Uren maken…
Het is zomer, althans volgens de kalender. Het fijne van de zomer is, dat je na je werk even lekker kunt uitwaaien. Geen stapel materiaal maar kiezen en gaan. Zo heb ik de afgelopen weken behoorlijk wat sessies gedraaid. Zo veel mogelijk uren maken, een paar weken verder en de avondjes vissen zijn weer passé.
Ik begin echter met een ochtendje op de rivier. Samen met Hendrik Jan een serie kribvakken uitkammen en tevens een aangrenzende rivierplas. De snoek blijkt er niet heel veel zin in te hebben en alleen trollend weet Hendrik Jan er twee te vangen. Beide fraaie 80ers waarbij duidelijk verschil is te zien tussen een ‘standaard’ snoek en een vis van het type rivier. Dat scheelt ongeveer de helft in omvang…
Fraai getekend
Echte riviersnoek
Ook op de plas laat HJ zich niet onbetuigd, want na een dik uur gooien knalt er een snoek op de Hopper die ik een jaar terug voor hem bouwde. Prachtig te volgen in het kraakheldere water en daarnaast een schitterende snoek. Met mijn waterproof Olympus TG-610 schiet ik wat platen, waarna we de vis landen en met vanger en al op de plaat zetten.
Fraai!
Kraakhelder
De ochtend eindigt met een dikke regenbui. Ik krijg geen beet maar vind het allemaal wel best. Vis gezien en er even lekker uit geweest. Daar doe ik het voor.
Een weekje later zitten we opnieuw samen in de boot op de rivier. De afloop van die dag kennen jullie al, man man wat een bakken van roofbleien pakte HJ die middag. Vooral die 80,5 vis was echt een absolute topper. Zelden zo’n dikke bak gezien! De dag erna heb ik ’s middags niks te doen. Judith is weg en ik besluit dan toch maar even de boot er in te gooien. Één dikke wind en een roofblei van 67 zijn mijn deel. Toch lekker voor die twee uurtjes vissen!
Zomerse rover
Ik heb de smaak te pakken en besluit dinsdag weer te gaan. Hendrik Jan gaat mee en zodoende zitten we rond etenstijd weer op het water. Het belooft een heerlijke avond te worden, eindelijk t-shirt weer, en we vangen in korte tijd een paar mooie windes. Ook worden er opvallend veel beten gemist. De roofblei jaagt af en toe maar laat zich niet vangen, totdat ik tegen de schemer de spit’n image aan de speld hang. Al snel volgt een lomp spectaculaire aanbeet, waarna de forse roofblei helaas snel lost. Stug doorgooien levert me later onder de hengeltop een tweede hartverzakkende aanbeet op. De vis komt er volledig uit en met nog geen meter lijn uit de top schrik ik me wezenloos. Gelukkig blijft deze wel hangen en kan ik even later met een leuke roofblei op de foto.
De CB Mighty scoort altijd
Deze kostte me weer twee jaar van mijn leven…
Ook voor HJ nog een vis
Reeds in het donker schakelen we nog even over op aruku shads voor het slotoffensief. Het is Hendrik Jan die een jagende vis aangooit en maximaal binnen rossend toch nog een beuk van een aanbeet krijgt. Even lijkt het weer een hele zware vis, maar na de eerste tegenstand gaat het toch allemaal wat te gemakkelijk. Toch een mooie afsluiter van de avond en tevreden keren we huiswaarts.
Vrijdagavond moet Judith werken. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen en hop de visspullen gaan in de auto en ik trek richting de rivier. Eerst snoeken en daarna op roofblei, beide wadend langs de wierbedden. Het snoeken levert al vrij rap een volger op, dik in de 90 en prachtig te volgen in het momenteel kraakheldere water. Niet veel later is het raak, in een onmogelijk hoekje wordt de BBZ onderschept door een mooie vis. Zelfontspanneren zie ik gezien de stenen niet zo zitten en dus schiet ik een paar platen onder water, zeker zo mooi!
Schitterend!
Ik gooi nog even verder maar besluit dan achter de roofbleien aan te gaan. Ditmaal op een rivierplas waar ik ze al vaker heb zien jagen. Weet uit ervaring dat het praktisch onmogelijk is om er één te vangen op dergelijke wateren, maar besluit er toch voor te gaan. Dom doorzetten, dat is het devies!
Ik gooi me een slag in de rondte met de spit’n image, maar het mag niet baten. Ook andere aasjes worden niet aangeraakt. Maar dan, het is inmiddels stikdonker, wordt mijn arukushad met een enorme dreun tot stilstand gebracht. Absolute stilstand, want even twijfel ik of ik niet gewoon muurvast zit. Dan volgt een gierende run en het bekende bonken. Yes! Hebbes! Een zwaar gevecht volgt en ik wacht in spanning af tot ik de vis te zien krijg. Dit valt allemaal behoorlijk tegen en dus besluit ik naar de kant te waden en de vis daar te ‘beachen’. Eenmaal geland pak ik mijn hoofdlampje, zet hem aan en dan valt mijn mond wagenwijd open… Wat een… BAK!
Niet normaal, deze vis is gewoon nog hoger dan die vis van Hendrik Jan vorige week. Een absolute klapper! Nieuwsgierig leg ik het meetlint er onder. Niet dat de lengte er echt toe doet, want 78 doet haar echt tekort. Belachelijk gewoon!
Monsterlijke roofblei!
Ik schiet snel een paar platen en dan mag ze weer verder. Missie geslaagd, doel bereikt. Morgen weer op snoek, daarover later meer…
Groet,
Volkmar Strikkers
