Olá Mexico! -Deel 1
Brrrrr wat koud, was het eerste wat Andre en ik tegen elkaar zeiden toen we weer uit het vliegtuig stapten. Terug in Nederland, dat is wel weer even wennen. Gehaast op het vliegveld, dikke jassen, sjalen, mutsen? Ik wil weer terug! Moe maar voldaan kom ik ’s avonds thuis, waar mijn ouders en Judith mij op staan te wachten. Een lekkere knuffel, dat was dan wel weer fijn. Maar voor de rest? Nee ik had t prima naar mijn zin daar in Mexico!
De tiende januari is alles ingepakt. Ik wordt ’s avonds naar Andre gebracht vanwaar we de volgende morgen richting schiphol zullen vertrekken. Andre zijn vader was zo vrij om er om 4 uur ’s morgens zijn bed voor uit te komen, dat scheelde alweer een hoop gedoe met taxi’s of treinen… Eenmaal op schiphol komt Jeroen ook aan en worden de handen geschud. We gaan er voor! Inchecken, daarna nog even relaxen bij Holland Casino en dan snel het vliegtuig in… Nouja snel? Het vliegtuig heeft een uur vertraging ivm defecte toiletten. Ja hoor nu weet ik het: Ik ben weer op reis…
Eenmaal in de lucht begeven een voor een alle toiletten het en nadat we 2,5 uur omvliegen vanwege de wind dreigen we zelfs een tussenlanding te moeten maken op Miami als er nog meer mensen na het resterende toilet gaan. Nog 2 uurtjes knijpen dan maar en gelukkig landen we toch veilig op Cancun airport. Snel de koffers gepakt, allemaal?, ja allemaal…. en door naar Alamo, waar wij een auto gehuurd hebben. We huren expres de grootste ‘jeep’ die ze hebben omdat we over wegen zullen komen waar je met minder gewoon niet vooruit komt. Als even later de spullen er in gepropt worden kunnen we opweg naar het zuiden.
De ‘jeep’ waar we het mee moesten doen, niet wetende dat het een dummi zou zijn…
Na een 1,5 uur op de snelweg naar Tulum is het Andre die ineens achterom kijkt. Verrek! Mijn kleine sporttas zit die er wel bij? Hhm…. Nee dus… Wat doen we nu? Tsja omkeren dan maar en het hele eind weer terug karren. Eenmaal op het vliegveld lijkt het wel even te gaan duren en ook begint het al aardig te schemeren. Opnieuw naar het zuiden rijden gaat niet lukken, dus we zullen in Cancun moeten overnachten. Ene Roberto spreekt ons aan en heeft wel een mooie kamer voor ons. 100 Dollar per nacht… Hmmm dat was niet helemaal de bedoeling maargoed we moeten toch wat dus voor deze ene keer stemmen we er maar mee in. Eenmaal bij het hotel worden biertjes en ‘chika’s’ aangeboden, maar aangezien Jeroen en ik beide iemand hebben die thuis op ons wacht blijft het bij een biertje. Twee uur later halen we Andre op en daarna is het eten en naar bed.
Ook in Mexico waaide het stevig…
Dit was niet helemaal waar we op uit waren…
De volgende morgen gaat alles weer in de auto en rijden we opnieuw naar het zuiden. De hotelzone van Cancun ligt op een smalle strook land tussen de golf van Mexico en een grote lagune. We komen 2 maal over een brug en bij de tweede besluiten we eerst maar eens een paar worpen te doen. Het stikt er van de Needlefish en ook zien we kleine Jacks. Even een lijntje natmaken dus!
Ik pak voor nu even de spinhengel en begin te smijten met een Moresilda lepeltje. Jeroen en Andre pakken gelijk de vliegenlat. Na een aanbeet gemist te hebben krijg ik een lekkere felle knal op de hengel. Korte spurts heen en weer en dan vol het water uit. Barracuda!
De eerste vis en gelijk een Barracuda! Kan ik die alvast afstrepen…
Jeroen weet hierna nog een Needlefish, minibarracuda en minijack te vangen. Ik krijg nog een groupertje achter mijn ASP Spinner aan maar weet deze helaas niet te haken. Dan besluiten we weer verder te rijden. Andre moet het nog even doen zonder vis, maar daar zou verandering in komen…
Na een tussenstop bij een mega supermakt in Playa del Carmen slaan we een uurtje verder af op de road to nowhere, oftewel de weg naar Boca Paila en later Punta Allen. We krijgen al snel een bak regen over ons heen waar we gewoon van staan te kijken. We zitten toch in Mexico? Waar is dat mooie weer dan? Het eerste stuk van de weg is nog verhard maar daarna blijkt waarom we een jeep nodig hadden. Kuilen, plassen, gravel en zand. We stuiterener vrolijk overheen en kunnen de verleiding niet weerstaan het gas er
flink op te houden. Dan merken we direkt al dat onze jeep geen echte jeep is, want van vierwielaandrijving, grip of power is geen sprake. Dat wordt nog wat!
Rallyrijden op zijn best, we hebben immers toch een jeep…
Als vanuit het niets ineens de begroeïing stopt en we een brug op rijden vallen de monden open van verbazing. Drie vissers zitten kwijlend achter het glas te kijken naar een fenomenale omgeving. Dit is de stek waar we voor gereden hebben. Hier gaat het gebeuren! Gehaaster dan ooit wordt de auto uitgepakt en de spullen opnieuw klaargemaakt. Ik probeer het eens met een bruin shadje van USbaitandtackleshop, Andre en Jeroen vissen verder met de vlieg. De needlefish is hier in grote aantallen aanwezig en valt keer op keer de vliegen aan van Jeroen en Andre, helaas zijn ze nouwlijks te haken. Dan ineens een kolk achter mijn in het oppervlak geviste shad. En dan een klap. Mis, nog een klap ja hangen! Een mooie Jack knalt een paar meter door de slip en komt dan hevig kopschuddend richting de brug. Dat is al de 2e soort die ik van mijn lijstje kan strepen, dat gaat lekker zo! Al knorrend poseert het visje voor de foto en kort erna zwemt hij verder opzoek naar een nieuwe prooi, mij grijnzend achter latend…
De 2e vis een mooie Jack, ik was direkt verkocht!
We vissen nog even verder en lopen langzaam de brug over naar de andere kant. Andre moet je zien! Een gigantische grijze schim licht doodstil achter een pijler van de brug. Barracuda of Tarpon? Groot is het zeker. Helaas heeft de vis nergens intresse in en even later zwemt ze rustig weg. Omdat we een andere plek ook even willen verkennen laten we de brug verder met rust en lopen we via een smal paadje door de mangroven door richting zee. Hier sta je dan, een prachtige baai voor je neus met een smalle geul naar open
zee. Helder blauw water en overal zie je Needlefish en andere aasvisjes. Dat moet helemaal goedkomen hier!
Droomstek!
De eerste worpen, altijd spannend…
Ik vis een tijdje door met kunstaas maar pak dan ook de vliegenlat. Een kleine crazy charlie er aan en rustig binnen strippen over zand. We zijn een uur of 2 bezig als Jeroen en ik Andre horen roepen. Zijn aftma 8 gaat leuk krom en wild vechtend komt er een vis naar de kant. Bonefish! Op de eerste visdag en dan ook gewoon blind werpend in de lagune. Ook Andre is nu van de nul af en meer dan tevreden vissen we verder.
Gewoon blind vissend vangt Andre zijn eerste vis van de vakantie, direkt een leuke Bonefish!
Jeroen is als volgende aan de beurt en mag een leuke bone bijschrijven, ook blind gevangen. Hierna volgt er nog een voor Andre en ook nog een voor Jeroen. Gewoon vier bones achter elkaar, en dat met 400 grains zinklijnen blind in het zanderige water. Ikzelf vis met een drijflijn en kom duidelijk niet diep genoeg voor de bones. Wel vang ik nog een pufferfish, die zich luid knorrend oppompt in mijn hand.
Jeroen volgt snel
Andre vangt ook zijn 2e Bone
Puffie de Pufferfish
Omdat we niet weten hoe lang we nog moeten rijden besluiten we terug te lopen naar de auto. De locals zijn inmiddels ook gearriveerd op de brug en hijsen de een na de andere kleine jack de brug op. Deze gaan helaas niet terug, maar voor deze mensen is dit gewoon een welkome voedselbron. Daar doen we dus niet moeilijk over!
We waren niet de enige vissers hier…
Door de mangroven naar de flats, prachtig!
Als Jeroen een laatste worp richting de school Needlefish doet wordt zijn bonefish vlieg direkt van het oppervlak gegrist door een leuke Jack. Vliegenlat goed krom en heftig protest onder de brug. Bij de laatste zonnestralen worden wat foto’s geschoten. Dit hadden we niet durven dromen, barracua, needlefish, jack crevelle, pufferfish en bonefish op de eerste dag! De corona’s ploppen open en we drinken eerst even een biertje, genietend van de ondergaande zon en het schitterende uitzicht.
Deze Jack was de Needlefish waar Jeroen het op gemunt had te snel af…
Wat Jeroen overigens helemaal niet erg vond!
In het donker is het weggetje nog spannender dan overdag. De gaten staan nu vol water en de ene keer zijn ze ondiep waarnaar we bij de volgende kuil het water over de moterkap zien spoelen. De koplampen gaan zelfs uit. Andre zit te genieten achter het stuur en direkt wordt afgesproken dat we vanaf nu om de beurt zullen rijden, want wie wil er nou niet helemaal los gaan op zo’n weggetje…?
Als we ’s avonds moe maar voldaan aankomen in Punta Allen kijken we rond naar een goede slaapplek. Uiteinelijk komen we uit bij Cuzan Fishinglodge. Een gezellig park met mooie houten Cabana’s en een gezellige uitstraling. Voor 70 dollar per nacht is de prijs ook nog eens niet heel absurd en dus besluiten we hier in ieder geval de eerste dagen te blijven. Met al dat regenwater is in een tent slapen immers ook niet alles…
De smiddags gekochte hele kip wordt in no time omgetoverd in een stapeltje botjes en met wat muffins erbij is het genoeg om een nacht te kunnen slapen. Om een uur of 9 liggen we in ons bed en binnen 10 minuten is het helemaal stil in de Cabana. Drie vissers dromen weg over wat nog komen zal…
Wordt
vervolgd…
Adios,
Volkmar Strikkers
