camera omhoog en zie de vis zo over de rand van de boot op mijn schoot
springen. Het moet niet gekker worden! Twee weken geleden al in Ierland
een snoek in de bellyboat op schoot maar deze maakt er helemaal een
spectakel van. Omdat ik mijn camera in de hand heb kan ik niets doen
maar gelukkig kan André de snoek vrij snel onder controle krijgen.
We kijken even of al het losliggende kunstaas nog op zijn plek ligt
en schieten dan wat platen. Met 105 de tweede meter van vandaag.
Ze springen vanzelf de boot in vandaag…
Oude tante
Nog
maar even door trollen dus! We naderen een diep stuk. Zeven meter water
onder de boot en het talud is zo gauw niet te vinden. Dan zie ik vanuit
het niets mijn steunhengel met een geweldige klap dubbel vouwen. De
aanbeet is zo hard dat mijn hengelsteun achterstevoren klapt en verschrikt
grijp ik de hengel. De swimbait is gegrepen, en hoe!
Er
komt een log gewicht dichterbij, deels door de swimbait, maar ook de
vis die er aan hangt is zo te voelen niet mis. Langzaam komt het hele
gebeuren dichterbij en dan blijkt het om een slanke maar lange vis te
gaan van om en nabij de meter. Heerlijk om toch nog resultaat te zien
op die grote swimbait. Dan, eenmaal bij de boot, zet ook deze vis aan
voor een sprong in de verkeerde richting. Met een behoorlijke klap land
ze op de punt van de boot, waarna ze weer in het water rolt. De swimbait
haakt een fractie van een seconde aan de rand van de boot en dus rolt
de snoek van de haak. Tjonge wat balen! Die had ik heel graag gevangen!
We
slepen nog een dik uur langs het talud maar het lijkt weer tijd te worden
voor een andere techniek. Werpen dus weer en terug naar stek een van
vandaag. Na lang gooien krijg ik eindelijk een tik op mijn, boven de
planten geviste, creeper. De vis hangt niet maar geeft wel vertrouwen.
Een kwartiertje verder is het André die een vis mist op zijn
eigenbouw twistfly en weer even later ben ik aan de beurt. Een flinke
snoek draait in het zicht op de creeper en gaat er dan een paar keer
goed inhangen. Toch nog een grote vis vandaag!
Tussen de planten vandaan…
Explosief!
Na
een explosieve landing kan ik snel poseren met de mooi getekende vis.
Ik schat de vis 97cm en dit blijkt ze exact te zijn. Een mooie goedmaker
voor die eerder geloste snoek.
Goedmaker!
Terwijl
ik mijn bloedende hand zit te deppen doet André al vast een worp.
Binnen een paar slagen slaat hij aan en gelijk duikt de snoek de planten
in. Gelijk de eerste worp vis!
Vis nummer twee uit het plantenbed
Ik
schiet snel een plaatje en ruim dan de camera op. Althans dat probeer
ik want weer haakt André gelijk op zijn eerste worp een snoek!
Ook deze kleiner rakker kon zijn Twistfly niet weerstaan.
Drie vissen uit drie worpen!
Zo vang je uren
niets en zo pak je drie vissen uit drie worpen. Het lijkt soms wel of
ze elkaar triggeren op bepaalde wateren. Voor nu zijn we er in ieder
geval erg blij mee, toch nog wat actie tijdens het werpend vissen. Daar
kwamen we toch voor! Als afsluiter weet André nog een mooie 80er
los te peuteren uit de planten. Die twistfly lusten ze wel!
De laatste
Dan zit het bijtuurtje
er weer op en besluiten we de boot te traileren. Met tien snoeken waarvan
drie grote vissen mogen we alles behalve klagen vandaag. Het was duidelijk
zoeken naar de juiste technieken vandaag, maar dit leverde dan wel een
mooi rijtje vissen op. André gaat verder met zijn volgende nachtdienst,
ik duik mijn bed weer in…
Groet,
Volkmar Strikkers
