Nooit gedacht…
Eigenlijk zou er niet gevist worden dit weekend. Een metal festival in Duitsland
zou bezocht worden. Halverwege de week toch enige twijfels. Pokke-eind
rijden, hoge brandstofkosten en de hele dag bob zijn maakten het niet
bepaald aantrekkelijk. Als je er dan toch niet 100% zin in hebt dan
kun je maar beter niet gaan denk ik en dus werd de knoop door gehakt.
Die knoop bleek een hele belangrijke te worden…
Er zijn nog een aantal mensen met wie ik een afspraak zou maken en nu ik een extra visdag
heb besluit ik eens rond te vragen. Na vijf mensen gehad te hebben ben
ik nog geen vismaat rijker. Iedereen wil, maar heeft al wat anders afgesproken.
De laatste die ik probeer is Timon, die heb ik dit voorjaar leren kennen
in Schiedam en omgeving. Timon blijkt te kunnen en snel wordt er een
afspraak gemaakt. Mijn originele plan was om de hele dag te gaan snoeken,
maar aangezien ze windstil weer voorspellen besluit ik daar van af te
zien. Alles mag mee en zo wedden we niet al ons geld op één
paard. We zien wel hoe de dag gaat lopen. Heb sowiezo nog een nieuwe
stek in gedachten…
We spreken af om half zeven en dus duik ik op tijd mijn bed in. De volgende morgen sta
ik in no time naast mijn bed. Ik heb er zin in! Snel een paar broodjes
smeren en dan naar buiten. Euhm… Ik zie niets?! Potdichte mist, dat
is niet best! Ik rijd weg in een donkere en witte wereld tegelijk. Slechts
een 30 a 50 meter zicht. Zal op het water nog wel minder zijn. Oppassen
geblazen dus! In het donker maak ik de boot klaar. Dan komen er twee
koplampen uit de mist. Timon stapt even later uit en legt ook zijn spullen
in de boot, die even later soepel van de trailer rolt. We varen een
zilveren wereld tegemoed en moeten vlak langs de kant varen om niet
de weg kwijt te raken.
Eenmaal op de eerste stek beginnen we gretig te gooien met onze topwaters.
Een geweldig sfeertje met de opkomende zon die maar nauwelijks door de mist heen schijnt.
Ik verwacht er eigenlijk veel van, gezien het feit dat ik met mist wel
vaker goed roofblei gevangen heb op oppervlakte aas. Toch blijkt dat
dit geen wet is, want er gebeurt werkelijk niets. Geen jagende vis en
ook geen aanbeten… Tijd voor wat anders. We varen door naar een andere
stek en bestoken ook deze met allerhande kunstaas. Op een paar plonzende
brasems na geen actie. Terug naar de eerste stek dan maar. Op de nieuw
aangeschafte Range Vibe 70ES volgt dan toch de verlossende beuk. Wild gestuiter volgt
en het betrefd dus een kleinere vis. Geen probleem, eindelijk van de nul!
Een bescheiden start dit keer…
Timon is inmiddels over geschakeld op de Aruku Shad en krijgt dan ook eindelijk een beuk.
Deze vis gaat er gelijk goed in hangen en aangezien Timon met dezelfde
hengel als ik vist zie ik gelijk dat dit een serieuze vis is. Dat is
wel een 70er! De vis geeft een leuke dril weg alvorens ze bij de boot
komt. Fraaie vis, maar voor de tijd van het jaar niet erg dik. Snel
een paar plaatjes met dit schitterende sfeertje en dan meten. Met 72cm
twee centimeter onder Timons PR. Je kunt je dag slechter beginnen!
Uit het niets…
We hopen dat de vis nu los komt maar dit blijkt niet het geval. Vele worpen
maken we alvorens ik nog een aanbeet krijg op de Rangevib. Wederom een
kleine vis voor de stek, maar ik ben al lang blij dat er wat gebeurt.
Bovendien is het echt genieten geblazen onder deze omstandigheden, al
heeft dit ook een keerzijde. Een lage brom zet aan wat duid op een aankomend
vrachtschip. Er is echter helemaal niets te zien. Enkele snoekbaarsivssers
die zich midden op de rivier begeven mogen wel uitkijken. Als het vrachtschip
uiteindelijk passeerd zien we alleen een hele vage schim. Toch wel iets
om bij na te blijven denken dus!
Prachtig sfeertje, maar wel oppassen geblazen met het vrachtverkeer!
Na nog een half uur vruchtenloos een slag in de rondte gegooid te hebben
besluiten we dat het tijd is voor iets anders. De diepduikers komen
te voorschijn en al snel slepen we over een mooi taludje. Een lichte
tik en wat gefriemel duidt op de eerste vis, verbaast staan we te kijken
als er een minisnoekbaarsje boven komt. De toch niet al te grote JSR-5
is opeens een beste hap!
Monster!
De mist begint weg te trekken en de zon neemt haar plaats in. Opeens zien we de medevissers
om ons heen. Een vreemde gedachte dat die er waarschijnlijk al een tijd
gelegen hebben. Hetzelfde zullen zij ongetwijfeld ook gedacht hebben.
Het uur dat volgt verloopt rustig. Een tweetal baarzen en een kleine
winde zijn ons deel. Werpend vangt Timon nog een roofblei. De baarzen
bewaren we om als aasvis te kunnen gebruiken. Of we dat vandaag nog
gaan doen betwijfel ik echter. Het is echt anti-snoekweer…
We blijven nog even gokken op klein aas. Het lijkt geen goede gok te zijn. Op een paar friemelige
beetjes na gebeurt er helemaal niets. Tijd voor wat anders. Toch maar
snoeken dan? Ik wilde een nieuwe stek gaan proberen vandaag. Dat wilde
ik al een tijdje zelfs. Toch maar even gaan kijken dan? Timon is het
er mee eens. Liever bikkelen voor die ene kneiter dan bikkelen op kleine
vis…Het is wel een pokke-eind varen, maargoed af en toe moet je de
gok eens wagen, anders blijft het maar knagen…
Onderweg naar de stek bekijken we onze kanzen. De snoek zal wel niet los zijn gezien
het weer, maar we hebben ook maar twee aasvissen. Toch eerst een verkenningsrondje
met kunstaas maken, je weet het immers nooit. Ikzelf pak mijn nog splinternieuwe
BBZ-1 Swimbait uit de koffer. De vorige was in no time aan gort maar
wist ik helaas te verspelen. Dit exemplaar heeft nog geen vis kunnen
verleiden. Loopt, ondanks dat ook deze fast sinking is, voor mijn gevoel
ook nog ondieper dan de vorige. Timon kiest een plug die hij op de fair
aangeschaft heeft. De Hotchubby-crank van Hotconcept. Een plug met een
breed profiel die ook aardig de diepte op zoekt. benieuwd naar wat er
komen gaat beginnen we te slepen.
We zijn nog geen kwartier onderweg als mijn lijn van het een op het andere moment slap
valt. Ik sla hard aan maar voel helemaal niets. Huh? Dan een tik, weer
sla ik aan op niets. Zag je da… Verder kom ik niet want mijn hengel
wordt met grof geweld naar achteren geslagen. Die moest hem toch echt
hebben! De vis komt gemakkelijk mee en lijkt niet van noemenswaardig
formaat te zijn. Toch blijft ze wel erg diep en dat betekend dat het
toch iets moois moet zijn. Als er even later een schitterend getekende
en zeer brede snoek in het oppervlak komt zijn we enorm opgetogen, wat
een vis! De snoek geeft een paar flinke klappen met de kop en de Swimbait
die in eerste instantie nauwelijks te zien was hangt nu opeens aan een
velletje in de onderkaak. Dat kan niet lang goed gaan! Snel gaat de
Solution over boord en bij de eerste de beste kans slepen we de vis
er in. In de boot volgt nog even protest maar in de solution kan er
niet zo veel verkeerd gaan. Wat een onwijs mooie snoek zeg! 95cm lang
maar qua omvang doet ze niet onder voor een meterplus. Helemaal top!
Liever een dikke 90er dan een slanke meter, daar hebben we het vanochtend
nog over gehad en we waren het toch echt met elkaar eens. Deze snoek
is de ultieme bevestiging.
Een bonk spieren
De vis zwemt weer snel weg en we hervatten onze route. Wat een start zeg, dit had ik nooit
gedacht. We slepen nog een klein half uur en beginnen dan te werpen.
Dit levert geen resultaat op. Dan maar weer terug naar het slepen. Zelfde
traject maar nu in tegen gestelde richting. Al snel zie ik Timon een
vreemde beweging maken. Direct na het aanslaan bemerkt hij dat zijn
slip nog vrijwel los stond. Ik geef een stoot gas om de lijn op spanning
te houden terwijl Timon snel zijn fout herstelt. Gelukkig hangt de vis
nog. ‘Niets bijzonders’ zegt Timon als ook deze vis vrij vlot meekomt.
Met mijn polaroid zie ik even later een hele beste snoek wegdraaien
en vervolgens barst het gevecht los. Das niet niks!
Ook deze vis zit maar lichtjes gehaakt, precies gelijk aan de mijne eigenlijk. Een velletje
in de onderkaak en dus is het oppassen belazen. Wederom komt de solution
goed van pas, al weet de snoek er wel een dreg finaal in vast te slaan.
De kniptang komt er bij en net als we de vastzittende haakpunt doorknippen
slaat de vis een andere haakpunt vast. Eerst de dreg uit de bek kapot
knippen dan maar. Vervolgens de haak die in de solution zit. Toch geeft
de snoek zich nog niet gewonnen. Snel houden we de stangen van de Solution
bij elkaar. Ze kan geen kant op maar heeft wel weer een dreg in het
rubber net geslagen. Snel pakken we de vis er uit voor een paar foto’s.
Die dreg komt later wel. Nu de rust weder gekeerd is zien we pas hoe
geweldig mooi ook deze snoek wel niet is. Een zware bak met een schitterende
tekening. Als het meetlint er langs gaat komen we tot 105cm. Gewoon top!
Ook voor Timon een zware bak
Het is wel duidelijk nu. We hebben ze gevonden en ze zijn nog actief ook. Onbegrijpelijk
met dit weer maar er zal vast iets spelen boven of onder water. Als
er twee liggen liggen er vast weer en dus word al snel de weg vervolgt.
We slepen nog een keer heen en weer over het traject maar het blijft
helemaal stil onder water. We hoeven niet lang na te denken over de
volgende stap. De lange stokken komen tevoorschijn en worden voorzien
van dobbers en takels. Eens kijken of we nog een luie dame over de streep
kunnen trekken!
De baarzen gaan over boord en de dobber van Timon verdwijnt gelijk de diepte in. Dit
moet niet gekker worden hier! Timon zoekt contact maar dan komt zijn
dobber alweer boven. Als Timon de baars rustig binnen draait voor een
inspectie draait er een grote snoek onderdoor. Snel laat Timon de aasvis
zakken en geduldig wachten we af. Helaas is de kans verkeken…
We varen een eindje terug en zetten opnieuw de baarzen over boord. Tergend langzaam varen
we over dezelfde stek. Een elektromotor zou nu wel zo fijn zijn, maar
is ook weer niet noodzakelijk. Af en toe een klapje achteruit en dan
weer even de baarzen laten hangen. Wachten totdat die dobber definitief
weg suist!
Ouwehoerend over van alles en nog wat driften we over het traject. We hebben eigenlijk
alles al. Twee onwijs mooie snoeken van formaat. En ’s ochtends al die
forse roofblei. Wat er nu nog komt is min of meer bonus. Daar zijn we
het al snel over eens. Na een dik uur voel ik plots een tik op de top,
eigenlijk nog voordat ik de dobber zie vertrekken. Terug uit dromenland
draai ik strak en zet ik de haak, denk ik… Een mooie snoek van achter
in de 80 komt vrij gemakkelijk mee en weet zich dan te lossen. Ik baal
maar heb daar niet lang de tijd voor want Timons dobber zakt weg. Hij
slaat aan en ziet tot zijn verbazing dezelfde snoek omhoog komen, die
weer gelijk lost. De baars zakt naar beneden en wordt gelijk opgevangen,
door weer diezelfde snoek! Driemaal scheepsrecht zou je zeggen, nou
mooi niet dus want ook nu weet de vis zich te ontdoen van de baars.
Ik laat snel mijn baars erbij zakken en zie de vis diep onder de boot
volgen. Vervolgens verdwijnt ze de diepte in.
Verbaast driften we verder. Drie keer misslaan op dezelfde snoek is wel heel extreem.
Toch kunnen we er niet echt mee zitten. De vangst is al binnen en een
dergelijke actie is ook erg mooi om mee te maken. Er ligt er vast nog
wel een…
Als we bijna op ons beginpunt zijn wordt mijn baars met veel geweld gegrepen. De dreun
is zo hard dat ik hem goed voel op mijn hengel. De dobber suist een
eind weg en komt dan plots weer boven. Los gelaten! Ik wil het zaakje
binnen draaien voor inspectie maar daar verdwijnt de dobber alweer,
om vervolgens weer boven te komen. Wat is dit voor twijfelaar? Dan wordt
de dobber met een rotgang de diepte in getrokken. Ja hoor, dit is hangen
geblazen! Ik draai stak, geef een mep en voel iets massiefs in de diepte,
alvorens de vis los schiet… Heel kort zie ik een zware snoek wegdraaien. Balen!
Nu wordt het toch wel frustrerend. Normaal hangt vrijwel elke vis en vandaag slaan we
keer op keer mis? Gelijk vertrekt Timons dobber, daar zul je haar weer
hebben… Timon slaat hard aan en de vis hangt. Ergens baal ik wel een
beetje, die had ik graag gewild. Maar ook Timon blijkt het niet gegund.
De vis schiet opnieuw los, om gelijk weer toe te slaan op de baars van
Timon. Wat is dit vandaag? Ze zijn compleet gek onder water lijkt het
wel. Toch wordt ook deze extra kans niet benut. Weer schiet de vis na
luttele seconden los. Onze baarzen hangen nog steeds aan de takel, geen
goed teken opzich. Inmiddels is het meer baarsfillet geworden. En dat
zijn onze enige aasvissen! Dit is toch wel kritisch…
We zijn amper vijf minuten bezig als mijn dobber zonder enige aanwijzing met een enorme
vaart de diepte in verdwijnt. Geen plop geen tik maar gewoon in een
keer weg. Gelijk wordt er lijn van de spoel getrokken, dat is een goed
teken! De vis hangt dus eigenlijk al. Ik klik de reel vast en geef een
flinke zwieper. Mijn zware 260 stok buigt als een hoepeltje en de vis
weet zich binnen enkele seconden al vast te zwemmen. Sh****ttt, dit
is groot!
Ik laat zo snel als ik kan de lijn slapvallen en vaar achteruit richting de vis. Tot
mijn vreugde zie ik de dobber opeens een enorme spurt naar links nemen.
Ze hangt nog! Een geweldige staart doorbreekt het oppervlak alvorens
de snoek de diepte op zoekt. Dit is er weer eentje van de hoogste catagorie!
De snoek geeft een geweldige dril weg en zorgt voor veel spektakel.
In no time staan enkele geïntresseerde watersporters te kijken.
Onder wie kennissen van mijn ouders. Ik zie een camera tevoorschijn
komen en er worden foto’s gemaakt.
k.jpg)
Op stoom…
Als we de vis voor het eerst goed in beeld kijken staan we bijna te springen in de boot.
Wat een onwijs brede bak is dit zeg! Die gaat serieus richting mijn
PR! Als ik een van de dreggen buiten de bek zie zitten net buiten de
scharnier weet ik dat dit wel goed zit. De andere dreg moet dan wel
goed vast zitten. De vis neemt nog een aantal flinke runs en komt dan
bij de boot. Nog even gaat het bijna mis. De vis neemt net voor het
landen een run onder de boot door slaat daarbij bijna de lijn om mijn
hengeltop. Gelukkig gaat het allemaal goed en dan is het toch echt gedaan.
Ik pak de vis wel met de kieuwgreep, dat lijkt me de beste optie nu.
Dat pakken gaat inderdaad prima, maar vervolgens krijg ik de vis nauwelijks
aan boord. Sodekneiters wat een massieve reus is dit! Niet te tillen!
Snel gooi ik mijn hengel aan de kant en met een extra vrije hand til
ik de vis aan boord. Niet te geloven, wat een schoonheid dit! Het meetlint
gaat er gelijk langs. 114? Bestaat niet. De vis blijkt niet recht te
liggen. De tweede meting is correct en we komen tot eenmeterachtien. Super!
Wat een vis!
Ik til de vis op voor een paar foto’s maar moet haar al snel weer laten zakken. Dit is
gewoon niet te tillen! Gelukkig weet Timon te melden dat de platen goed
gelukt zijn. Snel terug met die vis dus! De dril heeft al lang genoeg geduurt.
Gruwelijk!
Rustig ligt de vis naast de boot. Ze heeft een enorm drijfvermogen en ligt met haar rug
half boven water. Fier staat ze overeind maar ze maakt nog geen aanstalten
om weg te zwemmen. We maken van de gelegenheid gebruik en schieten snel
een paar platen. Dan beweeg ik mijn hand van achter naar voren onder
haar buik door. Vaak moeten die grote dames even wat lucht kwijt alvorens
ze kunnen vertrekken. In de buik voel ik tevens een grote prooi. Lijkt
me een vogel of een rat. Deze vis komt niets te kort, dat is ook wel te zien!
Met veel zorg weer terug
Na een tweetal minuten zwemt de dame rustig weg uit mijn handen. Nog even in het oppervlak
en dan met krachtige slagen naar beneden. We ploffen neer op de stoelen
en laten het even bezinken. Ik bekijk snel de foto’s op Timons camera
en ze zien er schitterend uit. Wat een vangst, wat een dag!
Het is even stil aan boord. Een moment om te genieten. Heerlijk. Ik vis veel alleen en
ook dan heb je dit soort momenten. Gewoon even helemaal niets. Toch
ben ik blij dat ik deze dag met een vismaat heb mogen meemaken. Want
samen is de beleving ook super intens. Eigenlijk is het klaar nu voor
vandaag. Het kan gewoon niet meer beter. Daar kunnen we ons beide in
vinden. Maar we hebben nog bijna drie uur en dus gaan we er zeker voor.
Wie weet wat ons nog te wachten staat? Feit is dat we eerst op zoek
moeten naar wat baarzen, want de baars van Timon is in alle hektiek
verloren gegaan. Beide zijn we bang voor een taai vervolg. De baarzen
zijn absoluut niet actief vandaag en we kunnen enkel hopen dat we een
schooltje tegen komen.
Terwijl we rustig over wat taluudjes trollen tovert Timon twee Corona’s uit een tas. Die
had ik meegenomen voor als we iets speciaals zouden vangen, zegt hij
er bij. En of we iets speciaals gevangen hebben! Zelden heeft een biertje
zo lekker gesmaakt. Als we dan ook nog eens na een half uur op een schooltje
baarzen stuiten kan de pret niet op. In korte tijd vangen we er vijf.
Ze zijn alleen wel aan de grote kant, gemiddeld toch wel een dertig
centimeter of meer. Op zich geen probleem, maar je vergroot de inhakingskans
er niet mee…
We varen terug naar de stek en starten een nieuwe drift. Het blijft stil onder water. Als
we bij de plek van die 118 komen begint de spanning te stijgen. Hier
ligt er nog een in de buurt, dat hadden we al gemerkt! We zijn net iets
verder als Timons dobber vertrekt. Daar zul je haar weer hebben! Timon
wacht even en zoekt dan contact. Wanneer hij uithaalt begint de slip
te lopen. Hangen? Nee hoor, gelijk schiet de vis weer los… Nog voordat
Timons lijn tot rust komt verdwijnt de dobber weer. Die snoek is echt
gek! Waarschijnlijk denkt ze nog erger over ons, want weer wordt de
vis niet gehaakt. Hoeveel kansen kun je krijgen?
We driften verder en na een uur komen we op de plek van de 3 maal gemiste 80er. Er gebeurt
niets en dus driften we rustig verder. Dan, net voorbij de plek knalt
toch mijn dobber weg. Ja hoor, ook deze probeert het nog een keer! Ik
zet de haak en al vrij snel komt de vis omhoog bij de boot. Overduidelijk
dezelfde vis. Tot mijn verbazing zie ik beide dreggen nog keurig op
hun plek in de baars zitten. Ze hangt niet, roep ik naar Timon terwijl
de snoek haar bek los doet. Een wilde klap volgt en de baars schiet
van de takel. De snoek schiet de diepte in en… hangt! Vraag me niet
hoe, maar de snoek heeft zichzelf keurig in de bovenkaak gehaakt en
bovendien de baars van de takel geslagen. Kan niet beter! Na de uiterst
brede vissen van eerder deze dag valt deze vis een beetje in het niet,
maar ze geeft wel een prachtige dril weg. Eenmaal in de boot besluit
ik haar toch even te meten. Volgens mij is ze nog wel groter dan dat
we nu schatten. Dit blijkt inderdaad zo te zijn. Negentig centimeter precies.
Toch nog!
Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat we nog net genoeg tijd hebben voor een drift. Daarna
zullen we toch echt terug moeten varen naar de helling, en dat is nog
een best eind. Er gebeurt een lange tijd niets totdat we op de plek
van die doldwaze meterplus komen. Hier blijven we toch wat langer hangen.
Opeens ligt mijn dobber plat op het water en een fractie van een seconde
later zie ik de snoek doodleuk net onder het oppervlak wegdraaien met
mijn baars stevig tussen de kaken gekemd. Ik wacht tot de vis de diepte
op zoekt en lijn neemt alvorens aan te slaan. Hangen! En…. Nee, niet
lossen! Eindelijk gewoon hangen. De vis gaat er gelijk zwaar in hangen
en duikt diep weg onder de boot. Na een aantal minuten komt ze boven
en spuugt zo de baars uit de bek. De dreggen komen mee en alleen de
achterste dreg blijft in het uiterste puntje van de beide kaken hangen.
Volgens mij net achter de tanden in de bovenkaak en ik weet genoeg.
Die gaat er alsnog vanaf, een keer de bek los en het is gedaan!
De vis neemt nog een run en ligt dan uitdagend in het oppervlak. We besluiten het er
op te wagen en leggen de Solution naast de boot. Dit kan eigenlijk alleen
maar fout gaan, maar goed niet geschoten is altijd mis. Timon trekt
de vis in een haal aan de lijn de Solution in maar de nog niet helemaal
uitgedrilde snoek geeft dan een geweldige klap met haar kop. De vrij
hangende dreg zet zich vast in de Solution en nu is het helemaal een
kansloze zaak. In een klap is de vis los en even blijft ze naast de
boot liggen. Ik stort me op de rand van de boot en grijp achter de vis
aan die rustig weg zakt. Met mijn buik hangend op de rand van de boot
en mijn arm grotendeels onder water grijp ik de vis bij de staart wortel,
die reageert door een enorme klap uit te delen. Hier is geen houden
meer aan en zeiknat krabbel ik terug in de boot. Enerzijds baal ik want
ook dit was een dikke meterplus, maar anderzijds mogen we absoluut niet
klagen. Drie van de vier gevangen snoeken kwamen uiterst licht gehaakt
bij de boot en bleven wel hangen. De vijfde deed dit dan niet. Hoort
er gewoon bij!
We besluiten gelijk dat het mooi geweest is. Alleen de allereerste snoek die Timons baars
gelijk na aanvang te grazen nam is niet terug gekomen. Voor de rest
hebben we naar ons idee zo’nbeetje elke snoek wel gehad op dit traject.
In opperbeste stemming varen we terug naar de trailerhelling. Een dag
om nooit te vergeten dit!
Groet,
Volkmar Strikkers
