Waad therapie

Na de “Randmeer-kermis” van gisteren ben ik toe aan rust. Gezien de harde wind en de voorspelde buien heb ik geen zin in bootvissen. Wadend vissen dan maar. Maar weer eens proberen op een diepe rivierplas waar ik dit jaar, behoudens een paar kleinere vissen, nog maar weinig kon klaarmaken. Ook vanmiddag verwacht ik er niet veel van. Toch heb ik er zin in. Wadend vissen op rivierplassen is in veel gevallen een welhaast therapeutische bezigheid. Urenlang werpen voor die ene aanbeet. Die meestal niet komt;)

Shimmy Shad

Ik begin maar eens met de “good old” Busterjerk. Na een uur zonder actie besluit ik te wisselen. De Busterjerk gaat niet diep genoeg naar mijn zin, ik heb het idee dat ik de vis nu iets dieper moet zoeken, het water is immers al behoorlijk afgekoeld tot een graad of 10. In mijn rugzak heb ik nog een behoorlijk groot (20cm) stuk rubber met de naam Shimmy Shad (Reaction Strike). Ik kreeg deze op de Fair voor Lure & Fly door Pike XL in mijn handen gedrukt. Het ding heeft een prachtige waggelende actie en een sterk schommelende staart. Door het ingebouwde loodgewicht kan ik hiermee wat gemakkelijker de iets diepere waterlagen afvissen. Na 3 kwartier werpen, ik vis inmiddels op de windkant en word bijna uit mijn waadjasje geblazen, wordt Shimmy ineens onderschept. Boven diep water, dat betekent meestal veel goeds!

Aanbeet boven diep water!

Een beresterke vis vecht voor wat ze waard is. Meters lijn verdwijnen van mijn Curado en even later probeert een indrukwekkende dame zich ook springend te ontdoen van het naast haar bek hangende stuk rubber. Het mag niet baten, 5 minuten later kan ik haar pakken en de kant op tillen om haar in volle glorie te kunnen bewonderen. De prachtige snoek isperfect gehaakt en het onthaken is kinderspel. In sneltrein tempo zet ik mijn statief met camera klaar en schiet met de zelfontspanner een paar foto’s. Dat gaat goed, totdat het statief door de wind omver wordt geblazen en de camera in het zand ploft. Damn! Er zit modder op de lens en ik heb geen zin meer om de boel weer schoon te maken. Ik zie wel wat er geworden is van de paar foto’s (die achteraf helemaal niet onaardig bleken), mijn vis is het belangrijkste. Ik loop er mee het water in en houdt haar even vast. Dan maakt ze zich uit de vinnen en verdwijnt uit mijn gezichtsveld, een prachtig gezicht.

Donder en bliksem

Ik breng de boel weer in orde en vis verder. De zon is inmiddels verdwenen en in de verte klinken donderwolken. Niet veel later begint het te bliksemen en enorm hard te waaien. De bliksemschichten baren me zorgen. Ik tel de tijd tussen de flits en de donderklappen. 7 seconden, dus nog ruim 2 kilometer van me vandaan. Ik vis vooralsnog gewoon door. De miezerende regen is inmiddels overgegaan in slagregen. Niet veel later wordt dat keiharde hagel. Het onweer komt ook steeds dichterbij, 5 seconden tel ik nu. Ik vis door. Totdat ik nog maar 3-4 seconden tel, dan besluit ik dat het nu toch echt te gek wordt en ik ga de kant op. Ik heb geen zin om gevonden te worden langs de waterkant met een aan mijn lijf vast gesmolten neopreenpak …
Het weer is nu echt bizar. Vreemd genoeg is de wind ineens weg maar het hagelt belachelijk hard. En ook de donderklappen doen me sidderen. Als ik na 10 minuten weer 6 seconden tel en de het stilaan droog begint te worden besluit ik weer verder te vissen. Totdat een volgende donderbui langzaam maar zeker begint te naderen. Dan besluit ik dat het mooi is geweest.

Michel Rijnberg
https://www.facebook.com/michel.rijnberg

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden