Snoektakels, de missie

Al jaren vis ik met aasvissen op roofvis en ook al jaren met wisselend success. Het wisselende succes kwam dan meestal door het misslaan of lossen van fraaie aanbeten, het afbreken van onderdelen van de takel en meer van dat soort ellende.

Nu is dat afbreken van spullen wel op te lossen door alleen met de allerbeste kwaliteit te vissen, maar een aantal minpunten van takels met dreggen eraan bleven maar bestaan. Bij het gebruik van stugge aasvissen (makreel, baars, etc) zag je vaak dat bij de aanslag je de dreggen niet uit de vis sloeg maar juist vast erin. Nu haakte je in dat geval de groene rakkers nog wel eens op de neushaak maar even zo vaak loste je een goed aanvoelende vis doordat de hele handel simpelweg uit de bek schoot bij gebrek aan houvast.

Nu is dat niet zo erg als je 20 aanbeten op een dag krijgt, maar gezien de lokaties waar ik vaak viste in combinatie met het feit dat elke aanbeet in potentie een ‘kneiter’ kon betekenen zorgde dat voor heel wat chagrijnigheid.

Er werd de afgelopen jaren dan ook heel wat afgeëxperimenteerd, grote haken, kleine haken, een rechtgebogen dreghaak in de vis, haken losjes in de vis geprikt, twinex haken, noem het maar op. Toch bleken alle systemen zo hun nadeel te hebben. Tot ik afgelopen jaar met Volkmar Strikkers hierover tijdens het vissen zat te praten. Vrij snel waren we het eens dat een goede takel aan een aantal vereisten diende te voldoen.

• De haak diende makkelijk uit de aasvis los te komen bij de aanslag, teneinde een maximale inhakingskans te geven
• De haak moest daarnaast niet al te gemakkelijk uit de aasvis los kunnen komen tijdens het slepen
• De takel moest bij voorkeur verstelbaar zijn zodat je verschillende formaten aasvis kon ’takelen’
• De takel moest minder kwetsbaar zijn dan takels waarbij de dreggen ‘vast’ aan de takel waren gemonteerd zodat je niet na 1 aanbeet een compleet opgekrulde en onbruikbare takel zou hebben
• De te gebruiken haken moesten bij voorkeur ‘enkele’ haken zijn vanwege de beter indraaiing van een enkele haak t.o.v. een dreg.

Nu had Volkmar een heel aardige haakmontage gekregen van Luc van Litsenborg die met hetzelfde euvel kampte en besloten werd om daar eens op door te borduren. Het moest toch mogelijk zijn om met alle componenten die we al hadden een optimale onderlijn samen te stellen. Na het nodige heen en weer gemail tussen Volkmar, Luc en ondergetekende en daarnaast de nodige praktijktesten zijn we tot de volgende takel gekomen.

Hieronder stapsgewijs de assemblage van die takel:

De benodigdheden:

1. Een goede kniptang
2. Een ‘vice’ is handig maar hoeft niet
3. Binddraad
4. Secondenlijm of head cement
5. 2 enkele haken in een maat waar je vrolijk van wordt. Ik gebruik 2/0 enkele haken
6. 2 dreggen in maatje 6 waarbij de haakpunten nog enigszins flexibel naar elkaar toe te buigen zijn (kensaki dregjes en eagle claw dregjes zijn heel aardig op dat front)
7. Krimpkous
8. aansteker
9. neushaak
10. fatsoenlijke onderlijn. Zelf gebruik ik drennan ‘green pike wire’
11. sleeves
12. een zeer goede en niet te grote crosslock wartel (65lbs wartels van www.predastore.nl zijn perfect)

Stap 1:

Zet de enkele haak in de vice of gebruik je creativiteit om de haak te fixeren en zet een onderwikkeling op met binddraad. Deze onderwikkeling is bedoel om straks een afgeknipte dreg op te fixeren. Onderwikkel je niet dan gaat de dreg vrijwel altijd draaien op de haaksteel. Als je voldoende ondergewikkeld hebt ruim secondenlijm of headcement gebruiken om de zaak vast te zetten op de haaksteel.

Stap 2:

Knip van de dreggen maatje 6 één van de haakpunten af en knip eventueel ook het oogje eraf of knijp het plat.  Buig daarnaast de 2 overgebleven haakpunten iets naar elkaar toe. Deze worden nl. straks in de vis gedrukt en als ze te ver uit elkaar staan dan is dat lastig.

Stap 3:

Doordat de meest dregstelen driehoekig zijn kun je de afgeknipte dreg meestal prima tegen de ondergewikkelde haaksteel fixeren en vervolgens goed vastzetten met binddraad. Gebruik er veel van, des te vaster komt de voorheen dreg te zitten. Zoals je ziet binden we de haken in tegengestelde richting van de enkele haakpunt.

Stap 4:

Wederom ruim headcement gebruiken of secondenlijm, laten drogen en krimpkous eroverheen.  Is mooier en op deze manier kan je binddraad niet al te makkelijk losgaan.

Stap 5:

Knip van de crosslockwartel de ton af en pak je neushaak en 2 van de zojuist gefabriekte enkele haak ‘stingers’

Stap 6:

Maak nu 2 onderlijntjes van pike wire en zet dit vast aan de enkele haak ‘stingers’ op de voor jouw aasvissen vereiste lengte. In de bovenzijde maken we een lus. De onderkant van de takel stellen we vervolgens samen door eerst een stinger, dan een enkele haak en dan weer een stinger aan de crosslok vast te maken. Uiteraard kun je door meerdere lengtes stingers te maken spelen met de plaatsing van de haken en uiteraard de grootte van je aasvissen.

Stap 7:

Aan de bovenzijde van de takel komt een ruim stuk staaldraad, zelf neem ik altijd 60 centimeter minimaal.

En presto, de takel is gereed. Neushaak lichtjes inprikken, de 2 dregpunten in de aasvis zetten en je zult zien dat bij een ferme aanslag alle haken loskomen en door de bek van snoekmans vliegen. Met uiteraard een maximale inhakingskans tot gevolg.  Uiteraard slaan we ook met deze takel bij de eerste hint van een aanbeet meteen aan, maar dat deden we toch al wel. Deze takel is in onze ogen niet alleen veel effectiever, hij is op termijn ook beter voor de door ons zo geliefde snoek. Slikken of (te) diep haken is bijna onmogelijk op deze manier.

Het zal niet alleen aan de takel gelegen hebben, maar tijden de proefsessies ving ik met deze takel mijn nieuwe PR van 1,32. Hieronder nog een fotootje omdattie zo mooi is :)

Gerelateerde artikelen:

• Gericht op grote snoekbaars, ondiep
• Op zoek naar snoek
• Dikke Pret!
• Tot ’t donker
• Een mistig dagje snoeken