Soroya dag 6
Na een heerlijke 5e dag waarop we ons werkelijk helemaal klem gevangen hebben aan kabeljauw ziet het weer er op donderdag toch wat minder rooskleurig uit. De voorspellingen zijn een windkracht 4 à 5 en dat is toch al snel net even iets te gek zo is de afgelopen dagen wel gebleken.
Toch kiezen we ervoor om wel uit te varen omdat de wind overwegend noord-oost is waait deze deels over land en zo bedenken we, misschien valt het net buiten de kust nog mee.
Omdat Henk liever blijft liggen bemannen Jeroen en ik samen een boot terwijl Michel, John en Adriaan met zijn driëen in een boot plaatsnemen.
Jeroen en ik hebben gelukkig beiden hetzelfde idee en dat is dezelfde stek als gisteren. Zeker 20 kilometer varen maar gezien de vangsten van de dag ervoor besluiten we het in ieder geval te gaan proberen. Mochten wind en golfslag te gek zijn dan is er altijd wel een plan B te verzinnen.
De zeearend kwam ook regelmatig voorbij
Als we het fjord uitvaren merken we al snel dat er een stevige deining staat waarbij de wind al kleine schuimkopjes op de golftoppen blaast. Even leggen we de boot stil om te kijken hoe de drift gaat en of het in onze optiek bevisbaar lijkt en we besluiten dat het ‘nog wel kan’.
Als we na 10 kilometer deining klotsen op de waypoints van de dag ervoor aankomen hebben we al snel geen spijt meer van onze keuze. Ondanks 2,5 meter deinig en een fries briesje weten we met de driftzak toch een acceptabele driftsnelheid aan te houden en al snel vangen we vis na vis.
De echte ‘goeie’ vissen bijven in eerste instantie nog uit maar als we de drift verlengen naar dieper water gaat het werkelijk helemaal los. De ene kapitale kabeljauw na de andere wordt gehaakt en daar waar we in eerste instantie beiden met een sandeel vissen wisselen we die al snel om voor een cutbait om zo wellicht nog beter en grotere vissen uit te selecteren.
1 meter 21
De ene metervis na de andere ziet de boot even kort van binnen en de visserij is al heel snel zo decadent dat als een vis niet meteen door de slip gaat we proberen deze te lossen door de lijnen slap te laten vallen.
Na circa een kilometer gedrift te hebben en als we denken dat het eigenlijk niet meer beter kan komen we op een stuk waar de kabeljauw wel 30 meter dik gestapeld lijkt te liggen. Vanuit de wetenschap dat grotere kabeljauw vaak bovenin of aan de randen van een school ligt laat ik het aas gecontroleerd zakken om zodra de lijn slap valt de beugel te sluiten en meteen aan te slaan.
De ene na de andere
Zo vissend weten we bijna 10 vissen op rij boven de meter te vangen waarbij Jeroen de serie verbreekt door er een van 98 centimeter te vangen. We vangen praktisch het hele spectrum dicht tussen de 1 meter en de 1 meter 15 waarbij ikzelf er nog weer 2 boven 1 meter 20 weet te landen. Wat wel opvalt is dat de meeste vissen afgepaaid zijn, Je vangt toch het meest vissen met een hele grote kop en een vrij mager lichaam.
Achter elkaar double hookups
Als we de andere boot bellen om door te geven hoe absurd onze vangsten zijn geven zij aan dat het toch wel heel hard waait. Iets waar wij door de gunstige ligging van onze stek niet echt heel veel last van hebben. Toch gaan ze proberen om bij ons te komen.
Wij besluiten mede doordat de wind toch iets aantrekt om de drift opnieuw te gaan maken, we zijn inmiddels toch een paar kilometer uit de kust gedrift en zo kunnen we ook mooi testen of het nog een beetje te bevaren is.
Dat laatste gaat maar net en we besluiten om in ieder geval nog een uurtje door te vissen maar de drifts wel wat korter te houden. Wederom vangen we vis na vis en al snel staat de teller op meer dan 40 vissen waarvan 20 boven de meter. Werkelijk een monsterscore aan grote vissen.
Waanzin
Absolute waanzin
Als de andere boot ons belt dat het niet te doen is om bij ons te komen besluiten we er een eind aan te maken, de ruggen, schouders en polsen doen zeer van het drillen en we moeten ook nog onze spullen pakken.
Vanwege de forse deinig varen we eerst naar de kant om daar in de relatieve luwte terug te varen. Niet echt een pretje met de deining en de korte windgolfjes daarop en tussen. De boot bonkt er dan ook lustig op los en ik kies ervoor om staand te gaan varen om zo in ieder geval de klappen een beetje op te kunnen vangen.
als we de bocht omvaren richting het fjord snappen we meteen waarom Michel en John niet verder konden. Daar waar het in de ochtend nog wel ging is het nu 1 grote kookpot van wind en golven.
De noordoostenwind is ook nog eens snijdend koud en flink afziend banen we ons een weg dwars over het fjord naar de luwe zijde. Dat kost nog aardig wat tijd omdat het absoluut onmogelijk is om het gas er flink op te gooien. Toch weten we met een goed uurtje weer in de haven aan te komen, een memorabel einde aan een memorabele visdag.
De andere groep bijkt bij binnenkomst voral lekker gevarierd te hebben gevangen. Door de luwe stukken onder de kant te bevissen wisten zij ook een mooi aantal vissen te pakken waaronder diverse kelp kabeljauwen, met de zo kenmerkende rode kleur, gewone kabeljauw en voor John nog een schelvis.
De zoveelste op het vertikaalstokje
Zelf ruim ik hierna de spullen op, ik ben er helemaal gereed mee en mijn drilarm protesteert te hard om nog een nachtje door te halen. John, Michel en Jeroen deden dit nog wel en zonder meer met veel success. Hierover meer in het laatste deel, Soroya dag 7.
Hendrik-Jan Verheij
