Vakantie en vissen in Costa Rica

De winter vind ik één van de mooiste perioden om met vakantie te gaan. En dan met name naar landen waar je je qua kleding niet veel drukker hoeft te maken als een korte broek en een paar T-shirts. Na eerder omzwervingen in o.a. diverse Afrikaanse landen (Zuid Afrika, Kenia en Namibië) wilden we nu wat anders. Al meerdere keren hadden we erg positieve verhalen gehoord, gezien en gelezen over Costa Rica, een land gelegen in Centraal Amerika. Met name de mooie natuur en het goede klimaat van Costa Rica hadden mijn interesse gewekt. Toen ik ook nog eens mooie verhalen las over een interessante visserij was de knoop snel doorgehakt.
Om meer te weten te komen over het land, de visserij en de verschillende reisopties maakten we een afspraak met Toine Aarts van www.costaricavakantie.nl.  In overleg met hem kiezen we vervolgens voor een (rond) reis waarin we met name de Pacifische kant (de westkant) zullen verkennen. Met als afsluiting 3 dagen vissen in het zuidelijk gelegen Sierpe.

Op nieuwjaarsmorgen vliegen we met een nog volle buik van de oliebollen en appelflappen vanaf Schiphol via Atlanta naar San José, de hoofdstad van Costa Rica. Waar we s’avonds, moe van de lange reis aankomen. Met een shuttlebus worden we naar ons hotel gebracht. Het is al donker en na een snelle hap in het restaurant gaan we slapen. De volgende ochtend kunnen we om 10.00 onze huurauto voor de komende 2 weken ophalen. Deze vierwielaangedreven Daihaitsu Beego zullen we op de zowel harde als onverharde wegen van Costa Rica eens flink de sporen geven.

Ons eerste Reisdoel is Pozo Azul, een klein dorpje waar we een “casa” hebben gehuurd en waar we de eerste paar dagen zullen verblijven. Deze dagen brengen we deels luierend op de veranda, genietend van de rust en het heerlijke klimaat en deels actief door. Zo bezoeken we het indrukkwekkende Cloud Forrest van Monte Verde waar we onder begeleiding van een gids een stevige wandeling maken, maken we een 4 uur durende en bijzonder overweldigende raft op de Rio Corobici en varen we met een boot op de Rio Tarcoles waar we naast vele vogelsoorten waaronder fel gekleurde macaw’s (papegaaien) ook enorme krokodillen tot vlak naast de boot kunnen fotograferen. Het natuurschoon van Costa Rica is op sommige plekken adembenemend.

Na Pozo Azul staan een paar dagen Tamarindo gepland. Een voor Costaricaanse begrippen drukke badplaats (valt reuze mee) met schitterende stranden, palmbomen en het lekkerste zeewater dat ik tot nu toe ben tegengekomen. Hier zijn we regelmatig met een cocktail onder een palmboom te vinden. De 2e dag besluit ik om bij het krieken van de dag vanaf enkele rotsen mijn nieuwe reishengel uit te proberen. Een uur lang sta ik te gooien met een ondiep lopend plugje. Geen idee waar ik op aan het vissen ben maar ik ben lekker bezig. De enige actie die ik krijg is van een verschrikt uit het water springende vis als ik de plug bijna op zijn kop gooi.

 

Van Tamarindo is het een uur of 6 rijden (deels over onverharde wegen) naar ons volgende reisdoel Manuel Antonio. Hier ligt een “National Park” waar we naast apen, reptielen en vele vogelsoorten ook enkele Luiaards kunnen spotten en fotograferen. Koddige beesten, die Luiaards. Wekenlang hangen ze in de boom waarbij ze nauwelijks van hun plek komen en alle bewegingen in slow-motion uitvoeren. Echte luiwammesen dus. Wat waarschijnlijk één van de redenen is dat deze dieren me zo aanspreken;). Het National Park eindigt in een schitterende baai met wederom prachtig wit zand, palmbomen en pelikanen. Echt een plaatje. We hebben het dan ook zeer naar ons zin en genieten van de natuur, de stranden en het heerlijke weer. Ver weg van de kou, de stress en de drukte in het overvolle Nederland.

Vissen in Sierpe

De rit vanuit Manuel Antonio naar Sierpe is niet zo lang, zo’n 2 uur. Sierpe ligt aan de prachtige mangrove Sierpe River, zo’n 40 minuten varen van de monding van de rivier met de Pacific Ocean. Hier heeft Toine, die de reis voor ons heeft georganiseerd, een gids met een boot voor ons geregeld.

Als we s’avonds aankomen maken we meteen al kennis met Pablo, de gids met wie ik de komende drie dagen ga vissen. Gelukkig spreekt hij goed Engels wat een pak van mijn hart is. Ik spreek geen woord Spaans en met Engels, zo weet ik inmiddels, kun je je in Costa Rica maar slecht verstaanbaar maken. Na met hem over het vissen te hebben gekeuveld en zijn boot en materiaal te hebben bekeken heb ik er een goed gevoel over. Hij heeft zijn spullen prima voor elkaar en weet duidelijk waar hij het over heeft. Bovendien is het ook nog eens een aardige en bescheiden vent. Ik heb er zin in!

De volgende ochtend gaan we al vroeg op pad. Om 6.30 stap ik samen met Claudia (die overigens zelf niet vist) aan boord. Om op zee te komen moeten we eerst 40 minuten door de mangrove varen. Bepaald geen straf. Bij de monding van de rivier staan enkele stevige brandinggolven maar de schipper weet er behendig omheen te varen. Vanaf de monding varen we nog een kwartier door naar de eerste stek van vandaag.

Popperen

We beginnen te vissen in een gebied waar onder water een rif staat. Hier vis ik voor het eerst met mijn nieuwe poppers. Wel even wennen maar na een paar worpen gaat het perfect. Voor het vissen met deze poppers heb ik op aanraden van Toine uit Nederland een wat langere hengel van 2,70 meter meegenomen. Deze heeft een werpgewicht van 80-100 gram. Dit blijkt een goede keuze want door de extra lengte kan ik veel verder werpen als met de (overigens prima) korte boothengeltjes van Pablo. Als we na anderhalf uur nog steeds geen beet hebben verkassen we naar een nabijgelegen stek. Pablo stelt voor om hier te gaan speedjiggen met Butterfly Jigs. Ik vind het prima. Ook dit heb ik nog nooit gedaan en ik ben dan ook erg nieuwsgierig. Vooral ook omdat ik weet dat er met deze techniek regelmatig mooie vissen gevangen worden.

Speedjiggen

De diepte hier bedraagt ca. 30 meter en even later laat ik aan een kort maar relatief licht stokje een butterfly-jig de diepte in zeilen. Eens kijken of we een Amberjack, Grouper of Snapper kunnen verleiden. Speedjiggen is hard werken en al na een paar minuten voel ik mijn kantoor-spieren behoorlijk. Toch zet ik door en na een tijd heb ik de juiste beweging te pakken en kan ik redelijk soepel de Butterfly Jig in hoog tempo naar half water vissen. Om deze vervolgens weer met de beugel open naar de bodem te laten zakken. Waarna het ritueel weer van voren af aan begint. Alhoewel er op de dieptemeter veel vis is te zien gebeurd er niets. Pablo verlegt de boot een paar keer om deze weer goed over het rif te laten driften. Dan krijg ik ver boven de bodem een harde knal op mijn hengel. Deze springt in een hoepel en vrijwel meteen begint de slip te schreeuwen. Losen your drag! schreeuwt Pablo en ik draai de slipmoer iets losser. Toch zit het me niet lekker want deze vis, die inmiddels al vele meters lijn heeft genomen, wil duidelijk erg graag terug het rif in. Iets waar ik toch echt ander ideeën op na hou. Ik houd de druk er dan ook goed op want ik wil deze krachtpatser koste wat kost weg houden van de bodem. Dat lukt redelijk en na 2 minuten lijk ik alles onder controle te hebben. De uitvallen worden minder en ik kan de vis omhoog krijgen. Ik ben duidelijk aan de winnende hand en de slip kan iets losser. Dan valt ineens alle druk weg… Als ik teleurgesteld binnendraai blijkt de vis simpelweg losgeschoten. Hoe is het mogelijk… Als ik even later aan Pablo vraag wat dit was verteld hij me dat ik vermoedelijk een Amberjack van een pond of 30 heb verspeeld… Nice…

Rooster!

Verder jiggen levert geen beten meer op en dus verkassen we naar een stek waar we wederom met poppers en met de vandaag slechts beperkt aanwezige aasvissen proberen een Rooster te vangen. Een enkele keer krijg ik een volger maar verder gebeurd er niets. Totdat één van de boothengels met een schreeuw van de reel laat weten dat de aasvis gegrepen is. Omdat er met circle hooks wordt gevist hoef je niet aan te slaan. Strak laten zwemmen en beginnen met draaien is genoeg. De vis heeft er echt zin in en maakt lange uithalen op de toch niet kinderachtige boothengel. Maar na 10 minuten heb ik de vis onder de boot. Volgens Pablo een goeie Rooster. Dan springt, voor de 2e keer vandaag mijn hengel totaal onverwachts recht. Wat? Los? Als ik binnendraai zie ik dat de punt van de circle hook is afgebroken. Hoe kan het. Dit is volgens Pablo ook nog nooit gebeurd. Hij vist met deze haken ook op zeilvis, zo legt hij me verontschuldigend uit. Ik geloof hem. Ik heb gewoon pech, ook dat hoort bij het vissen. Dit was echter wel de 2e goeie vis die ik verspeel vandaag. Ik ben dan nog steeds visloos.

Daar komt echter verandering in. In de middag wordt m’n popper achtervolgt door maar liefst drie Rooster-vissen tegelijk. Vlak bij de boot slaat 1 ervan hard toe. Na een hevig gevecht waarbij ik geen enkel risico neem kan ik dan eindelijk de eerste vis landen! Alhoewel geen gigant ben ik er blij mee! Verder vissen levert geen Rooster meer op maar nog wel enkele volgers van o.a. Jacks. Dan krijgt Pablo, die bij tijd en wijle meevist, een volger van een mooie Snapper! Helaas is een Jack net even sneller. Even later komt die behoorlijk gehavend aan boord. Blijkbaar kon de Snapper zijn snelle actie niet helemaal waarderen. Ik trouwens ook niet.

S’middag’s krijg ik werpend tegen de rotsen waar de golven woest tegenaan slaan vlak na de inworp, nog geen 5 meter van de rotsen, een onwaarschijnlijke agressieve aanbeet gevolgd door een gierende Saragossa. Zo hard als ik durf druk ik mijn duim op de spoel om te voorkomen dat de vis tussen de rotsen duikt. Met de 2 mislukkingen van vandaag nog vers in het geheugen verwacht ik eigenlijk dat op elk moment de lijn slap zal vallen. Toch gebeurd dat niet en als ik na de eerste run de vis weg kan trekken van de rotsen begin ik er in te geloven. Na 10 minuten kan ik mijn eerste Bluefin Trevally landen. Een prachtige vis met een mooie blauwe gloed.

False Killer Whales

Behalve enkele aanbeten die we niet kunnen verzilveren (o.a. van Needlefish) krijgen we geen actie meer. Als we in de verte een groep False Killer Whales spotten besluiten we voor vandaag te stoppen met vissen. Vissen reageren sowieso bijzonder slecht op de aanwezigheid van dolfijnen en orca’s. Eens kijken hoe dicht we in de buurt kunnen komen van deze prachtige beesten. Dit lukt erg goed. Zo goed zelfs dat we er even later 2 onder en naast de boot hebben. Ik schiet een serie foto’s. We volgen de groep False Killer Whales nog een tijdje totdat ze ons beu zijn en uit het zicht verdwijnen. Dan varen we terug naar Sierpe. Sierpe is een klein dorpje waar eigenlijk maar weinig te beleven is. We eten wat in het direct aan de rivier gelegen openlucht restaurant van het hotel en maken, omringd door een groep zwerfhonden een wandeling door het dorp. Op tijd duiken we het bed in.

Meer aasvissen

De volgende dag besluit Claudia niet mee te gaan. Alhoewel de zee de eerste dag behoorlijk kalm was is ze er toch en beetje zeeziek van geworden. Waarschijnlijk heeft de combinatie van de warmte (overdag is het ruim 30 graden) en een te laat ontbijt op de boot haar de das omgedaan. Vreemd, want normaal gesproken is ze bijna nooit zeeziek. Ik stap dan ook alleen aan boord bij Pablo en de 2e schipper die overigens geen woord Engels spreekt. Omdat ik graag mijn kansen maximaliseer heb ik Pablo gisteren gevraagd of hij niet aan meer aasvissen kan komen. Normaliter zijn deze vrij eenvoudig te vangen bij de monding van de rivier maar het tij staat daarvoor deze week verkeerd, zo legde hij me uit. Hij heeft echter enkele kennissen gevraagd om aasvissen te vangen. Halverwege onze tocht over de mangrove rivier stoppen we daarom bij een klein boeitje waar een soort van aasketel aan hangt. Hier zitten 5 aasvissen in. Niet veel met wat ik allemaal in gedachten heb :) maar in ieder geval meer als de 2 aasvisjes van gisteren. Op de aasvissen krijgen we al snel een paar beten die echter niet hangen of meteen losschieten. Vermoedelijk zijn de Needle-vissen die moeilijk te haken zijn hier debet aan. Deze Needlefish weet ik enkele keren wel te haken maar schieten meteen los. Ook bizar is dat we 2x bij het binnendraaien van de lijn constateren dat er helemaal niets meer aanzit. Geen aasvis, geen onderlijn en geen haak. Zonder dat we een aanbeet hebben bespeurd is de lijn doorgebeten. Vreemd.

Lijnbreuk

Vandaag vissen we verschillende in het water staande rotspartijen af door er rondom heen te varen waarbij we zo dicht mogelijk bij de rotsen gooien. Het plaatsen van de popper zo strak mogelijk ertegenaan is een leuke bezigheid waar ik inmiddels behoorlijk behendig in ben geworden. Als ik de zoveelste worp maak en ik de popper met harde rukken binnenvis zie ik aan de andere kant van de boot een school kleine aasvisjes wegspringen. Daar is wat aan de hand denk ik bij mezelf en zo snel als ik kan draai in mijn popper stuiterend over het water binnen. Wat niet kan, gebeurd toch. Vlak bij de boot zie ik nog net hoe uit het niets een Roosterfish mijn op turbospeed geviste popper van het wateroppervlakte grist. Ik probeer nog te reageren maar als met een droge knal mijn 36/00 Powerpro breekt besef ik dat ik te laat ben. Gevlochten lijnen zijn onnoemelijk sterk maar erg slecht bestand tegen harde rukken. Ik wist het, maar laat me toch verrassen. Om eventuele snappers gehaakt bij de rotsen te kunnen blokken heb ik de slip redelijk strak staan. Dat wordt me nu dus fataal in de vorm van een door lijnbreuk verspeelde Rooster. Had ik nu maar… nee dat telt allemaal niet meer. Uithuilen en opnieuw beginnen. Er zit niets anders op.

 

Die middag vang ik enkele Jacks en twee kleine Roosters. Ook maak ik voor het eerst kennis met Barracuda, zei het maar voor heel even. Ik ben (na mijn verspeelde popper) geswitcht van kunstaas en vis inmiddels met een “Ranger Lure” die ik samen met enkele poppers heb besteld bij http://www.biggameshop.nl/. Hierop krijg ik enkele schitterende aanbeten van Jacks en Bluefin Trevally. Als ik deze op een zeker moment in hoog tempo binnen vis verschijnt een schim van een Barracuda. Slow down, slow down roept Pablo en ik vertraag de Ranger Lure iets. De Barracuda blijft volgen en nadert de lure nu gevaarlijk dicht. Dan wordt deze hard gegrepen. Zo hard als ik durf sla ik aan. De vis draait zich om, de hengel kromt zich en de slip begint te krijsen. Voor heel even, want dan valt de druk weg. 80/00 fluorocarbon is halverwege simpelweg doorgebeten… Tja, op Barracuda moet je echt met een stalen onderlijn vissen…

Als we s’middags voor de 2e keer richting monding rivier varen heb ik een dag met behoorlijk veel actie gehad. Enkele Roosters, Jacks en Trevally’s kwamen kortstondig aan boord. Bijna alle vissen werden meteen teruggezet op een enkele Jack na die wordt meegenomen als diner. Daarnaast zijn enkele vissen gelost en heb ik enkele aanbeten gehad die ik niet kon haken. Ook heb ik de nodige volgers gehad. Tijdens de relaxte terugvaart over de Sierpe River zien en horen we op verschillende plekken brulapen, hoog in de bomen. Bij aankomst staat Claudia ons op te wachten en ze is benieuwd naar de vangst. Ze heeft die dag relaxed doorgebracht in het open lucht restaurant van Sierpe. Alhoewel je dat niet zou verwachten is er een redelijk goede Wifi verbinding aanwezig en de meegebrachte Ipad heeft voor de nodige afleiding en ontspanning gezorgd.

De laatste dag

Claudia gaat weer mee vandaag. Hopelijk was de zeeziekte eenmalig. Wederom varen we langs het boeitje met de aasketel om aasvissen op te halen. 8 vissen vandaag. De aasvissen zijn perfect volgens Pablo. Als we hier geen Rooster mee vangen dan vangen we ze nergens mee, bezweert hij! Mooi, kan ik de laatste dag misschien nog een dikke Rooster vangen?Vandaag gaan er 2 hengels met levend aas overboord. Daarnaast zal ik weer met oppervlakte kunstaas vissen. Maximaal kans dus. Al na 5 minuten is het raak op levend aas. Mijn Baitrunner giert het uit! Echter als ik de hengel pak om de lijn strak te laten zwemmen voel ik niks meer. Voorzichtig begin ik te draaien maar alle weerstand is weg. Wel verd….. Vervolgens draai ik een kale lijn zonder haak en aasvis binnen. De lijn is doorgebeten. Wederom Barracuda? Als de haak weer op opnieuw is voorzien van een aasvis volgt wederom snel een aanbeet. Zelfde ritueel. Lijn strak laten lopen en beginnen met draaien. De vis hangt maar doet niet veel. Het is een Needle Fish. Vlak bij de boot schiet deze los. Zo dat zijn al weer 2 aasvissen minder. Ook een derde aasvis verpruts ik op een vis die loslaat. Pablo stelt voor te verkassen omdat we anders wel eens heel snel door onze aasvissen zouden kunnen heen zijn.

Wederom Barracuda

Op de volgende stek staan geen rotsen. Onderwater ziet het er echter interessant uit en er is veel vis te zien op de visvinder. Terwijl de boot mooi drift op de wind gooi ik keer op keer mijn kunstaas schuin naar voren. Zo dek ik veel water af. De Ranger Lure in combinatie met mijn 2,70 lange hengel gooit als een raket. Ik maak er een spelletje van om het stuk kunstaas zo hard mogelijk op het water te laten stuiteren. Om deze vervolgens weer over het oppervlakte terug te vissen. Er gebeurt echter niets. Het voelt ook een beetje vreemd om zomaar op open zee een beetje in het wilde weg te staan gooien. Voor mijn gevoel vis ik maar een beetje op goed geluk. De volgende worp is wederom ver. Door de lijn iets tegen te houden vlak voordat het aas land lukt het om de lure echt te laten stuiteren waardoor deze na een eerste “inslag” weer omhoog knalt om een paar meter verder weer te landen. Ik krijg er lol in. Als ik begin te draaien krijg ik uit het niets een geweldige hengst op de hengel. Meteen na het stuiteren is het aas gepakt en ik sta met een heerlijk kromme hengel met krijsende molen in mijn handen. Na 5 minuten kan ik de vechtersbaas bij de harde (en scherpe!) staartwortel pakken. Het is wederom een Jack. Wat zijn dat toch lomp sterke vissen. Snel onthaken en weer terug. Ik vis nog een tijdje door maar behalve een paar volgers van o.a. een Rooster gebeurt er niets meer. Totdat ik bij de zoveelste worp een schim uit de diepte zie verschijnen die in een flits de Ranger Lure pakt. Het gaat zo snel dat ik nauwelijks tijd heb om te reageren. Ineens sta ik met een kromme hengel en warmlopende slip in mijn handen. De vis, volgens Pablo die het zag gebeuren een grote Barracuda, scheurt zomaar 100 meter lijn van mijn molen af. Om vervolgens los te schieten… Het zit me weer niet mee.

Rapala X-Rap Subwalk

We verkassen wederom naar de rotsen en ik besluit van aas te wisselen. Ik heb in Nederland een paar Rapala X-Rap Subwalks gekregen. Het is me echter nog niet gelukt om deze uit te proberen. Dit is een mooie gelegenheid. Ook met deze plug kan ik ver gooien. Niet zo ver als met de Ranger Lure maar wel verder als met poppers. Met venijnige tikken vis ik deze “walk-the-dog” plug terug. De actie is lekker agressief en onvoorspelbaar. Ziet er prachtig uit. Al na een paar worpen krijg ik een harde tik. Ik sla aan en op exact hetzelfde moment springt er een Needle Fish hoog door de lucht, de oranje X-rap duidelijk zichtbaar voor in de bek. Als de vis meters verderop land schut de vis de plug uit. Nou, die Needles lusten ze in ieder geval, grijns ik naar Pablo. Even later wordt bij een aantal worpen achter elkaar de plug gevolgd door een Needle Fish. Na 3 keer volgen pakt deze alsnog, maar ik mis. Het water om de rosten hier is zeer woelig en ik probeer de plug zo strak mogelijk langs de in het water staande rotspunten te gooien. Dat lukt aardig. Omdat de oranje X-rap net onder het oppervlakte zwemt kan ik deze goed volgen tijdens het binnendraaien.

Dan zie ik de plug achtervolgd worden door 3 of 4 vissen tegelijk. Ik versnel iets en ze blijven volgen. Dan maakt 1 vis zich los en slaat hard toe. Dat doe ik ook en mijn reactie wordt beantwoord met een hard krijsende slip. Uit alle macht probeer ik de vis weg te houden van de rotsen. Dat lukt. Na 10 minuten kan ik weer een prachtige Bluefin Trevally landen. Ik krijg in korte tijd nog een paar volgers en aanbeten op de X-rap en weet nog een Jack te landen. Omdat mijn hoofddoel echter Roosterfish is besluit ik de X-rap weer op te bergen. Roosters doen het volgens Pablo nou eenmaal beter op “echt” oppervlakte kunstaas. Thuis toch maar eens proberen op snoek, die X-Rap’s. Kan haast niet anders of die moeten het ook daar goed op doen.

Met de aasvissen wil het vandaag niet lukken. Meerdere beten volgen maar leveren slechts 1 Jack op. Zo vliegt de tijd voorbij als we s’middags op een mooi stuk waar een aantal rotsen in zee staan het laatste uur (met de inmiddels laatste aasvissen) van deze vakantie wegvissen. Er zit veel vis en ik krijg verschillende volgers. Waaronder één van een heeele grote Rooster. Die helaas weer wegdraait. Dan krijg ik toch weer een volger en een aanbeet van een Rooster op de Ranger Lure. Ik haak de vis, de vis neemt een flinke spurt en schiet dan los. Losschieters, ik heb er in deze drie dagen vermoedelijk meer gehad als in Nederland in een heel jaar. Geen idee waar het aan ligt, de haken zijn in ieder geval vlijmscherp. Volgens Pablo hoort dit er bij. Toch ben ik er niet gelukkig mee. Ook op de aasvis volgt weer een beet die echter loslaat.

De laatste 5 minuten

Inmiddels gaat de allerlaatste aasvis te water. En vissen we het laatste half-uurtje in. We varen rondjes om de rotspartij in de hoop op een allerlaatste beet. Die komt. Op een stugge boothengel met zware reel van Pablo. De reel giert het uit en strakdraaien hoeft niet. De vis hangt en slaat een enorme kolk in het oppervlakte. Rooster, Rooster! schreeuwt Pablo. De vis is inmiddels weer gedoken en neemt veel lijn. Heel veel lijn. Zou dit dan mijn kapitale Rooster worden? Het heeft er alle schijn van. Don’t put too much pressure! roept Pablo! Ik doe niks ik laat de vis lekker door de slip janken die niet heel erg strak staat afgesteld. Toch baart het mij zorgen dat de vis linea recta richting de rotsen zwemt. Ik meld dit aan Pablo die het ook ziet. Zijn advies slaat ineens 180 graden om. More pressure, more pressure! is nu het devies. Ik zet mijn duim op de reel en zet flink druk. Ik kijk naar het verdwijnpunt van de lijn en probeer een inschatting te maken van waar de vis zit. Voor mijn gevoel moet deze al dicht bij de rotsen zitten. Het zetten van meer druk maakt weinig indruk. De Rooster zwemt gewoon door. Dan gebeurd waar iedere sportvisser bang voor is. De lijn breekt…

Ik baal. En hevig ook. Dit had hem moeten worden. In de laatste 5 minuten. Ongelooflijk. Ik word achtervolgd door pech. Zo lijkt het. Het mocht niet zo zijn. Pablo is er ook ziek van en zegt niets. Net als ik. Hij start de motor en we maken ons op voor de terugvaart. De eerste 2 minuten is het stil aan boord. Ook Claudia houdt wijselijk haar mond.Ik doorbreek de stilte en vraag Pablo wat er mis ging. Roosterfish, in tegenstelling tot sommige andere soorten, zwemt eigenlijk nooit naar de rotsen en vecht normaliter in open water. Ook Pablo snapt het niet. Dit gedrag past eigenlijk niet bij Rooster. Echter, de rotsen waar deze Rooster heen ging hebben een opening naar de andere kant van de rotspartij. Daar had de Rooster vermoedelijk zijn zinnen opgezet. Hij of zij wilde door de rotsen naar het open water aan de andere zijde. Dat is mij fataal geworden. Het is niet anders. Vissen blijft vissen en verspeelde vissen zijn part of the game. Als vind ik dat ik de afgelopen dagen teveel vissen heb verprutst. Losschieters, 2x lijnbreuk en 1x haakbreuk hebben mij enkele mooie vissen gekost. Toch heb ik erg genoten en zijn er mooie vissen aan boord gekomen.We varen voor de laatste keer over de Sierpe River terug. Aangekomen in het dorp praten we nog wat na over de afgelopen dagen en de afgelopen 2 weken. Morgenochtend zullen we weer naar San Jose rijden van waaruit we terugvliegen naar het koude Nederland. We hebben een onvergetelijke tijd gehad. Costa Rica heeft indruk, diepe indruk gemaakt. We’ll be back.

Michel Rijnberg

 

Naschrift en overige informatie

Hengelmateriaal

Pablo is goed uitgerust qua materiaal (Shimano) en het meenemen van eigen materiaal is dan ook niet per se noodzakelijk. Toch nam ik wel 2 hengels mee. Voor het popperen vond ik een iets langere hengel veel prettiger als de standaard aanwezige korte bootstokjes. Ik gebruikte daarvoor mijn Yasei Shad Jigging X-Heavy die, alhoewel niet voor deze visserij bedoeld, prima voldeed. Kies in ieder geval voor een hengel waar je poppers van 100-120 gram gemakkelijk mee kunt wegzetten. 2,70 meter lang is optimaal in mijn beleving.Voor het popperen heb je een grote en sterke molen met een behoorlijke inhaalsnelheid nodig. Ik gebruikte daarvoor een Shimano Saragossa 8000 in combinatie met 36/00 PowerPro. Een perfecte combinatie. Voor het levendaasvissen gebruikte ik mijn Shimano Beastmaster STC XH (reishengel) met als molen een Baitrunner D 8000. Deze had ik voorzien van 40/00 nylon. Deze hengel vond ik eigenlijk iets te licht voor dit doel.

Kunstaas

Het viel niet mee om in Nederland aan goede poppers te komen. Logisch, want de meeste winkeliers hier zijn niet ingesteld op deze visserij. Mijn poppers (100-120 gram) en ook de genoemde Ranger Lures die gemakkelijk te vissen zijn en goed vangen kocht ik online bij www.biggameshop.nl. Voor het vissen op Jacks en Trevally’s zou ik zeker ook een paar Rapala X-rap Subwalks meenemen.

Reis boeken

Onze vakantie boekten wij bij Toine Aarts van www.costaricavakantie.nl. Toine heeft veel ervaring in Costa Rica en in overleg met hem bepaalden wij de verschillende bestemmingen. Hij regelde de hotels, de huurauto en de visgids. Hij is zelf een fanatiek sportvisser, heeft een eigen huisje in Costa Rica en kan je veel vertellen over de visserij ter plekke. Hij staat in contact met Pablo. Als je wilt gaan vissen in Costa Rica is het raadzaam om met hem contact op te nemen.

Costa Rica informatie

Er zijn veel sites waar je informatie kunt vinden over Costa Rica. Even Googelen dus. Er zijn ook een paar handige app’s met heel veel Costa Rica informatie. Ik viste zoals gezegd in Sierpe met Pablo. Zijn site is te vinden op www.sierpe-fishing.com 

Hieronder nog enkele niet-vis-gerelateerde Costa Rica foto’s:

 

 

 

 

Gerelateerde artikelen:

• Rock&Rooster – deel 2
• Vissen in Costa Rica, deel 7 “een dagje verticalen”
• Latham Island, Zanzibar, Tanzania
• Roosters uit Costa Rica
• Sri Lanka, pop till you drop, deel 2