Gluiperds…
Zo goed als de maand augustus was, zo taai verliep september. De vis lijkt nog niet echt te weten wat hij wil want vele stekken die normaal erg goed zijn in september leveren nu weinig op. Vis vangen, dat lukt gelukkig wel maar het is niet wat ik gewend ben van deze maand. Zal het gaan gebeuren, nu oktober daar is?
Vandaag ga ik net als vorige week met Michel op pad. Daar waar we vorige week op enkele voor mij bekende stekken visten, gaan we nu naar een rivierplas waar hij de weg wel weet. Voor mij een nieuw water en dat blijft toch altijd leuk. Bovendien heb ik een zwak voor rivierplassen, veel mooier dan daar worden de snoeken niet.
Om half zeven rij ik bij Michel de oprit op en nadat we de spullen over laden in zijn auto kunnen we op pad. Klein uurtje rijden, vlot traileren en net na de schemering kunnen we van start. Plan voor vandaag is voornamelijk het vissen met aasvissen, maar ook kunstaas is mee en aangezien we niet al te veel aasvissen hebben liggen er ook wat lichte hengels klaar.
We besluiten eerst maar eens wat te gooien met shads in de hoop een paar baarzen te scoren. Aanbeten volgen elkaar rap op, maar het zijn enkel snoekbaarzen die we weten te verleiden. Leuke sport op licht materiaal, maar niet waar we voor komen.
Nadat we een half uurtje vruchteloos een roofbleistek uitkammen blazen we door naar de plas. Hier worden vlot de hengels opgetuigd en beaasd. Beide een baars onder de dobber, aangeboden op zo’n 3 meter en daarnaast een kleinere baars op de fireball. Deze laatste zal afwisselend kort bij de bodem, dan wel hoger gevist zal worden.
We starten op een mooi steil talud en daar waar Michel redelijk dicht op de rand vist vis ik aan de buitenkant. Mijn baars, zwevend boven zo’n acht meter water heeft direct de aandacht getrokken van een rover, want binnen vijf minuten suist de dobber resoluut de diepte in. Ik wacht even, draai dan strak en op het moment dat ik de snoek zou moeten voelen voel ik plots de takel losschieten. Dobber weer boven, baars weg, illusie armer…
Wat een bliksemstart leek te worden slaat zo om in een flinke domper. Veel aanbeten krijg je op dit soort plassen niet en ik baal dan ook stevig van deze gemiste kans. Hoewel gemist? Ik kon weinig anders doen…
Rustig backtrollend speuren we het talud verder af als de baitrunner van Michel het opeens uitgiert. De dobber wordt onder de boot door getrokken, om vervolgens weer boven te komen. Huh? Losgelaten? Het lijkt er wel op…
We blijven nog even hangen in de hoop dat de rover nog een poging waagt. Als we even later toch verder varen is het mijn ratel die plots enorm kabaal maakt. De dobber gaat er met een rotgang vandoor en blijft beneden. Daar zul je de vis weer hebben! Ik draai strak en dan komt de dobber weer boven. Meen je niet, weer los!
De baars is nog volledig intact, ook die van Michel heeft geen enkele schram opgelopen. Snoekbaarzen dan misschien? Frustrerend is het wel… Na nog een vastloper draaien we de boot om hetzelfde talud nog eens mee te pakken. Aangezien de fireball geen enkele interesse lijkt op te wekken besluit ik deze te verwisselen voor een grote shad. Terwijl we langzaam achteruit varen vis ik met een zware kop worp na worp het talud af. Omdat de aanbeten op de dobber alle op de drie meter lijn kwamen gooi ik mijn shad strak tegen de kant, tik hem een paar keer op vanaf de bodem en vis hem dan met halen naar de boot, zonder hem echt diep weg te laten zinken. Diep vissen heeft nou eenmaal weinig zin als de vis hoog ligt.
In een andere uithoek van de plas zien we een schitterende boog op half water. Als dat geen snoek is weet ik het ook niet meer, roept Michel en hij draait zijn fireball omhoog zodat deze op dezelfde diepte hangt als de snoek. Hilarisch genoeg zakt deze in één streep af naar de bodem. Ze moeten je baars niet, zo’n shad is veel natuurlijker, grap ik naar Michel terwijl ik een worp richting het talud doe. Halverwege een tik, bodem? Kan eigenlijk bijna niet, zou het dan… BOEM! Een gortdroge beuk en direct speurt de vis de diepte in. Zou het die vis zijn die we zagen liggen? Je zou bijna zeggen van wel!
Even laat de vis zich zien. Niet extreem groot maar wel fors gebouwd en man wat is ze sterk. Meermaals rost ze meters lijn van de spoel en dat terwijl de slip bij mij toch standaard op standje ‘no mercy’ staat. Als de vis eenmaal geland is, is voor mij de voldoening groot. Werpend op een dergelijke plas vis vangen is een kwestie van vele uren maken en als het dan uit pakt met zo’n mooie vis is de dag direct geslaagd.
Na een heerlijke dreun op de shad
We zoeken het talud weer op en backtrollen verder. Amper twintig meter verderop wil ik mijn shad het water uittillen als ik iets denk te zien bewegen. Een dijk van een snoek draait even later net in het zicht onder de boot weg en verdwijnt terug de diepte in. Ik figure eight nog wat en gooi een paar keer over de plek maar helaas de vis vertrouwd het niet meer. Ook de aasvissen worden met rust gelaten , kans verkeken…
Weer een stukje verder is het dan toch raak, mijn dobber vertrekt en we verbazen ons dat we nu al drie aanbeten krijgen op het enige stuk plas waar we vrijwel geen witvis zien. De vis komt richting de boot gezwommen en dus draai ik snel strak om toch voldoende aan te kunnen slaan. Dit blijkt echter niet nodig want daar komt de dobber alweer. Weer losgelaten dus, om gek van te worden!
We maken het rondje af en komen dan weer bij de plek waar we ’s ochtends gestart zijn. Ik gooi mijn shad stijf tegen de oever, tik hem één keer op en krijg een mega beuk te verduren. Ik sla hard en dwars door de slip maar voel helaas het logge gewicht direct losschieten. Sodeju, dat was een bak! Helaas heeft ook deze vis geen zin in een tweede poging. Veel actie, weinig rendement vandaag.
Een kleine vijftig meter verder komen we op de plek van de twee loslaters ’s ochtends. Twee maal wordt mijn shad aangetikt boven diep water, voelt als staarthappers. Zouden het dan toch snoekbaarzen zijn die op half water een beetje de gangster uithangen? Als je dan toch iets van 25cm aanvalt, doe het dan tenminste goed!
Bij de volgende hotspot aangekomen zakt mijn dobber heel rustig de diepte in. Beetje twijfelgeval gezien de diepte ter plaatse en Michel gelooft er niet meer in. Ikzelf heb vlak daarvoor nog gezegd dat je op een dag als deze je enige aanbeet verkloot omdat je denkt dat het wéér vals alarm is en ben dus extra op mijn hoede. Ik weet immers wel hoe dit soort verhalen aflopen en jullie voelen hem vast ook al aankomen.
Ik draai rustig strak, voel massa maar dan wel de massa zoals ik die graag voel. Haha, het is er echt een. Ja vast, zal wel! Kijk dan naar mijn hengel! De top spreekt boekdelen, iets gekromd en dan langzaam doorbuigend. Ik klik de reel van de vrijloop en haal hard uit. Baitcaster dubbel, eindelijk!
De vis geeft, voor zandgat begrippen, weinig partij. Hangt er leuk in maar echte runs komen niet. Wel is ze zeer fraai getekend en net als de vorige vis weer mooi massief. Na een tijdje lijkt ze wakker te worden, maar ook dit offensief is van korte duur. Na één run vindt ze het wel mooi geweest en kunnen we haar landen. Michel denkt aan een meter, ik denk dat ze daar toch te kort voor komt. Op de plank komen we tot 94cm en tevreden zetten we de snoek terug. Hebben we toch nog zo’n gluiperd te pakken!
Schitterend gebouwde vis
We backtrollen nog even door en besluiten dan een rondje te trollen met groot aas. Gezien de behoorlijke actie op de shad en daarnaast enkel aanbeten op de dobberhengels mogen we concluderen dat de vis hoog ligt en actief jaagt. Toch levert het trollen helaas niets op en na twee rondjes zijn we het al weer aardig zat. We besluiten terug de rivier op te gaan, eerst kijken of we nog wat aasvissen bij kunnen vangen en daarna door naar een andere plas.
We zoeken een paar leuke kribvakken op, schakelen de I-pilot in en beginnen te gooien. Aanbeten volgen elkaar in rap tempo op maar worden vooral gemist. Dan komt er toch een mooie baars boven, gevolgd door wat snoekbaarzen en een tweede exemplaar. Als de beet er af is schuiven we een kribvak op, waar helemaal niets te beleven valt. Volgende dan maar. Ik verspeel een shad tussen de stenen (jaja,op de krib…) en sta even te knopen als ik plots de slip van Michel hoor tikken. Zo! Dit is groot!
Gelijk zijn we scherp, stevig bonken doet denken aan een grote snoekbaars, maar dan moet het ook echt wel een grote vis zijn! Langzaam komt ze dichterbij. Dan weer een enorme stomp, we staan beide huiverig te kijken, dit soort vissen schieten altijd los. Precies op dit soort momenten! Het lijkt echter goed te gaan en dan neemt de vis een korte run terug de diepte in, snoek dan toch? Weer pompt Michel haar omhoog, dan opeens een enorm plakkaat bellen. Zou het dan een meerval zijn? De vis speert er weer vandoor, het wordt echt spannend nu. Meerval denken we toch niet gezien de stijl van vechten, grote snoek is dan het meest voor de handliggend.
Enige tijd later blijkt het er ook een te zijn. Het storm shadje zit keurig in de scharnier en ik schep de vis snel. Die gaat wel richting meter! Michel schat haar kleiner dan mijn vis, ze is weliswaar minder hoog, maar mijns inziens wel een stukje langer. De plank biedt uitkomst en we komen tot 99cm. Prachtige vis op het lichte materiaal!
Welkome verassing!
Het water is niet al te warm meer en de vis knalt er dan ook direct vandoor. We schudden elkaar de hand en praten nog even na over de vangst. Het valt toch weer op dat, ondanks het lichte materiaal, de dril niet eens echt langer duurt dan normaal. Hoe lichter het materiaal hoe rustiger de snoek over het algemeen vecht, toch geven ze het ook dan na enige tijd op. Het is niet de eerste grote snoek die we voorbij hebben zien komen op licht materiaal en hoewel je er soms machteloos uit ziet met zo’n ernstig krom staande stok valt het in tijd over het algemeen nog wel mee.
We positioneren de boot een kribvak verder en beginnen weer te gooien, hier en daar wordt nog een beet gemist maar gezien de tijd besluiten we toch weer verder te zoeken naar snoek. Een andere plas wordt bevist maar erg bevredigend verloopt dit niet, we lopen een beetje te kloten en als ik even later ook nog een takel met aasvis parkeer aan één of ander obstakel zijn we het al snel zat. Tegen vijven varen we terug naar de helling en traileren de boot. Geen slechte dag qua score, wel een slechte dag qua rendement. Nog steeds verwonderd over het aantal los laters vandaag ruimen we de spullen op en keren huiswaarts.
Groet,
Volkmar Strikkers
