Offshore vissen in noordwest Florida
Nadat we gisteren een heerlijke dag hebben gevist in de kustwateren, gaan we op zondag een mijl of 15 uit de kust vissen in dieper water. Vandaag gaan we met zijn vijven vissen, mijn collega Ian, zijn vriend Charlie en Charlie’s zonen Kyle en Craig. We hebben afgesproken in de marina van Carabelle. We vissen met kapitein Kamen Miller van de “Pressuredrop” een prachtige 46ft half-open boot, die zowel voor duiktrips als vistrips gebruikt wordt. (www.carrabellecharters.com)
Bij het uitvaren van de haven buurten we even bij een krabvisser. Hij heeft “pin-fish” als bijvangst in zijn vallen, dit zijn 10 centimeter lange baars-achtige rifvisjes. We nemen er 120 aan boord in de livewell, je wilt immers ruim voldoende aas hebben (en we zouden het nodig hebben) Naast de livebaits wordt er 10 kg makreel in twee stukken gesneden. We maken daarna een run van ongeveer 10 mijl naar de eerste visstek. Tijdens het varen worden de hengels klaargemaakt. Op de “Pressuredrop” zijn de spullen prima voor elkaar, we vissen met Shimano spullen – een 20 ponds 6.6ft hengel met een Torum 20 reel, 100 lbs powerpro, een 60 grams schuiflood met een 80 ponds mono onderlijn en een 2/0 circle-hook, over de haak later meer. Een merkwaardig verschil tussen Europa en Amerika is dat in Europa rechtshandige vissers de hengels rechts vasthouden en met links draaien, in Amerika hebben rechtshandigen de hengel in de linkerhand en draaien met rechts – dat wordt een gevalletje “umdenken” vandaag.
Op het eerste way point aangekomen wordt er geankerd en gaan de hengels met een halve makreel overboord. Al na een paar minuten staan Kyle en Craig met een kromme hengel en melden zich de eerste gag-groupers en red-groupers. Even later heeft Charlie een serieus kromme hengel, waar een kleine lemon shark verantwoordelijk voor is. Het eerste half uur werken al mijn reflexen tegen mij. Na een aantal goede tikken is de reflex om aan te slaan, maar juist dan sla je een circle-hook uit de bek van de vis, circle hooks haken zelf. Kamen legt het me wel 3 keer uit – niet aanslaan – wanneer je denkt dat de vis het aas in de bek heeft, langzaam de hengel liften, gaat de hengel krom, langzaam druk opbouwen totdat de haak zijn werk doet en de vis gehaakt is. Eindelijk krijg ik het truukje onder de knie en kan ik ook een gag-grouper als nieuwe soort bijschrijven.
Kamen kijkt het nog een 20 minuten aan – deze groupers zijn ondermaatse baby’s. Hij stelt voor veel verder te gaan, we varen nog een mijl of 10 verder. Na een mijl of 5 zien we een school kleine tonijntjes “boneheads” worden ze genoemd – we stoppen snel en de hengel gaat over boord. Wanneer directe actie uitblijft, willen we verder varen. Ik kan het niet nalaten om mijn stuk makreel nog even op 3 meter diepte tussen de boneheads te laten dwarrellen.Net als de deckhand aan me komt vragen over een probleem is, zien we dat het aas door een grote king-mackrell gegrepen wordt, er is heel even contact, waarna de niet-te-onderdrukken aanslag-reflex er een einde aan maakt – stom-stom-stom. Tijdens de tweede run worden de hengels omgebouwd – twee houden het 60 grams lood, twee hengels met enkel een haak om te free linen en twee hengels met een speed-jig. Op het tweede way point is er volop leven in het water. Binnen een paar minuten wordt de pinfish op de free-line van Roel gegrepen, niet aanslaan – druk opbouwen en dan – alsof je aan een baby-locomotief vast zit, die de andere kant opwil, wat een geweld ! Na een minuut of 20 is een amber jack van een pond of 30 klaar voor de gaf – we zijn immers in Amerika waar “Catch and fillet” het adagium is.
De plek waar we aangekomen zijn blijkt een echte Amber-jack hot-spot,na 15 minuten staan we alle 5 met een kromme hengel amber jack te drillen, Kyle heeft na een lange dril het zweet op de rug – de zon staat recht boven ons, het is 35C en vochtig. Een prachtige Amber Jack (AJ) is zijn deel.
Wij worden steeds meer bedreven in het doorgronden van de AJ. Wat je bijvoorbeeld vaak ziet, is dat tijdens de dril de gehaakte AJ gevolgd wordt door 1 of 2 andere AJ’s – een pinfish op een freeline ernaast laten zakken en een van de volgers grijpt het aas – double hook-up! Iedereen is door het dolle heen.
Zelfs een dril van de kleinste AJ’s die we vangen, van een pondje of 5 duurt altijd nog een minuut of 5 – deze vissen zijn waanzinnig sterk. Na vis nummer 15 baad ik in het zweet, staat het victory-biertje van de eerste grote vis nog onaangeroerd warm te worden en beginnen de spieren zachtjes te protesteren. Het vissen gaat nu zo snel, aas eraan, een meter of 4 laten zakken – tap-tap – hengel laten inbuigen, druk zetten – hangen, vaak al na 5 tellen – dit is niet meer normaal ! De deckhand kan het niet meer bijbenen, de schipper helpt inmiddels mee. Kamen komt naar me toe – hij heeft een foto gemaakt van de dieptemeter, er hangt een enorme wolk AJ’s onder de boot – dit heeft hij nog nooit meegemaakt.
Bij mij staat de teller inmiddels boven de 20, de spieren worden zuur, maar dit dit gaat absoluut niet vervelen. Voor de hele boot staat de teller inmiddels boven de 60 AJ’s. Naast de AJ’s worden er een paar seabass, red snapper en er nog 6 kleine, ongeveer 1 meter lange lemon sharks gevangen, de haaien gek genoeg allemaal door Ian. Ian S. Trood is zijn naam, dat wordt dus “Ian Shark Trood”.
We besluiten ons aas op te vissen op de AJ hotspot en wanneer het half twee is, is de livewell leeg (120 stuks pin-fish) is 10 kg makreel op en staat de AJ-teller van de boot op 92 waarvan ik er 29 op mijn conto mocht schrijven. Volgens Kamen is dit een absoluut uniek resultaat in alle tijd dat hij vist. We nemen nog een groepsportret met de vissen die op de etensborden gaan belanden en dan gaat het gas erop, het is 90 minuten terugvaren naar de haven, de tijd dringt alweer, vliegtuigen moeten gehaald worden voor het lonkend perspectief van weer een week binnen zitten!
Nadat we gisteren een heerlijke dag hebben gevist in de kustwateren, gaan we op zondag een mijl of 15 uit de kust vissen in dieper water. Vandaag gaan we met zijn vijven vissen, mijn collega Ian, zijn vriend Charlie en Charlie’s zonen Kyle en Craig. We hebben afgesproken in de marina van Carabelle. We vissen met kapitein Kamen Miller van de “Pressuredrop” een prachtige 46ft half-open boot, die zowel voor duiktrips als vistrips gebruikt wordt. (www.carrabellecharters.com)
Foto van de pressure drop.
Bij het uitvaren van de haven buurten we even bij een krabvisser. Hij heeft “pin-fish” als bijvangst in zijn vallen, dit zijn 10 centimeter lange baars-achtige rifvisjes. We nemen er 120 aan boord in de livewell, je wilt immers ruim voldoende aas hebben (en we zouden het nodig hebben) Naast de livebaits wordt er 10 kg makreel in twee stukken gesneden. We maken daarna een run van ongeveer 10 mijl naar de eerste visstek. Tijdens het varen worden de hengels klaargemaakt. Op de “Pressuredrop” zijn de spullen prima voor elkaar, we vissen met Shimano spullen – een 20 ponds 6.6ft hengel met een Torum 20 reel, 100 lbs powerpro, een 60 grams schuiflood met een 80 ponds mono onderlijn en een 2/0 circle-hook, over de haak later meer. Een merkwaardig verschil tussen Europa en Amerika is dat in Europa rechtshandige vissers de hengels rechts vasthouden en met links draaien, in Amerika hebben rechtshandigen de hengel in de linkerhand en draaien met rechts – dat wordt een gevalletje “umdenken” vandaag.
Charlie vangt kleine lemonshark
Op het eerste way point aangekomen wordt er geankerd en gaan de hengels met een halve makreel overboord. Al na een paar minuten staan Kyle en Craig met een kromme hengel en melden zich de eerste gag-groupers en red-groupers. Even later heeft Charlie een serieus kromme hengel, waar een kleine lemon shark verantwoordelijk voor is. Het eerste half uur werken al mijn reflexen tegen mij. Na een aantal goede tikken is de reflex om aan te slaan, maar juist dan sla je een circle-hook uit de bek van de vis, circle hooks haken zelf. Kamen legt het me wel 3 keer uit – niet aanslaan – wanneer je denkt dat de vis het aas in de bek heeft, langzaam de hengel liften, gaat de hengel krom, langzaam druk opbouwen totdat de haak zijn werk doet en de vis gehaakt is. Eindelijk krijg ik het truukje onder de knie en kan ik ook een gag-grouper als nieuwe soort bijschrijven.
Roel met gag grouper
Kamen kijkt het nog een 20 minuten aan – deze groupers zijn ondermaatse baby’s. Hij stelt voor veel verder te gaan, we varen nog een mijl of 10 verder. Na een mijl of 5 zien we een school kleine tonijntjes “boneheads” worden ze genoemd – we stoppen snel en de hengel gaat over boord. Wanneer directe actie uitblijft, willen we verder varen. Ik kan het niet nalaten om mijn stuk makreel nog even op 3 meter diepte tussen de boneheads te laten dwarrellen.Net als de deckhand aan me komt vragen over een probleem is, zien we dat het aas door een grote king-mackrell gegrepen wordt, er is heel even contact, waarna de niet-te-onderdrukken aanslag-reflex er een einde aan maakt – stom-stom-stom. Tijdens de tweede run worden de hengels omgebouwd – twee houden het 60 grams lood, twee hengels met enkel een haak om te free linen en twee hengels met een speed-jig. Op het tweede way point is er volop leven in het water. Binnen een paar minuten wordt de pinfish op de free-line van Roel gegrepen, niet aanslaan – druk opbouwen en dan – alsof je aan een baby-locomotief vast zit, die de andere kant opwil, wat een geweld ! Na een minuut of 20 is een amber jack van een pond of 30 klaar voor de gaf – we zijn immers in Amerika waar “Catch and fillet” het adagium is.
Roel dril
Roel met AJ
De plek waar we aangekomen zijn blijkt een echte Amber-jack hot-spot,na 15 minuten staan we alle 5 met een kromme hengel amber jack te drillen, Kyle heeft na een lange dril het zweet op de rug – de zon staat recht boven ons, het is 35C en vochtig. Een prachtige Amber Jack (AJ) is zijn deel.
Kyle met Amber Jack
Wij worden steeds meer bedreven in het doorgronden van de AJ. Wat je bijvoorbeeld vaak ziet, is dat tijdens de dril de gehaakte AJ gevolgd wordt door 1 of 2 andere AJ’s – een pinfish op een freeline ernaast laten zakken en een van de volgers grijpt het aas – double hook-up! Iedereen is door het dolle heen.
Blije Ian met AJ
Zelfs een dril van de kleinste AJ’s die we vangen, van een pondje of 5 duurt altijd nog een minuut of 5 – deze vissen zijn waanzinnig sterk. Na vis nummer 15 baad ik in het zweet, staat het victory-biertje van de eerste grote vis nog onaangeroerd warm te worden en beginnen de spieren zachtjes te protesteren. Het vissen gaat nu zo snel, aas eraan, een meter of 4 laten zakken – tap-tap – hengel laten inbuigen, druk zetten – hangen, vaak al na 5 tellen – dit is niet meer normaal ! De deckhand kan het niet meer bijbenen, de schipper helpt inmiddels mee. Kamen komt naar me toe – hij heeft een foto gemaakt van de dieptemeter, er hangt een enorme wolk AJ’s onder de boot – dit heeft hij nog nooit meegemaakt.
Foto dieptemeter
Bij mij staat de teller inmiddels boven de 20, de spieren worden zuur, maar dit dit gaat absoluut niet vervelen. Voor de hele boot staat de teller inmiddels boven de 60 AJ’s. Naast de AJ’s worden er een paar seabass, red snapper en er nog 6 kleine, ongeveer 1 meter lange lemon sharks gevangen, de haaien gek genoeg allemaal door Ian. Ian S. Trood is zijn naam, dat wordt dus “Ian Shark Trood”.
We besluiten ons aas op te vissen op de AJ hotspot en wanneer het half twee is, is de livewell leeg (120 stuks pin-fish) is 10 kg makreel op en staat de AJ-teller van de boot op 92 waarvan ik er 29 op mijn conto mocht schrijven. Volgens Kamen is dit een absoluut uniek resultaat in alle tijd dat hij vist. We nemen nog een groepsportret met de grootste vissen die we vingen. Dan gaat het gas erop, het is 90 minuten terugvaren naar de haven, de tijd dringt alweer, vliegtuigen moeten gehaald worden voor het lonkend perspectief van weer een week binnen zitten!
Groepsfoto
