Lac du Irritant, prachtige schubkarper!
De laatste paar sessies is er iedere keer vis op de kant gekomen en ik hoop dus ook dat dit voorlopig nog even zo blijft. Ergens heb ik het gevoel dat het nog wel los kan gaan, voor zover je hier van ”losgaan” kan spreken, en ik besluit om een vissessie in te ruilen voor een aas maak sessie. Snel ingrediënten inslaan en een fors aantal eieren, hier kan je er geen genoeg van hebben. Eigenlijk heb ik in de vriezer nog voldoende aas liggen, maar ik ga het er niet mee redden als er ook nog een najaars- offensief komt op een ander water. Het is even een vervelend klusje maar dan heb je ook wel wat. De voorbereidingen vergen meer tijd als het aas maken zelf en ik laat niks aan het toeval over als het even kan. Daarbij ben ik in de gelukkige positie dat Sanne altijd meehelpt en haar vrije dag opoffert, wat een geluk.
Na een avond ploeteren heb ik een flinke hoeveelheid extra voer, hiermee gaat het hopelijk lukken. Ik woon maar in een klein huis, dus er is geen plaats voor een boilie spuit op luchtdruk, een speciekuip voor het deeg etc. Het is dus roeien met de riemen die je hebt, maar als je alles strak inplant en met een ”plan” te werk gaat kan je ook met minder een eind komen. Voordeel is dat het na de kneedpartij ook weer snel schoon is. De stank blijft echter nog wel lang hangen :)
Sinds ik Bernard ken is het zelf aas maken weer helemaal hot en ik zal niet snel meer een boilie zo uit de zak kopen. De voordelen zijn in ieder geval groot genoeg om er mee door te gaan. Zo heb je altijd een uniek aas waar niemand mee vist, dit is wel zo lekker als je met bijvoorbeeld een voer offensief bezig bent. Ook kun je de prijs flink drukken en dat is wel zo fijn. Nadelen zijn er natuurlijk ook: het kost best veel tijd en het word snel een hobby binnen een hobby.
Deze vis kon het wel waarderen
.
Ondertussen zit ik weer achter de hengels bij te komen van de aas sessie als er een bezoeker langs komt. Het is een oudere man, Spro petje op en een varifocus bril met ontspiegelde glazen. Witvisser dus. We raken wat aan de praat en al vrij snel blijkt de man toch een wat nors type. Als hij de voerboot ziet weet ik al precies wat hij wil gaan zeggen, en daar komt vast ook een ‘’aardappel’’ in voor dus ik besluit hem eens voor te zijn…… Op een zeer serieuze en vriendelijke manier:
Ik: nou, ik zag van de week toch zo iets bizars…
Hij: Ohw, wat dan precies?
Ik: Nou, ik rij dus langs het kanaal, zie ik daar ineens een man op een zilveren koffer zitten. Heeft hij een hengel van een meter of 11 in zijn handen, zit de hele dag naar een dobber te kijken en maar continue ballen voer erin gooien. Dat is toch geen vissen meer!
Het is moeilijk maar ik weet me gezicht zeer strak in de plooi te houden en blijf over het water kijken, niet in de lach schieten is nu de grootste missie. De beste man weet totaal niet meer wat hij moet zeggen en amper een minuut later zit ik weer heerlijk alleen achter de hengels. Die had ik mooi tuk :)
Wat een kleur!
.
Een paar uur later komt Hans erbij zitten, we gaan nog een nachtje extra door want er komt met regelmaat vis op de kant. Hans heeft amper zijn hengels in liggen als er wederom een bezoeker komt. Het is een Poolse jongen en hij vist ook op karper…..ja, ik weet het, maar voordat we ook maar iets kunnen vragen zegt hij direct dat hij alles wat hij vangt direct terug zet. Kijk, dit horen we graag! Het blijkt een super aardige jongeman te zijn en al gauw wordt het een leuk gesprek. Het duurt zelfs vrij lang voordat hij weer naar huis gaat Hij belooft om de volgende ochtend nog even te komen kijken voordat hij zelf een ochtendsessie gaat doen aan de overkant van het water.
Voor mij geen zilveren koffers……
.
De volgende morgen zeer vroeg staat hij inderdaad alweer aan de tent, alleen is hij ditmaal bewapend met 3 flessen bier en een grote glimlach. Shit, dit is eigenlijk echt te vroeg voor een biertje, maar we laten ons dus mooi niet kennen :-).Na het ‘’Heineken drinkontbijt’’ leent Hans hem nog even zijn kar zodat hij maar een keer hoeft te lopen in plaats van vier keer met al zijn spullen. Het was zeer duidelijk dat hij nog nooit een kar had gebruikt, want het was alsof hij net een 50er had gevangen zo blij verast was hij na dit gemak.
Prima afsluiter van de sessie
.
Wordt vervolgd.
Laurens van Emmerik
