Herbivoren Madness

De opening van het roofvisseizoen ten spijt laten de graskarpers me dit jaar ook weer niet los. De donkere schimmen net onder het wateroppervlak en het kleine haaiachtige vinnetje dat soms het spiegelend oppervlak doorbreekt fascineren me mateloos.

Op een doordeweeks avond besluiten Michel en ik dan ook om maar weer eens een poging te wagen. Het weer is niet echt heel geschikt aangezien de temperatuur behoorlijk gezakt is maar omdat er absoluut geen wind staat denken we toch wel een kansje te maken.

Eenmaal op een stek aangekomen kijken we eerst eens rustig rond naar tekenen van vis. In eerste instantie is er niet veel te zien maar dan meen ik toch het zo karakteristieke ‘haaienvinnetje’ te zien een goede 50 meter verderop en we strooien dan ook wat korsten op het water.

Het brood drijft langzaam met de stroming richting de vissen waarbij het zeker nog 5 minuten duurt voordat met een flinke kolk de eerste korst te grazen wordt genomen.

In principe vissen Michel en ik bij deze visserij beet om beet, in de praktijk starten we allebei met een eigen hengel en wie de eerste vangt laat daarna de volgende vis aan de ander. Gezien het grillige zwem en aaspatroon van de graskarpers hier is dat wel zo eerlijk want je kunt zo maar 3-0 achterstaan als ze goed los zijn.

Ook nu is er geen pijl op te trekken, aangezien mijn broodvlok strak tussen de azende graskarpers ligt en het korstje van Michel een beetje lullig dicht bij ons. Toch is het zijn korstje dat het eerst te grazen wordt genomen door een goed ogende vis.

De aanslag loopt perfect en niet veel later drilt Michel een fraaie graskarper het net in. Een mooi bonkig exemplaar van boven de meter is de eerste vis van de avond.

Dikke dertiger

Verdere pogingen lopen op niets uit die avond, ik los nog een vis en we vermaken ons de rest van de avond met het maken van oorlogsgeluiden om het gevederd gespuis bij het drijvend brood weg te houden. Er komt nog een moment dat ze ons er voor oppakken :)

In het weekend is het weer behoorlijk beter, veel zon, weinig wind en gezien de watertemeperaturen (+21C) hebben zowel Michel als ik niet veel zin om achter de snoek aan te gaan. Te warm en daarmee teveel risico wat ons betreft.

We besluiten daarom om de volgende graskarpersessie te starten en beginnen op dezelfde stek als waar we eerder deze week in de avond succesvol waren. Helaas verschrik ik bij het naderen van de stek een vijftal flinke vissen wat meestal niet al te best is. Toch strooien we flink wat korsten en wachten we rustig af.

Het duurt fors langer dan normaal maar uiteindelijk zien we toch een korst ondergetrokken worden. We wachten nog even tot er wat fanatieker geaasd wordt en dan gaan met 2 soepele worpjes onze vlokken richting de azende vissen.

De vissen azen erg onrustig, korsten worden ondergetrokken en weer uitgespuugd en regelmatig zien we een beste graskarper met zijn staart een korst tot moes slaan. Niet echt een best teken wat mij betreft, zeker de grote vissen zijn niet achterlijk en als je bij dit soort aasgedrag al beet krijgt dan zijn het meestal niet de toppers die zich vergissen.

Mijn vlok drijft al zeker 10 minuten rond als ik een harde ruk krijg aan de lijn. Instinctief sla ik aan en gelukkig is dat raak. Op de plek waar mijn korst dreef zie je nog een grote schuimende krater die de geschrokken graskarper geslagen heeft.

Niets gezien en toch vis…. ik heb het vaker meegemaakt. Aangezien ik de haak altijd fixeer in een samengeknepen stuk brood, hangt dit naar onderen en kan een snoepende vis daar een hap uit nemen. Wat bij graskarpers vaker gebeurd is dat ze zichzelf haken door dat ze hard bijten in aangeboden aas waarbij de haak dan in 1 keer prikt. Hier schrikt de vis dan vervolgens zo van dat ze er vandoor schiet. Een soort van zelfhakend oppervlaktesysteem zeg maar.

Alle theorie ten spijt hangt er dus wel gewoon een dikke grasbak aan de lijn. Terwijl Michel filmt probeer ik de vis weg te drillen van de overige azende vissen wat maar mondjesmaat lukt. Wie ooit verzonnen heeft dat graskarpers niet vechten heeft er wat mij betreft niet veel van begrepen of viste met veel te zwaar materiaal. De drieponds sportex staat maximaal krom en de vis geeft meer dan goed partij. Het duurt dan ook zeker een minuut of 10 voordat ze in het net ligt. Na weging blijkt de vis 38 pond op de unster te trekken onder aftrek van de mat en ik ben er blij mee, dit jaar komen er grotere en zwaardere vissen uit dan ooit tevoren.

19 kilo grashapper bij 1 meter 8

We vissen door, verjagen weer een aantal vissen en zien het gevederd gespuis ook weer toenemen. Het lijkt wel alsof ik die beesten aantrek ! Toch weten we zeker een kilometer verderop weer een aantal vissen aan het azen te krijgen. We vissen met twee hengels waarbij de beet sowieso voor Michel is en weer is het mijn hengel die vandaag de actie krijgt. De broodvlok wordt ondergezogen, de lijn schiet weg en ik sla aan om meteen de hengel aan Michel te geven.

Ook deze vis geeft een knappe dril weg maar moet uiteindelijk het onderspit delven .Inmiddels geroutineerd wordt de vis gewogen, gemeten en gefotografeerd waarna ze het water weer in mag. 1 meter 12 bij 38 pond is de 2e vis die 19 kilo aantikt vandaag. We mogen niet klagen.

We mogen niet klagen

Na deze vis hebben we de zaak toch wel behoorlijk verstoord en het duurt lang voordat we weer wat actie kunnen waarnemen. Een klein groepje vissen verplaatst zich steeds van ons weg als we dichterbij komen en alleen de verst liggende stukken brood worden gepakt.

Aangezien het mijn beurt is ben ik het na een een half uur wel zat en ik sluip achter een rietkraag langs om zo voor de vissen te komen en ze op deze manier te verschalken. Daar hebben ze gelukkig niet van terug als mijn stukje brood niet veel later van de oppervlakte wordt weggeslurpt en we niet veel later de laatste vis van de dag mogen opschrijven. Een dikke negentiger die toch nog steeds 34 pond op de unster trekt.

Hoge en zware vis voor de lengte

Gerelateerde artikelen:

• Chinezen
• Graskarper in de regen
• From zero to hero in one day…
• PR graskarper gebroken!
• Meer graskarper