Rauwe rivier, deel 3
In het vorige deel had ik beloofd om de foto’s in te scannen om te laten zien hoe de two-tone was opgeknapt na een aantal jaar. Dit heb ik helaas nog niet gedaan maar gaat zeker gebeuren.
We gaan terug naar 2005….
We waren natuurlijk alweer veel te vroeg in het jaar begonnen op de rivier, zoals gewoonlijk. Maar zodra de temperatuur in het voorjaar de 15 graden bereikte dan zat het tussen je oren wel goed….dat het water gewoon nog zeer koud was …tja… Het duurde dan ook geruime tijd voordat er echt pas regelmatig ”geharkt” kon worden. Eind april moet het toch zo ongeveer wel losgaan dus we zitten weer lekker verdekt opgesteld. Piep piep, sms van Hans: “Keroltie, ik hed er een” Kijk, dat geeft hoop! Helaas blijft het bij mij die nacht stil. Ik begin inmiddels weer aardig het zuur te krijgen, bij Hans gaat de pieper de komende 12 sessie’s iedere nacht af terwijl het bij mij stil blijft….wat nu te doen…. De vis moet hier langskomen en dat kan niet lang meer duren, blijven zitten of…..
Optie 1: Een hulplijn bellen…
Optie 2: Het publiek om hulp vragen
Optie 3: Fifty fifty…
Tja, te veel ”deal or no deal” gekeken. De voorjaarsstek die enkele kilometers verderop ligt had ik al bevist en een fraaie schub was op de mat gekomen. Alleen op de een of andere manier was het daar zaken doen binnen 2 weken want dan trok de vis weer weg….en zonder boot waren ze dan op een onbereikbaar stuk water beland. Gelukkig…
Eindelijk begint er vis langs de route te trekken. Gedurende 12 sessie’s gaat de pieper iedere nacht een of twee keer af. Zeer opvallend is dat de Stekken van Hans nu 12 sessie’s geen vis opleveren….
Deal or no deal
.
Het is op dit stuk rivier ook nog eens zeer opvallend dat de aanbeten allemaal tussen 12:00 en 02:30 komen. Geen idee hoe dat kan maar zo is nu eenmaal het leven :) Het is als ik mij het nog goed kan herinneren de 6e sessie ongeveer als ik 2 vissen vang van elk exact 24 pond. Een vriend is even op bezoek als ik net een vis sta te drillen. Ik zeg nog voor de grap: ”Oh, het is 02:00uur, ga maar bij de andere hengel staan want die gaat zo af”” En zeer toevallig gebeurde dat ook. Eigenlijk zeg je dat zo vaak tijdens een sessie maar het is dan wel grappig als het dan ook echt een keer zo is.
De vis voelt zeer sterk en neemt een gigantische run. Als de vis stopt hark ik hem zeer langzaam naar me toe. Hij is zeker 70 meter bij me vandaan nu dus dat duurt wel even. Als de vis eindelijk bij de kant komt neemt hij weer een schot dat niet te houden is. Dezelfde lange route als we hem zojuist naar ons toe hebben getrokken gaat hij weer terug, ”Tering, dit moet een mega bak zijn” zeg ik tegen de vriend die op bezoek is. Als de vis wederom klaar is met het schot komt hij als een zemen lap aan de oppervlakte liggen (dit kon je ongeveer waarnemen door het maanlicht). Nou, dan kan je die lap weer gaan binnen halen dat hele stuk. Me arm is inmiddels dwars af van het halen en de vriend staat klaar met het net. De spanning is inmiddels zeer groot en het duurt niet lang meer of ik ….neem een Rennie. De vis wordt geschept en direct krijg ik toch een gevoel van teleurstelling…dit is geen mega bak. De vis is 24 pond, een mooie vis natuurlijk maar gezien de dril had ik stiekem toch meer verwacht… Ik verkoop de vis aan een stel Polen en ga weer lekker slapen, deze vis kan je beter kwijt zijn als rijk!
Nee, natuurlijk niet! Ik ben zeker blij met de 2 gevangen vissen en ze worden na de foto netjes terug gezet :)
Megasterke vis met fraaie “peddel”
.
Net zo zwaar maar veel minder sterk
.
De volgende sessie’s worden hier nog enkele fraaie vissen gevangen. Niemand ziet me zitten terwijl ik eigenlijk vol in het zicht zit. Zodra het licht wordt worden er dan ook foto’s genomen en zet ik de joker in. Het verkeer komt hier zo op gang en dan moet je zorgen dat je weg bent. Enkele weken later valt de stek stil en zijn de vissen waarschijnlijk elders heen getrokken. Tijd om andere plaatsen te gaan bevissen!
Deze stek zal ik in het najaar weer gaan bevissen en dat zou op de valreep een echte brute beer op de mat brengen. Daar kom ik uiteraard op terug……
.
Laurens van Emmerik
.
