Korstvissen

Met HJ stond een nachtje karperen gepland op een als “moeilijk” bekend staand kanaal. De grote vissen die er zitten maakten dat we het toch wilde proberen.

Karperen, ooit deed ik het nagenoeg elk weekend. Vanaf maart t/m oktober werden naast werken de weken gevuld met boilies draaien, voeren, voeren en nog eens voeren en van vrijdag op zaterdag vissen. In Nederland, maar ook Frankrijk werden zo jaarlijks vele mooie uren aan de waterkant doorgebracht. Tot het moment kwam dat de scherpte er af ging, de motivatie minder werd en het meer op “moeten” dan op “genieten” ging lijken.

Andere visserijen begonnen bovendien meer en meer aantrekkingkracht uit te oefenen en steeds vaker werd het karpervissen verruild voor het vissen op snoek en later ook snoekbaars en meerval. De laatste jaren vissen we dan ook nog voornamelijk op roofvis en blijft het fanatiek vissen op karper meestal beperkt tot de “gesloten tijd”.

Maar toch, karpervissen blijft bij tijd en wijle een zeer spannende bezigheid, en het doorbrengen van een nachtje in de slaapzak achter de piepers is nog steeds geen straf. En dus keken we verwachtingsvol uit naar wederom een ouderwets nachtje karperen. Ook vorige week visten we op dit kanaal, zonder resultaat, maar nu zou het vast beter gaan.

Om zo maar lukraak een nachtje op een stek te vissen heb ik nooit zo zien zitten. Een degelijke “voerbereiding” geeft me altijd meer vertrouwen en heeft vaak (maar niet altijd…) mooie resultaten opgeleverd. Ook voor deze kanaalsessie wilde ik dus perse voor-voeren. Op de stek die we voor ogen hadden betekend dit echter wel dat er in het donker vanuit een bellyboat gevoerd moest worden. Je moet er wat voor over hebben… En dus toog ik afgelopen week enkele keren met in mijn auto een bellyboat, waadpak, waadschoenen en flippers richting de waterkant. Zo konden de meest strategische plekken worden aangevoerd. Ik had er een goed gevoel over.

Omdat we met twee auto’s naar de stek van onze keuze zouden rijden besloten we direct op de stek af te spreken. Omdat ik nog enkele verplichtingen had zou ik wat later komen als Hendrik-Jan. Gezien de warmte en de stek die we voor ogen hadden had ik bovendien niet zo’n behoefte heel vroeg aan de waterkant te zitten.

Het is 16.00 uur als ik wordt gebeld door HJ; ik heb zojuist een enorme fluiter gehad, helaas schoot de vis los, volgt het relaas van HJ me vol enthousiasme! Mooi, denk ik, het lijkt er op dat we een nacht vol actie tegemoet gaan. Extra snel pak ik de auto in en een uur later ben ook ik ter plaatse.

Ik installeer mijn hengels naast die van HJ, (we vissen run-om-run) en wachten op wat er komen gaat. Dat blijkt niet veel, en als het al geruime tijd donker is kruipen we in de slaapzak. Het is een heerlijke nacht (wat worden we dit voorjaar toch verwend) en een tent opzetten is dan ook totaal overbodig.

Na middennacht volgt er dan toch een beet op de linker hengel van HJ. Helaas blijkt dit een mega-grote brasem te zijn die wel wat zag in zijn pop-up geviste haak-aasje. Verder gebeurt er, ondanks alle voorbereiding, de hele nacht echter niets. Vreemd.

Het is s’ochtends al licht als ik wakker word. Geen enkele aanbeet van karper gehad, we kunnen het niet verklaren We hebben toch duidelijk een aantal vissen gezien op onze stekken.

We besluiten in te pakken en overleggen de opties. Omdat we nog steeds niet zijn uitgevist en wel toe zijn aan wat actie willen we eens gaan kijken bij een plasje waarvan we weten dat er enkele mooie graskarpers rondzwemmen. Nadeel van dit plasje is dat je er om goed te kunnen vissen eigenlijk in het bezit moet zijn van een waadpak. Dit omdat er vanaf de kant door de grote hoeveelheden riet nauwelijks is te vissen. Nou hebben we deze toevallig bij ons en we besluiten dan ook wadend een graskarper met de korst te gaan besluipen.

Aangekomen op de stek worden er eerst enkele stukken brood gevoerd. De wind is ons vandaag goedgezind want deze laat de korsten precies in een kommetje drijven waar we al eens een paar mooie graskarpers zagen zwemmen. Staand tot onze liezen in het water wachten we zo of er vis in de buurt is en of we die aan het azen krijgen.

Er zullen zo’n 15 minuten voorbij zijn als er enkele wellingen in de buurt van de korsten te zien zijn. Graskarper! Niet veel later verdwijnt de eerste korst onder water. En daarna nog één. Nu is het tijd om onze korsten in te gooien. We halen uit een wit brood een flinke pluk en vouwen die om onze haak maat 4. Een klein beetje aanknijpen (niet te veel want dan zinkt deze) is genoeg om met een soepel worpje deze zo’n 20 meter te kunnen inwerpen. Nu wordt het bijzonder spannend! Het duurt niet lang of bij de korst van HJ ontstaat een flinke welling. Dan wordt de korst onder water getrokken. Als de lijn begint te lopen slaat HJ aan. Hangen! De vis, zo te zien een beste, neemt een flinke spurt het wijd op. De slip van zijn molentje krijst het uit en de nodig meters verdwijnen van de spoel. Zwemmend van links naar rechts wordt de vis langzaam moe en krijgt HJ steeds meer vat op de vis. Even later krijgen we de eerste glimp. Inderdaad een hele mooie, zeker een dikke meter! Om geworstel in het net en op de onthaakmat te voorkomen word de graskarper goed uitgedrilt.

Graskarpers hebben de neiging zich ogenschijnlijk snel over te geven waardoor ze snel te scheppen zijn. Dat kun je echter maar beter niet doen, want eenmaal in het net exploderen ze dan alsnog en zijn onhandelbaar. Als de vis echt goed is uitgedrilt, steek ik pas het net eronder, hebbes. We waden terug naar het riet waar we een de camera hebben klaarliggen. De vis is groot, erg groot. We hebben geen unster of meetlint meegenomen maar dat de vis over de meter gaat is wel duidelijk. Het gewicht schatten we op hoog in de 30 pond. Staand in de rottende bagger schieten snel een aantal foto’s. Dan waden we naar dieper water en laten de vis los. Meteen zwemt deze er als een haas vandoor.

wat een bak…

Toch nog succes, en dat al na een half uur! Daar hebben we dan de hele nacht voor zitten vissen, om nog maar te zwijgen van de bellyboat voerperikelen. Niets hengel set-up, niets bivy met stretcher, niets electronica, niets geavanceerde rigs, niets boilies en particles. Nee, gewoon een hengel, een molen, een lijn met aan het eind een haakje met een korstje. Hoe simpel kan het soms zijn.

Graskarper zwemt vaak niet alleen en dus besluiten we te bekijken of er wellicht nog een grashapper te strikken is. Nog tijdens de dril van HJ’s “onderzeeboot” zag ik al enkele keren een korst verdwijnen van de oppervlakte. Het kan dus haast niet anders of de volgende vis kan niet lang uitblijven, zo denk ik bij mezelf.

Dat blijkt toch tegen te vallen. Ondanks dat we duidelijk signalen zien van aanwezige (gras)karper laten ze de korsten nagenoeg ongemoeid. Alleen de korsten die helemaal in het riet zijn gewaaid, die worden soms gegrepen. De gretigheid is er daarbij echter af, want regelmatig zien we ook een korst naar beneden getrokken worden om vervolgens weer aan de oppervlakte te verschijnen. En aan in die korsten zit niet eens een lijn vast! De dril van HJ’s vis heeft het water blijkbaar toch iets teveel op de kop gezet, en de karpers zijn nu erg voorzichtig. Toch zitten ze er wel en pakken ze, heel sneaky, zo af en toe een klein stukje brood.

Bij een volgende worp gooi ik precies in een klein inhammetje, strak tegen het riet. De korst zinkt half en ik kan deze nog maar nauwelijks zien. Ik houd dan ook mijn lijn strak in de gaten. Na vijf minuten ontstaat er een kolkje precies op de plek van mijn korst. Ik verwacht nu dat de lijn op elk moment strak gaat lopen. Toch gebeurt dit niet. Als de kringen rondom de korst zijn uitgedijd begin ik te twijfelen. Is mijn haak uit het brood verdwenen? Of is mijn korst gewoon gezonken? Dan zie ik ineens toch mijn lijn bewegen. In een reflex hef ik mijn hengel. Yes! Vis! De vis neemt meteen een enorm schot, precies in de goede richting, weg van de brede rietvelden. Ik verminder de druk om zodoende de vis ongehinderd het wijd op te kunnen laten zwemmen. De drukvermindering wordt beantwoord met een nog langer schot waarbij mijn molen een heerlijk geluid maakt. Dat is zo te zien een goeie, roept HJ. Als de vis wel erg ver doorzwemt voer ik de druk weer op. De vis is nu uit de gevarenzone en hier kan me niets meer gebeuren. De vis, vermoedelijk een graskarper van hetzelfde kaliber als de vorige, stopt nu en langzaam kan ik de vis terugpompen. Als de vis even laten voorbij zwemt zien we nog net een enorme staart onder de oppervlakte voorbijschieten. We kijken elkaar aan. He, zag je dat? Volgens mij is dat een gewone karper, roept HJ. Ik heb het ook gezien en inderdaad is dit geen graskarper. Er zitten op deze plas ook een paar schubkarpers, weet HJ vervolgens te melden. De topper zit daarbij rond de 40 pond, wordt mij fijntjes medegedeeld. Deze vis gaat zo te zien een eind in die richting. De vis cruist nog wat van links naar rechts en van rechts naar links. Enkele keren moet daarbij de slip nog even een toegift doen, maar het echte geweld is er af. Toch neem ik geen enkel risico en dril beheerst deze grote schubkarper, zo veel is nu wel duidelijk, af.

Als de vis vlak bij het net is valt me pas op hoe enorm lang de vis is. En ook de rug van deze vis ziet er meer dan imposant uit. 10 minuten na de aanslag schuift HJ het net onder de vis. Met de vis in het net waden we terug naar de rietvelden. Omdat ik deze vis toch wel graag wel meten en wegen besluit HJ terug te lopen naar de auto. Ik houd de vis in het net in het water. De vis ligt mooi recht en de kieuwen gaan rustig op en neer. Daar hoef ik me dus geen zorgen over te maken. Na een paar minuten is HJ weer terug. Mét meetlint, unster en weegzak. Als we de vis uit het net halen en op de drijvende onthaakmat leggen zijn we het er over eens dat deze vis de meter wel eens zou kunnen halen.

Mijn grootste schubkarper, al weer 10 jaar geleden, was 102 lang. Zou deze groter zijn? Het meetlint stopt bij 101cm. Geen nieuw PR dus, maar wat een bak. We leggen de vis in de bewaarzak en hangen de unster eraan. Bij 18 kilo stopt de naald. Jammer dat de vis haar kuit al kwijt is, anders was deze zeker over de 40 pond gegaan, zegt HJ. Inderdaad jammer, maar erg rouwig kan ik er niet om zijn. Wat een prachtig dier is dit!

Net als de graskarper van HJ fotograferen we ook deze gigant staand in het water, geholpen door de drijvende onthaakmat. Zo maken we een serie prachtige foto’s waarna ook deze vis haar vrijheid terugkrijgt. We vinden het mooi geweest en besluiten naar huis te rijden voor een welverdiend bakje koffie.

Korstvissen na en nachtje blanken brengt ons zo toch nog in anderhalf uur tijd prachtige vissen. Het kan verkeren.

Michel

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden