2 missies: 1 mislukt en 1 geslaagd.
Voor mijn werk zou ik ruim een week in Amerika verblijven. Eerst enkele dagen in San Diego, dan enkele dagen in Las Vegas en vervolgens weer enkele dagen in San Diego. Mijn plan was om daar nog een paar dagen aan vast te plakken om zodoende te kunnen genieten van het mooie weer. Daar was ik na deze winter in Nederland wel aan toe. En natuurlijk wilde ik vissen!
In het eerste weekend van mijn verblijf in de States (Las Vegas) had ik op zondag niets gepland staan. Ruim van te voren had ik op internet al eens de mogelijkheden verkend. Las Vegas ligt aan één van de grotere stuwmeren van Amerika, Lake Mead genaamd. Dit meer staat er om bekend bomvol te zitten met Striped Bass (Stripers), een soort die pas in de jaren 80 voor het eerst werd gesignaleerd maar welke nu de hoofdmoot van het visbestand vormt naast Largemouth Bass, Threadfin Shads (welke het belangrijkste aas vormen), Catfish (meerval) en karper.
Striped Bass is een prachtige vis die veelal in zout water leeft maar die zich ook prima voelt in zoet water zoals dat in Lake Mead. Hoewel Lake Mead één van de beste plekken ter wereld is om Striped Bass te vangen is het gemiddelde formaat niet zo heel groot. Vissen van 10 pond zijn hier al heel groot te noemen. Dit ondanks het feit dat de Striped Bass op zich de potentie heeft (vooral op zout water) om heel veel groter te worden, tot wel 50 pond aan toe. Er schijnen er echter gewoon teveel te zitten in Lake Mead waardoor het lastig is gericht op grote vis te vissen.
Via de mail had ik hierover contact met een gids in Las Vegas en ik vertelde hem dat ik wel interesse had in het vissen op Striped Bass, maar dat ik met name geïnteresseerd was in grote vis. Deze gids, Mark Edison genaamd (www.lasVegasFishing.org en www.adventureinangling.com) vertelde mij dat om kans te maken op een grote
vis ( >20pond) ik op de Colorado River moest zijn. Hoewel het zeker niet gemakkelijk is hier Striped Bass te vangen ligt het gemiddelde gewicht hier namelijk veel hoger en worden er vissen van 20-40 pond gevangen. Na deze informatie was mijn interesse gewekt en ik besloot het er op te wagen.
Missie 1; het vangen van een (grote) Striped Bass
S’ochtends in alle vroegte, het is nog niet eens licht, sta ik na 1,5 uur rijden (om de hoek dus voor yankie-begrippen:)) bij de trailer helling waar we hebben afgesproken. Via de telefoon heb ik gisteren nog “Captain Mark” gesproken en geïnformeerd naar de omstandigheden. Hij vertelde me dat het seizoen voor het vissen op de Colorado River ten einde loopt en dat het nu moeilijk is daar vis te vangen. Hij vroeg me dan ook of ik nog steeds wel naar de Colorado River wilde gaan. Op Lake Mead zouden we namelijk zeker vis vangen, maar de vissen zouden daar vermoedelijk niet boven de 7 pond uitkomen, zo vertelde hij me. Ik besluit echter bij mijn plan te blijven (no guts, no glory zullen we maar zeggen) en toch te kiezen voor de Colorado River. Ook omdat Mark me vertelde dat de omgeving daar fantastisch mooi is.
Mark’s boot, een 24-voets Skeeter voorzien van 300 (drie-honderd…) PK en een 36 ponds Minn Kota electromotor ligt snel in het water en even later staan we in een werkelijk adembenemende omgeving grote ondiep lopende stukken kunstaas (jerkbaits en groot rubber) te smijten in het gin-heldere water van de Colorado River. We vissen langzaam varend op de electromotor zo veel mogelijk water af, maar wat we ook proberen, een aanbeet blijft uit. Als we na enkele uren en vele kilometers varen nog steeds geen beet hebben gehad, besluiten we te gaan trollen in de buurt van een plaats waar nog niet zo lang geleden “Trout-stocking”, het uitzetten van forel, heeft plaatsgevonden. Striped Bass is gek op forel en de plaatsen waar ze worden uitgezet zijn meestal goede stekken. Helaas levert echter ook dit niets op.
Ik beleef een prachtige dag die echter zonder vis blijft. Helaas, maar wat dat betreft slaagt de eerste missie van deze USA-trip dus niet. Een klein dompertje beleef ik bovendien nog als blijkt dat tijdens het varen van stek naar stek (best snel, 55 miles oftwel 100 kilometer per uur…) mijn plastic tas met hierin een tasje met mijn Shimano Speedmaster reel, mijn bril en mijn lunchpakket overboord blijken te zijn gewaaid door de enorme snelheid. Hoewel we terug gaan om te zoeken in de hoop dat mijn bril welke in een etui zit nog ergens drijft, vinden we niets. Balen want nu heb ik dus geen bril meer. Op dat moment draag ik een zonnebril op sterkte maar daar zou ik de rest van de (werk) week niet veel aan hebben. Gelukkig heb ik enkele setjes disposable contactlenzen mee en komt volgende week mijn vrouw vanuit Nederland over. Zij kan dan een andere bril voor me meenemen. Maar ook die reel, een uit Japan geïmporteerde Shimano Speedmaster, daar baal ik van. Wonder boven wonder blijkt echter als we getrailerd hebben het tasje met de reel precies in de bracket van de buitenboord motor terecht te zijn gekomen. Hoe bestaat het! Die heb ik dus in ieder geval weer terug. Een geluk bij een ongeluk!
Missie 2: het vangen van een Leopard Shark.
Maanden geleden toen ik de mogelijkheden voor de visserij in San Diego, waar ik de tweede week van mijn bezoek aan de States zal verblijven aan het verkennen was, zag ik ergens op het internet een foto van een “Leopard Shark”. Ik was meteen gegrepen door het fantastische uiterlijk van deze vis en ging op zoek naar meer informatie. Leopard Sharks zijn familie van de hondshaaien en worden maximaal zo’n 1,5 meter lang. De meeste gevangen vissen zijn echter zo’n 80-100 cm lang. Ze leven voornamelijk in ondiep water en komen vooral voor in de Pacific Coast en dus ook in San Diego. Zomers bevinden ze zich dicht onder de kust in zee terwijl ze in het voorjaar rustige en ondiepe baaien opzoeken om te paaien.
Wederom zocht ik per mail contact met “fishing guide” James Nelson (lang leve internet!). Deze gids is gespecialiseerd in het vissen met licht materiaal op de diverse vissoorten die leven in de ondiepe baaien van San Diego (San Diego Bay, Mission Bay). Hieronder kleine roggen, kleine Guitar Fish, Bass, Sand Sharks , Halibut en…Leopard Sharks. James geeft me een redelijke kans op Leopard Shark en belooft me in ieder geval een spannende visserij met licht materiaal met kans op heel veel vissoorten. Geen giganten maar wel goede sport. Ik besluit dan ook op de laatste dag van mijn vakantie, een dag voor ons terugkeer naar Nederland, een visdag met James te boeken. Hopend op de vangst van zo’n prachtige Leopard Shark.
S’ochtends om 6.30 sta ik aan de trailerhelling van de San Diego Bay. James heeft een prima 19 voets polyester boot voorzien van een 115 PK Yamaha en een Motorguide fronttroller electromotor. We hoeven niet ver te varen en al na 10 minuten kunnen we beginnen met vissen. Twee hengels worden voorzien van een stukje vis op een kleine enkele haak (maat 1) en een 7 grams loodje in de hengelhouders geplaatst. Terwijl deze achter de boot over de bodem meehobbelen ga ik met een handhengel actief op zoek ga naar vis met een kleine “grub” welke een garnaal imiteert. Zo driften we langzaam op een talud wat afloopt van 3 naar 1,5 meter. James heeft zijn bun gevuld met “chum”, een stinkende brei van gemalen vis, brood en garnalen welke een constant spoor van geur en deeltjes onder de boot achter laat. Ik vraag me af of dit ook zou werken in Nederland, tijdens het slepen met aasvissen op snoek. Hierover filosoferend schrik ik na 10 minuten op door een steunhengel die diep doorbuigt. Als ik deze uit de steun trek wordt er meteen flink lijn van de spoel getrokken. Na een heftige dril waarbij de vis diverse keren door de slip heen scheurt ligt er een zandhaaitje naast de boot.
De vis wordt geschept en ik kan met mijn eerste vis op de foto. Daarna gaat de vis snel terug. Lang op een nieuwe aanbeet hoef ik niet te wachten want even later staat wederom een steunhengel flink te schudden in de houder. Aan de andere kant van de lijn begint iets hard te zwemmen. De vis neemt flink lijn en laat de Quantum spinhengel (bedoeld voor Bass) in zijn voegen kraken. Na een spectaculaire dril ligt er een mooie Guitarfish naast de boot. Als we de vis willen scheppen neemt de vis nog een keer een run. Pang, dan breekt de lichte 14-ponds nylon onderlijn. Waarschijnlijk kapot geschuurd op het ruwe lichaam. Balen. Heel veel tijd om te balen krijg ik echter niet. We zitten goed op de vis en een uur later heb ik wederom enkele keren de hengel en het molentje flink op zijn donder gegeven op de vangst van enkele kleine roggen en nog een paar mooie zandhaaitjes.
Sand Shark
Die zandhaaitjes vind ik prachtig, al missen ze de mooie vlekken die Leopard Sharks wel hebben, maar die roggen (Batrays, Stingrays en een Butterfly Ray die ik vals gehaakt blijkt te hebben en die me 20 minuten bezig houdt) vind ik eerlijk gezegd maar niets. Weliswaar hangen ze lekker lomp aan de hengel maar echt spectaculair vechten doen ze niet. Het zijn echter vooral de stekels waar ik het niet zo op het begrepen. Iets met Steve Irwin en zo…
Na zo’n twee uur krijg ik op mijn handhengel, ik heb hier bij het uitblijven van aanbeten op kunstaas ook maar een stukje ansjovis en een loodje aangedaan welk ik huppelend over de bodem binnenvis, een aanbeet. Vlak bij de boot. De vis neemt een gigantisch schot en lijkt nooit meer te willen stoppen. Ik kijk angstig naar het kleine spoeltje welke in hoogtempo geleegd wordt. Ik meld dit voorzichtig aan James die reageert door met de electromotor vol gas achter de vis aan te gaan. Dan stopt de vis gelukkig. Na een flinke dril, we vermoeden allebei een flinke zandhaai, laat de vis zich voor het eerst zien. Ik zie hem het eerst en zie meteen de opvallende vlekken op het lichaam en geef een schreeuw; Leopard Shark! Ook de gids is blij bij het zien van deze vis. Dit is de vis waar ik voor gekomen ben! Hij neemt geen enkel risico en schept de vis bij de eerste poging in zijn veel te kleine Bass-netje. Een Leopard Shark! Yes! De vis is tegen de meter lang en nog mooier als ik dacht.
Leopard Shark!
Na een paar foto’s laat ik de vis weer snel zwemmen en schud ik James de hand. Missie geslaagd! Het blijkt echter nog niet over want na deze vangst blijven we vangen en vang ik er nog maar liefst 3 Leopard Sharks bij. Vissen van net onder en net boven de meter lengte. De grootste is 105cm. Één vis verspeel ik nog als deze meteen na de aanslag een run neemt en de lijn breekt. Bij nader inzien is een 14 ponds nylon leader toch echt iets te dun. Ik monteer dan ook een sterkere 20-ponds onderlijn wat het doorschuren op het ruwe lijf moet voorkomen. Als we einde van de ochtend gedwongen door de steeds verder dalende waterstand moeten verkassen omdat er nog maar minder als een meter water onder de boot staat (het is afgaand tij) heb ik 4 Luipaard Haaien, 4 Zandhaaitjes en 6 roggen (waaronder 3 verschillende soorten) gevangen. Ook weet James werpend met een AA-shadje nog twee leuke baarzen te vangen. Op de volgende stek waar we heen varen vangt James regelmatig (kleine) heilbotten. Helaas geven die vandaag niet thuis alhoewel ik 1 keer een harde ram op mijn handhengel krijg. Mijn visdag is echter al geslaagd en ik heb me meer dan vermaakt als we om 13.30 de haven in draaien.
Als ik de volgende dag in het vliegtuig onderweg naar Nederland mijn visserij nog eens overdenk ben ik tevreden met het resultaat. Weliswaar lukte het vangen van een Striper niet, maar de Leopard Sharks hebben het weer helemaal goed gemaakt. Vissen in het buitenland is een gok. Zeker als je maar 1 dag hebt om de gewenste vissen te vangen en je van tevoren deze dag moet vastleggen. Alles moet dan tijdens deze dag kloppen wat meestal toch een gok blijkt. Slecht weer, tegenslag, paaiende vis, harde stroming, stijgend water of vis die absoluut niet wil azen, ik heb het allemaal meegemaakt. Je kunt je nog zo goed voorbereiden maar de vis moet ook een beetje willen meewerken. Toch heeft vissen in het buitenland een bijzondere charme en is het bijzonder leuk nieuwe dingen te proberen op nieuw water en op nieuwe vissoorten. Slechte vangsten moeten daarbij dan maar voor lief worden genomen en laten je extra genieten als het wel lukt. Mocht je het ook gaan proberen dan wens ik je veel plezier!
Michel Rijnberg
Zal mijn moeder is vragen. Ben alleen wel bang voor controle van de KLPD. Leg maar eens uit hoe het komt dat je naar vis stinkende panties in de boot hebt:)
Vroeger een panty van m’n moeder geconfisceerd. Deze gevuld met vispulp (goor werkje) en overboord gegooid tijdens het snoekbaarzen. We vingen daarna enkel paling….
Vermoedend dat het aan de oorsprong van de panty lag later nog eens geprobeerd met een verse van de Hema. Zonder resultaat ;-)
Maar ja, onze geliefde rovers hebben toch niet voor niets een paar neusgaten? Moet toch werken zou je zeggen.