PR graskarper gebroken!
De aankondiging van opnieuw een bloedhete dag en het succes van Hendrik-Jan met het vangen van supergrote graskarpers maakt dat ik er zelf ook op uit wil trekken om zo’n monster te vangen!
Ik ben deze dag alleen. Dat gebeurt niet vaak maar soms vind ik dat ook wel lekker. Zeker na een hele drukke tijd op mijn werk kun je dan even bijkomen en het vissen op karper is dan ook nog extra relaxed. Geen gedoe met boten en trailers en tassen vol met kunstaas sjouwen. Nee, gewoon lekker de spulletjes in je auto en bij de visplek de paar spullen uitpakken die je nodig hebt: en voor de rest gewoon lekker afwachten wat er gaat gebeuren! Ik heb besloten vroeg te beginnen en eerst met vastloodmontage op een klein plasje te proberen één van de vele schubkarpers die er zwemmen te vangen. Omdat ik hoop dat de stortbuien van de nacht ervoor voor extra zuurstof en dus hopelijk voor meer activiteit in het water hebben gezorgd. En ook om de nieuwe dieptemeter op de voerboot te checken; en die doet het geweldig! Hier zal ik later nog een artikeltje aan wijden. Ik parkeer het aas onder een paar overhangende bomen, klap mijn stoeltje uit en ga met een kopje koffie lekker zitten. Het zonnetje komt op, vogeltjes fluiten, je kent het: puur natuur, heerlijk. Toch gebeurt er maar weinig en na een paar uur fel brandende zon, en na het zien van de eerste karpers in de oppervlakte maakt dat ik het niet meer hou en achter de graskarpers aan wil gaan. Ik ruim de spulletjes in de auto en maak een hengel klaar voor het vissen met de drijvende broodvlok. Ik vis met een 3,5lbs Sportex karperhengel opgetuigd met een Shimano baitrunner L opgespoeld met 31/00 Daiwa Infinity green nylon lijn. Als haak gebruik ik een vijfje met rechte steel. Ik koop meestal een paar ongesneden witte broden waarmee je dikke plukken uit het interieur kan halen die ik als een soort bloemkoolstronkje aan de haak kneed. Hiermee heb je een prachtig drijvende vlok die je ook nog fatsoenlijk kunt werpen. Een techniek die ik van Hendrik-Jan heb geleerd een paar jaar terug!
Een plaatje van vorig jaar: dit is wat je hoopt te zien, prachtig toch!?
Ik rij met de auto langs een paar bekende plekken waar we de vissen vaak hebben kunnen zien. Het duurt even voor ik ze gevonden heb. Maar op één van de plekken zie ik (polaroid-zonnebril!) een vijftal vissen tegen een rietkraag aan liggen en soms een rondje zwemmen. De afstand is te groot om aan te werpen maar met de wind in de rug probeer ik een andere techniek. Ik werp mijn vlok helemaal zijdelings weg langs mijn oever en laat vervolgens de wind het werk doen. Deze waait de vlok rustig richting de overkant terwijl ik wat lijn bij blijf geven. Daarnaast strooi ik er een paar losse korstjes bij. De drift gaat lekker en de vlok waait richting de vissen. Spannend! Opeens gekrijs en jawel hoor: een aantal kopmeeuwen heeft de vlokken ook opgemerkt en slaan toe! Snel sla ik mijn haak uit de vlok en ik wacht tot de meeuwen uitgevreten zijn; meestal gaan ze dan wel weer weg. Even later probeer ik het weer en nu gaat het goed! De korsten bereiken de overkant en de vissen laten aan hun houding zien dat ze het opgemerkt hebben. Dat zie je voornamelijk aan de hellingshoek in het water die verandert: de kop komt lichtjes omhoog en de borstvinnen beginnen te “zwaaien”.De eerste losse korst verdwijnt onder water, die is gegrepen! Kort erna verdwijnt mijn vlok onder water. Ik wacht even tot ik de lijn op het water weg zie “lopen” en dan draai ik de lijn snel strak en sla aan. Hangen! En hoe! De vis neemt een run naar rechts van zeker 20 meter en wil onder een boot verdwijnen. Met veel geweld weet ik hem daar uit te houden. Vervolgens probeert hij via de hoek van het kanaaltje een zijsloot in te komen. Ook die aanval weet ik te stoppen. Dan draait hij om en komt met een bloedgang op mij af en wil opnieuw onder een andere boot doorgaan. Hoezo kennen de vissen het water waar ze in zwemmen: in minder dan een minuut heeft hij drie plekken gevonden waar hij kan ontsnappen! Ondertussen heb ik hem gezien en ben ik ietsje zenuwachtiger geworden. De vis is namelijk enorm! Dus nu dril ik maar iets voorzichtiger om de vis in ieder geval niet te verspelen. Een paar minuten later ligt de vis in het net en probeer ik hem op de kant te tillen. Mijn hemel, wat een gewicht! Snel op de mat en de weegzak erbij: 36pond! Mijn record! Dus ook nog maar even het meetlintje erlangs: 112cm! Ik ben helemaal blij, wat een prachtbeest! En het geluk is met mij vandaag want één van de bewoners in de buurt heeft het spektakel gezien en is zo vriendelijk een paar mooie foto’s te schieten.
Ze worden steeds groter. Prachtige vissen!
Hierna verlaat ik deze plek. Hier vang je nu voorlopig even niets meer en ik zoek verder. Ik vind nog twee plekken met vis. Op de eerste plek haak ik een vis die ik helaas verspeel; de haak komt weer los uit de bek, jammer. Op een andere plek zie ik een aantal karpers in 30cm water liggen, nagenoeg met de ruggen boven water. De schubkarpers vang ik niet, maar de eerste de beste graskarper die voorbijkomt grijpt mijn aas en hangt. De vis is ongeveer een meter met een vrij merkwaardige bochel in zijn rug. Voorzichtig zet ik hem terug in het water. Heb maar even mijn schoenen uitgedaan en hem geholpen in dat ondiepe water!
De “bochel” gaat voorzichtig terug in het ondiepe water
Het is mooi geweest. Ik besluit naar huis te gaan. Twee prachtvissen en een PR. Heerlijk weer. Aanbeten die je kunt zien in de oppervlakte. Prachtige drills. Oppervlaktevissen blijft schitterende visserij, ik kan daar nooit genoeg van krijgen ben ik bang!
John Smit
