Vistrip Lyngseidet Dag 3,4,5
Toen we in Lyngseidet aankwamen had Stein-Erik ons de weervoorspelling gegeven voor de hele week: twee dagen goed weer, daarna dagen lang bewolkt, wind & regen. (www.yr.no). Dus besluiten we kort te slapen en om 4 uur weer op te staan om maximaal van het goede weer te genieten. We voelen ons net vampiers, onwennig knipperend naar de zon die nog steeds staat te stralen aan de horizon. Een uurtje later zitten we op het water en beginnen we bij de kabeljauw stek van dag 2. Terwijl Max en Roel de spullen pakken heeft Ben z’n shad al overboord en krijgt een aanbeet van jewelste. Een aantal keren scheurt de lijn van z’n reel en staat de DLT hengel maximaal gekromd, daarna zien we de verantwoordelijke: een meter-koolvis (110 cm) had het aas gegrepen.
De lange dril heeft de vis serieus uitgeput. We proberen 10 minuten lang tevergeefs de vis terug te zetten. Gelukkige heeft Ben al een prima culinair idee voor koolvis-steak. Het vissen die ochtend loopt na die fantastische start een stuk langzamer dan de dag ervoor, alhoewel Max nog een fraaie bijna-meter en Ben een 118 laat noteren.
Voor het middag eten wordt de koolvis gefileerd. De inspectie van de maaginhoud leert dat ook deze koolvis op kleine haring jaagt, hij heeft er maar liefst 23 in zijn maag !
Het middagmaal dat geserveerd wordt is kabeljauw filet, zo vers en zacht dat je het volgens Bram kunt eten “met je gebit uit”. Die middag besluiten we tot een nieuw visdoel: heilbot. Het is nog steeds prachtig weer, we hopen dat op één van de zandplaten in de fjord op zo’n 20-30 meter diepte een zonnende heilbot tot aanbijten te verleiden. Stein-Erik vertelt van een effectieve oude Noorse methode met een levend koolvisje, geprikt op een enkele haak, tussen de rugvin en de staart. Daarnaast gebruiken we de shads zo dat ze na een aantal keren jiggen worden opgedraaid. De wind is een beetje aangetrokken, maar de driftzak remt ons genoeg af. Na 10 minuten driften schrikken we ons een ongeluk als met een ferme tik een metertje lijn van Roel’s reel afgaat, snel lijn geven en voelen,…. Nee alleen het koolvisje is verdwenen, dit lijkt toch een credible methode. Na deze lange drift gaan we naar de zeewolfplek van vrijdagnacht, waar het op een gul voor Roel na, verbazingwekkend stil blijft. Snel door naar de meter-kabeljauw stek, waar we nog een stuk of acht gullen van net-niet-een-meter weten te verschalken.
Op het einde van de avond komen we bij ons huisje terug, zes uur slapen in de laatste twee dagen begint zich te laten voelen. Het weersbericht voorspelt bewolkt weer en een bui tussen 3 en 8 in de ochtend dus we besluiten eens een lekker stuk te gaan slapen. Als ik om drie uur ’s ochtend heel even wakker wordt, hoor ik de regen kletteren, we hebben het slapen goed gepland.
Dag 4&5
Wanneer de wekker om 9 uur gaat is het weer helemaal opgeklaard en vrijwel windstil, het water van de fjord ligt er als een spiegeltje bij, prima omstandigheden om een lange run naar het noorden, richting uitgang van de fjord te maken van zo’n 3 kwartier. De boten van Sørheim Brygge zijn 19 voeters van massief 4mm aluminium met een 50 pk Yamaha, die onder deze omstandigheden zo’n 45 km/h lopen.
We gaan naar een ondiepe plaat bij de splitsing van het fjord voor het eiland Uloya. Op de Visma in 2009 had Arthur van Tienen hierover gesproken, dat ze er goed heilbot hadden gevangen en dat hij daar een heeeele mooie verspeeld had toen ze de vis in de boot probeerden te krijgen.
Op de plek aangekomen vinden we het talud snel. Een populaire plek waar een lokale visser zijn net op zo’n 20 meter diepte heeft gezet. We besluiten driften naar het net toe te maken van 65 tot een meter of 25 diepte. De meeste vis blijkt op 35 tot 10 meter diepte te liggen, we vangen in vijf driften zo’n twintig gullen van 50 tot 70 centimeter en een paar kleine koolvisjes.
Inmiddels trekt de wind weer aan. Het is aan te bevelen een aantal keren per dag naar de weersverwachting te kijken; het weer is erg veranderlijk qua windrichting en windsterkte. We hebben ervaren dat de langere termijn weersverwachting niet erg nauwkeurig is, maar op de website www.yr.no wordt de nabije weersverwachting per uur gegeven, wat erg nauwkeurig en waardevol bleek voor de planning van vissen en rusten.
We varen een stuk terug naar een stek die we twee jaar geleden veel bevist hebben. Ook dit is een “rug” die dwars over de fjord loopt, met pieken tot slechts 21 meter diepte midden in de fjord. De wind trekt nu behoorlijk aan, we gaan allemaal pilkeren en treffen op vrijwel dezelfde plek als twee jaar geleden schelvis aan, we vangen er 6; dit blijkt de enige plek te zijn waar we ook nu schelvis vangen:
We verkassen naar een stek op de hoek van de Kaafjord en de Lyngenfjord, die met zuiden wind op een beschutte plek ligt. Dit is een heerlijke bijkomstigheid van het Lyngenfjord, met vrijwel elke windrichting is er wel een redelijk beschutte plek te vinden. Roel heeft al snel twee mooie zeewolven. Omdat het water uitzonderlijk helder is schieten we een paar plaatjes van nummer twee, net onder het oppervlak.
Rond een uur of 6 besluiten we dat het tijd is voor de avonddis. Er wordt vlot opgedraaid, maar de shad van Max wordt onderweg onderschept, waarna de vis richting bodem verdwijnt. Hier hebben de Ugly-stick en de 6000 Spheros niet tegen in te brengen. Het is op de plek een meter of 35 diep. Wij beleven de dril met Max mee, terwijl hij de vis weer omhoog pompt. Zo’n 10 meter onder het oppervlak besluit de vis dat het weer tijd is om naar de bodem te gaan, zzzzzssssstttt, wat heeft die Spheros toch een prachtig geluid van de slip. Max gezicht staat inmiddels op 110% concentratie, het zou toch niet,….. Na de derde keer de vis naar de oppervlak brengen zien we vis. YES ! een heilbot, Max’ eerste.
Wauw dat is nog eens een afsluiting van een vissessie ! Eenmaal in het huisje gaat Ben aan de slag met dikke steaks uit de rug van de koolvis van gisteren. Omwikkeld met spek, hard aangebraden en zacht doorgegaard met een saus uit het spekvet, sjalot, zure room en mosterd smaakt de vis goddelijk, we kunnen iedereen aanraden op stap te gaan met een chef-kok. Met geheel wordt weggespoeld met een Mack-biertje uit de noordelijkste brouwerij ter wereld. (tot zover deze aflevering van Jamie Oliver) We geven onszelf maar 2 uurtjes rust en gaan weer vissen.
Het weerbericht voorspelt slecht weer vanaf 5 uur ’s ochtends. Stein-Erik is na het eten langs geweest om foto’s te kijken en vraagt of we een paar gullen voor hem mee willen nemen. We pakken de draad weer op de plek waar we gebleven waren, op de hoek met het Kaa fjord. Roel vangt aan de sandeel weer twee zeewolven, Bram een mooie gul, Max vangt de derde leng van deze trip en Ben een lom.
Niet onaardig zo bezien, maar vanwege de windstilte hebben we last van muggen. Op de zeewolfplek van vijdagavond is het rustig, Roel vangt nog een aardige gul, we schuiven door naar de gullenplek van zaterdag.
Ben heeft inmiddels een bijnaam van ons gekregen “mijnheer-snel-erin-en-als-laatste-eruit” terwijl Max en Roel nog uitzoeken hoe we gaan driften, is Ben’s Fox shad in het afzakken onderschept door een wel zeer serieuze tegenstander, gezien de gevaarlijke kromming van de hengel en de vele meters PowerPro die keer op keer de diepte in getrokken worden. We vermoeden dat er weer een koolvis partij geeft, maar nee het blijkt een kogelronde 110cm kablejauw die 34 pond van de unster trekt !
Max en Roel vangen ieder afzonderlijk een meter gul, voordat ze verder gaan met een double-hook-up metergul die bij de drill in elkaars lijn verstrengeld raken. Dit levert, afgezien van een gaf-piercing in de hand voor Roel, geen problemen op.
Terwijl Roel verbonden wordt, krijgt Max geen rust. Binnen 10 tellen na het inwerpen staat de Uglystick hoepeltje rond. Een fascinerende dril van een minuut of 15 volgt, wanneer een 121 cm koolvis torpedo aan de oppervlakte komt, wat een geweld !
Nu was Max op reis gegaan om een week lekker te vissen met als “kers-op-de-taart” het vangen van een heilbot of een grote koolvis. Beide visdoelen worden binnen een tijdsbestek van 8 uur gerealiseerd. Bram werkt nog een dikke lom van 80 meter diepte naar boven, weer een nieuwe vissoort en heeft de pijp dan behoorlijk leeg om 5 uur ‘s ochtends. We hebben 16 van de laatste 18 uur gevist, het slechte weer dient zich aan en de wind begint op te steken. We gaan naar huis en ruimen alles op. Wanneer we net aan de borrel zitten gaan de sluizen open. Het regent dat het giet, precies goed gepland. De weersverwachting voorspelt voor de volgende 24h niet veel goeds, veel wind en regen. This is all in the game, meerdere (vis)vakanties in Noorwegen hebben me geleerd dat er in een week altijd wel zo’n dag tussen zit dus we slapen een groot gat in de volgende dag. Toch levert dit weer ook mooie foto’s op.
We gebruiken de middag om de visspullen weer in orde te brengen. De grote gullen hebben de gewoonte als een krokodil te rollen, soms al in de dril naar boven, maar ze rollen allemaal in het oppervlak. Als voorzorg hebben we een onderlijn van een meter 65 lbs fluorocarbon met bovenaan een tonwartel en onder een speldwartel. Die wartels bezorgen ons heel wat hoofdbrekens, door de zijdelingse krachten tijdens het rollen van de gullen buigen de wartels soms open. Ook het vervangen van de wartels door quick-links helpt niet, deze buigen mogelijk nog sneller open. In de laatste drie dagen hebben we zo al vier shads verloren. Ook de stalen onderlijntjes van de stingers krijgen op hun sodemieter. Bij Roel brak twee keer een stinger gemaakt van 40 lbs treksterkte 7-strand. De Gamakatsu 1/0 en Eagle 2/0 dreggen doen een 100% job.
Met de spullen op orde, een heerlijk maal, deze keer Italiaanse stijl met tomaat, room en pasta, gaan we weer vlot slapen. Morgen om 4 uur op, dan is het visbaar weer.
