Een wereld van verschil
Baarzen, het zijn en blijven misschien wel de stoerste rovers van Nederland. Want hoewel mijn voorkeur toch echt bij snoek ligt, mag ik ook erg graag op baars vissen. Dat baarzen doe ik dan wel het liefst gericht werpend op de echt grote exemplaren, en dan vooral op groot water. De visserij lijkt dan best op mijn snoekvisserij. Taai, een kwestie van doorzetten. Hopelijk beloond worden met iets moois. Elke vis is er één om trots op te zijn dan, er is voor geknokt. Dat is vissen!
En knokken deden André en ik ruim een jaar geleden. Onze vorige trip speelde zich af in een witte wereld, ruim 20 centimeter wit zelfs. André ving toen een schitterende megabaars en ook ik pakte een aantal forse exemplaren. Het hele verslag is hier te lezen.
Nu zijn we een stuk later in hetseizoen. De temperaturen zijn een week lang hoog en er is volop zon. De vis zal nu samenscholen rond de paaiplaatsen. Snoeken zijn waarschijnlijk al klaar, baarzen staan op knappen. Nu is dé tijd daar voor een echt megamonster. Lengte en maximaal breed vinden elkaar nu. De mannen van baarsvissen.nl en voormalig poldersnoeken.nl zijn ook van de partij. In eerste instantie zouden we bij hen aansluiten, maar eenmaal op het water besluiten André en ik toch onze eigen weg te kiezen. Met 8 man naast elkaar liggen gooien op één van de grootste wateren van Nederland is toch ietwat onzinnig. Lekker gebruik maken van de ruimte!
André start het weekend spectaculair. Nog voordat ik één worp gedaan heb staat hij al vis te drillen. Baars en een beste ook! De vis is niet dik, waarschijnlijk een mannetje, maar wel 45cm lang! Nog geen kwartier later is het raak op zijn bijhengel. Fraaie 80er snoek, dat gaat lekker zo!
Snelle start voor André
Al snel volgt een fraaie snoek
In de verte zien we de andere bellyboaters hier en daar een mooie vis vangen. Wij gaan de andere kant uit en werpen een grote ondiepe plaat uit. Al snel haakt André een zware vis, die helaas weet te ontkomen. Daarna wordt het toch wel stil. Heel erg stil…
We hadden op google earth gezien dat er verderop een mooie inham zou zijn. We peddelen een klein uur door terwijl we de kanten uitgooien, om dan tot de conclusie te komen dat verderop in bellyboattaal mijlenver betekend. Dat gaat hem niet worden zo!
We kammen nog even een haventje uit en besluiten dan te verkassen. Er zijn nog twee andere stekken die we graag willen proberen. Hier hebben we in het verleden altijd mooie vissen gevangen. Terwijl de wind aantrekt en het heel vies begint te miezeren pompen we even later de bellyboats weer op. Bah, wat een goor weer! De wind staat parallel aan de oever en we moeten er tegenin peddelen. Op zich gunstig want zo kun je zelf het tempo bepalen. Onderwater blijft het stil. Als ik later op dieper water aan het verticalen ben met een Rangevib krijg ik plots een mooie snok, vis!
De vis vecht even als een baars maar maakt dan rare uithalen. Ik heb werkelijk geen idee meer waar ik het mee aan de stok heb. Vol verbazing komt er iets zilverkleurigs boven. Baksteenvoorn! Nu ving ik deze vissen in het verleden heel veel op de IJssel met kleine streamers, ook op het IJsselmeer waren 40+ers geen uitzondering met de broodvlok. Helaas is het alweer een dikke 10 jaar geleden dat ik de laatste zag. Beroepsvisserij die elke winter alle standplaatsen leeg trekt, aalscholvers die ware slachtpartijen aanrichten onder de ‘bijna-bakstenen’ hebben er voor gezorgt dat de aantallen sterk gedecimeerd zijn. Het is zonde want het zijn prachtige sterke sportvissen, zeker op de vlieg!
Maargoed, nu mocht ik er dus weer eens één vast houden, 40cm exact geeft de meetplank aan. Het geeft even moed, liggen ze dan toch dieper? Ze…? Blankvoorns? Dit zegt ook eigenlijk helemaal niets.. Wat we ook doen die dag, verder dan twee gemiste beten komen we niet. Het guur en koud en we besluiten om een uur of half zes te stoppen. Lang twijfelen we om in de schemer nog een goede snoekbaarsstek af te vissen, maar we zien hier toch van af. We kunnen ze domweg niet raken vandaag en mijn aanbod om bij ‘de Beer’ te gaan eten is te goed om af te slaan. We maken hier een halve kinderboerderij buit en krijgen er wat patat bij, altijd goed!
Baksteenvoorn
De volgende ochtend gaat weer om 4:45 de wekker. Ik sjok naar beneden en zie dat het nog donker is. Huh, André nog niet wakker? Dan begint er iets te dagen… Het is wel heel erg donker… Een blik op de klok zegt genoeg… Knap staaltje moderne techniek, mijn telefoon is vanzelf een uur vooruit gegaan. Daar sta je dan om 3:45 helemaal klaar voor de strijd… Ik plof nog even terug in bed maar echt een lekkere start wordt het niet meer vandaag…
Als we rond een uur of 7… euh 6…? nou ja vroeg genoeg de dijk over lopen zien we dat het nog steeds fors waait. Gelukkig staat de wind wel schuin op de kant en dus kunnen we er rustig tegenin peddelen terwijl we richting oever gooien. Komt de wind van de kant af dan is werpen behoorlijk lastig, omdat je bellyboat constant naar open water geblazen wordt. Soms kan het niet anders, maar let daar dus wel even op bij het zoeken naar stekken voor de visdag.
Snel gaan de bellyboats er in beginnen we te gooien. Vandaag heb ik gelukkig wel mijn winterjas mee en dat scheelt al een hoop. Na een kwartiertje wakker worden zit ik helemaal in de visserij en hupt mijn shad worp op worp prachtig het talud af. Toch blijft het lang stil. Ik was er al een beetje bang voor, al die dagen zon en dan plots bewolking en koude wind, dat kan nooit goed zijn! Toch zagen we ’s ochtends al op windguru.com dat de bewolking vanaf een uur of tien weg zal trekken en wind bovendien gaat liggen. Even volhouden dus…!
Dan plots wordt mijn shad onder de top weg gesnoept. Boven vijf meter water en weinig subtiel ook. Zo snel als het ging kon ik niet thuisbrengen wat het nou was, maar een baars is het zeker niet… Verbaast sta ik even later te kijken als ook mijn tweede vis van het weekend een witvis op rooftocht is. Maffe brasem…
Gaat lekker zo…
We vissen verder en dan begint inderdaad de zon door te komen. De gevoelstemperatuur stijgt gestaag en zo ook het vertrouwen. André wisselt van kunstaas en doet daarmee de gouden greep, zo zou later blijken, letterlijk en figuurlijk. Een goudkleurige Aruku shad. Binnen vijf worpen krijgt hij een mooie knal boven een meter of 4-5 water. De vis gaat er een paar keer stevig vandoor voordat ze boven komt. Puntgave snoekbaars! Drie vissen drie soorten rovers heeft hij nu, dat is bij mij wel even anders…
André heeft zijn roverstrio compleet
Ik sta ondertussen al aardig op knappen en besluit naar de kant te peddelen. Een lang ondiep plateau moet overgestoken worden en ik draai mijn bijhengel een eind binnen. 1,5 meter water onder de bellyboat en werpend vervolg ik mijn weg richting de oever. SNOK! De top van mijn drie meter special shad moet zo’n beetje de bodem wel geraakt hebben, wat een klap! Ik grijp de hengel uit de steun en trek gelijk een mooie snoekbaars in het oppervlak. Oké, het is nog steeds geen baars, maar in ieder geval een rover! We gooien verder en vrijwel direct is het nog twee keer raak voor André. De eerste vis is nou precies de vis waar we voor zijn gekomen. Een moddervette megabaars van 46cm doorbreekt het oppervlak na een knap potje mokken. Ze zijn zo geweldig sterk hier! Kort erna volgt er nog een baars van bescheiden formaat. Allemaal leuk en aardig, maar ik MOET nu toch wel naar de kant!
Spectaculaire aanbeet
En weer netjes terug
Ook zij staat op knappen
Ik lig inmiddels weer een kwartiertje naast André als hij zijn volgende aanbeet weer te verzilveren. Weer op die Aruku! Begint nu toch wel vervelend te worden want werpend met shads is er domweg geen schub te vangen lijkt het wel! Duidelijk is ook weer dat het een forse baars betreft, al blijft ze uiteindelijk toch wel heel lang diep. Snoek dan? Onze monden vallen open als er een gigantische lap van een baars boven komt. Die is zeker 50+, roep ik direct. Wat een kanon!
Wat een lap!
André onthaakt de vis en dan gaat ze gelijk even op de plank. 52cm, niet te geloven, wat een monsterlijke vis! We zijn inmiddels al een heel eind naar de oever geblazen en besluiten even uit te stappen voor de foto’s. Dat gaat toch makkelijker dan vanuit zo’n wiebelende bellyboat en een vis als deze vang je niet zomaar nog eens.
Monsterbaars
Nog één keer genieten
Als we verder vissen komt de niet te vermijden vraag… André, heb je nog zo’n Aruku bij je….? Na wat gerammel in de bak komt er een zilveren bill lewis boven. Ook een ratelaar, dus zal vast werken. Ik smijt hem richting het ondiepe, laat hem even afzinken, rrrrr rrrrr pok! Direct hangen! Weer zo’n ‘typischs vismomentje’. Het wordt echter nog komischer als er, na wat baarsachtig kopschudden, een 70er snoek in het oppervlak verschijnt. Meen je dit nou? 4 soorten en nog steeds geen baars, op hét baarswater van Nederland? Tjongejonge…
Allemaal leuk en aardig… IK WIL BAARS!
We gooien verder, ik voorop met de Bill Lewis, André achter met de Aruku. Ik krijg domweg geen beet meer op die Blinkie Bill en dan is het André die weer de haak zet op een knappe baars. Man man! Dit begint toch wel knap zuur te worden zo langzamerhand! Natuurlijk geniet je mee met de vissen van je maat, maar je gaat je na ruim 12 uur vissen toch wel afvragen waarom het jou niet lukt, terwijl je maat met 40er nummer vier op de foto gaat. Het is het tweede mannetje van dit weekend en met 43cm komt ze weinig imposant over na die belachelijk grote vis van net.
Een van de weinige mannetjes op deze stek.
Gelukkig stelt André het zelf al voor. Zullen we anders even ruilen? Euh jahaaaa! Het bestaat bijna niet, maar het lijkt er toch op dat de Aruku nog weer een streepje voor heeft op de Bill Lewis vandaag. En nu mag hij bij mij aan de speld, eindelijk! Al snel is het André die een mooie beet krijgt, op de Bill Lewis, in tweede positie. Nee toch… Dit ga je toch niet menen! De grijs op André zijn gezicht spreekt boekdelen. ‘Zie je nou wel’. Nee nee, zie je nou niet! Tot grote hilariteit is het weer een snoek die de Bill Lewis te grazen neemt, en niet een baars. We onthaken de vis snel en vissen weer verder.
Even valt de spanning van de lijn. Ik sla rap aan en voel tot mijn vreugde forse massa. Op de Aruku, zou het dan?! De vis is wel erg zwaar en ik begin er toch een beetje twijfels bij te krijgen. Maar als het een baars is, dan… Allemachtig…! We zijn beide sprakeloos als er weer een gigantische baars in het oppervlak komt. Die is nog groter, dat bestaat bijna niet…! Roepen we praktisch in koor. Ik pak de vis onder de buik en til haar direct op de plank. Gaat mijn PR van afgelopen december er nu alweer aan? Huh, nee? Tot onze verbazing is de vis toch echt niet langer dan 50cm. Nou ja wat heet, een heus specimen exemplaar! De vis is gewoon nog forser gebouwd dan de vis van André en toont daarmee werkelijk enorm. Wat een topvis!
Niet normaal!
Wat een plaatje!
Ik maak een klein vreugdedansje (soort van waterballet maar dan anders…) en vis dan verder. De ban is gebroken, eindelijk! Soort nummer vijf is eindelijk een baars, en die was het wachten meer dan waard!
Ik mag lekker doorspelen met de Aruku en vang een half uur later nog een leuke snoek, waarmee ook die ban gebroken is. De wind gaat inmiddels liggen en het is nu echt genieten op het water. We peddelen een haventje in waar André tweemaal succes heeft op een klein oranje relax shadje, gevist aan de bijhengel. Op nog geen twee meter water vangt hij kort achter elkaar twee leuke snoekbaarzen van 65 en 60. Spijkerharde aanbeten, altijd mooi!
Prachtige visserij in het heldere water
Eindelijk weer vis op de shad
Zou klein en fel gekleurd dan het verschil maken?
Het is dan een uur of vier en we moeten nog een flink eind terugpeddelen. Terwijl de Lunds en Alumacrafts ons vol gas voorbij blazen naar de verschillende trailerhellingen, gaan wij terug een bladstille plas op, op zoek naar een avondoffensief. Als we beginnen roep ik naar André : “Nog één baars en dan krijg jij je Aruku weer terug”. “Is goed”. “Moet ie wel 50+ zijn hoor!” “Daahaaagggg!”
We zijn al een dik uur aan het gooien als we bij het stuk aankomen waar nog niet gerammeld is vandaag. Geen enkele vorm van actie tot dan toe, hebben we onze portie gehad? Alles netjes schoon gevist? De theorie lijkt te kloppen, want al gauw gaat er een zware baars aan de Aruku hangen. Helaas schiet de vis los, net voordat ik haar kan zien. ‘Ja ik denk ik schud der ff los, was geen 50er’, grap ik naar André. Vijf minuten later weer een mooie knal… Mis! Ik zie André al kijken. Ojee, hij wil zijn Aruku terug… Ik geef mijn flippers nog even flink de sporen (lang leve de duikflippers!) en gooi stug door. BOEM! Massa! Bonken! Baars! De vis gaat vol in de hengel hangen en neemt twee keer kort lijn. Ja, ook vis! Roept André dan. En verrek het is een baars op de Bill Lewis! Terwijl zijn vis naar het oppervlak komt gaat de mijne er nog een keer vandoor. ‘Weer een bak’, hoor ik André zeggen. Ik ben echter volledig gefocust op mijn vis, want dit lijkt toch wel weer heel erg groot te zijn. En ja hoor! Niet te geloven! Nog zo’n monsterlijke vis! De plank zegt het, ook mijn tweede baars van vandaag is 50cm… We zijn er even stil van. Schieten snel wat platen van mijn vis en gaan dan voor de dubbelplaat. 47 en 50, dat is toch wel decadent! Helaas is mijn baars er niet van gediend om met een niet-vijftiger op de foto te gaan en verlaat ze vroegtijdig het toneel. Dan mag de 47er dus alleen op de foto, en wat een pens zit er weer onder!
Ook mijn tweede baars van vandaag is een heuse vijftiger!
Ook dit exemplaar mag er wezen!
Nu hoef je de Aruku niet terug zeker? Ik kijk het nog even aan zo, is het antwoord. En gelijk heeft hij, want al snel staat hij zijn volgende kneiterbaars te drillen. We kunnen er alleen nog maar om lachen. Grijnzend vissen we verder na de release van deze 46er.
Opeens is het ‘bal’
En wat een belachelijk dikke vis weer!
Dan ben ik weer aan de beurt. Lompe snok, zware dril en ja hoor… Dit gaat weer richting 50cm! Het lijkt allemaal te kunnen opeens. Met 48cm is het mijn 5e baars tussen december en nu, waarvan er 4 boven mijn oude PR zijn!
De laatste van het seizoen, wat een afsluiter!
Toch hebben we ze nu toch echt allemaal gehad lijkt het. Deze dames lagen kort bij elkaar, maar tijdens de 1,5 uur die we nog doorvissen krijgen we geen enkele beet meer. Het kan ons echt niet meer deren. De plas is inmiddels zo glad als een spiegel en de temperatuur is heerlijk. Eenmaal bij de auto ruimen we de spullen op en beginnen we aan de terugreis. Thuis plof ik na een vlotte douche uitgeteld in bed neer. Terwijl de baarzen nog even doorstampen onder mijn hengeltop, breekt een nieuwe week aan…
Tot volgend seizoen…
Het seizoen zit er weer op en ze mocht er weer zijn zeg! Vooral het voorjaar was werkelijk alles of niets, met een viertal absolute topsessies maar ook minstens een viervoud aan blank/slechte sessies. Het hoort erbij als je voor groot gaat op moeilijk en uitgestrekt water. Voor mij dé visserij echter en als er dan af en toe zo’n dag bij zit dat alles klopt, ja dan kun je daar weer lang op teren.
Groet,
Volkmar Strikkers en André de Wit
Hallo,Mannen
Ongekend mooi dit wat een bakken van baarzen
Dikke respect.
Mvgr,Anton