Andaman GT – Een droom wordt werkelijkheid

De “FishWishList”, een alternatieve bucketlist die alsmaar langer lijkt te worden. In 2014 mocht ik een soort afstrepen die al 2 jaar bovenaan stond. De Roosterfish, in drievoud welteverstaan. Niet dat ik nu ‘klaar ben’ met deze super coole vis, maar er stond wel met stip een nieuwe nummer één. De Giant Trevally. Vooral budget technisch gezien een lastig te vangen vissoort. Zou het mogelijk zijn..?

Het is midden oktober als ik de knoop doorhak. We zijn druk bezig met een koopwoning, de auto begint toch wel erg oud te worden, kortom: Het zit er niet in voor 2015. Na twee maanden zoeken en heen en weer mailen met vismaat André stuur ik hem de email. Dat was het dan…

Nog geen half uur later ‘valt’ er een email in mijn inbox, afzender Gamefishing Asia. De titel luidt “Good news from Gamefishing Asia” en ik ben zodoende niet erg onder de indruk. Zal de gebruikelijke nieuwsbrief wel zijn waarvoor ik mij en André heb aangemeld. Ik klik er op, beweeg mijn muis richting de verwijderknop en lees vaag de woorden “congratulations” en “you won”. Wacht eens even..?!

Ik lees de mail wel vijf keer: “You won a 5 day GT fishing trip for yourself and a friend”. Kan het domweg niet geloven. Is dit echt? Via Facebook leg ik contact en het wordt bevestigd. Stuiterend bel ik André, vergeet die laatste mail maar, wij gaan GT vissen! Gaandeweg het gesprek concludeert André echter dat hij in dezelfde periode in Brazilië aan het vissen is. Wat je zegt een luxe probleem…

Oké, iemand anders dus. Hendrik Jan zit op het moment van bellen in Zuid Frankrijk met de familie. Hem kennende, zal hij vast geen nee zeggen. En inderdaad, geen verbazing in deze. Nog een kleine vier maanden te gaan…

Twee keer per week naar de sportschool, kantoorsponsjes moeten plaatsmaken voor sleurspieren. Tevens wordt er veel gevist, op internet welteverstaan. Info opnemen, materialen bestellen. Gelukkig kunnen de hengels geleend worden, maar dan nog steeds blijft het bij elke bestelling weer schrikken.GT Vissen is duur, laat daar geen twijfel over bestaan. Alleen het beste is goed genoeg en als je dan zo’n kans krijgt, dan moet je hem ook volledig benutten! Ogen dicht afrekenen dus!

En dan is het toch vrij snel 20 januari, de dag waarop we vertrekken naar de Andaman eilanden. Hendrik Jan pikt me thuis op waarna we naar Schiphol rijden. Amsterdam, Dubai, Chennai en dan Port Blair. Drie niet al te lange vluchten en korte overstaptijden zorgen ervoor dat we behoorlijk gesloopt arriveren. Het “bureaucratisch gehalte” is daarbij hoger dan ik ooit ergens meemaakte, lees een formulier of 5, ebola-vrij test, controle op controle op controle, stempels, scheurtjes, streepjes, letters, kortom, we zijn blij dat we er zijn!

We worden keurig opgewacht door de staff van Gamefishing Asia. Koffers worden naar de taxi gedragen, althans, wat er nog van over is na een vermoedelijk 50 a 60 dienstjaren, en vervolgens hobbelen we door de straten van Port Blair. 1 Hand op het stuur, de ander op de claxon, koeien op de weg, ogenschijnlijk geen verkeersregels (oké, één regel: altijd toeteren), de slogan “Incredible India” komt helemaal over!

Na aankomst bij de guesthouse volgt het gebruikelijke handen schudden. Wederom hoeft er niets gedragen of gedaan te worden, wat toch wel een soort van koloniaal gevoel geeft. : ) De guesthouse heeft een prachtig uitzicht over de baai en is verder simpel maar doeltreffend ingericht. Alles is keurig schoon en de twee wanden vol afgekloven, gespleten en gebroken poppers maken het plaatje compleet. Het draait hier 100% om vissen en we voelen ons direct thuis.

Na ruim 24 uur onderweg geweest te zijn, gaan de koffers open en wordt het materiaal vast klaar gemaakt. Molens opspoelen, leaders knopen, we hoeven de materialen alleen maar aan te reiken en kijken aandachtig mee. De crew kan dit met de ogen dicht en vooral de knopen zijn indrukwekkend. Dit zijn geen standaard bloedknoopjes, maar heuse kunstwerken! Gespreksonderwerp is vanzelfsprekend vissen en het is fantastisch om Akshay te horen praten over zijn ervaringen in India. GT, Dogtooth, Marlijn, Masheer… Iemand ooit gedacht dat je zeelt kunt vangen in India?

Om een uur of 3 ’s middags gaan we nog even plat om wat uurtjes in te halen. Na een heerlijk avondmaal en wederom de nodige “fish-talk”, turend over een in duisternis gehulde baai, duiken we vol verwachting ons bed in.

De eerste visdag

De volgende morgen worden we gewekt als het ontbijt klaar staat, terwijl de spullen alvast naar de boot gebracht worden door de crew. We hoeven enkel nog de hengels mee te nemen naar de boot, die op een 400 meter van de guesthouse ligt te wachten. We maken kennis met schipper en gids Banti en deckhand Arjun. Het wachten is nu op reisgenoot Alex Scott, die, vanwege de aankomst van Obama in Dehli een dag eerder, pas op de eerste visdag zal arriveren. Even na achten staat hij, vers uit het vliegtuig, aan boord en kunnen we los.

Spro ook vertegendwoordigd op de Andaman Eilanden :)

Vleermuisvissen in de haven

Er heerst een gezonde spanning aan boord als we de baai uitvaren en het gas verder open gaat. Met 2x 225PK Yamaha achter de 11 meter lange boot blazen we een halfuur zuidwaarts, naar de eerste stek van de trip. Het is een scherpe hoek in het eiland, aan de ingang van een brede geul tussen twee eilanden door. Rotsformaties, beukende golven, dit ziet er heel vissig uit!

Daar gaan we dan!

HJ en ik bezetten het voordek, terwijl Alex vanaf het achterdek zal werpen. Banti stuurt de boot rustig langs de stek terwijl wij ons best moeten doen om überhaupt te blijven staan. Dit valt nog niet mee! Een molen + hengel van ruim anderhalve kilo, popper a 150 gram. Gelukkig volgt er al snel actie, waarmee we vertrouwen krijgen hetgeen we doen. Tot drie maal een splash achter mijn popper, zo te zien van kleinere vissen. Een maal volgt de vis nog even, een papegaaivis nota bene!

Waanzinnige stekken komen we tegen

Bij een losliggend rotsblok, omringd door woest schuimend water, is het HJ die zijn eerste aanbeet van de trip krijgt. De vis kan niets in brengen tegen het zware GT materiaal en ligt in recordtijd in de boot. Een fraaie rainbowrunner, we zijn van de 0!

De eerste vis van de trip

De uren die volgen verlopen stil. We slepen nog een paar beroepsvissers richting kust, die met motorproblemen op open water dobberen. Met een aflandige wind heb je dan toch gewoon een serieus probleem.

Slepen met aas

Na verloop van tijd verruilen we de ondiepe oeverzone voor een diep gelegen riff. Ergens ruim 20 meter onder de boot, met daaromheen 50-150 meter diep water, bevind zich een ; ondiep plateau’. Daar sta je dan met je oppervlakte aas. Een vreemde gewaarwording! We blijven echter stug doorgooien, als vanuit het niets een GT op mijn popper vlamt…

De aanbeet is zo verschrikkelijk hard en onverwachts dat ik met Stella en al tegen de railing van de boot knal. Oeps! Ik zet een keer of vijf de haak en ga vol in de hengel hangen. In de lodge hebben we de slip, gemeten op een unster, na 9 kilo gedraaid. Lijn wordt er niet genomen en de vis komt vlot bij de boot. Een baby GTtje komt in zicht en plots zien we er een 2,5 meter haai achter omhoog komen. Give line, roept Banti. Euh… “Dachtutnie!”, mijn eerste GT aan de haaien voeren? No way! De haai gaat er gelukkig vandoor en even later mag ik poseren. De droomsoort is in ieder geval geland, nu het droomformaat nog!

1e GT, super blij mee!

Met gesterkt vertrouwen gooien we verder, terwijl Akshay zich vermaakt met een ‘licht’ (lees 60 grams) spinstokje en dito speedjig. Vis na vis komt omhoog, van allerlei soorten. Dikke fun zo te zien, maar wij gaan toch voor die dikke GT’s. Rond één uur is het tijd voor de lunch en eerlijk is eerlijk, we keken er allemaal naar uit. Even een half uurtje zitten, colaatje drinken en de energievoorraad aanvullen, terwijl we over de Andaman zee turen. Een uitzicht wat nooit zou vervelen.

Na de lunch keren we terug naar de oever. De getijdestroom is nu duidelijk merkbaar en het duurt niet lang alvorens Alex een GT haakt. Ik werp mijn popper direct naar de plek van de aanbeet en binnen een paar pops volgt een loeiharde aanbeet. Een zware dril volgt en in gedachten zie ik een enorme zilveren schim boven komen, maar helaas het blijkt een midscheeps gehaakte kleine GT…

Ook de vis van Alex wordt geland, nu Hendrik Jan nog. De vis lijkt “aan” want er volgen in korte tijd nog een paar missers en lossers. Vooral Alex krijgt de nodige respons op zijn grote Cubera popper. Helaas weet hij geen van de vissen te haken. Na een klein uur is de actie over en varen we naar de volgende stek. Hier besluit ik om mijn 3D geprinte popper eens te proberen. Letterlijk de eerste worp wordt hij uit het oppervlak gegrist. Vet! Het is geen GT maar een kleine yellowtail barracuda. Die zien we hier niet veel, verteld Akshay. Weer een soort voor op de lijst.

Hangen!

De eerste voor Alex

We vissen een prachtige geul tussen twee eilanden uit, met in het verlengde er van een ondiep koraalrif waar de golven op uiteen slaan. Ziet er werkelijk fantastisch uit, maar er gebeurd helemaal niets. Als we later boven egaal blauw water een lange drift maken volgt vanuit het niets een enorme explosie op mijn 3D geprinte popper. Hangen!

We beleven weer een heus bijtmoment. Allemaal krijgen we meerdere aanbeten. Jammer genoeg schieten ze bij Alex allemaal los, waaronder één heel behoorlijke vis. Hendrik Jan en ik vangen er beide twee. Het is wel duidelijk dat wanneer iemand een aanbeet krijgt, je zo snel mogelijk je popper op de plek van de aanbeet moet gooien. Vrijwel elke keer levert het direct nog een aanbeet op.

Mijn laatste GT van de dag is tevens de grootste en ongelooflijk wat een geweld op dit toch erg zware materiaal. Door de slip gaat ze niet, maar je moet echt alle zeilen bij zetten om de vis niet het rif te laten bereiken, waarna de dril vervolgt wordt met ongegeneerd touwtrekken recht onder de boot. En zie dan die hengel maar eens uit je fighting belt te krijgen terwijl alles maximaal onder spanning staat! Gewoonweg waanzinnig en dat bij een vis van geschat 8 kilo. Ze kunnen nog 9 keer zo groot worden…!

De eerste double

Bijtuurtje!

Nummer twee voor HJ

Abnormaal…

Weer op de 3D geprinte popper!

Geweldenaar

Als de beten afnemen geeft Banti aan dat we terug gaan naar de haven. Met nog een uur varen voor de boeg en een anderhalf uur aan resterend daglicht niet meer dan logisch. Ik neem plaats op de bank, klik nog een colaatje open en geniet met volle teugen. Wat is het hier prachtig. En wat is deze visserij gaaf!

De avond vullen we met vis- en andere praat, onder het genot van een ijskoude Kingfisher (toepasselijk biertje), waarna we bijtijds ons bed opzoeken. Morgen gaan we naar een eilanden groep oostwaarts van Port Blair. Ben benieuwd!

Doorzetten

Na het ochtend ritueel varen we ditmaal om 7 uur de haven uit. We zullen een uur onderweg zijn naar de eerste stek. Het is wel duidelijk dat deze gidsen niet ‘zomaar’ aan het vissen zijn. Die Lowrance HDS 8 Is afgeladen met waypoints en er wordt heel gericht op bepaalde hotspots. Bovendien wordt er altijd vooraf afgesproken welke van de 2 boten waar zal vissen die dag. Ook zul je gedurende een 5 daagse trip in principe nooit dezelfde stekken afvissen, wat ook weer bijdraagt aan duurzaam gebruik van de stekken. De hele organisatie straalt professionaliteit uit, erg prettig om mee te maken.

Regelmatig scheren vliegende vissen over het oppervlak. Soms wel een meter of 50 en ze gaan net zo hard als de boot. Vanuit het niets schieten er drie dolfijnen vlak naast de boot uit het water, het is wat de tropische zeevisserij zo fantastisch maakt. Het onverwachte, het weidse, de zee zal nooit vervelen.

Elke dag weer genieten

Aangekomen op de eerste stek van de dag blijkt er meer wind te staan dan de dag er voor. En laten de goede stekken nou juist aan de bovenwindse kant van de eilanden liggen. We beginnen in een doorgang tussen twee eilanden. De visserij is slopend in de anderhalve meter hoge golven en bovendien gebeurt er helemaal niets. Gevoelsmatig vallen de poppers in het niets bij deze golven en zodoende schakel ik over op een zinkende stickbait. Op de hoek van het eiland gaat het zandstrand over in een grote rotsformatie. Hier krijg ik plots een flinke volger achter de stickbait, maar helaas keert de vis net zo snel weer om. Leek een tonijn achtige… Dogtooth?

Het is Alex die een kwartier later vol aan de bak moet. Lompe aanbeet, ondiep water en een beter formaat GT. “This is insane”, horen we meermaals vanaf het achterdek, terwijl wij stug doorgooien in de hoop op een double of als het even kan triple hook up. Helaas wordt onze inzet niet beloond, maar Alex mag wel met een prachtvis op schoot. Geschat 13 kilo, ze worden groter…

Ze worden groter

We verkassen naar een diep gelegen riff tussen twee eilanden in. Big poppers please, geeft Banti aan. Hoe groter de popper hoe beter, zo luidt het credo als het gaat om diep water en grote GT. Dit is echter, zeker onder de huidige ruige omstandigheden, een ware aanslag op je energievoorraad en zodoende houden HJ en ik het bij onze Dumbbell poppers. Grappig genoeg zijn wij de enige die actie krijgen, als we een grote school Fusilier vissen aanwerpen. Vrijwel simultaan haken we een baby GT terwijl een hele school achter onze poppers aan zit. Die van Hendrik Jan rolt er voor de boot vanaf, de mijne blijft wel hangen. Tijd voor de volgende stek, het eiland in de verte…

En daar gaat het even helemaal los. Werkelijk aanbeet na aanbeet zolang we onze poppers zo dicht mogelijk bij het eiland gooien. De gevechten zijn bikkelhard en alle drie weten we een aantal vissen te vangen, te missen en te lossen. Naast GT zit er ook een prachtige bluefin trevally bij voor Hendrik Jan. En wat zijn ze mooi, met hun neonblauwe diamanten op rug en achterlijf.

Geen GT maar BT

Na een klein uur droogt de actie weer op en kunnen we onze spieren even laten rusten. Nou ja, alles is relatief natuurlijk… Eenmaal om de hoek van het eiland volgt een bikkelharde beuk op mijn stickbait en terwijl ik uit alle macht de haak probeer te zetten wordt er in sneltreinvaart lijn genomen. “Wow, this is not a GT”, roep ik, terwijl ik me schrap zet tegen de rand van boot. Dan veranderd de vis plots 180 graden van richting en komt recht op de boot af. Ik probeer uit alle macht druk te houden maar toch schiet de vis los. F***… (ish..)

De Sebile StickShadd is volledig bekrast. Dogtooth Tuna, vermoed Banti. De weer ervoor hadden ze een grote vis een stickbait zien volgen op dezelfde plek. Zuur, die had ik erg graag gevangen! Het blijkt tevens het einde van de activiteit, want hoewel we nog een 1,5 uur lang een andere zijde van het eiland bestoken, er gebeurt helemaal niets meer. Tijd voor de lunch dus.

Direct na de lunch bestoken we opnieuw een diep riff, zonder resultaat. Bunti heeft met een lichte speedjig wel enige actie en zodoende besluiten we maar even mee te doen. Vrijwel direct vangen we een paar baby bluefin trevallies, maar wild is het niet.

We houden kort overleg, popperen is niet wild en zodoende besluiten we eens serieus te gaan speedjiggen. Na een klein half uur varen komen we in een gebied waar we een goede kans maken op onder andere Dogtooth Tuna. Die laten zich helaas niet zien. Wel vang ik een GT en daarnaast vangen we een aantal tonijnachtigen, ik vermoed kawakawas, van een kilo of vier. Die geven goede sport, maar gaan zonder pardon aan een oversized haak weer over boord. “There’s always a bigger fish, maybe catch Marlin”, lacht Banti.

Voor ons een mooie vangst, voor Banti een mooie aasvis :)

Na een goed uur speedjiggen begint de ratel van de reel plots te tikken. Duidelijk is dat de Skipjack het verre van naar het zin heeft. Gespannen staan we met 5 man in de aanslag, maar die aanslag komt niet…

De dag dag is weer voorbij en ’s avonds spreken we hem na. Gevoelsmatig is het niet echt los, maar morgen zou daar hoe dan ook verandering in moeten komen, als we naar Banti’s favoriete stekken zullen gaan.

GT Mania

Ruim anderhalf uur varen, zo luidt de mededeling bij vertrek uit de haven. We grijpen alle drie de mogelijkheid aan om nog even plat te gaan op één van de banken. Met weer een dag topsport voor de boeg een nuttige tijdbesteding.

We arriveren bij een eilanden groep ver buiten de kust en stoppen boven een diep gelegen riff. De wind zet weer aan en het is weer keihard werken. Gooien zo ver als je kan, zo hard mogelijk poppen en ondertussen staande blijven én schrap staan voor als er een aanbeet komt. Aanvankelijk is het rustig, maar als de getijdestroming op komt gaat het los. Voor mij iets te los…

Ik heb mijn zwarte 3D geprinte popper er aan en die valt nogal in de smaak. De eerste aanbeet is een double hook up, met Hendrik Jan. Hij land zijn vis, de mijne schiet los. Vervolgens start een soort one man show, want het is telkens mijn popper die met bruut geweld gegrepen wordt. Gelukkig wordt ik er echter niet van, want ze schieten werkelijk allemaal los na enkele seconden, of halverwege de dril. Als Alex een beet krijgt en deze gelijk verzilvert en even later HJ met een wel heel kromme hengel staat begint het toch wel te frustreren. Wat gaat er fout?

De vis van HJ gaat er echt voor. Gedurende het eerste deel van de dril is het formaat van de vis lastig vast te stellen. Ze zijn allemaal waanzinnig sterk, maar deze, die blijft toch wel erg lang beneden. Dit moet een beste vis zijn. En een beste vis is het! Een klein kwartier later staan we, zwaar onder de indruk staan, naar een lap van een GT te kijken. En ze worden nog drie keer zo zwaar! Het is amper voor te stellen, wat een waanzinnig beest!

Wat een bak! Ter referentie: die dumbbell popper is 5cm hoog!

Missie geslaagd!

Na een succesvolle release en dito high five vissen we verder. Nu ik nog, denk ik als ik de popper weer een enorme slinger geef. Drie lossers verder een aanbeet type “falling fridge”, niet normaal wat een klap. Als een snoek al een biljartlaken slaat, dan was dit een tennisveld. Ik zet zo hard als ik kan de haak, en nog een keer, en nog eens. Big fish, roept Banti terwijl de nodige meters lijn van de spoel kraken. Dan draait de vis 180 graden en komt voluit op de boot af. Ik draai zo hard als ik kan om de lijn op spanning te houden en dan… Los… Vanuit pure woede spring ik zowat een gat in de boot, ben er ff helemaal klaar mee… Waarom?

En het gaat nog even door. Ik ben de enige die nog actie krijgt, maar het duurt tot mijn negende! Aanbeet voordat er een vis blijft hangen. Een baby GT van pakweg veertig centimeter. Alsof ze het er om doen…

Een van de soorten zeearenden, dol op poppers…

Het is inmiddels dood tij en we gaan vlak tegen een eiland de oeverzone uitvissen. De GT’s vertonen rond dood tij weinig activiteit, maar grouper, red bass, coral trout en andere hindernisjagers schijnen hier minder last van te hebben. Weer ben ik de gene die de eerste beet krijgt. Een zware vis, die wederom lost. Even later krijgt Alex een beet en… Vangt een prachtige Red Bass. Die staat ook hoog op mijn lijstje, wat een schitterende en brute vissen zijn dit toch!

Redbass, badass!

We vervolgen onze weg richting de kop van het eiland en dit ziet er echt waanzinnig mooi uit. Hoge rotsformaties, beukende golven en diep water direct lang de kant. Langzaam ebt de frutstratie weg en maakt hij plaats voor bewondering. Genieten en door vissen, hij komt vanzelf.

Kunst is om je kunstaas zo strak mogelijk tegen de rotsen te gooien. Alex en HJ vissen met een popper, ik met een stickbait. Het duurt niet lang of er volgt een explosie op de popper van Alex. Ik sta net op het punt een worp te maken en gooi mijn stickbait strak op de uitdijende kolk. Beugel sluiten, een felle haal en het is alsof ik mijn stickbait vast sla tussen de rotsen. Uit alle macht sla ik een keer of vijf aan terwijl ik telkens achteruit loop in de boot om een uitermate boze vis uit de rotsen te houden. Dit is weer een beste vis!

Terwijl de vis van Alex even later aan boord gehesen wordt, moet ik nog altijd alle zeilen bijzetten om de vis uit het riff te houden. Met één hand steunend op de railing sta ik te zeulen aan een vis die geen millimeter omhoog komt. Na 2 halve rondjes om de boeg van de boot kan ik eindelijk naar de reis richting achterdek beginnen, waar de grote vissen geland worden. Hier volgt nog een stevig potje touwtrekken en dan geeft de vis eindelijk op. Een bak van een vis ligt even later op mijn schoot. Eindelijk!

Eindelijk!

Alex met een fraaie

We vissen door en direct wordt duidelijk wat een bruut geweld zo’n GT teweeg brengt. Mijn Sebile Stickshadd is volledig kaal gestript en staat bovendien vol water. Bizar! De actie is verdwenen en ik wissel terug naar een popper, want Alex staat al weer te drillen. Het gaat even hard nu. De nodige aanbeten volgen elkaar op en we vangen een paar vissen in de 10 kilo categorie. Dan komen we op de verste hoek van het eiland aan. Het wordt als maar mooier!

Maximaal sleuren

Het gaat los!

Alex haakt weer een GT en terwijl hij staat te drillen klapt er bij HJ een grote Redbass op de Dumbbell popper. Heel spectaculair is de dril niet, maar de looks maken dit meer dan goed. Wat een tanden, wat een kleuren!

Wat een gave vissen!

We zijn letterlijk ‘het hoekje om’ na al deze actie en het is hoog tijd voor de lunch. De curry smaakt ons prima terwijl we in de luwte achter het eiland ronddobberen. Erg lang duurt de pauze dit keer niet, we willen terug!

We starten opnieuw bij de laatste hoek. HJ gooit als eerste, mijn popper land een meter of drie achter die van hem. Al na een paar pops explodeert het water onder zijn popper. Hij zet de haak maar mist. Nog voor het opspattende water kan landen dient de volgende GT zich aan, ook die wordt gemist. Nummer die vangt de pas gelande popper op en hangt wel, wat een actie! Gespannen kijk ik naar mijn popper. Kan nooit lang duren…

Uit de schuimende watermassa rondom de aanbeet van HJ maakt een grote GT zich los uit het water. Scheert letterlijk een meter of drie over het oppervlak met enkel zijn staart nog in het water, om vervolgens van bovenaf op de popper te vlammen. Ik zet de haak en de slip krijst. Eenmaal op volle snelheid is zelfs 9 kilo slipkracht niet voldoende om de vissen acuut te stoppen. Dit is weer een grote, de frustratie van vanmorgen maakt definitief plaats voor een dikke vette grijns… Nou ja, gedurende de dril meer grimas… : )

Onvergetelijk moment!

De kop van het eiland levert hier na niet veel meer op, maar als we dezelfde riffen als die ochtend bestoken, gaat het echt los, vooral bij Hendrik Jan. Zijn teller loopt door tot 11 GT’s maar liefst, hij lijkt precies de juiste ‘pop’ te pakken te hebben. Alex en ik moeten het met minder beten doen, maar in tegenstelling tot ’s ochtends wordt nu vrijwel elke vis geland. Het zijn voornamelijk vissen in de categorie 8-12 kilo, maar niet allemaal…

Duo pennoti

In de schittering van de zon zien HJ en ik beide hoe een grote GT half uit het water komt en van achteren mijn dumbbell popper verzwelgt. Wat een gave aanbeet weer! De vis komt aanvankelijk vrij gemakkelijk naar de boot maar dan gaat de knop om. Twee maal wordt er serieus lijn van de spoel getrokken waarna een ellenlange touwtrekpartij begint. Vlak boven het riff zie ik een grote zilveren schijf rondjes zwemmen en ik moet wederom maximaal in de hengel hangen om de vis niet tussen de rotsen te zien verdwijnen. De cirkeltjes worden korter, de schim groter en groter en dan is het moment daar, dat Arjun de leader kan pakken.

De druk valt weg, de vis wordt uit het water getild en land op de bodem van de boot. Wauw! Hoe vet, de gestelde target van 20 kilo is gehaald. De dumbbell wordt losgetikt en daarna klikken twee camera’s er op los. Ik maak het mee in een roes. De droom is werkelijkheid, de doelstelling behaalt. Snel terug met deze prachtige bak!

Gaan we weer!

Ook mijn doel is bereikt!

In één klap verslaafd!

Een uur later schrikt de hele boot op van een werkelijk absurde aanslag op de zware Heru Cubera popper van Alex. Het gebeurt zeker 50 meter naast de boot en ditmaal lijkt er een vliegtuig in zee te storten. Voor het eerst worden ook gids en deckhand erg enthousiast en terwijl Alex uit alle moeite de vis richting boot drilt wordt zelfs het (formaatje bellyboat) schepnet erbij gepakt.

De vis komt bij de boot en Alex, inmiddels zittend op de bank, doet zijn uiterste best om de vis omhoog te pompen. Plots is het allemaal voorbij, als de hengel recht veert. Totaal verbouwereerd staan we even later naar een verwoeste Owner ST76 6/0 te kijken. En niet alleen uitgebogen, maar tevens zijn twee haakpunten vrijwel tegen elkaar aan gebeten. De vis werd geschat op 40+ kg… Zuur, heel erg zuur voor Alex.

Two tone GT?

We eindigen de dag met, als we even terugrekenen, 23 GT’s 11 Voor HJ, 7 voor mij en 5 voor Alex. Terwijl de zon langzaam richting zee zakt blazen we terug naar Port Blair. Grijnzend… Breed grijnzend…

Binnenkort deel 2

Gerelateerde artikelen:

• Andaman GT – Het gaat maar door
• Location GTX – Deel 7 “De finale”
• Location GTX – Deel 6
• Location GTX – Deel 2
• Location GTX – Poppervissen in West Papua – Deel 1