De Bellyboatdag
Het is woensdagavond, ik kom vers uit de douche na de training. Even kijken op de gsm. Sanne heeft gebeld. Hopelijk goed nieuws… En ja hoor, hij begint er letterlijk mee: “goed nieuws! Ik heb een auto geregeld voor komende zaterdag!” Al een hele tijd staat een bellyboatdag op het programma met een hele groep vissers. Er was nog even geen zekerheid of Tom Dieleman en ik nog meekonden, maar dit telefoontje was doorslaggevend. Top, we gaan er tegenaan!
Vrijdagavond blijf ik na de basketbalwedstrijd nog even hangen in de kantine. Gezelligheid kent geen tijd, maar ik schrik toch een beetje als ik pas om één uur thuis kom. De wekker staat ingesteld op drie uurtjes later. Nu maar hopen dat ik er niet doorheen slaap… Gelukkig word ik om vier uur ook daadwerkelijk wakker. Bernd staat pas een uurtje later voor de deur, maar ik word liever op het gemakje wakker dan dat ik gehaast m’n zaakjes nog moet regelen. Alle spullen staan buiten al klaar, dus dat hoeft het probleem niet te zijn. Bernd staat netjes op tijd aan de achterdeur. Snel rijden we door richting het noorden. Onderweg stoppen we om even op Sanne en Tom te wachten. Vervolgens kunnen we met twee auto’s richting horizon. De tunnel schept nog even verwarring, maar vervolgens vinden we de eindstop met gemak.
Zoals verwacht zijn we er als eerst. We nemen een kijkje over de dijk. Het water ligt er nog voorzichtig gezegd schitterend bij. Dat moet een waar feest worden straks!
Dat moet een waar feest worden straks!
Het duurt even voordat iedereen er is, maar uiteindelijk worden alle handen geschud en vliegen de eerste grappen al door het luchtruim. Helaas gebeurt er ook iets minder grappigs. Michel Oostdijk van Q-baits is wat later dan verwacht. Wat nog erger is, is het feit dat de bladder van de bellyboat van Peter Vroegindeweij lek is. Balend als een stekker verlaat hij de groep op zoek naar een reparatiekit of zelfs een nieuwe bellyboat, maar uiteindelijk zou hij dat deze dag niet meer redden. Hoewel we allemaal meedenken met Peter is de dag voor ons natuurlijk nog niet stuk. Snel worden dan ook de bellyboats over de dijk getild en gaan de eerste vissers al het water op, waaronder ik zelf.
Lined up!
Kalm sfeertje…
Wat verderop zit een karpervisser strak langs een uitstekende landtong. Gelukkig ligt hij vrij strak onder de kant waardoor wij niet al te veel last van hem hebben. Aan de andere kant van de landtong ziet het er ideaal uit. Een ondiepe plaat tussen de één en twee meter met daaronder een strak aflopend talud tot misschien wel vijftien meter. Een ideale stek dus. Samen met Volkmar, ja ook hij was van de partij, gooi ik wat met shadjes rond de landtong. Ikzelf heb er een klein, bruin Culpritje op 3,5 gram aanhangen. Deze gaat uiteraard uiterst traag het talud af en kan ook op de ondiepe plaat fatsoenlijk gevist worden. Zo gooi ik af en toe strak tegen het kantje. Ik verwacht ze wel op de ondiepe plaat. Wanneer ik mijn shad iets langer voel zakken weet ik dat de bovenkant van het talud bereikt is. BAM! De eerste aanbeet is al een feit! De hevige kopstoten en korte runs zijn onmiskenbaar voor een dikke baars. Dit was precies waar ik naar op zoek was. Dit zou de perfecte afsluiting zijn van mijn toch al heerlijke seizoen. Dat dit al zo vroeg op de dag zou gebeuren had ik niet zozeer verwacht. Ik kan op de foto met een moddervette baars van 44 centimeter lang!
De eerste kromme hengel…
…en de eerste dikke baars.
Poldersnoeken of Baarsvissen, het blijft teamwork!
Hoewel ik gecharmeerd ben van die knalharde aanbeten ben ik deze keer iets minder blij. Deze vis heeft het shadje niet zomaar in de mondhoek, maar echt in de slokdarm. Na wat gepruts kan ik de haak iets terugtrekken en vervolgens lostikken, maar echt leuk is zo’n operatie natuurlijk nooit. Des te blijer ben ik wanneer de vis in vol ornaat de bodem weer opzoekt…
Wanneer ik rond me kijk zie ik een andere lotgenoot ook met een kromme hengel. Het is Ron Mansveld van Dutchfishing. Hij vist wat dieper en daarmee ook gerichter op snoekbaars. Een kleine snoekbaars is dan ook zijn deel. De quest naar grote baars vervolgt. De eerste baars kwam snel, maar het gaat niet aan de lopende band. Zo duurt het een flinke tijd voor er weer een dikke stekelaar zich aandient. Zo is, ja weer een ander persoon, Pieter-Bas al flink doorgepeddeld en bij een mooie steenstort staat hij met een goed kromme hengel. Dikke vis zo te zien. We kunnen het hele proces mooi volgen. Drillen, landen, fotootje schieten, releasen. Heel herkenbaar. Wat later horen we dat hij de baars ving op zijn eerste worp met een lepeltje. Zevenenveertig centimeter telde deze bak.
Pieter-Bas is de volgende gelukkige
Weer een topbaars!
In principe ziet het hele kantje er hier ideaal uit. Het duurt dan ook even voordat we ook op die stek gearriveerd zijn. Zo zitten Bard en ik wat later heerlijk richting de steenstort te gooien als Bard ineens vastzit. De stenen komen mee, dus zet Bard direct de haak. Ietwat aarzelend komt het uit zijn mond: “ja, vis.” Forse stompen op de hengeltop maken weer een hoop duidelijk. Weer 47 centimeter op de lange Fin-S. Dit is genieten!
Ditmaal Bard met een kromme hengel
Bard: “oh zo cliché: in het zonnetje gezet!”
Lekker plaatje
Routine…
We blijven even hangen op deze stek. Na een tijdje besluiten Pieter-Bas, Sanne en ik rustig door te peddelen. Bard blijft stuk volhouden op deze stek. En geef hem maar eens ongelijk, twee dikke veertigers van dezelfde stek. Wie weet wat er nog ligt. Sanne en ik blijven volhouden met shads. Een bijhengel met een slug en werpend vissen met een schoepstaartje. Pieter-Bas is meer van het experimenteren. Na een tijdje pakt hij er een pluggetje bij. Het zomerse sfeertje doet mij hetzelfde beslissen. Het favoriete Illex plugje gaat aan de speld, terwijl Pieter-Bas het bij de CB Mighty houdt. We blijven het kantje bestoken. Onder ons staat slechts twee meter water. Het is gewoon een aquarium hier. We zien alles. Koploper Sanne ziet dan ook als eerste twee biggen van karpers voorbij cruisen. Pieter-Bas mist ze, maar als ze onder mijn flippers door komen heb ik ze ook gespot. Schitterend om te zien hoe ze ongestoord rustig doorzwemmen.
Het valt ons op dat de stenen steeds kleiner worden en dan de bodem ook iets regelmatiger wordt. Hier begint een grote kom. Het lijkt in eerste instantie minder interessant, maar zo vlak voor de paaitijd is dit misschien juist een ideale stek. Voorlopig lijkt dit nog niet zo. Het duurt lang voordat er actie is. Wanneer ik weer met een shadje aan de bak ga is het Pieter-Bas die een baars op de plug haakt. Helemaal vanuit het niets is het ineens raak. Weer een dikke vis van het standaard maatje hier, zo lijkt het: 47 centimeter.
Eroverheen…
Voor de baars uitgevonden: de lipgrip!
Wéér 47.
Wat later zet Bernd er het tempo in. Hij komt ons in zijn eentje opzoeken. Zo kunnen we met z’n vieren heerlijk verder. Bij de andere mannen is het heel simpel. Ondiep wordt er bijna niet gevangen. Op dieper water meer vis, maar wel kleiner. Ron vangt nog een leuke baars, verder is het allemaal kleinere baars en snoekbaars. Niet geweldig spectaculair dus.
Ron ving ze dieper
Regelmatig werd er kleine snoekbaars gevangen
We zijn ondertussen zelf bij een heel mooi punt aangekomen. De ondiepe kom wordt onderbroken door een havenmonding, waar het duidelijk een stuk dieper is. De interessante stekken worden met vanalles uitgepeuterd, maar het blijft niks. Pieter-Bas en ik nemen een kijkje in de haven zelf. Bernd en Sanne proberen het even aan de andere kant van de monding. Wat later komen we allebei met hetzelfde verhaal terug. Niets…
De zon staat inmiddels al flink hoog en we vragen ons af wat de grote baarzen hiermee doen. Zwemmen ze richting dieper water, of blijven ze ondiep liggen, maar zijn ze passiever. Er worden verschillende tactieken uit de kast gehaald om allebei de theorieën te testen. Het blijft taai. Ineens is het Sanne die zijn bijhengel met een ros omhoog slaat. Flinke kopstoten worden uitgedeeld. We denken even aan een snoekbaars. Vervolgens neemt de vis volle runs, alle kanten op. Overduidelijk snoek. De vis geeft Sanne een heerlijke dril, maar inmaal in de bellyboat wordt het minder leuk. Sanne heeft de vis in de kieuwgreep, maar heeft zijn duim los van de vis. Ze schudt even flink met haar kop en zo scheert een vlijmscherpe tand door de duim van Sanne. De vis gaat snel op de foto en wordt nog even gemeten voor deze weer terug man. Een schitterende vangst, maar het zal nog even duren voor Sanne het bloeden onder controle krijgt.
Nog voor het incident
Sanne lacht de bloedende duim weg
Go with the flow…
Ondertussen is Michel Oostdijk ook al op het water. Hij heeft een kijkje genomen met de verrekijker en is op het gemakje onze kant op gekomen. Hij heeft een mooie baars gelost op een plugje. Verder nog niets gezien. Wat later zijn we weer allemaal bij elkaar zo vlak voor het beginpunt. Ik ben er van overtuigd dat er nog baarzen ondiep moeten liggen, dus blijf ik richting het kantje gooien. Deze keer een wat grotere shad met een schoepstaart, een Fox Slayer. Een paar worpen is genoeg. Weer een beuk en weer een schitterende veertiger baars. Iedereen probeert nog een mooie baars los te krijgen, maar het wil hier verder niet meer lukken. We besluiten het water uit te gaan en lekker te lunchen.
|
Volle baars…
…op de Slayer.
Pieter-Bas heeft een flink blik knakworsten mee. Genoeg voor iedereen! Ondertussen worden alle ervaringen gedeeld en vliegen de grappen weer om de oren. Uiteindelijk wordt het gesprek wat serieuzer van aard, want er moet een nieuwe stek gekozen worden. Ron weet nog een mooi plekje waar hij vorige week goed snoekbaars had gevangen. Er zouden ook nog leuke kantjes aanwezig zijn, dus wordt er later flink op het gas gestaan.
Heerlijke knakworsten met dank aan Pieter-Bas!
De stek leent zich perfect voor het instappen. Iedereen is dan ook al snel te water. Er worden weer twee verschillende groepen gevormd. Een groep die wat dieper de snoekbaars probeert los te tikken en de groep die ondiep achter de dikke baarzen aan zit. Hier zit ik uiteraard ook weer bij.
Om een lang verhaal kort te houden. De diepe mannen vangen nog steeds vis en nog steeds kleine vis. Bij de ondiepe mannen loopt het anders. Dit wordt helemaal de stek van Bernd. Hij staat toch bekent als de échte baarsvisser onder ons, dus we waren nogal verbaasd dat hij tot nogtoe niet gevangen had. Hier loopt het anders. Op een half uurtje tijd vangt hij drie schitterende baarzen. De eerste is een schitterende, puntgave vis. Strak uit het kantje. De tweede ving hij op de dropshot. Hetzelfde maatje, maar dan echt een moddervet exemplaar. De derde en laatste was de grootste van allemaal en was de zoveelste 47-er van de dag. Zo vangt hij een hele ochtend niks en zo laat hij op een half uur tijd zien waartoe hij in staat is. Dit dwingt natuurlijk respect af.
Puntgave vis
Altijd mooi…
Voetbal met stekelkam
De eerste op de dropshot
Uiteraard weer 47…
Ondertussen begint de kracht van de wind flink aan te sterken. We trappelen met het ondiepe groepje hard tegen de wind in richting een mooie steenstort. We kennen de stek er nog niet, maar het blijkt een zeer interessante. Aan de kop van de steenstort ligt echt een muur van één meter naar meer dan 20 meter. Langs de steenstort zelf is het ondieper, maar ligt wel een mooi, geleidelijk talud. We zitten veel vast, maar krijgen de shads elke keer wel weer los. Het is echter wel zwaar trappelen met de steeds hardere wind. De stek is echt schitterend, maar we vangen er niks. Sanne dwaalt wat af. In de verte zie ik hem aanslaan, maar de hengel veert direct weer recht. Alles af, duidelijk snoek dus. Verder blijft het stil. Té stil. De eerste mannen staan alweer op het droge. We gaan zelf ook op het gemakje weer terug. Uiteraard gooien we alles op de terugweg nog af, maar aanbeten blijven uit. Dit was echt Bernd zijn stek, hoewel Ron ook nog een hele mooie baars wist te vangen.
Ook Ron kon het niet laten: 47 centimeter…
Echte karakterkop!
Als iedereen aan land is worden de handen geschud en gaan de auto’s er weer een voor een vandoor. Bernd en ik zoeken het zuiden des lands weer op. Pieter-Bas, Tom en Sanne komen pas later vanavond terug. Ze willen het nog even op een ander stuk water proberen. Pieter-Bas zou nog een mooie baars bijvangen, maar voor de rest is het weinig spectaculair.
Het was de tweede keer dat ik meeging naar dergelijk groot water. Eigenlijk heb ik weer precies dezelfde ervaring gekregen. Er valt een visje te vangen, maar er moet echt voor gewerkt worden. Er moeten meters worden gemaakt en de juiste keuzen moeten gemaakt worden. Een wijze les voor de volgende keer dat we het grote water weer opzoeken. Wie weet nog voor het einde van het seizoen. Ik kijk er in ieder geval al naar uit!
Tight lines,
Thijs de Groote
1 reactie
creative ways to make money
De Bellyboatdag | The Dutchanglers