Winterkarper op de Ebro
Vismaat Victor en ik hadden het plan opgevat om in het najaar naar de Ebro te gaan. Lekker achter de karpers aan, terwijl in Nederland de winter zijn intrede doet. Een aantal jaren terug vingen we eind oktober een stel mooie vissen, dus de verwachtingen waren hoog!
20kg buffel voor Victor tijdens de vorige trip
Een onverwachte steelheadtrip naar Canada voor mij zorgde ervoor dat de karpersessie iets opgeschoven moest worden. Aangezien de temperaturen in Spanje een stuk hoger liggen dan in Nederland zou de 2e week van november geen problemen moeten opleveren. Het werd even anders…
Dit keer geen 100kg bolies mee, maar desondanks is de auto weer aardig volgestouwd. Nachtvisserij is in Spanje verboden, zodat er geen tenten en stretchers mee hoeven. De karpers laten zich overdag goed vangen, dus dat is geen probleem. S’nachts moeten ze opletten dat ze niet ten prooi vallen aan de jagende meervallen, dus of het erg effectief zou zijn is maar de vraag. Persoonlijk vind ik het ook leuker om overdag een karper te drillen. Je beleefd alles veel intenser dan s’nachts wakker worden van een gillende optonic. De hengeltop buigt door, de waker kruipt omhoog…dan ineens begint de slip te tikken…een run! Toch veel mooier? Plaats dit alles in een schitterende bergachtige omgeving en beter dan dit wordt het niet! Niet alleen de kilo’s, maar de manier waarop, de plek, de moeilijkheidsgraad, schoonheid van de karper zijn voor mij misschien wel belangrijker dan het gewicht.
Als ze mooi zijn is grootte niet belangrijk…
Vooral s’ochtends springen de karpers veelvuldig, op die manier kom je er makkelijk achter welke trekroutes ze nemen in de rivier. Een boot is dus noodzakelijk om snel te kunnen verkassen. We hebben een huisje gehuurd waarbij een boot inbegrepen is dus dat is geen probleem.
Als we bij de rivier aankomen zien we dat het water een stuk hoger staat als destijds. Ook zijn de oevers nogal blubberig, de boot gaat een make-over krijgen! We beginnen op een van de topstekken van weleer. Hier vanuit hebben we een goed overzicht over een groot gedeelte van de rivier. We peilen de stek uit en kijken of er geen takken of andere rommel op de bodem ligt. Daarna voeren we wat maïs en kunnen de hengels het water in, het afwachten is begonnen! Er springen wat karpers, klein, maar geeft wel vertrouwen.
Dat keldert als ik de watertemperatuur meet. Slechts 12graden, terwijl we hoorden dat het kort ervoor nog bijna 20graden was. Het is op zich niet te koud, maar hier zijn de karpers een veel hogere temperatuur gewend. Ook het feit dat de temperatuur in korte tijd zoveel gedaald is is geen goed teken. Blijkt ook als we aan het eind van de dag geen aanbeten kunnen noteren. We voeren een andere stek aan en hopen dat het morgen beter wordt. De voorspelling is een mooie zonnige dag, misschien zet dit de karpers aan tot azen.
De boot na een dagje vissen
De volgende dag zijn we genoodzaakt om vanuit de boot te vissen. Aangezien het bootje niet bijster groot is, laten we alle niet noodzakelijke spullen achter op de oever. Het is nog steeds wat krap in de boot, maar wel te doen. Er springen regelmatig wat karpertjes rond de stek. Zou het vandaag dan wel lukken?
Ondanks dat we verschillende dieptes proberen blijft het stil. Na een paar uur besluiten we om het aan de overkant te proberen. Daar sprongen gisteren regelmatig karpers onder de kant. We zitten er lekker in het zonnetje, maar ook hier houden de karpers hun bekken stijf dicht. De watertemperatuur blijkt weer een graad gezakt te zijn. Op deze plek gaat het nu niet lukken en we besluiten de rivier te verlaten en het morgen op de plas te proberen.
Op advies van de eigenaar van het appartement bevissen we een wat ondieper gedeelte van het meer. Totaal tegenstrijdig van wat we gewend zijn, maar waarom zouden we locale kennis negeren? De stek wordt verkend met de dieptemeter en de hengels worden verspreid tussen de 3 en 5m diepte.
Er waait een gure wind en het regent ook nog eens een groot gedeelte van de dag. We zitten aardig te vernikkelen onder de paraplu. De karpertjes springen er daarentegen lustig op los. Zou het hier nu wel lukken? Rond het middaguur krijg ik op de diepste hengel een knallende run. Helaas is het van korte duur, lijnbreuk, waarschijnlijk doorgescheurd op de stenen. Daarna blijft het wederom stil…
Aan het eind van de middag trekken we ons eigen plan en gaan op zoek naar een andere stek. We vinden een grote ondiepe plaat van 5m waarna het afloopt tot ruim 12m. We plaatsen een boei op het einde van de plaat en één op 11m. Tussen de boeien voeren we een emmer maïs om alvast wat karpers op het voer te krijgen.
Als we s’ochtens in de haven staan worden we onaangenaam verrast door het weer. Het zit potdicht van de mist! We varen kort onder de kant richting onze stek. Dat niet iedereen voorzichtig is met weinig zicht blijkt wel als we even later een boot op volle snelheid langs zien komen!
Zodra de boot is uitgeladen en de rodpots staan kunnen we de hengels gaan uitvaren. Onze stek ligt een kleine 200m uit de kant en het zal nog lastig genoeg zijn om die te vinden in deze mist. Gelukkig staat er geen wind en vallen de boeien goed op. Om terug te varen gebruik ik het silhouet van de berg als richtpunt, want dat is het enige wat ik nog net kan zien.
Potdicht van de mist
Victor vist links van mij op 5 en 6,5m, ik op 8 en 11m, door deze spreiding kunnen we erachter komen op welke dieptes de karpers azen. Nu maar afwachten of we een goede keuze gemaakt hebben. De watertemperatuur is 16,5graden en dus stukken hoger dan op de rivier. Dat geeft vertrouwen!
Na een uurtje of twee krijgt Victor een aanbeet op zijn linkerhengel. Duidelijk te merken dat de karpers warmer water gewend zijn, want hij stribbelt niet erg tegen. Onder de kant lijkt hij wakker te worden en gaat er nog een paar keer vandoor. Even later stuurt Victor de vis richting het net en de eerste karper is een feit. Een schubkarper van een pond of 15. Geen monster, desondanks zijn we blij als hij uiteindelijk in het net ligt. Ons doorzettingsvermogen wordt eindelijk beloond!
De mist is ondertussen opgeklaard en Victor gaat de hengel weer uitvaren. Als hij bij de stek is gaat plotseling zijn rechterhengel af! Zo vang je 3 dagen niets en nu 2 aanbeten binnen 10 minuten! Tegen de tijd dat Victor terug is heb ik de karper al uitgedrild en is bijna klaar om te netten als plotseling de haak losschiet! De karper was van hetzelfde slag als de vorige, toch baal ik ervan. Het lijkt erop dat we eindelijk een goede stek hebben gevonden. Hopelijk kunnen we de karper op de stek vasthouden en nog een paar mooie dagen beleven.
Halverwege de middag is het mijn beurt. Ik krijg een trage run op mijn linkerhengel, wat vaak duidt op een betere vis. De karper zwemt schuin naar de kant toe en ik kan nog niet echt een inschatting maken van het formaat. Dan voel ik ineens wat schuren! Snel verminder ik de druk en loop wat naar achteren, zodat ik wat hoger sta en de vis hopelijk snel los komt. Langzaam komt de vis mee, maar het schuren blijft. Voorzichtig probeer ik de vis in beweging te houden en even later springt de lijn los uit het obstakel. Nu snel wat meer druk erop en de vis naar de kant toe pompen. Een meter of 20 uit de kant zien we de karper voor het eerst in de oppervlakte. Ondanks de afstand lijkt het om een mooi exemplaar te gaan. Hopelijk heeft de nylon voorslag geen grote schade opgelopen, want deze vis wil ik echt niet verspelen! Als we de karper nog wat dichter onder de kant zien zwemmen wordt het duidelijk, dit is een forse schubkarper! Schitterend om te zien in dit glasheldere water. Victor staat klaar met het net en bij de 2e poging ligt ie erin!
Als ik in het net kijk geloof ik mijn ogen niet, wat een bak! Voorzichtig leggen we de vis op de onthaakmat en worden de weegspullen opgezocht. Het digitale unster geeft 19kg aan, dat betekent een nieuw pr!
Uiteindelijk, na veel geploeter in de blubber en meerdere keren verkassen, de beloning voor al onze inspanningen. De karper is fors gebouwd en prachtig om te zien. Na de fotosessie zet ik de vis terug in het heldere water en geniet nog even na voordat ik de hengel weer ga uitvaren…
Eerste vis gelijk een nieuw pr!
Tijd om er lang bij stil te staan is er niet, want Victor krijgt alweer een run! Binnen een paar seconden is het alweer voorbij, lijnbreuk! Balen, helemaal als kort erna ook zijn andere hengel af gaat en deze vis losschiet.
Zo snel de runs elkaar opvolgen, zo snel is het ook alweer tijd om op te ruimen. Jammer, maar het is al snel donker zo laat in het najaar. We strooien weer een emmer maïs uit over de stek en varen met een goed gevoel terug naar de haven!
Nadat we de ban gebroken hebben, blijven de aanbeten komen. Op deze manier hebben we de laatste 2 dagen eindelijk kunnen oogsten. Erg welkom, na alle energie die we in deze trip gestoken hebben. Eindelijk de karpers gevonden, maar na een aantal geloste vissen en lijnbreuk hebben we de montage en strategie wat aan moeten passen.
Het bleek het beste om een dyneema hoofdlijn te gebruiken voor een snelle beetregistratie. Daaraan een lange en dikke (60/00) nylon vooslag als bescherming tegen de met stenen bezaaide bodem.
Ook besluiten we om direct na een aanbeet de boot in te stappen en snel naar de vis toe te varen. Op deze manier verkleinen we de kans dat de lijn ergens achter blijft hangen.
Na deze wijzigingen verspelen we vrijwel geen vis meer en vangen nog een stel karpers waaronder exemplaren van 16kg en 17kg!
Achteraf mogen we met een goed gevoel terug kijken over deze trip. Het was dan niet wat we verwacht hadden, maar het weer, waterstand en dergelijke kun je nooit voorspellen. We hebben eruit gehaald wat erin zat. Doorzetten en blijven zoeken, wat uiteindelijk resultaat opleverde.
Tot ziens!
Groet,
André de Wit
Moet een leuke trip geweest zijn! Schitterende plaat ook die laatste! Gefeliciteerd met het PB!