Olá Mexico – Deel 2
Om half zes gaat de wekker. Iedereen is direkt wakker. Omdat je vanuit Nederland naar Mexico zeven uur ’terug in de tijd’ gaat, is het gevoelsmatig al tussen de middag en zelfs de langste uitslaper zal dan wel zijn bed uitkomen.
Voor ontbijt worden enkele heerlijke megamuffins uit een van de 150 boodschappentasjes gepakt en in de vroege ochtendschemering zitten we weer in de auto op weg naar de visgronden. Jeroen voelt zich helemaal thuis op dit soort wegen en in no time knallen we naar de brug. Eenmaal bij de brug wordt de auto geparkeerd en de spullen klaargemaakt. Wat zal er vandaag allemaal uit komen?
Ikzelf hoop vandaag ook een mooie bonefish te kunnen vangen. Jeroen en Andre hebben er beide al 2, dan moet dat mij toch ook lukken? Jeroen en Andre gaan met grote streamers aan de gang in de geul, hopend op een mooie Jack of wat er maar voorbij mag zwemmen. Al snel is het Jeroen die aanslaat. Een mooie snook springt en geeft heftig partij. Zitten hier ook slappe vissen?
Ook de eerste Snook is een feit
Terwijl Jeroen en Andre beide nog een Snook vangen probeer ik het met een Crazy Charlie in een ondiep baaitje. Rustig naar de bodem laten zinken en dan met korte rukjes binnenstrippen. BAF! Hangen! Bonefish? Heftig kopschudden en een harde run. Toch een Jack? De aftma 8 gaat hoepeltje rond en de vis neemt zelfs lijn. Wat een power weer. Bij de kant komt er een Horseye Jack boven van misschien 30cm. Weer een nieuwe soort en sportvis den top!
Deze Horseye Jack trok de Hardy 8 hoepeltje rond, ongelovelijk!
Een half uurtje later weer een felle knal. Ook dit is weer een beresterke vis. Slanker dan een Jack. Hij lijkt eigenlijk wel wat op een queenfish, zitten die hier ook? Ik pak het visje vast en wordt direkt gestoken door een van de stekels onder de buik. Nu hebben de Jacks deze ook, dus dat zal wel meevallen. Alhoewel? Het steekt als een gek en begint ook te kloppen… Moet toch wel giftig zijn dan?
Dit visje oogt onschuldig maar…
Heeft naast een set scherpe tandjes een aantal stekels die dodelijk gif bevatten… Daar had ik erg veel geluk mee…
Twee dagen later (dus daar kom ik later op terug) gaat Jeroen met een gids op pad en dan vangt hij ook zo’n visje. Het blijkt een Spinnfish te zijn en deze zijn dodelijk giftig volgens de gids. Dat is leuk om achteraf te horen! Zo zie je maar weer. Pas op welke vissen je wel en niet beet pakt, want een onbekende vis kan tot nare gevolgen leiden!
Goed, na een half uurtje ging de stekende pijn en het ontstoken gevoel weer weg en dus werd er verder gevist. Nouja gevist? Plotseling wordt de lucht boven zee gewoon gitzwart. Andre schiet er nog een plaatje van en daarna haasten we ons om de spullen in te pakken in de waterdichte tassen die Andre en Jeroen hebben meegenomen. Even later krijgen we een bui overheen waar de gemiddelde hogedrukspuit nog wat van kan leren. Want als het regent in de tropen, dan regent het hard!
Ojee!
Na de bui komt gelukkig het zonnetje weer terug en kunnen we een beetje opdrogen. Andre en Jeroen vangen beide direkt een bonefish op de zinklijn. Met mijn drijvende lijn vang ik alleen Jacks en die Spinnfish. Als Andre een kleine bone haakt duikt er vlak voor zijn voeten een pelikaan te water. Die lust ook wel zo’n stukje zilverschoon. Met veel moeite weet Andre de pelikaan weg te houden van zijn vis, want zelfs tijdens het onthaken blijft de pelikaan het proberen. Deze beesten zijn totaal niet schuw en we schieten de nodige foto’s. Ook voeren we hem een vals gehaakte Needlefish. Is die pelikaan ook weer tevreden.
Pelikanen, fraaie vogels en niet bepaald schuw
Ah toe nou…. een visje?
Nou vooruit…
Als we weer staan te gooien krijgt Jeroen een harde knal op zijn Bonefish vlieg. Een sterke vis neemt de nodige meters lijn maar vecht niet als een Bonefish. Echter het kopschudden van een Jack ontbreekt. Wat zal dit wel weer niet wezen? Het is elke keer weer een verassing. Uiteindelijk blijkt het een Palometa te zijn. Het kleinere zusje van de Permit. Jeroen zijn hoofddoel van deze vakantie was een grote permit. Zo komt hij in ieder geval al in de richting!
Jeroen met een beresterke Palometa, het kleinere zusje van de Permit
Nu wil ik toch ook wel erg graag iets van de bodem plukken. Maar aangezien ik zelf geen zoutwaterlijnen heb kan ik slechts doorvissen met de lijn die ik van Jeroen kon lenen. Gelukkig had hij nog losse sinktips bij zich. Bovendien kon ik de dag erna een 400 grains lijn van Andre lenen. Dat beloofd wat! Afijn de sinktip wordt gemonteerd en ik begin te gooien. De tweede worp en tweede strip word direkt beantwoord door een felle ruk. Van Jeroen en Andre heb ik geleerd niet met de hengel te slaan maar slechts
een ruk aan de lijn te geven. Als je mist krijg je dan vaak nog een herkansing. Dat is deze keer niet nodig want meters lijn vliegen van mijn reel. En volgens Jeroen en Andre zijn ze hier niet eens sterk! De backing wordt net bereikt en dan valt de druk weg. Gelost? Nee toch? Nee hij komt naar je toe, roept Jeroen. Dat is nou het voordeel als je met mensen op pad gaat die het kunstje doorhebben, daar kun je een hoop van leren! De vis wordt met succes uitgedrilld en dan is mijn eerste Bonefish een feit.
Sinktip er op en na 2 worpen en 2 keer strippen gierde de reel het uit…
Mijn eerste bone, ook die is binnen!
Oke, het mag dan niet helemaal de mannier zijn geweest om Bonefish te vangen, de eerste is in elk geval een feit en later op de flats gaan we wel voor het echte werk. Als ik even later direkt een tweede Bone vang is mijn dag helemaal geslaagt. Alles lijkt te lukken hier!
Andre schakeld weer over op de plughengel en staat verderop in de geul te gooien. Ineens horen Jeroen en ik hem roepen. Zijn zware plughengel staat hoepeltje rond en de lijn gaat recht naar beneden. Huh wat is dat dan, vast? Andre wijst een behoorlijk groot formaat aan en roept wat onverstaanbaars. Toch vis? Waarom beweegt er dan niets? We lopen die kant op en horen dan Andre
beter. Een grote rog vol op mijn magnum. Zeker een meter. Als we dichterbij komen zien we een grote vlek recht onder Andre’s hengeltop. Ja, die is wel een meter ja! En dat vlak voor je neus! De vis beweegt geen spier en blijft zeker 10 minuten lekker op zijn plekkie liggen. Jeroen is wel benieuwd of er uberhaupt leven in zit en begint met zijn hengeltop op de vis te prikken. Zo, das keihard! Ja dank je wel Jeroen, zegt Andre terwijl de rog een onhoudbare run de geul in neemt. Gelukkig maar een meter of 15, maar wel de verkeerde kant op aangezien Andre gewoon zn plug terug wil Jeroen pakt de camera en begint te filmen terwijl de zware strijd
voort duurt. De rog heeft overal schijt aan en Andre trekt zich een ongeluk aan dit logge beest. Als de vis dichterbij komt wordt hij maar groter en groter, en uiteindelijk zien we dat we onze schatting toch wat bij moeten stellen. Die is wel 2 bij 2! Allemachtig zeg wat een beest!
De vis beachen (strandlanding) blijkt echt geen optie. De rog is ruim 50cm hoog en licht al lang aan de grond. Bij elke golf wordt de vis een eindje opgeschoven en het inkomend tij helpt ook niet echt mee. Ik ga em toch pakken, roept Andre en hij overhandigt mij de hengel. Nu voel ik pas wat een gewicht er aan de andere kant van de lijn hangt. Slip dicht, een 100 grams hengel en je hebt gewoon geen enkele inbreng! Andre probeert de rog bij een flipper te pakken maar dit gaat echt niet werken. Dan ziet hij de grote luchthappers achter de kop, daar passen prima 2 handen in, per luchthapper! Als Andre echter zijn hand naar binnen steekt zien Jeroen en ik een hele grote staart omhoog komen, zoals een schorpioen dat ook doet. Alleen in dit geval is de stekel wat groter, namelijk een centimeter of 50 lang. De vis mikt en begint zeer agressief richting Andre te steken. Andre wegwezen daar! Net zo eindigen als Steve Irwinn, dat gaat niet gebeuren! Uiteindelijk breekt Andre toch maar de lijn. Dit wordt te gevaarlijk. De rog zwemt
weg alsof er niks gebeurt is. De Magnum verdwijnt mee de diepte in…
Andre baalt toch wel dat hij nu zijn favo Magnum moet missen en pakt maar even de vliegenlat. Jeroen en ik lopen ook weer naar de baai maar voordat we aankomen horen we Andre weer roepen. Zijn Aftma 10 kromt vervaarlijk en gelijk komt er een metertarpon helemaal het water uit! Op de aller eerste worp! Andre, die behoorlijk stond te puffen van het gevecht met de rog mag gelijk weer tot het uiterste en wonder boven wonder blijft de Tarpon hangen, zelfs na 5 hoge en wilde sprongen. Dan volgt een splijtende run de baai in, waarna de vis toch opmerkelijk snel moe wordt. Andre kan het nog nouwlijks bevatten en met zijn drieën bewonderen we dit bakbeest.
Na 5 keer springen een splijtende run stroomopwaards…
Een brede rug scheert door het oppervlak
Als de vis bij de kant komt beseffen we ons dat we gewoon een absolute topvangst voor ons hebben liggen. En dat gewoon op eigen houtje zonder gids of wat dan ook. Hoe mooi kan vissen zijn? Omdat tarpons bekend staan om het losschieten (of de haak schiet los of ze schuren door de schock tippet, 80 LBS Fluor Carbon) twijfeld Jeroen geen moment. Hij geeft mij de videocamera en springt bovenop de vis. Een wilde worstelpartij in het zanderige water volgt en even later ziet Jeroen er ongeveer net zo uit als onze auto. De vis is echter geland en daar gaat het om.
Wat een bak!
Nu heeft Andre op Cuba al aardig wat Tarpons gevangen, dit formaat was ook voor hem nieuw. Snel pak ik het meetlint en we komen toch een geweldige 120cm. Een vis van ca 40 pond, en gewoon op de vliegenlat!
120 cm spierkracht
A mouth like a bucket!
We schieten een serie foto’s en even later zwemt de vis rustig weg. Handen worden geschudt en in opperbeste stemming vissen we verder. We zijn pas twee visdagen onder weg en hebben bijna alles al gevangen!
De rest van de dag staat in het teken van de Snook. Andre en Jeroen vangen er een paar en uiteindelijk wordt ook mijn Magnum bruut aangevallen. Net als ik de magnum voor mijn voeten omhoog trek komt er een grijze schim omhoog die met een rotgang op de plug klapt. Net als bij het roofbleien vanaf de kribben krijg ik een gigantisch harde eerste run voor mijn kiezen en de slip giert het uit. Na een meter of 50 remt de vis af en dan begint een kort maar krachtig gevecht richting oever. Dit gevecht doet me erg aan de roofblei denken, alhoewel die er niet zo snel 50 meter vandoor gaan. Als de vis uitgedrilld is pak ik vol trots een mooie 70er uit het
water. Een mooi hooggebouwd exemplaar. Alweer een prachtige soort erbij!
Ook Andre weet de Snook te vinden met de streamer
Vlak voor mijn voeten knalt een schim omhoog
Die er vervolgens met Magnum en al heel hard vandoor gaat…
We vissen nog door als het al begint te schemeren. Lekker genieten van het ondergaande zonnetje en jagende pelikanen voor onze neus. Dan, vanuit het niets, komt er een megatarpon door het oppervlak. Een grote school harders springt geschroken de lucht in en de pelikanen duiken er direkt bovenop. Een waar schouwspel begint en dat recht voor onze voeten. Van onderen komen tarpons
van 100-180cm en van boven de pelikanen. De harders maken geen schijn van kans. En onze vliegen? Die worden niet aangeraakt. Maar wat maakt dat nou uit, dit is gewoon fenomenaal! Met het verdwijnen van de laatste zonnestralen verdwijnen ook de tarpons weer en moe maar voldaan rijden we terug naar de Lodge. We hebben een Snook van middelmatig formaat meegenomen en met een bord patat erbij vormt dit een heerlijke maaltijd. Vakantie ten top!
De cabana, prachtig bouwerk
De volgende morgen zijn we er weer vroeg uit. Jeroen heeft een survival gasstel meegenomen en wil een eitje bakken. Beetje benzine erin, 50 keer pompen, knop omdraaien en de fik er in. Ja, dat klinkt gemakkelijk! Uiteindelijk kost het ons zo’n 1500 keer pompen voordat de fik er in gaat en als de fik er dan in gaat brand zowat de hele cabana af. We vroegen om een vuurtje, geen steekvlam?!
En opeens was er vuur, wel een beetje veel…
Als even later de hoge vlam verandert in een minivlammetje houden we het maar voor gezien. Dit gaat hem niet worden zo. We nemen een paar muffins en laden alles weer in de auto. Tijd om te vissen!
Dagelijkse hoeveelheid spullen
Vandaag heb ik de 400 grains lijn van Andre tot mijn beschikking. Gooit als een kanon op mijn 8 alleen wel oppassen dat de hengel niet overbelast wordt. Andre en Jeroen vissen in de geul. Ik ga vanwege de straffe wind wat verder de lagune in om te kijken of de bonefish er weer is. Na een half uurtje een tik, ik sla maar mis. Direkt weer een tik. Precies zoals Jeroen het uitgelegt had! De reel geeft wat lijn maar de backing wordt niet bereikt. Een kleine bonefish heeft zich vergist in de bonefish vlieg van Jeroen.
Klein maar fijn, mijn 2e bone!
Jeroen loopt weer verder naar zijn spullen en binnen tien worpen roep ik hem alweer. Een felle tik gevolgt door een lange run het wijd op. Dit is een betere! Na een leuke drill weet de vis bij het landen alsnog de haak te lossen. Jammer dat ik geen foto heb van deze 40er, maargoed ik heb in elk geval weer het nodige drillplezier beleefd!
Jeroen en Andre komen nu ook in de lagune vissen en af en toe wordt er nog een jack of bonefish gevangen. De dag vordert gestaag en omdat het eind van de middag altijd goed is in de geul lopen we weer die kant op. Al snel weten Jeroen en Andre een Snook op de vlieg te vangen, bij mij wil dat nog steeds niet lukken. Toch komt in de schemering alsnog die aanbeet. Wild gestuiter, een Jack? Ik draai snel de losse lijn op, wachtend op die supersnelle run. Maar die komt niet. Wat is het dan? Een zilveren hoge vis komt omhoog. Jack? Nee krijg nou wat. Dat lijkt wel een African Pompano!
Een vrij belachelijke vis. Zo’n 50cm lang, 40cm hoog en misschien 2 cm breed! Een vreemd vierkant gevaarte uit de blauwe zee. Andre die naar mij toe komt lopen om te kijken wat ik nu weer de kant op sleep krijg ondertussen een flinke beuk op zijn gesleepte streamer en staat ook weer te drillen. Een fraaie Snook komt boven wat ook nog eens voor een dubbelplaat zorgt.
Een African Pompano! Zoiets mafs heb ik nog nooit gezien…
40-50cm lang, bijna net zo hoog en slechts een paar cm breed, wat een maf beest
Ook de Snook van Jeroen was uitgedrilld
Voorzichtig worden de vissen weer terug gezet. Maar hoe zet je zo’n Pompano terug? In ondiep water valt de vis direkt om en kansloos verloren spetterd de vis wat heen en weer. Ik loop met de vis mee richting geul en help hem een handje om weer weg te zwemmen. De vis is zo absurd dat hij mooi is. Een erg toffe vangst!
Die avond eten we weer een lekkere portie Snook met patat en rijst en duiken we weer vroeg ons nest in. Jeroen gaat morgen met een gids van de Boca Paila Fishing Lodge achter de Permits aan. Andre en ik gaan de flats verkennen met de kayak en ook nog even in de geul vissen. Benieuwd wat er nu weer allemaal voor moois uit zal komen zakken we weg in een diepe slaap…
Wordt
vervolgd
