Lekker met de vaste stok
Dat de vissen niet je leefnet in springen had ik al vermeld in de afgelopen artikelen maar afgelopen wedstrijd aan de Hoge Vaart heb ik toch lekker gevist. Wederom was de wedstrijd taai maar door veel te schakelen heb ik midden in het deelnemersveld toch lekker mee gevist.
De hoge vaart is op sommige gedeelten een beter vaste stok water dan een feeder water, zo ook op de Groep Meelhuysenstraat. Ik besloot om de maximale lengte vaste stok te pakken waar ik op kon vissen ( 13,5 meter ). Ik tuigde 2 topdelen op met een dobbertje 0.7 gram en een met 0.9 gram ( matchdobbertje ). Het derde topdeel tuigde ik op met een extra 1,5 meter opslag zodat ik eventueel nog achter mijn voerplek kon vissen. Het water in de Hoge Vaart is kraak helder ( Kraanwater niveau! ) en je voerplek zie je dan ook op 13 meter liggen mocht je licht voer gebruiken. Zwart moest het dus zijn en ik besloot er ook veel hennep bij in te gooien. Eén light feeder om eventueel midden in de vaart nog een vis proberen te verschalken werd ook nog klaargelegd.
Vaste stok deed het goed voor mij met een licht pennetje
.
Bij het begin signaal voerde ik 8 ballen op een niet te kleine voerplek, er stond een kleine stroming en het dobbertje moest precies in het voer spoor lopen. Als laaste cupte ik nog een klein handje hennep en casters en het vissen kon beginnen. Ik begon met een staande haak en liet de dobber telkens over de voerplek trekken, af en toe iets tegen houden en weer verder laten driften. Vooral het tegenhouden en terug trekken hadden vaak effect en het eerste uur ving ik een aantal mooie voorns. Na een uur was de beet eruit en dan vraag ik mijzelf altijd af heb ik teveel gecupt of juist te weinig. Ik cup zelf altijd met de regelmaat 3 vissen vangen en 1 cup tenzij de beten heel snel achter elkaar komen dan cup ik vaker of meer ( liever vaker ). Ik besloot in plaats van 2 casters een wormpje op de haak te zetten wat direct 3 mini baarsjes opleverde, deze hadden natuurlijk ook veel weggevreten dus cupte ik 1 balletje voer helemaal vol met casters.
Moest veel geknipt worden, riet stond 1.5 meter hoog!
.
Direct kwamen de beten er weer in maar nu waren het een aantal blieken en een paar windes, ik was er blij mee. Om mij heen werd er niet veel gevangen dus ik had goede hoop op een mooie uitslag maar wederom uit het niets hielden de aanbeten weer op en ving ik weer 1 ½ uur niets wat ik ook probeerde. Zelfs de feeder, welke ik bijgehouden had door af en toe een korf voer te brengen, leverde geen stootje op. In een alles of niets poging, ik had toch niets meer te verliezen en zat redelijk bij de eerste 8 naar mijn inschatting, cupte ik 2 balletjes voer helemaal vol met wormen, 2 wormpjes op de haak met een caster ervoor. Wederom 3 baarsjes en 2 voorntjes bracht het in het net waarna eindelijk het elastiek van de vaste stok op de proef werd gesteld, een brasem had zich aan de andere kant gemeld en gleed uiteindelijk mijn net in YES hiermee werd de 4e plaats in de wedstrijd behaald, niet slecht in het midden van het veld.
Feeder deed het lang niet overal op het parkoers goed
.
Apart was dat Eddy de hele dag met de feeder gevist had en geen aanbeet kreeg, Edwin, zijn vaste maat zat direct naast hem met hetzelfde voer, viste met de vaste stok en ving 25 voorntjes echter het laatste uur brak zijn elastiek (Koop toch eens spullen ;-) geintje). Hij ging met de feeder, op dezelfde hoogte van Eddy en ving in een uur 8 brasems…. dat geeft te denken, vissen blijft soms speculeren hoe iets kan….Hij won er wederom wel de wedstrijd mee, Eddy met een groot vraagteken achterlatend.
Ben Hakstege
