Topsessie?
Waar sommige vissers de sterren van de hemel vangen is het bij anderen wel eens minder. Zoals bij mij bijvoorbeeld. Veel heb ik niet gevist dit jaar en de resultaten zijn er vaak ook wel naar. Ik heb wel een aantal mooie vissen gevangen, maar een écht topsessie heb ik niet gedraaid, op het openingsweekend na dan. Hier moet duidelijk verandering in komen!
Tom en ik hebben onze ogen al een tijdje op een leuk water in Nederland gericht. Niet té ver rijden, maar ook weer niet naast de deur. Het water leent zich goed voor het doodazen, wat vooral Tom graag doet, maar ook zeker voor het bellyboaten. En dat mogen we allebei graag doen. Tom is er al eerder geweest en heeft nog niet de resultaten geboekt die hij had gewilt, maar er is toch al wat uit gekomen. Vandaag gaan we het eens wat actiever proberen. Allebei een hengel met een dode aasvis onder de dobber en een hengel om lekker actief met kunstaas te vissen. Tom houdt het vooral bij bucktailspinners en spinnerbaits en ik hou me bezig met de shadstok.
We weten al het een en ander van het water. Het is een druk bevist water (vooral op snoek) en het water gaat niet dieper dan 2,5 meter. We weten één visrijk kantje, maar willen ook andere stekken belagen vandaag. Omdat het visrijke kantje veel bevist wordt door andere vissers besluiten we hier in alle vroegte te beginnen.
Wanneer de boten opgeblazen en opgetuigd worden arriveren de eerste vissers al. Ze vissen passief met dood aas vanaf de kant. Wat later zou blijken dat dit voor de vissers wel de favoriete methode is, aangezien twee uur later het hele kantje vol staat met doodaas vissers. We trekken ons er niets van aan en bevissen het kantje overal waar we de ruimte hebben. Tom met een eigenbouwspinner en ik met een Fox Pro Shad. Het lijkt er een beetje op dat de drukte niet goed is voor de snoekactiviteit. Op open water wordt door niemand vis gehaakt, ook niet door ons. Pas wanneer ik met een lange worp een aangrenzend slootje ingooi krijg ik de eerste knal van de dag. Een leuke tachtiger probeert zich met een paar sprongen te ontdoen van de shad, maar de schitterend getekende vis mag toch eventjes poseren!
Uit het aangrenzende slootje
Op de Pro Shad
Wanneer we het kantje voorbij gepeddelt zijn komen we op een nieuw stuk. Geen vissers meer te zien, maar het kantje ziet er ook iets minder aantrekkelijk uit. Wél iets meer waterplanten in de kant, maar de bodem is er een stuk egaler dan op het andere stuk en zodoende krijgen we ook hier geen aanbeten.
Ondertussen zijn we al een aantal uurtjes onderweg als we besluiten te verkassen. Een mooi rietkantje achter een dijk ziet er voor ons prima uit. Tot we op het water zitten. Nergens is het dieper dan een meter water en de niet overwoekerende waterplanten liggen toch vaak in de weg. We proberen er tussen te vissen, maar aangezien de meeste vis hier dieper wordt gevangen en het water ook flink is afgekoeld willen we toch uitwijken naar dieper water.
We weten niet waar we precies naar toe gaan, maar al peddelend komen we in een andere baai terecht waar het al wat dieper blijkt te zien. Af en toe voelen we ook weer de stenen, dus hier ziet het er toch al beter uit. De witvissers op de kant hebben nog helemaal niets gevangen, maar we besluiten hier toch nog even rond te hangen.
Tom peddelt voor me en stuit ineens met zijn flippers op een stenen rand. Het blijkt landtongetje te zijn die onderwater nog een stuk doorloopt. Tom gaat verderop verder het kantje uitvissen, terwijl ik hier wel wat in zie. Eigenlijk waren we sinds het eerste kantje van vanochtend ons niet echt bewust van wat we deden. Nu heb ik eindelijk weer het gevoel dat ik goed bezig ben. En waarempel. Ik heb maar twee worpen nodig voor ik een knal van een aanbeet krijg! Geen grote vis, zeker niet voor hier, maar de voldoening straalt deze vangst zeker uit.
Klein, maar meer dan fijn!
Verwachtend dat er nog meer vis in de buurt ligt gooi ik hier verder, af en toe vastzittend tussen de stenen. Er blijkt echter geen vis meer te liggen die ook trek hebben in een stuk rubber. Ik volg Tom en vis samen met hem het kantje verder uit. Ineens zie ik hem vol aanslaan, maar de lucht maakt al plaats nog voor Tom er een gat in kan slaan. Een paar worpen later weer, niet met hetzelfde resultaat, maar iets veel vervelenders. De lijn breekt zomaar af en een seconde later zien we een grote snoek de spinner proberen te lossen in het oppervlak. Een spinner verliezen hoeft nog geen ramp te zijn, maar een snoek die met zo’n ijzerhandel in z’n bek zit, zit ons een stuk minder lekker. We proberen de vis uiteraard nog tot een aanbeet over te halen, maar zoals te verwachten blijft deze uit.
We vissen de kom nog een stuk verder uit tot we weer op een ondiepte stuiten. Ik krijg nog één mooie aanbeet, maar ook ik weet de vis niet te haken. We hebben nog een paar uurtjes over en hebben eigenlijk geen idee wat we nog moeten doen. Omdat we maar één punt hebben waar we aan vast kunnen klampen besluiten we weer terug te gaan naar de stek van vanochtend. We kunnen allebei moeilijk geloven dat er geen vis van open water te halen valt.
Als we hier aankomen blijkt dat de meeste vissers alweer hebben opgeruimd. Er zijn nog twee vissers van vanochtend over. De hele dag zijn er twee aanbeten geweest en is er één kleintje gevangen. Meer niet. We denken dit toch echt wel beter te kunnen, dus glijden we snel het water in.
Nu breekt voor Tom echter een pechuurtje aan, terwijl ik me juist weer helemaal in mijn gebied voel. Tom slaat tot twee keer toe zijn lijn kapot aan de stenen. Dit mag natuurlijk gewoon niet voorkomen, dus besluit hij zijn reel te verwisselen. Wanneer hij net op de kant is mag hij toch even wachten. Ik ben ondertussen namelijk lekker aan het gooien. De Pro Shad heeft plaats gemaakt voor een Mann’s Shad. Een shad met iets kortere lengte, zachter van structuur en een wat grotere staart die zorgt voor een actievere actie en wat meer waterverplaatsing. Op een kopje van 4 gram is deze heerlijk traag te vissen, maar blijft de shad toch constant in beweging zonder te tollen. Tijdens het gecontroleerd over de stenen vissen van de shad krijg ik ineens een beuk van jewelste, terwijl de vis direct door de slip knalt met mijn hengel er bijna achteraan. Die was er dus frontaal opgenknald! Dat er goed gewicht achter zit is wel duidelijk en ik meld Tom dat de eerste meter er wel aan zit te komen. De vis laat zich nog even van haar beste kant zien, maar onder toeziend oog van de doodaas vissers kan de vis geland worden. Ik tik het dregje zo vanonder haar kaak en ze kan op de foto. 109 centimeters telt deze lange vis. Hier kwam ik voor!
Hier kwam ik voor!
Wanneer de vis op het gemakje wegzwemt gaat Tom zijn reel direct verwisselen. Wanneer hij terug op het water zit is het weer raak bij mij. Recht onder de top wordt de hengel naar beneden gerost door een zware vis. Ik betwijfel in eerste instantie nog of het een meter is, maar het meetlint liegt niet. 103 centimeter, vlak na de eerste meter. Wanneer we een foto willen maken slaat de vis haar kop flink in de rondte en wanneer mijn pols door het gewicht bijna helemaal is rondgedraaid laat ik instinctief los. Niet de meest perfecte release en ook wel zonde dat ik er geen foto van heb, maar eigenlijk kan ik er op dat moment niet veel om geven. Mijn dag is compleet!
Terwijl ik geniet van het voor mij al verlopen dagje werkt Tom zich nog in het zweet voor een mooie vis. Ondertussen zijn ze echt goed actief geworden. Overal om ons heen knallen er mooie snoeken door het oppervlak en vliegen de aasvissen door de rondte. Aangezien ik alles deze dag al op shads heb gevangen monteert Tom er wat later ook eentje aan de speld. Een flinke Pro Shad in de Firetiger kleur om een flink kabaal te maken in het water. Het laatste half uurtje wordt hij nog twee keer beloond voor zijn tactische zet. Geen dikke snoeken, maar wel mooie volle vissen met een ruige stekelkam. Uiteindelijk stappen we voldaan uit de bellyboat. Makkelijk was het niet, maar we hebben ze gevangen, terwijl de doodaas mannen het af lieten weten. Niet om nou van arrogantie over te lopen, maar het is wel lekker dat we weten dat het met ónze tactiek toch beter gaat. Bellyboaten op snoek is echt de moeite waard!
Genieten!
Dag gered!
Tight lines,
Thijs de Groote
