20-08-09: Ongekend…
Doordat ik deze zomer bijna constant heb gewerkt is er erg weinig tijd geweest om te vissen. Op 20 augustus had ik eindelijk vrij. Het beloofde de warmste dag van 2009 te worden, met als kers op de taart een zware onweersbui. Niet het meest geschikte moment om de groene rovers te belagen, maar de drang om op snoek te vissen trok me naar het water toe.
Ik besloot om een van mijn favoriete watertjes te bevissen in de buurt. Als het niets werd kon ik op die manier nog steeds mijn plannen wijzigen en wat verkoeling aan zee gaan zoeken. Omdat het ongelooflijk warm zou worden besloot ik zo vroeg mogelijk te vertrekken. Dit zou mijn kansen aanzienlijk verhogen, dacht ik.
Aangekomen aan het betreffende watertje liet ik eerst even mijn “watersense” werken. “Waar zouden ze liggen?” ,”Wat zou ik doen onder deze omstandigheden indien ik een snoek was?”,”een goede maaltijd of een klein visstickje?”. Allemaal vragen die velen onder ons zich wel vaker stellen.
Met shads van maximaal 15cm kamde ik de eerste stekken nauwkeurig uit. Ik heb namelijk al meerdere keren ervaren dat het echt loont om een bewezen stek nauwkeurig uit te kammen. Ook al komt die aanbeet niet direct. Doorzetten kan soms de sleutel tot succes zijn, zeker in de zomer als de snoek passief is.
Op een of andere manier werkte mijn techniek niet. Ik moest iets anders bedenken. Plotseling, diep in gedachten verzonken, zag ik enkele slanke aasvisjes blinken in het groen gekleurde water. Toen ik er beter op ging letten, viel het mij op dat er erg veel van dit soort visjes ronddansten met hun glitterende pakjes in dit troebele water.
Het kunstaas aanpassen aan het natuurlijke aanbod! Dat bleek de juiste zet te zijn. Op een stek die ik vandaag al meerdere malen met een shad bevist had kwam nu bij de eerste worp een aanbeet. Een agressief geviste storm thunderstick wist bij deze vis de trekker duidelijk over te halen. Omdat de vis heel erg kort onder de top pakte, miste ik de vis. Maar er was actie, actie die nergens te bespeuren was toen ik met ander kunstaas in het rond aan het plonzen was.
De tijd vloog voorbij en het werd al snel middag. De zon kwam bijna op haar hoogste punt! Ik verwachtte geen wonderen meer. Alhoewel ik terugdacht aan een water waar ik op zwoele dagen,midden in de zomer, al vaker grote vissen gevangen had. Met dat klein beetje hoop én vertrouwen in mijn aasje, viste ik stug door.
Ik kwam op een plekje aan waar ik zelf ook wel zou vertoeven bij deze omstandigheden, moest ik een snoek zijn. Deze bood de vis schaduw en dekking. Ik had al mooie verhalen over deze stek gehoord, maar heb zelf steeds elders mijn vruchten geplukt! Bij de eerste worp langs deze stek kreeg ik een ferme tik en zag ik mijn lijn een abnormale koers inzetten. Ik sloeg rustig aan en voelde een heerlijke weerstand aan de andere kant van de lijn! Eindelijk, weer in gevecht met een mooie vis. Na een korte maar heftige dril kwam er een erg zwaar gehavende snoek aan de kant. Met de nadruk op “erg”. Waarschijnlijk slecht behandeld door onkundige vissers, waar deze “ooit” prachtige vis de dupe van geworden is. Daarom houd ik de vis even langs mijn hengel in plaats van hem nauwkeurig op te meten. Een foto hoefde ik er ook niet van. Hoe sneller terug, hoe beter. De vis bleek ongeveer 92cm te zijn.
Voldaan van mijn eerste vangst wandelde ik naar het einde van de stek. Al nagenietend zag ik plotseling een heuse kolk. In de eerste plaats dacht ik aan karper. Deze neutrale gedachte werd omgezet in een gevoel van spanning en opwinding wanneer ik een snoekenstaart in het oppervlak zag draaien. Met een vloeiende worp gooide ik enkele meters over de kolk . Ik werd me gewaar van een hevige adrenaline opstoot. Mooie beelden flitsten door mijn hoofd. Dan werd ik wakker geschud. Een zware gewicht leek gewoon aan de hengel te zijn gaan hangen. Geen knal of tik, maar gewoon zwaar gewicht. Meteen wist ik het. Dit wordt een dikke meterplus. Bij deze gedachte werd ik er niet rustiger op. De vis besefte dat hij gehaakt was en begon meters lijn door de ogen van de hoepelronde baitcaster te trekken. Na ong. 5min liet de vis zich zien. Een pracht van een beest. Een machtige snoek met een kop als een krokodil. De vis nam nog enkele gevaarlijke vluchtpogingen richting de obstakels. De vis kwam nogmaals boven, ik twijfelde geen seconde en pakte de vis bij een van zijn handvaten. Met mijn hart in mijn keel tilde ik de vis uit het water. 104cm op het plugje van 13cm. Prachtig! Mijn strategie leek te werken. Een voorbijganger had het spektakel van op een afstandje aanschouwd. De man was zo aardig om een mooi plaatje te maken. Pas toen de snoek me met een nat t-shirt achter liet viel er een zware last van mijn schouders. De spanning maakte plaats voor een heerlijk zwevend gevoel. Een mooie vis gezond en wel terugzetten is voor mij de ideale afsluiting van zo’n prachtige belevenis.
Mijn strategie bleek te werken!
Even later belde Thijs me op. We zouden deze middag nog naar zee gaan. Maar omwille van het nakende onweer besloten we om naar een overdekt zwembad te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Na enkele uren weken in de plonsbadjes hielden we het wel voor gezien. Natuurlijk hadden we het over koetjes en kalfjes, maar vooral over mooie vissen. Nadat ik mijn verhaal aan Thijs had gedaan werd ook hij overmeesterd door de drang die vele roofvissers wel zullen herkennen. Daarom besloten we om het er die avond nog een paar uurtjes op te wagen.
Aangekomen aan het water besloten we voor de snelle aanpak te gaan. We hadden nog maar enkele uurtjes voor het donker, dus vooral de topstekken moesten er aan geloven. Thijs heeft het grootste vertrouwen in shads maar toch koos hij nu ook voor die “kutdingen” van pluggen, zoals hij het noemt. Ik had mijn “kutding” ook bij. De thunderstick ging weer aan de speld. Al gauw wist Thijs 3 snoekjes te vangen op een plugje met dezelfde eigenschappen als de thunderstick. Maar de grote vissen kwamen er niet uit.
Al snel drie vissen op de Flash Minnow van Lucky Craft!
Op een volgende stek koos Thijs weer met het volste vertrouwen voor een shad. Ik had op dit moment slechts vertrouwen in mijn thunderstick silver shiner. De shad van Thijs bleef op deze beruchte stek onaangeroerd. Toch was ik er van overtuigd dat er vis moest liggen. Met de thunderstick maakte ik vele worpen. De duisternis deed onze kansen dalen. Net toen we op het punt stonden te vertrekken, ging er een slaperige snoek aan de hengel hangen. Pas na talloze worpen was deze vis wakker genoeg om uit te halen. Om weerstand te bieden was de vis nog te dromerig, want vechten deed hij zo goed als niet. Het deed meer denken aan “slaapzwemmen”.
Toch was het weer een prachtig gevormde vis voor mij die dag. Thijs mat de vis vakkundig op. Het “kuttding” ving een vis van 98cm!
98cm op het ‘kutding’!
Grappen en grollen, dat hoort er altijd bij als je met goed gezelschap gaat vissen. Als je dan eens wat minder vangt, dan heb je nog steeds elkaar om je te amuseren. Aan de andere kant heb je bij een superdag ook steeds iemand om je ervaringen en vreugde mee te delen. Ook dat is een aspect dat het vissen tot een van de mooiste bezigheden op aarde maakt.
Achteraf schoot een ietwat mysterieuze gedachte me te binnen:” Donderdag, Onweer,Thunderstick?” Bijgeloof of puur toeval? Wie zal het zeggen, maar het zet wel aan tot denken. Iets wat je bij het vissen steeds moet doen!
Bij deze wens ik iedereen nog veel geschaafde handen en bijhorende prachtige momenten toe aan de waterkant.
Sam Van Landeghem.
