Soroya belevenissen, Heilbot vangst & video
De afgelopen dagen zijn fantastisch geweest. Niet alleen was het weer goed zodat we elke dag konden uitvaren, ook de vangsten waren meer dan geweldig. Een belachelijk aantal grote kabeljauwen (met als topper een vis van 130cm) en behoorlijk wat heilbotten kwamen aan boord, het overgrote deel slechts kortstondig. Afgezien van enkele vissen voor diner en lunch gingen ze weer terug de “Norwegian Sea” in. Omdat het in Soroya momenteel 24 uur per dag licht is zijn we wel het gevoel van tijd een beetje kwijt. De hele nacht doorvissen om vervolgens om 5 uur s’ochtends aan het diner (vis!) te zitten schopt je ritme danig in de war. We hebben het er graag voor over.
De laatste keer vissen zullen we, net als gisteren, voornamelijk s’nachts doorbrengen. Met nagenoeg geen wind en een zonnetje beloofd het wederom genieten te worden. Einde van de middag vaar ik samen met Jeroen de haven uit. Hendrik-Jan en Gert-Jan zijn 10 minuten geleden al uitgevaren richting dezelfde stek van gisteren, gelegen op zo’n 20 kilometer varen van de haven. Met een gemiddelde snelheid van 35 kilometer per uur zullen we er over een kleine 3 kwartier zijn. We hebben er allemaal zin in om nog één keer goed uit te halen voordat we de lange terugtocht aanvaarden.
Dolfijnen?
We zijn nog maar zo’n 5 minuten onderweg als ik een eindje voor de boot iets in het water zie. Ik denk aan dolfijnen en maak Jeroen er op attent. We minderen vaart en ik draai bij om langzaam richting de vermeende dolfijnen te varen. Dichterbij gekomen zien we wederom beweging in het nagenoeg spiegelgladde water van het Fjord. We zien zelfs een staart boven water komen en kleine vis wegschieten. Er wordt gejaagd, maar we kunnen niet zien waardoor. In ieder geval niet door dolfijnen, zoveel is wel duidelijk. Als er gejaagd wordt, is er misschien ook wel wat te vangen denk ik bij mezelf. Ik heb 2 hengels aan boord, een lichte baitcaster en een zwaardere jigging-hengel. Omdat de zwaardere hengel niet is opgetuigd pak ik de baitcaster die voorzien is van een Storm shadje. Ik werp deze iets achter de beroering in het water en begin zodra deze het oppervlakte heeft geraakt snel binnen te draaien.
Als deze in de het gebied ligt waar zojuist werd gejaagd verwacht ik eigenlijk elk moment een knal op de hengel. Die blijft echter uit. Ik draai de shad dan ook naar de boot toe. In het kraak heldere water zie ik deze enkele meters van de boot opduiken. MET ER VLAK ACHTER AAN EEN GROTE HEILBOT! Jeroen ziet het ook en beide slaken we een kreet van opwinding terwijl ik de shad noodgedwongen iets vertraag. Vol ongeloof zien we vervolgens de Heilbot in één beweging de shad inhaleren waarop ik de hengel hef.
Heilbot!
Hij heeft hem gepakt, hij heeft hem gepakt! roep in nu volledig in extase. De heilbot die na de aanslag even bleef liggen beseft nu dat er iets niet pluis is en zwemt met rustige slagen de diepte in, verticaal naar de op 50 meter diepte gelegen bodem. Mij achterlatend met een ratelende slip en een kromme hengel. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik de zware hengel niet klaar had staan. Met deze combinatie (zelfgebouwde 3-delige “Backbone Spiral Wrap” baitcaster met een werpgewicht van 100 gram en mijn nieuwe Shimano Ocea Calcutta, een reel die wél ratelt als er een vis door de slip gaat, gevuld met 15/00 Powerpro) gaat de dril een reuze-gok worden.
Jeroen spreekt me moed in. Hij ving enkele jaren geleden op nog lichter materiaal na een lange dril een heilbot van 145cm en dat lukte ook. Gewoon de boel goed strak houden en niet forceren.
Als de vis bij de bodem is aangekomen begin ik deze langzaam weer omhoog te pompen. Zo kan ik stukje bij beetje weer wat lijn terugwinnen. Ik weet echter dat de meeste heilbotten 3x naar beneden gaan, dus dit gaat nog wel FF duren. Na en kwartier pompen zie ik de vis langzaam omhoog komen. We verwachten dat deze elk moment weer de diepte in zal gaan. Iets wat ook nodig is want een heilbot landen die nog niet goed is uitgedrild is vragen om problemen. We maken dan ook nog geen aanstalten om de vis te pakken en wachten op wat komen gaat. Er gebeurd echter niets en de vis blijft rustig naast de boot hangen. Het lijkt er op dat deze niet meer van plan is nog een run naar de bodem te maken en ik stel dan ook voor om maar een poging te wagen.
Kieuwgreep
We hebben 2 opties. Gaffen of proberen de vis middels de kielgreep met de hand te landen. Omdat ik een hekel heb aan gaffen en ik deze vis graag wil terugzetten ( we hebben nog voldoende Heilbot en Kabeljauw in de koelkast liggen) gaan we proberen deze met de hand te landen. Het risico op losschieten of lijnbreuk neem ik op de koop toe. Jeroen pakt de leader en dirigeert de vis nu richting de boot. Daar grijpt hij de heilbot bij de kieldeksel. Met 2 armen nu tilt hij met alle kracht de vis langzaam over de rand van de boot heen. Het lukt wonderbaarlijk goed. Als de kop over de rand is volgt de rest waarna de gladde vis de boot in glijdt. Het is gelukt! Waanzinnig! High-Five!
Ongeloof
We meten de vis op 149cm en maken een serie foto’s. Dan tillen we met zijn tweeën de vis over de rand van boot. In het heldere water zien we de vis rustig de diepte in zwemmen. Wat een prachtige afsluiting van deze vakantie! Als we Gert-Jan en Hendrik-Jan bellen om ons relaas te doen en uit te leggen waarom we nog steeds niet op de kabeljauw stek zijn aangekomen volgt een nogal lauwe reactie. Heilbot 149 cm, nog in het fjord, op de eerste worp aan het oppervlakte gevangen. Tuurlijk, geloven we meteen…
Michel Rijnberg
Wat een fantastische omgeving ook!
Tsja. Hoe gek moet het worden? Praaaachtig!!!