Sint Maarten revisited – Deel 1
Het is al weer een paar jaar geleden dat ik Sint Maarten bezocht. Bij het overzetten van de 700 Poldersnoeken.nl verslagen naar Dutchanglers.nl bleek dit verslag echter niet meegekomen. Omdat ik nog wel eens vragen krijg over deze bestemming heb ik besloten het verslag alsnog te plaatsen en met behulp van HJ hebben we het uit het archief tevoorschijn getoverd. De komende dagen zullen de 7 delen geplaatst worden. Misschien leuk om terug te lezen en ook de mensen die het nog niet kennen wens ik veel leesplezier!
Sint Maarten 2009
Het plan ontstond ergens begin December. Het najaar had ik veel gewerkt en dus geld verdiend. In eerste instantie besloten om dit als buffer weg te zetten, maar met het korter worden van de dagen begon de zon steeds meer te lonken. André, die altijd op zoek is naar vakantiebestemmingen, denkt mee en al gauw borrelt er iets.
Tarpon staat als nummer één op mijn wenslijstje, grote barracuda volgt al snel. Dat de bestemming tropisch wordt staat daar mee al vast. Daarnaast moet het ook een beetje betaalbaar blijven allemaal. Net als naar Mexico houden we een budget aan van zo’n 1200 euro alles inclusief. Hier komen natuurlijk nog wel de nodige euro’s bij om materiaal aan te schaffen.
Na een tijdje valt ons oog op Sint Maarten. Mede gezien de wilde Tarpon verhalen van Dennis, die jullie afgelopen zomer op de site hebben kunnen lezen. Daarnaast is het voordeel van een wat kleiner eiland dat je veel verschillende stekken binnen bereik hebt. Sint Maarten heeft bovendien een aantal binnenwateren waar je ook bij heftiger weer uit de voeten zou moeten kunnen. Dit met oog op ons andere idee, namelijk bellyboaten in de tropen. We hebben er nog nooit iemand over gehoord maar vinden het dan ook niet erg om de eerste te zijn. Planeren achter een razende tarpon, we fantaseren er lustig op los. Was het maar April…
We zoeken nog een derde persoon voor de trip. Tijdens Doodaas 2009 heb ik het er over met Ron Mansveld en die is gelijk enthousiast. Het zal voor hem zijn eerste tropische vistrip worden en het bellyboaten ziet hij helemaal zitten. Het huisje en de auto zijn snel geregeld, de vluchten geven wat meer problemen…
Meermaals worden onze vluchten geannuleerd of gewijzigd. Uiteindelijk komt het er op neer dat Ron als eerste naar Parijs vliegt, gevolgt door André en ik. In Parijs stappen we dan op hetzelfde vliegtuig naar Sint Maarten. Terug is helemaal waardeloos, aangezien Ron de 19e vliegt en André en ik pas de 21ste weg kunnen. Een vreemd gebeuren maar er valt niets meer te veranderen. Volgeboekte vliegtuigen, zoals wordt verteld.
Tien april is het dan zo ver. Om vier uur ’s nachts stappen André en ik de nachttrein in die ons naar Schiphol zal brengen. Maximaal beladen met koffers, tassen en een hengelkoker stappen we de vertrekhal binnen. Ron is kort daarna van de partij waarna we gezamenlijk inchecken. Het is een behoorlijk geklooi om het overgewicht weg te moffelen maar qua koffers krijgen we het uiteindelijk voor elkaar. Wel erg jammer is dat de KLM onze hengelkoker niet als sportbagage ziet en zodoende voor 11 kilo overgewicht laat afrekenen. Een duur geintje zo aan het begin van de vakantie, maar we nemen het maar voor lief.
Elf uur later, na een tussenstop op Parijs, landen we dan op ‘The Friendly Island’, zoals Sint Maarten bekend staat. We worden overvallen door de warme Caribische lucht en zijn blij dat het vliegveld in ieder geval goed gekoeld wordt. Uitchecken verloopt vlot en in no time pikken we onze huurauto op. Niets is te gek voor deze Toyota Yaris XL want zelfs de overdreven berg bagage past er in, al kost het wel enige moeite.
Uitzicht op zee, tenminste, als je op een stoel gaat staan :)
Een klein half uur later komen we aan bij ons huisje voor deze week. De gastvrouw wijst ons kort de weg waarna we alle spullen installeren. Uiteraard komt het huisje niet overeen met wat ons beloofd werd op de foto’s. Maargoed zo gaat dat dus we doen er verder niet te moeilijk over. We kunnen ons prima redden voor de tijd die we hier zullen spenderen.
Door het tijdsverschil is het slechts halverwege de middag als we alles klaar hebben. We besluiten dan ook nog even een verkenningstocht te doen met de auto, zodat we morgen gelijk een volle visdag kunnen maken. Wat gelijk opvalt is de enorme drukte op, en puinzooi langs de weg. De inwoners zijn hier niet bepaald zuinig op hun spullen of hun eiland. Het tropische gevoel ontbreekt dan ook een beetje als we na een half uur rijden bij een mooie jachthaven aankomen.
De laatste zonnestralen
Turend in het water lopen we over de steigers. Al snel spotten we een grote barracuda die zijn ronde doet door de haven. Een kwartiertje later een Tarpon van rond de meter. Dat ziet er veelbelovend uit! Nadat we nog het een en ander aan snappertjes bewonderd hebben zakt de zon weg achter de bergen. We stappen weer in de auto om bij een leuk ogend restaurant te stoppen voor het avond eten. Mahi Mahi fillet en een stevige burger verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Dag 1
Na een diepe nachtrust staan we de volgende morgen op om zo snel mogelijk onze spullen klaar te maken. Na het zien van de grote vissen is iedereen erg gedreven en in al snel zitten we zwaar bewapend met visspullen in de auto. Onderweg scoren we nog even een belegt stokbrood waarna we doorrijden naar de haven van gisteravond. We besluiten eerst een pier op te lopen die de haven van de baai grenst. Het is Ron die vrijwel direct een flinke beuk krijgt op zijn shad, maar helaas is de vis er gelijk vandoor. Gezien de schade zal het waarschijnlijk een kleine barracuda geweest zijn. Het daarop volgende uur zien we allemaal de nodige volgers van snappers en dergelijke maar geen van ons weet een aanbeet uit te lokken. We worden bovendien weggestuurd van dit ‘privé-terrein’ en besluiten de haven dan maar verder te verkennen.
Verboden terrein…
Ook hier zijn we snel aan de beurt en krijgen we ‘sorry, no fishing’ voorgeschoteld. Het lijkt wel Nederland! Als we wat meer de drukte opzoeken spotten we een school kleine tarpons onder een bruggetje in een smal kanaaltje. André probeert ze een tijdje aan te gooien maar gezien de vele toeristen en beperkte ruimte valt dit niet mee. Hij loopt om het bruggetje heen om het vanaf de andere kant te proberen. In de tussentijd zie ik een tarpon onder de brug vandaan komen. Mijn kleine streamertje raakt nauwelijks het water of de vis schuift er vol overheen. Mijn aftma 10 kromt zich en de vis springt als een gek heen en weer door het kanaaltje. Helaas weet ze zich bij het landen te lossen, maar de herkansing komt al snel. Ook deze vis gaat als een razende tekeer en tijdens de dril zwemmen er nog een aantal vissen mee. Ron gooit zijn shadje ertussen en gelijk staat ook hij met een kromme hengel. Zijn vis lost ook bij het landen, de mijne blijft dit keer wel hangen en mag daarom poseren. De eerste vis is een feit!
Het lijkt wel baarsvissen!
De eerste Tarpon!
We vissen hier nog een tijdje door en beleven de nodige actie. Ik vang er nog eentje bij en ook André vangt zijn eerste tarpon van de trip. Daarnaast lossen we allemaal een aantal vissen. Dan hebben de tarpons ons definitief door en moeten we opzoek naar een nieuwe visserij. Hier komen we vanavond nog wel eens terug.
We besluiten naar de zoutmeren te gaan waar Dennis veelvuldig over verteld heeft. We rijden eerst maar eens een rondje en zien tot onze verbazing dat we ons op een enorme vuilnisbelt begeven, niet bepaald wat we verwacht hadden van dit water. Tussen de autobanden en andere zooi spotten we echter al snel een paar scharrelende Tarpons en dus besluiten we het er op te wagen. Ik begin met een walk the dog bait van Yo Zuri, Ron met een pilker en André met de vlieg. Zo spreiden we onze kansen het meest. Van kunstaas lijken de tarpons echter geen grote fan. Er volgen een aantal tikken, maar over het algemeen schrikken de vissen gewoon weg van het plonzende geweld. We bemerken daarnaast dat het water hooguit een tachtig centimeter diep is. Bellyboaten kunnen we hier wel vergeten dus.
Het is André die na een uur zwiepen succes heeft. In de verte zien we hem een kleine tarpon uitdrillen. Een half uur later slaat hij opnieuw aan, maar dit keer hangt er toch heel wat meer zilverschoon aan zijn haak. De vis doet goed zijn best en vliegt vele malen hoog door de lucht. Ik loop André tegemoet voor wat platen, waarna deze 85cm metende turbo roofblei weer zwemmen mag.
De vlieg lusten ze wel
Ik heb genoeg gezien en pak ook mijn vlieghengel er weer bij. 40 ponds leader, 80 ponds schocktippet en een wit groene Tarpon Bunny aan het einde hier van moeten het gaan doen voor mij. We lopen aan de andere kant van het water van de dijk af en al snel zien we weer azende tarpons. In het groene water laten ze bijna zwarte moddersporen achter op zoek naar krabbetjes en andere bodembewoners. Bij een klein eilandje in de vorm van een betonblok is het gelijk raak voor mij. Ik mis de vis, plaats mijn streamer opnieuw en mag gelijk aan de bak met een soortgenoot. Met zijn vele sprongen jaagt hij nog een aantal soortgenoten weg, waarna ik hem onder de kieuw kan pakken. André schiet snel een plaatje waarna de vis weer wegzwemt. Ik breng mijn lijn op lengte, gooi en krijg gelijk weer een vlammende aanbeet. Niet normaal, ze liggen gewoon opgestapeld hier!
Mijn eerste van het zoutmeer
We schuiven steeds een meter of tien op, dit lijken de tarpons ook te doen want de een na de ander stort zich op onze streamers. Vooral de bunny met magnum zonkerstrip als staart doet het erg goed. We vangen er een paar en lossen/missen er vele, allemaal van hetzelfde formaat.
Geweldige sportvis
Opeens een tik en na het zetten van de haak een geweldige kolk in het oppervlak, mijn aftma 10 kraakt in het kurk als de vis met een woeste klap de haak lost. Enorm balend sta ik naar mijn streamer te kijken, dat was een metervis, wat een bak!
Teleurgesteld vis ik verder. Ik vang nog een paar kleinere vissen en verspeel dan mijn Tarpon Bunny aan een grotere vis die de knoop los trekt. Gelijk besef ik me dat ik meer bunny’s had moeten binden, want met een zwart rode en een wit groene kon ik nog wel eens te kort gaan komen deze week als dit zo door gaat.
Als we terug komen bij de auto horen we dat Ron er ook nog een aantal gemist heeft. Het blijft een nadeel van het vissen met dreggen ten opzichte van een enkele haak. André en ik hebben er beide vijf gevangen. Het is nu echter hoog tijd voor een koud drankje en wat schaduw, want in de luwte van de vuilnisbelt zijn we volledig uitgekookt door de zon.
Ondanks de troep toch voldoende leven in en rond de zoutmeren
Nadat we weer op temperatuur gekomen zijn besluiten we de laatste uurtjes van de dag terug te keren naar de haven om te kijken of die grote vissen weer thuis zullen geven. De tarpons onder het bruggetje zijn gevlogen en ook in de haven gebeurd niet veel. Een keer wordt mijn Guusbaits Pinky gevolgd door een aardige barracuda, maar deze heeft al snel door dat het niet helemaal juist is wat hij achtervolgt. We besluiten onze dag met een portie spareribs en kip en een lokale tent en liggen vervolgens vroeg op bed. Morgen weer een dag…
Tot deel 2,
Volkmar Strikkers
Geweldige serie Volkmar! Soorten als tarpon en barracuda zijn natuurlijk fantastisch. Alleen jammer dat de toeristen nogal als melkkoe worden gebruikt op het vliegveld…