27-06-09: Ongekend…
Het is vrijdagavond, half elf, als André uit de trein stapt. Hij
is al op de hoogte van de vangsten en nadat we de handen schudden lopen
we naar de auto. ‘Owja, ik ben trouwens wel de kwakhouten vergeten’.
Euh wat? Normaal vergeet je je tandeborstel, of die ene redhead waar
je wel vertrouwen in had. Maar je kwakhouten vergeten als je gaat meervallen,
laat dan gelijk je hengels thuis?! Afijn, creatief als we zijn komen
we vast wel tot een oplossing, eerst maar eens naar huis.
Na een koel glas drinken beginnen we te brainstormen. Mijn eerste gedachte
is de wc ontstopper, maar dit geeft volgens André niet hét
geluid waarmee je meerval lokt. Kennen meervallen één
geluid dan? Kan me er weinig bij voorstellen, maar even later staan
we druk te zagen in de schuur. Verschillende prototypes worden getest
in de vijver en hoewel het allemaal niet ideaal is hebben we rond half
twee snachts een ‘kwakkend hout’ geproduceert. Snel het bed in dan maar,
over drie uur gaat de wekker alweer.
Na een benauwde nacht, waarbij ik maar nauwelijks in slaap kom, piept mijn
telefoon me wakker. Gelukkig, we mogen weer! Nadat André ook
wakker is lopen we naar beneden om wat brood te smeren. Omdat we mogelijk
tot ’s avonds laat door zullen vissen wordt dat een beste stapel. Nadat
we twee pakken Taksi uit de koelkast ritselen (één voor
de snoek en één voor de meerval?!) stappen we in de auto
en kunnen we weg. Het weer valt ons allerzins mee als we bij de rivier
aankomen. Het is bewolkt en er staat een lichte bries. Veel beter dan
wat ze voorspeld hadden dus!
Nadat we de boot te water laten is het tijd om te vissen. Ik kies een eigenbouw
Fatboy, André pakt zijn verbouwde Fatso. Voorzien van een ratel,
wat extra lood en een nieuwe paintjob is het een erg fraai aasje geworden.
Die zal zeker vangen hier! Als we de eerste krib ronden zegt André
een kolk gezien te hebben. Hij gooit zijn Fatso nogmaals over de plek
en staat vrijwel gelijk met een kromme hengel. Dat gaat snel!
Het blijkt een mooi getekende 70er en daarmee is de verbouwde Fatso gelijk
goedgekeurd. Nadat we de vis landen schieten we even een foto. Dan onthaken
we de vis en mag ze snel weer verder.
Gelijk achter de eerste krib!
Nu is het wel vaker raak achter deze eerste
krib, om vervolgens uren lang geen aanbeet meer te krijgen. Dus ik ben
nog even voorzichtig qua voorspellingen. Dan zie ik André twee
kribben opnieuw de haak zetten. Gelijk volgt een pijlsnelle run naar
open water. Dit is een beste vis! Ik vaar de boot rustig naar open water
terwijl André de nodige runs om de oren krijgt. Dan blijkt waarom
de vis zo snel en sterk vocht. De Fatso zit net achter de kop gehaakt.
André flikt het weer hoor, vorig jaar ving hij op dezelfde mannier
een 99er. Bijna verdacht…
Grote kop
En een prachtig getekend lichaam
Nadat we een paar foto’s gemaakt hebben
meten we de vis even. Met 91cm een schitterend formaat. De vis heeft
even tijd nodig om op krachten te komen, maar stuift er dan met een
vaart vandoor. Dit gaat wel heel lekker zo!
We vervolgen onze drift tot het einde van
het traject. Als we alles afgevist hebben besluiten we hetzelfde stuk
nog maar eens mee te pakken. Er ligt vast meer vis nu. Ik hang mijn
JW Spinnerbait aan de onderlijn en André kiest een Fox Pro shad.
Bij de tweede krib krijg voel ik een droge knal op de spinnerbait. Ik
zet de haak waarna de vis heftig met de kop begint te snoeken. Klein
snoekje, zeg ik al tegen André. Dan gaat de vis toch goed de
diepte in en begint ze flink te stompen. Toch niet zo klein dan? Na
een tijdje zien we een forse snoekbaars in het oppervlak verschijnen.
Die gaat wel richting 70cm. En dat op zo’n grote spinnerbait! Als ik
de vis wil pakken schiet ze weg onder de boot en voel ik opeens de spinnerbait
weer vibreren. Das balen! Zijn toch altijd schitterende bijvangsten.
We vissen het traject verder af. Vang je
hier wel eens wat? Vraagt André als we bij het laatste hoekje
langs driften. Nee eigenlijk nooit, te veel stroming en te diep hier.
Antwoord ik. Natuurlijk slaat André direct daarna aan op een
vis. Zul je altijd zien haha! We lachen er om terwijl André een
mooie 80er land. Krijg ik visles vandaag?
André op dreef!
We trollen nog eenmaal langs het traject
en besluiten dan door te varen naar het volgende. Onderweg komen we
echter langs een stuk waar ik verleden jaar de nodige mooie snoekbaarzen
wist te strikken en aangezien ik er nog eentje te goed heb besluiten
we het ook deze keer even mee te pakken. Twee Fox shads over boord en
heel rustig over de richeltjes trollen. We trollen een klein kwartier
als mij lijn heel even slap valt, een fractie van een seconde later
krijg ik een geweldige dreun te verduren en ik zet de haak. Dat was
een beste ram! André heeft het ook gezien. De vis stomt er lustig
op los, dit moet een hele grote snoekbaars zijn!
Langzaam komt de vis dichterbij, zwaar
stompend in de diepte laat ze weten het er niet mee eens te zijn. Dan
zien we heel even een glimp, lang niet zo indrukwekkend als wat we verwacht
hadden. De omvang ontbrak. Weer een tijdje wordt duidelijk waarom, een
flinke snoek heeft mij goed voor de gek gehouden al die tijd. De vis
begint nu pas als een snoek te vechten en neem t nog een paar mooie
runs. Dan is het gedaan en kan ik haar stevig onder de kieuw pakken.
Toch geen snoekbaars
Eenmaal aan boord meten de vis snel. Met
93cm een schitterende snoek, al had ik toch liever een snoekbaars van
dat formaat gehad. Die zijn nou eenmaal zeldzamer, en bovendien hoop
ik al jaren eens boven de tachtig uit te komen. Maargoed ook deze vis
mag er zeker wezen en bovendien ben ik nu ook van de nul. Vang jij die
kleintjes maar weg André, ik pak de grootste wel weer. De sfeer
zit er al weer goed in aan boord als de vis na een korte fotosessie
verder zwemt.
Wel een mooie troost!
We trollen nog even verder maar vernemen
geen verdere actie. Dan maar door naar het volgende snoekstuk. De snoek
is duidelijk los dus daar gaan we optimaal van genieten als het even
kan! We beginnen een aantal kribvakken uit te gooien waar het fontijnkruid
rijkelijk aanwezig is. Uiteraard gaat de JW Spinnerbait dus weer aan
de speld zodat ik deze daar dwars door heen kan vissen. André
kiest een eigenbouw twistfly, deze is ook mooi hoog te vissen. Het eerste
grote fontijnkruidbed verdiend extra aandacht en dus rem ik de boot
rustig af zodat we de stek meermaals af kunnen gooien. Als ik voor de
vijfde keer langs de rand van het plantenbed werp zie ik een grote snoek
in het heldere water de spinnerbait te grazen nemen. Whoow! Ik zet de
haak en mijn baitcaster vouwt dubbel. Hangeuh!
Ik pomp de vis snel bij het fontijnkruid
vandaan, daarna mag ze uitrazen. Ik heb ook weinig keus want deze snoek
laat zich absoluut niet sturen. Zware runs volgen elkaar op. Dit wordt
de derde kneiter binnen 24 uur, wat, binnen 12 uur!
Dit is weer gróót!
Langzaam maar zeker begin ik het te winnen
van de snoek. Als we haar voor het eerst zien blijkt het een schitterend
getekend exemplaar te zijn. En bovendien is ze massief en lang, die
gaat echt wel richting 110! De vis neemt nog een paar korte runs waarna
de meeste kracht er uit is. Omdat ik de vis niet helemaal wil uitputten
besluit ik haar te landen. Nog even gaat ze flink tekeer aan mijn hand,
maar die schrammen heb ik er graag voor over. Want wat een plaat van
een snoek is dit weer!
Klaar voor de landing?
Verwennerij!
Nadat we een aantal foto’s schieten meten
we de vis op. 105, we dachten toch beide aan 110! De bouw van de vis
heeft ons doen verkijken op de lengte. Zo zie ik het graag. Liever een
volle 90er dan een slanke meter. Centimeters zijn maar centimeters…
Snel en voorzichtig terug, het water is al weer aardig warm!
Nadat de vis weer haar kribvak opzoekt
is het tijd om verder te vissen. Het hele traject vissen we tweemaal
af, maar het mag niet baten. En nu? We besluiten een nieuw stuk te proberen.
De snoek is los dus dan moeten ze daar ook te vangen zijn als ze er
liggen. Gezien de grote hoeveelheid plantenbedden kan dit bijna niet
missen. Toch duurt het lang voordat we actie beleven. Vlak voor de boot
komt een 60er uit de diepte omhoog om mijn spinnerbait te grazen te
nemen. Helaas liggen we net in een stroomnaad waardoor we rap versnellen.
De snoek ligt in de keerstroom en dus komt er wel erg veel druk op de
lijn te staan. Na een paar felle kopstoten zwemt ze terug de diepte
in. Toch mooi dat we vis zien op dit stuk!
We vissen nog een half uur door en komen
dan weer in de buurt van de snoekbaarsricheltjes. We besluiten het nogmaals
te proberen maar aanbeten blijven helaas uit. Dan door naar de volgende
snoekstek die ik in gedachten had. Een zijtak aan de rivier waar het
vaker niets is dan raak, maar je weet maar nooit nu de snoeken zo los
zijn. Hier aangekomen hang ik mijn eigenbouw Fatboy weer aan de speld.
André kiest een eigenbouw Striker. Beide jerkbaits zijn voorzien
van doffe ratels en het is de 3e worp als ik een kolk zie naast mijn
jerkbait. Ik denk wat te voelen, sla voor de zekerheid aan en dan gaat
een 60er snoek finaal door het lint. De vis rolt zich helemaal op in
de lijn en het wordt nog even riskant als de dyneema bij de bek van
de vis in de buurt komt.
Omdat het alles bij elkaar best een zootje
is besluit ik de vis maar in het water te onthaken. Dan maar een keer
geen foto. We vissen verder en al snel zie ik een snoek vol op de Striker
van André klappen. Gek genoeg volgt er geen aanslag. Als ik omkijk
verteld André dat hij niet gevoeld heeft. Huh wat? Die vis klapte
er vol op! Bij inspectie zit er zelfs een diepe kras in de dikke epoxy
laag. En toch niets voelen!
We gooien verder en een kwartiertje later
is het opnieuw raak bij André. Weer duikt er een snoek op de
striker en deze blijft wel hangen. Een mooie 70er en ook deze eigenbouw
is ontmaagd.
Op de eigenbouw
Puntgave vis
Ook deze vis zwemt weer vlot verder en
we besluiten dezelfde drift nog eens over te doen. Ik verruil mijn Fatboy
voor een fluor oranje Manta. Schitterend te volgen in het heldere water.
Na een tijdje komt er een snoek onder de boot vandaan om op een haar
na de manta te missen. Kon nog wel eens de vis zijn die André
eerder miste. We gooien nog wat in het rond maar helaas komt de vis
niet meer terug. Langzaam driften we verder terwijl de het talud bestoken
met jerkbaits. Toch leek alle vis bij elkaar te liggen, want een uur
lang krijgen we geen stootje meer. Dan komen we bij een wel heel interessant
hoekje en hier is het na een kwartiertje gooien raak voor André.
Zijn vijfde alweer vandaag en weer op die verbouwde Fatso. Die doet
het toch wel erg goed!
De verbouwde fatso doet het weer!
Na nog een half uurtje gooien valt de wind
helemaal weg en wordt het bovendien erg drukkend. We besluiten dat het
nu echt tijd wordt voor de meervalpoging. Het is nu half twee en hoewel
de snoeken goed los zijn zetten we ons plan door. De dag is al belachelijk
goed, een meerval kan hem legendarisch maken…
Ik heb een tweetal stekken op het oog.
Op de eerste stek heb ik mogelijk al een meerval verspeeld, diagonalend
met een screaming devil. Als we er aankomen gaat het anker overboord
waarna we de hengels optuigen. Octopusrigs welke ik gekregen heb, tezamen
met een grote hoeveelheid tips, van Hendrik
Jan Verheij moeten het gaan doen. Daaronder een enorme tros wormen.
Terwijl André het kwakken op zich neemt houd ik de dieptemeter
scherp in de gaten. Je zou ze immers omhoog moeten zien komen.
Het eigen gemaakte kwakhout doet het aardig,
maar er hoeft maar iets golfslag te zijn en dan komt er geen geluid
meer uit. Na een klein uur zien we dan toch opeens een schim op de dieptemeter.
Ja er komt wat omhoog! Gespannen zitten we te wachten maar helaas, een
aanbeet blijft uit. Later zien we nog een keer wat komen en gaan. Weer
blijft het stil…
Door naar de volgende stek. Hier breekt
een gekke periode aan, want elke keer weer zien we vissen omhoog komen.
Alles bij elkaar zeker vijftien keer. Zou dat allemaal meerval zijn?
Telkens dezelfde vis? Of wat lokken we allemaal nog meer omhoog uit
de diepte? Merkwaardig genoeg krijgen we weer geen enkele aanbeet. Ook
niet als we met screaming devils en shads om de boot beginnen te gooien.
Toch moet het haast wel meerval zijn, wat komt er anders omhoog richting
het geluid?
Rechts het aas, links….?
Tegen zes uur besluiten we het voor gezien
te houden. Misschien dat we het later op de avond nog eens proberen.
Voor nu willen we nog even genieten van het snoekspectakel wat we vandaag
meemaken. We varen naar een nieuwe serie kribben en bij mij hangt uiteraard
de spinnerbait weer aan de speld. Die heeft zich meer dan bewezen vandaag.
Als we bij de tweede krib aankomen vertel ik André dat ik hier
twee weken terug nog een grote vis onder mijn creeper had. Ik heb het
nauwelijks uitgesproken of krijg een werkelijk knetterharde aanbeet
op de spinnerbait. De snoek racet gelijk naar open water en gaat even
vol door de slip. Weer een beste dit!
De vis heeft te vaak naar roofbleien gekeken
geloof ik, want zelfden heb ik zo’n snelle snoek gedrilt. Dan weer vol
uithalen naar links om van het een op het andere moment om te draaien
en een run de andere kant op te spurten. Na een tijdje blijkt het weer
een schitterende negentiger te betreffen. En we waren pas net weer begonnen…
Als ik de vis geland heb houd ik haar op
voor wat foto’s. Dan zie ik achter André een geweldige hoosbui
aankomen, de lucht is helemaal wit! Snel meten we de vis nog even, waarna
deze 94cm lange snoek terug mag in haar element. We kunnen ons nog snel
in ons regenpak hijsen voordat de hel los barst…
Pijlsnelle negentiger
Een geweldige bui, die zich de hele dag
al aan het opbouwen was, ontlaadt zich boven ons. Regen komt met bakken
uit de hemel en regelmatig horen we harde donderklappen. Het onweer
zit dan wel hoog in de lucht, erg prettig voelt het niet met je boot
op het water. Ik vaar de boot in het riet en het enige wat nog rest
is afwachten. Een half uur a drie kwartier gaat voorbij en de regen
blijft maar valen. In een klein bakje, wat ik achter in de boot heb
staan, valt zeker 25mm regen. Ook de boot bevat een aardige laag water
inmiddels. Mijn regenjack blijkt bovendien vergane glorie, want ik ben
werkelijk waar zeiknat.
Na een dik kwartier hozen is de boot eindelijk
weer leeg. We pakken de hengels er weer bij en beginnen opnieuw te gooien,
maar alsof er een schakelaar is omgegaan, er gebeurt helemaal niets
meer. Een volger krijgt André nog vlak voor de boot van een mooie
80er. die met zijn neus tussen het spinnerblad en de body van de spinnerbait
in zwemt. André heeft niets gezien en zet gauw zijn polaroid
maar weer op. Die heb je toch echt wel nodig op het water!
Tegen negen uur besluiten we er maar mee
te stoppen. Een aantal poldergemalen zijn voluit aan het spuien waardoor
grote bruine wolken de rivier vervuilen. De watertemperatuur schiet
bovendien een graad omhoog en dus is het niet meer dan logisch dat we
geen vis meer bijvangen. Dergelijk grote veranderingen zijn nou eenmaal
nooit goed voor de visserij. Ondanks deze domper zo aan het eind van
de dag ruimen we meer dan gelukkig de boot weer op. Na een korte stop
bij de snackbar zet ik André af bij het station.
Het was zonder twijfel mijn meest productieve
dag ooit op de rivier. Normaal gesproken heb je met 4-5 aanbeten al
echt een topdag, nu hadden we zo’nbeetje drie keer zo veel aanbeten.
Kennerlijk was dit hét weekend dat de vis los ging en ik ben
dan ook heel blij dit te hebben mogen meemaken. Want daarmee zijn alle
taaie dagen tot nu toe meer dan beloond!
Groet,
Volkmar Strikkers
