De Noorwegen vloek verbroken, metersnoek!
Voordat we vertellen van de eerste September snoeksessie, moeten we eerst 15 maanden terug in de tijd om de titel verduidelijken. Juni 2011 gaan Bram, Max, Ben en Roel naar het hoge noorden van Noorwegen om in Lyngseidet een week te vissen. Er werden PR’s verbroken en buiten gewoon aangenaam gevist, maar de geluks-engel op de schouder van Ben maakte overuren.
- Ben, de geluksvogel in Noorwegen
.
Voorbeeld 1: aankomst op de visstek, eerste inworp, Ben denkt dat hij vast zit tussen de stenen en komt er dan achter dat er een gul van 1.18 aan zijn shad is gaan hangen. Voorbeeld 2: we hebben allemaal ingedraaid en zijn klaar om te verkassen, Ben draait als laatste in, moet er zo nodig nog een dikke koolvis van 1.10 aan je hengel gaan hangen. Het laatste voorbeeld is het masterpiece van de geluks-engel: Ben draait weer eens als laatste de hengel uit het water en spreekt de gedenkwaardige woorden : “en nu volgt de beuk der beuken” gevolgd door een knal van jewelste wanneer er een heilbot op zijn shad vliegt. We waren het er allemaal over eens dat Ben zijn vis-geluk volledig verbruikt had en dat hij voorlopig een metersnoek wel kon vergeten, het kon Ben niks schelen.
De beuk der beuken
.
We zijn inmiddels 15 maanden verder wanneer Ben en John net terug zijn van vakantie en we besluiten een paar uurtjes op de eerste September zondag te gaan vissen. Voor een paar aasvissen gaat Roel op zaterdagmiddag bij de vijver van de buurtsuper langs. Het is kennelijk een vruchtbare zomer geweest voor de plaatselijke karper populatie, tussen de voorn en blieken door worden 6 stuks 4cm lange karpertjes gevangen, kennelijk was de zomer lang nog niet zo slecht en is het water lang genoeg warm geweest voor een succesvolle paai. Op de zaterdagavond wordt het verhaal over de “vloek van Lyngseidet” voor de zoveelste keer verteld en dat Ben sinds Noorwegen geen fatsoenlijke snoek meer gevangen heeft. Marie Therese vindt dat dit nu lang genoeg geduurd heeft – “je doet er morgen maar wat aan” zegt ze.
We begroeten elkaar op de helling, John vist met zoon Jelle, Ben stapt bij Roel in de boot. Ik vertel Ben het verhaal van de avond ervoor en we lachen over hoe je dat moet doen, het verbreken van zo’n vloek. Met een groot armgebaar besluiten we dat dit gebeurd is. Volgens Ben is de reden dat hij veeeeel minder vaak snoekt dan de rest,.. ja,ja,…. Eenmaal op het water zien we dat het water deze week stukken afgekoeld is en weer onder de 20 graden beland is. De waterplanten zijn al weer over hun hoogtepunt heen. We vissen relaxed met een aasvis onder de dobber en een aasvis aan de fireball. En terwijl we de wederwaardigheden van de laatste 5 weken en de vakantie bijpraten, driften we over het eerste talud. John vist voor ons uit over een ondieper stuk en heeft na een minuut of 10 de eerste vis te pakken.
Slanke snoek, het najaars vreten moet kennelijk nog beginnen
.
Een slanke 90-tiger heeft zijn oog laten vallen op een vette voorn. De snoek zal het nodig hebben, in de zomerperiode wanneer de snoek moeite heeft met jagen vanwege het lage zuurstof gehalte van het water, worden ze toch behoorlijk mager. Roel werpt met een verzwaarde streamer over de bedden afstervende planten heen en weet een fel snoekje uit het groen te halen. Na de snelle start valt het stil. Het kan zijn dat dit samen hangt met het allergrootste aalscholver vreetfestijn wat wij ooit aanschouwd hebben. Zo’n 700 meter van ons strijken zeker 1500 aalscholvers neer op een stuk van 500 bij 500 meter. De achterste linies vliegen telkens over de groep heen en vissen voor aan de groep verder.
leuke banner voor aalscholver lovers and haters……
.
Wij kunnen alleen maar raden wat voor een slachting onder water aangericht wordt in een vreetpartij die een minuut of 20 aanhoudt. De aalscholvers hebben kennelijk de buik vol en verdwijnen in kleine groepjes. Nadat we dit allemaal aanschouwd hebben verkassen we naar het andere eind van de plas, waar een productief maar niet al te groot talud ligt dat afloopt van 2,5 naar 6 meter. John begint op het talud, Ben en Roel schuiven door naar een plateau achter het talud in kwestie. Dit plateau leverde al vaker mooie vissen op deze tijd van het jaar. We stellen de hengels en dobbers af op een diepte van 2,5 meter en beginnen een rustige drift. Een enkele “tik” van de reel van Ben doet hem opkijken, we zien dat z’n dobber, die een eind achter de boot hing, vertrokken is. Ben draait de slack uit de lijn, zoekt contact en slaat aan. De kromming van de hengels verraadt direct dat hier een beste vis aan de andere kant van de lijn het brasempje te grazen genomen heeft – zou de “vloek van Lyngseidet” verbroken zijn ?
De snoek ziet Ben en Roel voor het eerst……..
.
Na een dril van een minuut of 5 ligt een prachtige metervis in het XXL savage gear net, waar de vis in het water van het haken-ongerief verlost wordt. Deze manier van in-het-water-onthaken pas ik steeds vaker toe. Je kunt in alle rust onthaken, de boot in positie brengen, camera klaar maken, voordat de vis het water uit gaat. Wanneer Ben de vis op de meetplank legt blijkt dat de “vloek” ruimschoots opgeheven is: 1.13 wordt aangetikt.
De vloek verbroken; Ben met 113cm!
.
Ondanks de 19 graden watertemperatuur en het kortstondige verblijf boven water heeft deze snoekdame toch een ruime 5 minuten recovery nodig voordat ze weer met een stevige staartslag de diepte in gaat. Met de boot weer in orde, vervolgen we de drift. Binnen 10 minuten verraadt de super gevoelige top van de Shimano Yasei zander pleasure dat de fireball voorn de interesse gewekt heeft. Na het inbuigen van de top wordt de haak gezet en kan na een strakke dril een stevige snoek in de boot afgetikt worden op 96 centimeters.
Roel met een fraaie 96’er
.
Het begint tegen 11-en te lopen wanneer we besluiten richting helling te gaan. We slepen kleine fast-sink swim baits over de planten heen, maar kunnen geen interesse wekken van vriend snoek. We traileren rond het middag uur, zodat er nog family-time is in de middag. Ben kan de visgoden danken dat zijn kansen bij het snoeken weer gekeerd zijn en dat de eerste meter sinds ruim een jaar weer een feit is. Laat de herfst maar komen, de beste snoek-tijd van het jaar komt eraan!
Gr Roel Orsel
Mooi ook die ‘fukke-you-bitches-ik-heb-de-grootste houding’ (inclusief vingertje) van Ben op die beuk der beuken foto :)
Ben, welkom terug :)
Groet,
Volkmar